लेखन मालिका

मान्य आहे...मी सुद्धा " स्पिन अ यार्न " मधेच थबकलोय लिहायचा.

सहमत...सहमत...सहमत!!!!!

तात्या अजुन रौशनीकडे बिर्याणी खात बसले आहेत. प॑ता॑चे गणपुले लग्नात "नारायण" होऊन फिरताहेत आणि आम्हाला खुर्चीत बसुन बसुन वाळवी लागायची वेळ आली आहे.

ओ तात्या आता बास ना बिर्याणी खाण॑, अजीर्ण होईल ना ! :-)
प॑त अहो ते गणपुले आता थकले ना असतील लग्नात काम॑ करकरुन :-))

आणि हो ...........
माझ्या गरीब बिचार्‍या दरिद्री 'वि'स्मरणशक्तीनुसार अस॑ आठवत॑ की तात्याबा "हस्ताक्षरावरुन स्वभाव" देखील सा॑गणार होते !
(माझ्यासारख्या गिचमीड माणसाच्या वर्तनावरुन माझ॑ हस्ताक्षर कसे असेल ते सा॑गता येऊ शकते हा भाग निराळा)

आयला हे बर॑य, आम्हाला तुमच्यासारख॑ लय भारी लिहीता येत नाही म्हणून का अस॑?

तात्या, प॑त आणि सर्व सन्माननीय लेखकगण ह्या॑सी आमची णम्र इन॑ती की कृपया आता आम्हाला आणखी ताणू नका हो!

-(चातक) ध मा ल.

रौशनीच्या लेखनाला झालेल्या उशिराबद्दल मी रौशनीच्या सर्व वाचकांची त्यांना अद्याप ताटकळत ठेवल्याबद्दल जाहीर क्षमा मागत आहे. परंतु अद्याप रौशनीच्या पुढील भागाच्या लेखनाला मूड लागत नाहीये!

रौशनीची मुलगी नीलम, मी तिला खूप लहान असताना पाहिली होती, ती सुदैवाने शरीरविक्रय करत नसली तरी फोरास रोडवरील बनारसी चाळीत मुजरा करते! दीदीच्या आग्रहावरून, मी एकदा तिच्या मुजर्‍याला गेलो होतो परंतु त्या नीलमला तिथे नाचताना मला बघवेना व मी मुजरा अर्धवट टाकून तिथून परत आलो होतो! ही दीदी म्हणजे रौशनीच्याच गणगोतातली. तिचा उल्लेख रौशनीच्या लेखनात येईलच!

या नीलमला पुन्हा एकदा केव्हातरी भेटून येऊ की काय याचा विचार करतो आहे! पण तिथे जावसं वाटत नाही. पुन्हा एकदा तिथे गेलो तर रौशनीच्या आठवणी पुन्हा एकदा जाग्या होतील व पुढे काही भरभरून लिहावंसं वाटेल! परंतु अगदी कोवळ्या वयात पाहिलेल्या त्या नीलमला मुजर्‍यात नाचताना मला तरी बघवत नाही! बरं, माझ्यात एवढीही धम्मक नाही की त्या नीलमला तिथून बाहेर काढून एक चांगलं आयुष्य देऊ शकेन! कोरडी सहानुभूती काय कामाची? मुजर्‍यला गेलोच तर 'आओ सेठ, बैठो' असं म्हणून नीलमही माझं स्वागतच करेल. पण मी काय तिथे बसून दारू पिऊ आणि त्या नीलमचं गाणं ऐकत पैसे उधळू?

असो, तूर्तास इथेच थांबतो. लवकरात लवकर पुढचा भाग लिहायच प्रयत्न करीन इतकंच तूर्तास आश्वासन देतो. परंतु तो मूड लागला पाहिजे आणि ते माझ्या हातात नाही!

एक शिफारस : सर्व भाग लिहून अद्ययावत पूर्ण झाले की मग ठराविक अंतराने एक एक करून मिसळपाववर चढवावेत.

रौशनीच्या बाबतीत या पुढे असंच करणार आहे. लेखन पूर्ण करूनच रौशनीला पुन्हा मिपासमोर आणीन. म्हणजे वाचकांना उगाच ताटकळायला लागणार नाही! असो, रौशनीला झालेल्या उशिराबद्दल मायबाप वाचक माझी बाजू समजून घेतील अशी आशा करतो!

पुन्हा एकदा क्षमस्व!

आपला,
(रौशनीचा मित्र!) तात्या.

टान्गून ठेवतात नुस्ते.. आणी आमचा चक्का होतो....

विद्याधर

टान्गून ठेवतात नुस्ते.. आणी आमचा चक्का होतो....

हे एकदम आवडलं... आणि पटलंही.:))))

- (सर्वव्यापी)प्राजु
www.praaju.blogspot.com

चुटकीसरशी लिहून टाका बरं.....
मला जर तुमच्याएवढी कल्पनाशक्ती असती तर साला मीच तुमची ती रोशनी का अच्युत गणपुले वगैरे लिहीले असते....अन् ते पण एकदम ४५०-५०० भाग.....

- टिंग्या