काय ?कुठे ? कसे? का? कोण? केव्हा?

असंख्य चवी असल्या तरी चवींना नावे आहेत
रसास्वाद षट् मधुराम्ललवण कटु तिक्त कषायाः अशी.

मस्त चर्चा आहे.

मला सतावणार्‍या प्रश्नाने आणि मला माझ्यापरीने शोधता आलेल्या उत्तराने मी गमभन करतो ;)

वा! मस्तच ओंकारराव, आपल्या गमभन चे गमक समजले
प्रकाश घाटपांडे

भारतातला कावळा, युरोपात नेला तर तो तिथल्या कावळ्यांशी संवाद साधू शकेल काय? स्थलपरत्वे जशी मनुष्याची भाशा बदलत जाते तसे प्राणी, पक्षी यांच्या संकेत-संवादात बदल संभवतात का ?

खरचं हा प्रश्न अनेकांच्या पीएचडी चा विषय असु शकतो.
प्रकाश घाटपांडे

सर्वसाधारणपणे सर्व माणसे ही एकाच जातिची असतात, homo sapiens, तसे मात्र सर्व कावळे हे Corvus genus चे पण वेगवेगळ्या species चे असतात. सर्वच कावळे काळे असतात असेही नाही. ह्या अधारवर आपण असे म्हणु शकतो कि भारतातिल कावळे आणी युरोपमधिल कावळे निश्चितच एकमेकानशी सम्भाषण करु शकत नसतील.
सर्व धर्मात मात्र कावळ्यान्चा आत्म्याशी सम्बन्ध असतो असे समजले जाते अर्थात पण ही अन्धश्रद्धा आहे.
ईत्यादि

सर्व धर्मात मात्र कावळ्यान्चा आत्म्याशी सम्बन्ध असतो असे समजले जाते अर्थात पण ही अन्धश्रद्धा आहे.

फक्त हिंदु धर्मात.
प्रकाश घाटपांडे

पक्ष्यांच्या भाषेविषयी येथे थोडेसे वाचता येईल

मस्त धागा अन प्रतिसादही.

शेणाच्या वासाला गोठ्यातला वास म्हणतात.
तुपकट, धुरकट अशी वासांचीपण वर्गवारी होते.

माझ्या परीने उत्तर हे असे
रंग ही जाणीव ही विद्युतचुंबकीय लहरींची लांबी एका ठराविक आकारांची असेल तर माणसाला होते. (रंगांधळे लोक अपवाद म्हणून सोडू).
म्हणजे अमुक ते अमुक तरंगलांबी असेल तर आपल्याला लाल रंग दिसतो. अमुक ते तमुक असेल तर नारिंगी आणि असेच जांभळ्या रंगापर्यंत.
तर अशी एका डायमेन्शनमधे असणारी ही रंग ही संवेदना तशी सरळ सोपी आहे. त्यामुळे अनेक ठिकाणाहून निर्माण होणारे रंग सारखे दिसणे शक्य आहे. कारण दृष्टीला जाणवणारे रंग हे ह्या रेंजमधे असणारच.

याउलट वास म्हणजे विशिष्ट रसायनांचे अस्तित्त्व. आता रसायन ही काही अशी एक डायमेन्शनमधे मांडता येणारी संवेदना नव्हे. असंख्य रसायने, त्यांची असंख्य प्रकारची मिश्रणे निसर्गात आढळतात. तेव्हा दोन वेगळ्या गोष्टींचे वास सारखे असण्याची शक्यता कमी. अपवाद आहेत म्हणजे उकडलेल्या अंड्याचा वास आणि काही नैसर्गिक उष्ण झर्यांच्या जवळ येणारा वास हा सल्फरच्या कुठल्याशा संयुगाच्या अस्तित्वामुळे सारखा वाटतो. पण असे अपवाद अगदी कमी आहेत.
त्यामुळे वासांना नावे देण्याची गरज पडली नाही असे मला वाटते.

एल एस डी घेतल्याने मेंदूच्या तार जाळ्यात(circuit ) गडबड होते आणि दृष्टीचे संकेत कानाच्या केंद्रात जातात आणि आवाजाचे संकेत दृष्टीच्या केंद्रात जातात इ त्यामुळे तो माणूस मला रंग ऐकू येतात आणि आवाज दिसतो असे म्हणतो (हि वस्तुस्थिती आहे) त्यामुळे तरंग लांबी काय किंवा रासायनिक संकेत काय सर्व आपल्या मेंदूचे खेळ आहेत.

चर्चाप्रस्ताव रोचक आणि प्रतिसादांतले विषयही तितकेच रोचक!

एकच एक कावळा, भारत किंवा युरोपात गेला तर भाषेचा प्रॉब्ळम होतो का?

सोबतच मला पडलेला एक प्रश्नः

फक्त भारतातल्याच कावळ्याच्या भाषेत कालपरत्वे फरक पडतो का? जसे संस्कृत-प्राकृत-मराठी??

माणसाचे ओल्फॅक्टोरी सेन्सेस फारसे समृद्ध नाहीत - माणसे २०/२५ वास ओळखतात - कुत्रे हजारो वास ओळखतात.
माणसाचे रंगांचे द्यान ही मर्यादित आहे - म्हणून एकाच रंग निरनिराळी माणसे निरनिराळ्या प्रकारे व्यक्त करतात. ( लालसर , विटकरी , करडा , तपकिरी , राखाडी असे संदर्भ दिले जातात ) पुरुष हया मध्ये फारच ढोबळ असतात , बायका जरा जास्त स्पष्ट असतात.