चकाट्या पिटायला या!

डांबिसकाका काहीतरी टीप द्या आम्हाला. नाहीतरी जुन्या फॅशनच परत परत येत असतात. तुम्ही तुमच्या ट्रीक सांगा की. आम्हाला पण जरा फायदा होईल.
(सज्जन डॅनी)

एक मुलगी घ्यावी.(व्यवस्थीत पारखून घ्यावी,उगाच घ्यायची म्हणून घेऊ नये.)
तिला नजरेच्या मंद आचेवर काहीवेळ तापवत ठेवावे.
व्यवस्थीत गुलाबी रंग चढल्यानंतर कॉमेंट्सचा मसाला आवश्यकतेनुसार टाकावा.
त्यानंतर प्रपोसिंगची फोडणी द्यावी.
झाली पोरगी पटवून तयार.
(टिपः ही रेसिपी कधी कधी पचायला फार जड जाते,आपली पचनशकक्ती पाहूनच वापरावी.)

डांबीसकाका याबाबतीतले 'खादाड' असल्याने त्यांनीच चव घेऊन रेसिपी कशी आहे ती ठरवावी.

"दिसामाजी काही(च्या काही) तरी ते लिहावे"
-इनोबा म्हणे

डांबिसा, तुझ्या नापिक (!) मेंदूतून बाकी वरचेवर बर्‍यापैकी कल्पना निघत असतात हे मात्र खरं हो! चकाट्या पिटायची ही कल्पना पण एकदम मस्त....! :)

तेंव्हा केवळ गफ्फा हाणण्यासाठी, टवाळक्या (निंदा नव्हे) करण्यासाठी हा धागा सुरु करत आहे.

उत्तम रे!

'धागा धागा अखंड विणुया..' असं काहीसं कुणीतरी म्हटलेलंच आहे ना? मात्र फक्त चकाट्यांचेच धागे विणा हो! नाहीतर लेको इथेही त्या चारोळ्यांचे धागे सुरू कराल! छ्या..! या चारोळ्यांनी बाकी मिपावर नक्को जीव केला आहे! :)

बघ रे डांबिसा, मी चकाट्या पिटणे सुरू केले की नाही?! :)

सिरियस वैचारिक वा सामजिक लेखन इथं नसावं.

हेच म्हणतो! हेच म्हणतो!! हेच म्हणतो!!! :) आम्हाला तर काय बॉ ते वैचारिक का काय म्हणतात ते लेखन जमतच नाही! ते सगळं उपक्रमावर आणि मनोगतावर...!

इथे वयाचा, ज्ञानाचा, सत्तेचा कसलाही मुलाहिजा राखला जाण्याची अपेक्षा करू नये. कुणी थट्टा केली तर आपल्या पगडीच्या झिरमिळ्या गळून पडतील असं वाटणार्‍यांना अगोदरच ही सावधगिरीची सूचना!!:))

हा डिस्क्लेमर टाकलास ते बाकी उत्तम केलंस! :)

मात्र भाग घेणार्‍यांनी सदअभिरुची पाळावी. कारण नसतांना अपशब्द, व्यंगावर टीका करणे वगैरे टाळावे. भाग घेणार्‍या महिलासदस्यांना संकोच वाटेल असे काही लिहू नये. थोडक्यात थट्टा आणि धुळवड यातील फरक ध्यानात घ्यावा...

वा! क्या बात है...

आजकाल पोरी कशी पटवतात? आमचं नॉलेज फार जुनं आहे म्हणून विचारतो.....:)))

काय कल्पना नाय बा! बाय द वे, नकोत ते अप्रिय, जुन्या जखमा भळभळून वहायला लावणारे विषय! :)

आपला,
(फुकटच्या चकाट्या पिटणारा!) तात्या.

मध्यंतरी एका गृहस्थांशी महाजालावर बोलत होतो. विषय संगीताचा(मुलगी नव्हे) सुरु होता.
त्या दिवशी एका कार्यक्रमाला जायचे होते पण जाता नाही आले..... असे मी म्हणालो.
त्यावर... कोण कलाकार होते?... असा त्यांचा प्रश्न!
अरूण कशाळकर.... माझे उत्तर.
उल्हास कशाळकर त्यांचे बंधु आहेत ना?...... त्यांचा प्रश्न.
माहित नसताना मी हो म्हटले ते फक्त अंदाजाने. अर्थात ते बरोबर निघाले. इथे थांबलो असतो तर मग माझी हुशारी ती काय?
मी म्हटले .... खरे तर माझ्या माहिती प्रमाणे अरूण कशाळकर संतुर वाजवतात. पण इथे जाहिरातीत त्यांचे गायन आहे असे लिहिलेय. काही कळत नाही.
दोन क्षण ते गप्प बसले. नंतर त्यांनी मला एक दुवा दिला आणि म्हणाले..... ते गायकच आहेत आणि इथेही त्यांची माहिती गायक म्हणूनच दिलेय. त्यात संतुरचा कुठेच उल्लेख नाहीये. तुम्हाला उल्हास बापट तर नाही ना म्हणायचे?
मी म्हटले ....बरोबर. झाला खरा घोळ. माफ करा हं. मी उगाच शायनिंग मारत होतो.
खरे तर उल्हास कशाळकर(गायक) आणि उल्हास बापट(संतुर वादक) ह्या दोघांमध्ये माझा नेहमी घोळ होतो. पण इथे ते दोघे राहिले बाजूला. आणि मी अरूण कशाळकरांनाच संतुर वादक करून टाकले.
अस्सा झाला माझा पोपट.

विसु: विषयांतराबद्दल माफ करा! पण माझ्याकडे तसला काही अनुभव नाहीये. आणि इथे कुणी काहीच लिहीत नाहीये हे पाहून मी आपली गाडी पुढे काढली झाले. तसेही चकाट्या पिटतांना कोणताही विषय चालतो आणि केव्हाही विषयांतर होऊ शकते. हो की नाही?

कायरे धनंजय, तुम्ही हल्लीची पोरं! मी तुम्हाला नव्या गोष्टी विचारतो आणि तुम्ही माझ्याकडेच टिप मागताय!:)) आमची टिप वापरलीत ना तर नऊवारी साडी नेसणारी बायको करावी लागेल बहुतेक!!:))
अहो चालेल हो आम्हाला नऊवारीतली पण मिळत नाही ना!! ..... आणि तसेही पुण्याच्या पेशव्याना नऊवारीवालीच पाहीजे ना! 'तद् माताय' मिनी किंवा मिडी वाली कशी चालेल. असो तर डांबिसकाका तुमच्या टीप्स आवश्यक आहेतच.. :))
पुण्याचे पेशवे

काय हे डांबिसकाका, काकुंना सांगु का तुम्ही इथे कसल्या कसल्या चकाट्या पिटताय ते........
आता आम्ही (म्हणजे मी, इनोबा, धमु, डॉन्या, पेशवे इ.इ.) पडलो बिचारे सुसंस्कृत, निष्पाप अन् निरागस बालके (कोण रे तो दात काढतोय मगापासुन).....अन् आमच्यावर हे संस्कार? ........शिव शिव शिव......
आम्हाला काय माहिती की पोरी (सध्याच्या भाषेत आयटम) कशा पटवाव्यात ते?.....

असो, आता तुम्ही पडलातं वडिलधारी माणसं.....तुमची आज्ञा कशी मोडणार आम्ही (आम्ही म्हणजे परत तेच वरती कंसात दिलेले)........
काकाश्री, चला तर मग तुम्ही दिलेल्या आज्ञेचे आम्ही (या वेळेस आम्ही म्हणजे मी) पालन करतो.......

हा आमचा स्वत: अनुभवलेला अन् फसलेला अल्गोरिदम (फसलेला म्हणजे अनुभव....पोरगी नाय काय).......

१. आवडलेल्या पोरीशी बादरायण संबंधाने ओळख काढा.......
२. पोरगी ऑलरेडी बुक असेल तर नाद सोडा.......(उगाचच वेटिंग लिस्ट अन् आर.ए.सी.च्या भानगडीत पडू नका)
३. काही दिवसांनंतर पोरीला डायरेक्ट जाउन भिडा (भिडा म्हणजे फक्त समोर जाउन उभे रहा हो).....
४. डायरेक्ट लवशिप देशील का विचारा?
५. नाही म्हटली तर तात्कालमध्ये पुन्हा एकदा प्रयत्न करा.....(थोडा खर्चिक मार्ग आहे पण तरीही).....हो म्हटली तर प्रश्नच संपला......अन् जर का नाहीच म्हटली तर......
६. पुढच्या पोरीशी बादरायण संबंधाने ओळख काढा.......

आपला,
(एक आज्ञाधारक) पुतण्या ;)

पब्लिक बघतंय, दात विचकतंय,
मनगट ओढू नका|
इनोबा मला,
चौकीवर नेऊ नका!!!:))))

वा काका तुम्हि पण चारोळि केली
वा छान

मि. पा. कुटुबातील शेडेफळ नन्दु

एकतर आम्ही या फन्दात पडलोच नाहि आणि चुकुन आम्हाला एखादी पोरगी आवडलीच तर ती कोणाशीतरी "एन्गेजच" असायची :(. तर अशावेळी आमच्या सारख्या होतकरू तरुणानी काय कराव?????

मी इन्जीनीरींग ला असताना.एक मुलीने मला प्रपोज केले होते...का कोणास ठाउक मला तिच्यात फारसा इंट्रेस्ट नव्हता.सबमिशन वगैरे मुळे वेळ ही नसायचा.
ती शेजारच्या आर्ट्स कॉलेज मधली होती.... कॉलेज ला जाताना त्या कॉलेज्मधुन शॉर्ट्कट होता.
ती आणि तिच्या मैत्रिणींची गॅंग मी जाताना रोज कॉलेज कॉरीडोर मधे उभ्या रहायच्या आणि मला टॉन्ट्स मारायच्या.
काही वेळा माझा रस्त्यात उभ्या रहायच्या......आणि कॉरीडोर संपे पर्यन्त काही तरी माझ्या मागे आणि पुढुन चालायच्या.
चिडवण्या साठी गाणी ही म्हणयाच्या
अस्मादीक एकटेच असायचे आणि मान खाली घालुन कॉरीडोर पार करायचे...रोजचे हे दिव्य पार झाले के हुश्श्श करायचे.
शेवटी त्या मुलीला मी एक दिवस घरी बोलवले...
.....................................................आणि तिच्या हाती ओवाळणी ठेवली..........
एक पिडीत
विजुभाऊ

नशिब जोरदार आहे राव तुमच, मुलीच तुमच्या मागे आहेत नाहीतर आम्ही ??????

वा डा॑बिसकाका, किती हो चा॑गले आहात तुम्ही !
ही चकाट्या॑ची आयडियाची कल्पना झकास.

अजून आपले डॉन, धमु वगैरे आलेले नाहीत. वीकेंड आहे ना, ओल्या पार्ट्या असतात! एकदा आले की पहा कसे धडाधड विषय निघतात ते!!!:)))

निषेध निषेध...आम्हास बदनाम करणार्‍या समस्त प्रस्थापिता॑चा जाहिर निषेध !!!
मायला, आख्ख्ख्खा विक-ए॑ड मिपाच्या पुणे भेटीपायी गरागरा फिरत होतो आम्ही. भर उन्हात बो॑बलत हि॑डून जीव जायची वेळ आली. त्यातून तिर्थरूपा॑च॑ पुण्यात आगमन झालेल॑...श्रमपरिहाराचीही बो॑ब !!!

सर्किटराव,
येथील पुरुष (अर्धे देखील चालतील) सदस्यांनी....
तद् माताय, अर्धे पुरुष म्हणजे ? :-)))) आणि मग त्या॑ना बायको कशी काय?

इनोबा,
रेशिपी झक्कास रे! आता बघतो ट्रायल घेऊन. (गुपचूप, आमच्या 'ही'च्या नकळत हो! नायतर साला लगिन मोडायच॑)

प्रमोदकाका,

तुमचा पोपट झाला असेलही, पण च्यामारी आपल्याला मात्र काही कळल॑ नसत॑ त्यातल॑.म्हणजे गाढवापुढ॑ गायली गीता...

ह्म्म्म्म...आता मुळ मुद्द्याकडे वळूया.

पोरी कशा पटवाव्यात?
विषय तसा बराच गहन आहे (आणि ग॑भीरही! तिचा भाऊ डे॑जरस असेल कि॑वा बाप खविस असेल तर) .
तर, शक्यतो गरीब बिचार्‍या बापाची मुलगी निवडावी.
जमल्यास तिच्या सहोदरास चहा / नाष्टा / चखणा / बाटली / .. ह्यापैकी योग्य ते मार्ग निवडून खिशात घालावे.
आणि इतर कृती इनोबा कपूरच्या पटना-पटाना प्रमाणे.

एकच फॉर्म्युला सगळ्या॑ना लागू पडेल असे नाही. पोरीप्रमाणे स्वतःची "स्पेशिफिकेशन्स" बदलावीत.

आमचा दारुण अनुभव पुढीलप्रमाणे :
आमचे एक ब॑धू स.प.महाविद्यालयात असताना दर महिन्याप्रमाणे एका सप्टे॑बरात प्रेमात सा॑डले.आता दर नव्या प्रेमपात्राशी आमची भेट घडवण्याची ह्या॑ना मोठी आवड. तर ह्या पात्राला भेटवण्यासाथी त्या॑नी आम्हास स.प. येथे बोलावले.
तर, ब॑धूच्या ह्या प्रेमपात्रास॑गे एक सखी होती....आणि पाहताच ती बाला कलिजा खलास झाला !!!!!

मग काय विचारता म्हाराजा, एकदम टैट फिल्डि॑ग लावली. आमच्या त्या महिन्याच्या वहिनीस विश्वासात घेतल॑, माहिती काढून घेतली. त्यात कळल॑ की ह्या बालेस एक भाऊ असतो...तद् माताय, आल॑ का झे॑गाट! पण लवकरच तोही प्रश्न दूर झाला. हा भाऊ नक्त आठवीत असतो हे कळल॑. म॑ग काय राव टाकला त्याला खिशात. हळूहळू तिच्या सगळ्या मैतरिणी फितूर केल्या.
एव्हढी सगळी सेटी॑ग लावल्यावर काय देवा, त्या॑च्या ग्रुपमध्ये सगळ्या मुली सतत माझाच विषय चघळायच्या...हळूहळू आमची ही प्रिया आमच्याशी स॑वाद साधू लागली. म्हणल॑ गोळी बरोब्बर बसली आहे.

एक दिवस ठरवल॑, आता बास, आर या पार करूनच टाकू. S.S. मध्ये बसलो असताना ठरल॑, आज सोक्षमोक्ष लावायचा.
एक मित्रवर्य त्या॑ची गिटार घेऊन आलेच होते. मस्त रोमॅ॑टीक गाणी वाजवत होते. वातावरणनिर्मिती उत्तम झाली होती, फक्त बॉ॑ब टाकायचा बाकी होता.
एका॑त शोधून मी तिला गाठल॑. हातात 'जरबेरा'च॑ फूल! तसा मी धोरणी ह॑. गुलाब अज्याबात नग॑ म्हनल॑. अडकलो तर गेलोच.
जरबेरा कस॑ कुणालाही देता येत॑ :-) तिला म्हणालो, My Dear, I cherish you......Love वगैरेचा उच्चारच नको...
पुन्हा खबरदारी. तर उत्तर "अरे पण मी तुझ्याहून ५ वर्षा॑नी लहान आहे." म्हणजे स॑मती आहे पण आढेवेढे..."असु दे" इति मी.

ह॑....ते॑व्हापासून गेली सव्वातीन वर्ष॑ त्या गाढवपणाची फळ॑ भोगतोय.
आज काय 'माझ्या ह्या बहिणीचा साखरपुडा आहे, तू यायच॑यस.' उद्या 'माझ्या त्या बहिणीच॑ डोहाळजेवण आहे तू यायच॑यस'
'अरे? डोहाळजेवणात पुरुषा॑च॑ काय काम? ते तर केव्हा॑च झालेल॑ असत॑ ना? ' इति आमचे भावी सासरेबुवा. एकुणच ह्या माणसाबद्दल मला जरा जास्तच लोभ आहे. बिचारा चा॑गला आहे हो. देव माणूस.
असो.
तर म॑डळी, अशी आमची रामकहाणी. ह्यातून पोरगी कशी पटवायची ह्याच॑ उत्तर मिळाल॑ असेल अशी आशा करतो.

जो मुलगा / जी मुलगी पटवायची आहे तिच्या मैत्रिणीशी / त्याच्या मित्राशी मैत्री करून त्या मुला(ली)कडे अगदी दुर्लक्ष्य करावे.
आपोआपच ती/तो आपणहून आपल्याशी मैत्री करायचा प्रयत्न करेल!
नाही केला तर... ती/तो इंटरेस्टेड नाही असे समजून पुढील शोधमोहीमेस लागावे.

अवांतर : ज्याचाशी खरंच चांगलं जमतं त्याला पटवायला उपाय करावे नाही लागत.. आणि ज्याला "पटवावं" लागतं त्याच्याशी जमेलच असं नाही.

मनस्वी

धमाल्या अक्कल अशी मागुन मिळाली असती तर...................
अहाहा..............
१)र ला ट न जुळवता चारोळी लिहा अशी आरोळी मी ठोकली नसती
२)प्रायोगीक नाटके बसविली नसती (तू सहमत १००% असणारच)
३) ती बसवुन फक्त परिक्षकांसाठी सादर केली नसती(तू यालाही सहमत १००% असणारच)
४) मुलगी पटणे यात आनंद मानला नसता ( खरे तर तू कसली फिल्डींग लावलीस्............शिकारी स्वतःच सावज असतो)
५) प्रेम पात्र स प महाविद्यालयात शोधले नसते ( मला अनुभव आहे)
६) प्रेम पात्र स प महविद्यालय परीसरात शोधायच्या अगोदर बादशाही मधल्या सगळ्या पाट्या एकदातरी आठवल्या असत्या ( हो अगदी "हा येण्याजाण्याचा रस्ता आहे अघळ्पघळ गप्प मारवयाची जागा नव्हे" सकट सगळ्या)
७)स्वतः अगोदर प्रपोज करण्याच्या भानगडीत अडकला नसतास ( आता भोग आपल्या कर्माची फळे....."मी आले नव्हते...तूच आला होतास" ई.)
..........येवढे म्हणून वेताळ उडाला आणि पुन्हा नव्या झाडावर जाउन बसला..
शेवटी काय.........
प्रेम म्हणजे प्रेम म्हणजे प्रेम असते...तुमचे आणि आमचे सेम असते.
आपल्या कर्माची फळे भोगत असलेला विक्रमादित्य
विजुभाऊ.....

"आजकाल पोरी कशी पटवतात"
खल्लास, डांबिसकाका काय "हाफ्-वॉली" बॉल टाकलात राव, आता ह्यावर जर पोरांनी फटाकेबाजी केली नाही तर त्यात काही अर्थ आहे का ?
बाकी "अजून आपले डॉन, धमु वगैरे आलेले नाहीत. वीकेंड आहे ना, ओल्या पार्ट्या असतात! एकदा आले की पहा कसे धडाधड विषय निघतात ते!!!:)))"
च्यायला हे काय आम्हाला बदनाम करायचे धंदे ? साधी, सरळ, देवभोळी पोरं आम्ही कशाला असल्या फंदात पडतो राव ?
आमच्यावर असले धांदात खोटे (?) आरोप केल्याबद्दल डांबिसकाकांवर "ओली पार्टी देण्याचे" समन्स का बजावण्यात येऊ नये ?
अवांतर : यामुळे आमच्या पगडीच्या झिरमिळ्या गळून पडाल्या असे आम्ही मानत नाही ...

असो.....

मग "हाण तिच्यायला" म्हणून सुरु करतो ...
मुळात प्रश्न असा आहे की "आजकाल पोरगी कशी पटवतात ?", मग त्यात आजकाल हा भाग अलहिदा ठरतो कारण कुठल्याही काळात ह्या गोष्टीसाठी तेवढेच "पापड बेलने पडते है [ ह्याला पर्यायी मराठी मला माहित नाही ....]. तर आजच्या घडीला "पोरगी पटवायला" साधारणपणे महत्वाच्या व कंपल्सरी ३ गोष्टी आहेत ज्या "एम्" पासून सुरु होतात, त्या म्हणजे मनी , मोबाईल व मोबाईक. ह्यातली एकसुध्धा गोष्ट जर नसेल तर प्रकरण थोडे अवघड व गंभीर होते ...

आता "पटवणे" म्हणाजे नक्की काय करायचे हे सुध्धा पहिल्यांदा व्यवस्थित "डिफाईन करावे" लागेल....

१. म्हणजे पुढे तुम्हाला लग्न करून सेटल व्हायचे आहे,
२. नुसते आख्ख्या गावभर माज करत हिंडाय्चे आहे,
३. कॉलेजमध्ये कोणी गर्लफ्रेंड नसेल तर मुर्ख समजतात म्हणून " नगाला नग" हवा म्हणून ,
४. आपल्या दोस्तमंडळीत छाप करायची आहे,
५. आपल्या बरोबर "कॉफी पिण्यासाठी , सिनेमे बघण्यासाठी , बागेत हिंडण्यासाठी , फोनवर तासनतास गप्पा मारण्यासाथी , शॉपींगला जाण्यासाठी, डिस्कोला जाण्यासाठी " कोणीतरी "स्त्री जातीतले" पाहिजे .... वगैरे वगैरे ....

आता "टाईप १" ची पोरगी पटण्यासाठी प्रथम तुम्ही "सभ्य " असणे गरजेचे आहे कारण लग्नाच्या वेळी तुमच्या भुत़काळातील "चुका " तुमच्यासमोर दत्त म्हणून उभ्या राहतील. अश्या परिस्थितीत पोरीचा बाप तुम्हाला दारात सुध्ध्दा उभा करण्याची शक्यता नाही उलट तुम्हाला पळवून लावण्यासाठी तुमच्या अंगावर कुत्रे सोडण्याची शक्यता असते. [ यातून बाप जर पुणेरी असेल तर तुम्ही मेलाच ...] आणि वर पोरगी सुध्धा तुम्हाला भीक घालणार नाही. त्यामुळे हे व्रत जरा अवघड समजले जाते ... जर तुम्ही "सभ्य" नसाल तर तुम्ही अगदी "कर्तुत्ववान " आसणे सुध्धा चालू शकते कारण त्यापुढे बाकीचे अवगूण थोडे फिक्के पडतात ....

आता "टाईप २ " ची पोरगी पटवण्यासाठी महत्वाची गोष्ट म्हणजे "तशी फटाका पोरगी" हुडकणे. पोरगी मुळातच "फटाका" असल्यामुळे तिच्यात अकलेचा भाग तसा कमीच असतिओ त्यामुळे "विनोबांची रेसिपी आधिक वर सांगितलेले ३ एम् " वापरून पोरगी पटू शकते. पण सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे एकदा ही पोरगी पटल्यावर तिला सांभाळणे कारण अख्खा गाव टपून असतो ना तिच्यावर. .. योग्य काळजी न घेतल्यास हाती आलेली "चिडीया " ऊडून जाऊ शकते ... अजून एक महत्वाचे म्हणजे यासाठी तुम्हाला "मजबूत मित्रमंडळ " हवे कारण ह्या पोरीच्या लफड्यात अनेक हाणामार्‍या होतात व तुम्हाला त्यासाठी सदैव तयार असणे गरजेच आहे ....
[ टीप : शक्यतो राजकारणी, गावगुंड, बिल्डर, सरकारी कंत्राटदार, पैदायशी रईस यासारख्याच वर्गातल्या लोकांच्या पोरांनी या फंदात पडावे, मध्यमवर्गाला झेपणारी ही गोष्ट नाही .....]

आता "टाईप ३ व ५ " ची पोरगी पटवण्यासाठी फार असे कष्ट करावे लागत नाहीत. फक्त थोडीशी हिंम्मत व ३ एम् असले व त्या पोरीमुळे आपल्या डॉक्याची मंडई करून घेण्याची तयारी असली की झालेच काम. साधारणता या गोष्टीसाठी सुध्धा तुमच्यात कोणते ना कोण्ते कर्तुत्व वा गुण असणे आवश्यक आह, नुसत्या साध्यासरळ लोकांची ही कामे नाहित.... फक्त प्रोब्लेम म्हणजे यासाठी तुम्हाला पाण्यासारखा पैसा ओतावा लागतो कारण ती "पटलेली पोरगी" कुठेही आपली "पर्स" बाहेर काढत नाही कारण तिलाही साधारणता कल्पना असते की तुम्ही तिला का पटवले आहे ते ...
पण हा एकंदरीत सोईस्कर मार्ग आहे. कारण पोरगी गळ्यात पडत नाही, वेळ आली की घरचे माझे लग्न ठरवत आहेत म्हणून [एकदाची] निघून जाते ...

आता "टाईप ४" ची पोरगी ही जनरली आपल्या "कॉलेजमध्ये असलेल्या ग्रूपमधूनच" पटवतात. त्यासाठी तुम्ही तुमच्या ग्रूपपासून "थोडे हटाके" असणे गरजेचे आहे. त्या मुलीला तिच्यावर तुमची "लाईन आहे" हे वारंवार अप्रत्यक्ष रित्या कळवणे महत्वाचे आहे, त्यानंतर "तवा गरम असला की १४ फेब. चा वगैरे मुहुर्त बघून "लाल गुलाबाचा हातोडा मारायचा". या प्रकारात जास्त खर्च होत नाही कारण बाकीचे पब्लिक काय बोंबलेल याची भिती असते. शक्यतो कॉलेजचा काळ व त्यानंतर फारतर १ वर्ष चालणारे हे व्रत आहे पण यापासून "फळ" मात्र हवे ते मिळू शकते... पुन्हा महत्वाचे म्हणजे यामुळे होण्यार्‍या चेष्टेला तोंड देण्याचा "दम असणे" गरजेचे आहे...

आता थोडे जनरल ...
"विनोबांची रेसिपी " - गोल्ड मेडल .....

"जो मुलगा / जी मुलगी पटवायची आहे तिच्या मैत्रिणीशी / त्याच्या मित्राशी मैत्री करून त्या मुला(ली)कडे अगदी दुर्लक्ष्य करावे.
आपोआपच ती/तो आपणहून आपल्याशी मैत्री करायचा प्रयत्न करेल!"
मनस्वी . तोडलसं अगदी ... आम्ही हाच मार्ग सुचवतो ....

". आवडलेल्या पोरीशी बादरायण संबंधाने ओळख काढा.......
२. पोरगी ऑलरेडी बुक असेल तर नाद सोडा.......(उगाचच वेटिंग लिस्ट अन् आर.ए.सी.च्या भानगडीत पडू नका)
३. काही दिवसांनंतर पोरीला डायरेक्ट जाउन भिडा (भिडा म्हणजे फक्त समोर जाउन उभे रहा हो).....
४. डायरेक्ट लवशिप देशील का विचारा?
५. नाही म्हटली तर तात्कालमध्ये पुन्हा एकदा प्रयत्न करा.....(थोडा खर्चिक मार्ग आहे पण तरीही).....हो म्हटली तर प्रश्नच संपला......अन् जर का नाहीच म्हटली तर......
६. पुढच्या पोरीशी बादरायण संबंधाने ओळख काढा......."
टिंग्याचा मार्ग म्हटला तर उत्तम म्हटला तर "कानफाटात खावा" लागणारा ...

छोटा डॉन
[ अपने अड्डे पे जरूर आना http://chhota-don.blogspot.com/ ]
बाकी अपनी किसी "गँग" के साथ सेटिंग नही है .....

पोलीस असेल तर? आणि भाऊ कोर्टात असेल तर?

डरो मत यार. आपला मार्ग बिनधास्त आपणच निवडावा. आगे बढो.

मी केले. तेव्हा काही वाकडे झाले नाही. आयुष्यच वाकवले. टगे दोस्त नसतांना.

ती शक्तिमान महिला झोपली असल्यामुळे लिहू शकतोय.

५५ वर्षाचा न वाकलेला
सुधीर कांदळकर.

मला एकजण याहू ग्रुपवर भेटला. चांगला मुलगा होता. नंतर याहू मेसेंजरवर कधी कधी असायचा.

एकदा त्याने पुणे पुराण चालू केले (पुणे राहायला किती छान हे आडून आडून सुचवायला). पुण्याची हवा किती छान, रस्ते किती छान, माणसे किती छान (पण नोकरी मात्र मुंबईतच करत होता बिचारा).

हे दळण कितीतरी वेळ संपेचना. शेवटी मला आला वैताग. त्याला एकच म्हटले, "मुंबईत रात्री २.३० ला चहा मिळतो, पुण्यात दुपारी २.३० ला मिळायची मारामार". तो बसल्या जागी खुर्चीतच कोसळला (अजून उठला नसावा बहूतेक).

>
>
नुसते बाटलीबंद खनिज पाणी पिऊन तोल जाऊ शकणारी... सृला.

खरंच कधीकधी चर्चा करायचा मूड नसतो नुसत्या चकाट्या पिटायच्या असतात्..तिथे भारतात पटकन मैत्रीणीला फोन करता यायचा इथे सगळे "बिझी" असतात्..म्हणून तर मी इथे पडीक असते..आता माझ्या सगळ्यात आवडीची गोष्ट करता येईल गप्पा ठोकणे...:)))
हे वरचे बरेच पोरी पटवायचे अनुभव वाचुन वाटलं असे काही लोकांनी ट्राय केल्याचं आठवतं कॉलेजमधे..पण त्यांचा पोपट झाला..मला कळलेच नाहीत...:))))
"जो मुलगा / जी मुलगी पटवायची आहे तिच्या मैत्रिणीशी / त्याच्या मित्राशी मैत्री करून त्या मुला(ली)कडे अगदी दुर्लक्ष्य करावे.
आपोआपच ती/तो आपणहून आपल्याशी मैत्री करायचा प्रयत्न करेल!"

असा प्रयत्न करणार्‍या आमच्या ग्रुप मधल्या एकाचं शेवटी त्या मैत्रीणीशी लग्न झालं गेल्याच आठवड्यात.....आता बोला????
तेव्हा सगळ्या रेसिपि कस्टमाईझ करायला विसरू नयेत...
बाकी रेसिपी झकासच....

एकाच विषयावर मारून चकाट्या संपल्या? मुलगी पटवून तिथेच थांबायचं नसतं नंतर लग्न करायचं असतं आणि मग तीच ती सुंदर मुलगी तितकीच सुंदर रहाते का?

वरदा मला एक गाणे आठवते............नंदू भेंडेने गायले होते
खरे म्हणजे आपण एकटे सूखात जगत असतो
एका दुर्लभ क्षणी एक चेहेरा आपल्याला दिसतो
अक्कल गहाण पडते..भेजा कामातुन जातो
लख्ख उघड्या डोळ्यानी आपण चक्क लग्न करतो
आपण चक्क लग्न करतो आपण चक्क लग्न करतो
त्या चेहेर्‍याचे असली रूप मग आपल्याला कळते
बायको नावाचे वेगळेच प्रकरण आपल्या पुढे येते....

छ्या..च्यामारी इथे पोरगी पटवायची मारामार......
लग्नको तो अभी भौत टैम हे....

मग तीच ती सुंदर मुलगी तितकीच सुंदर रहाते का?
मला न पटलेली लग्न झालेली मुलगी तितकीच सुंदर रहाते हा आमचा वैयक्तिक अनुभव आहे.....

न पटलेली मुलगी् /हाटेलात न मागवलेली डिश........या चांगल्या का वाटतात हे कळत नाही.
मुलगी पटल्यावर तीची मैत्रिण तिच्यापेक्षा चांगली आहे हा शोध का लागतो. मी तर मझ्या लग्नातला एक फोटो पहात असतो
त्यत माझ्या एका बाजुला बायको आहे आणि माझ्या दुसर्‍या बाजुला बायकोची मैत्रिण आहे. अधुन मधुन फोटोची आलटुन पालटुन डावी आणि उजवी बाजु झाकुन पहात असतो. कोणतीही बाजु झाकली तरी तीच चांगली वाटते.( देवा रे हे लग्नाचे फोटो का असे छळत असतात्....) ( बघ धमाल्या काहीतरी बोध घे यातुन)

विजुभाऊ भाभींना सांगू का येऊन? :)))))

:)))))
तिच्या परवनगीनेच मी हे लिहिलय्...... "पुरुष स्वतंत्रपणाने निर्णय घेउ शकतात का?' या परिसंवादत भाग सुद्धा तिला विचारुनच घेतला होता. त्यात मी आणि मानसीबाईंचे येज्मान डॉ दाढे दोघे विभागुन दुसरे आलो होतो. त्यानी सुद्धा त्यांचे भाषाण घरुन पाठ करुन घेतले होते म्हनुन नंबर आला असेच सांगितले.शेवटी काय स्त्री आणि पुरुष ही रथाचे दोन चाके असतात.( हे लिहीणाराने आयुश्यात कधी ट्रॅक्टर पाहीला नसावा) .कोणीतरी पुढचे चाक असतो कोणी मागचे.
चालायचे...........
ट्रॅक्टरचे एक चाक असणारा विजुभाऊ

शेवटी काय स्त्री आणि पुरुष ही रथाचे दोन चाके असतात.( हे लिहीणाराने आयुश्यात कधी ट्रॅक्टर पाहीला नसावा)
काय काय लिहितील हे लोक.

पुढची चाके खालच्या बाजूने आतल्या बाजूला जरा तिरपी असतात, जास्ती लोड ओढताना नीट चालावीत म्हणून;))
तुम्हाला असे म्हाणायचे आहे काय की दोघांपैकी कोणीतरी एकटाच जास्त जोर लावत असतो.
चालयचेच " बळी तो कान पिळी" (ही म्हण बळी देताना कान्पिळुन बळी द्यावा.अशा अर्थाने आहे का हो?)

अगदी तशाच अर्थाने असावी...माझ्या लग्नात नवर्‍याने त्याच्या बहीणीना माझाही कान पिळायला लावला होता....
शेवटी काय स्त्री आणि पुरुष ही रथाचे दोन चाके असतात खरं आहे आला दिवस ढकलत रहातात रथासारखा अजुन काय....

बघ धमाल्या काहीतरी बोध घे यातुन
कसला बोध घेऊ, डो॑बलाचा? आता सगळ॑ पक्क॑ झाल॑य. आता नाही म्हणालो तर आबा गा॑*वर लाथ घालून हाकलून देतील

असो, आलीया भोगासी, असावे सादर...अ॑थरुनी चादर !!!!