दोन वाटा

बहुगुणी, अभिप्रायाबद्दल धन्यवाद.

कुठला रस निवडावा हा प्रश्न पडला होता. तुम्हाला कुठला रस योग्य वाटतो या कवितेसाठी?

चतुरंग, धनंजय आणि प्राजु,
कुसुमाग्रजांची "कोलंबसाचे गर्वगीत" ही कविता साधारणपणे वर्ष-दीडवर्षांपूर्वी वाचली तेव्हापासून त्या वृत्तात कविता करून पहावी असं सारखं वाटायचं. तो प्रयोग करण्याचा योग या कवितेमुळे आला.

सुबक ठेंगणी,
तुम्ही सुचवल्याप्रमाणे बदल करणं शक्य असल्यास अवश्य करेन.

सुवर्णमयी,
"द रोड नॉट टेकन" ही रॉबर्ट फ़्रॉस्ट यांची कविता वाचून आयुष्याच्या प्रवासावर कविता करावीशी वाटली. सुरुवातीला वाटेचं दोन वाटांमध्ये दुभंगणे, इ. त्यावरूनच सुचलं. पण माझ्या कवितेचा आशय पूर्णतः भिन्न आहे. फ़्रॉस्ट यांच्या कवितेतल्या वाटा या मन आणि बुद्धी यांच्या अंमलाचं द्योतक आहेत. आणि तथाकथित वहिवाट न घेतल्यामुळे काही फरक पडला नाही असा ’सुस्कारा’ टाकलाय कवीने.
माझ्या कवितेत दोन वाटांवर दोन व्यक्ती चालत आहेत आणि दोघेही स्वतःच्या यशस्वी असण्याबद्दल confident आहेत.
असो. बाकी कवितेत सगळं आहेच. त्यामुळे इथे त्यावर प्रवचन नको. [:D]

उगाच उवाच हा ब्लॉग चाळता चाळता कवी अनिल यांच्या "दोन वाटा" ही दशपदी सापडली.

वाटचुकार वासराशिवाय फिरकलेले कोणी नसते
अशा जागी गेली वाट सरत सरत आली असते
तिथे पुन्हा दोन वाटा फुटलेल्याच्या खुणा दिसतात
एक जरा सरावलेली दुसरीवरती ठसे नसतात
तिने चाहूल नाही म्हणून पाऊल पाऊल ओढून नेले
सोडून दिल्या वाटेकडे फिरून फिरून पाहू दिले
किती वेळ दिसत होती धरली नाही तीच वाट
तिची वळणे हेलकावे तिचे उतार तिचे घाट
तिनेच गेलो असतो तर ही कदाचित मिटली असती
तसे व्हावयाचे नव्हते - हीच माझी वाट होती!

रॉबर्ट फ़्रॉस्ट यांच्या या कवितेवरून कवि अनिल त्यांना स्फुरली असावी असं अजित ओक यांनी आपल्या ब्लॉगवर म्हटलंय. मलाही असंच वाटतं.
रस्त्याच्या दुभंगण्यावरून मला ही कविता सुचणं आणि त्याला मी "दोन वाटा" हे(च) नाव देणं हा मात्र निव्वळ योगायोग आहे.

आपला,
(रसग्राहक) प्रशांत
---------
प्रशांत म्हणे, होता यमकांचे अतिसार
काव्यपंक्ती पडती एकावर एक टुकार
:?
माझा ब्लॉग - लेखणीतली शाई