राहुल गांधी: भारतातील एक अग्रणी नेता

वाचलंय तेही. पण सदर आयडीचा हेतू काय आहे ते स्पष्ट दिसतंय. ऊगाच अश्या डूआयड्याना डोकियावर बसवू नका. खर्या आयडीने येऊन हिंमत नसते मतं मांडायची.

डिग्रीही खरीय त्यांची.

राहुल गांधी हे परम पूज्य व्यक्तिमत्व आहे...

अगदी थोडक्यात सांगयचे तर रागा हे पपू आहेत.

मला नाही वाटत ईडी, नी निवडणूक आयोग हे होऊ देईल.

हे माहीत नव्हतं.

सुहेल सेठ यांच्या मशारनिल्हे लेखाचे मराठी 'गूगल- भाषांतर' खालीलप्रमाणे आहे:

भारतीय राजकारणासाठी राहुल गांधी आणि त्यांनी दाखवलेल्या सर्व गोष्टी अत्यंत महत्त्वाच्या आहेत. काही माणसं गरजेची असतात एवढ्यासाठी की ते कथानक आणि कथानक दोन्ही पूर्ण करू शकतील. अनेक प्रकारे, राहुल एक आवश्यक वाईट आहे आणि मी हे गुरुत्वाकर्षणाने म्हणतो. या देशाला नरेंद्र मोदींचे कौतुक करण्यासाठी (किंवा नाही) राहुल गांधींची गरज आहे.

खरे तर भारतापेक्षा मोदींना राहुल गांधींची जास्त गरज आहे.

मग हा माणूस अयशस्वी का होतो? तो सर्व विनोदांचा बट का आहे? तुम्ही त्याच्या नावाचा उल्लेख करता तेव्हा लोक का हसतात? आणि हे सर्व भाजपच्या आयटी सेलमुळे आहे असे म्हणणे मूर्खपणाचे आहे. आणि भाजपला त्याच्या पात्रतेपेक्षा कितीतरी जास्त श्रेय देतो. राहुल गांधी म्हणजे स्वत:ला घातलेली जखम आहे जी देत राहते. त्याला मदतीसाठी इतर कोणाचीही गरज नाही. त्याच्याकडे, आणि त्याच्याशी प्रामाणिक राहण्यासाठी, खूप मजबूत मते आहेत आणि ती व्यक्त करण्यास घाबरत नाही, जरी त्यातील काही मते बौद्धिक निर्दोषतेतून उद्भवली आहेत. आणि मोदी पंतप्रधान झाल्यावरच लोक राहुलवर निर्दयी झाले असे म्हणणे हा पुन्हा एक मिथक आहे. राहुलला त्याची आई आणि त्याच्या कुटुंबाशिवाय कोणीही गांभीर्याने घेतले नाही. आणि तो आणि त्याचे सहकारी दोघेही, विशेषत: नंतरचे, अविभाज्य आहेत. अहंकारी लोकांच्या जुलुमानेच राहुल गांधींचा नाश होऊ लागला. आणि मी का समजू शकत नाही.

मला अजूनही विश्वास आहे की राहुलने भारत जोडो यात्रेत जे केले ते उत्कृष्ट होते. हे राहुल गांधी ब्रँडसाठी चांगले होते परंतु कदाचित पक्षासाठी नाही आणि त्यानंतरच्या राज्य निवडणूक निकालांमध्ये ते स्पष्ट झाले. जे मला चिंतेच्या पहिल्या धोरणात्मक मुद्द्यावर आणते.

काँग्रेसमधील लोक (खर्गे असूनही) राहुलला काँग्रेसपासून दूर करू शकलेले नाहीत. इंदिरा गांधी हयात असताना आणि काही प्रमाणात राजीव गांधींसोबतही हे काम झाले, पण आजचा भारत हक्काचा तिरस्कार करतो आणि स्वत:ची किंमत आणि मेहनत यांचा आदर करतो. काँग्रेसला राहुल यांच्या अधीनस्थ म्हणून पाहिले जात आहे, या वस्तुस्थितीमुळे पूर्वीचे नुकसान आणि पलायन होत आहे. लोकांना आता राहुलची पर्वा नाही कारण ना तो निवडणुका जिंकू शकतो ना आपल्या कळपाला सोबत ठेवू शकतो, मग लोक प्रश्न विचारतात की हा माणूस कुठला नेता आहे?

दुसरे कारण म्हणजे सातत्य. पोर्टर म्हणून काम करत असतानाही राहुलला कोणी रणनीती शिकवली नाही. सातत्य हे एक महत्त्वाचे धोरणात्मक साधन आहे. राहुल एका मुद्द्यापासून दुसऱ्या समस्येकडे वळतो, अशा प्रकारे एखाद्या कारणाचा पाठपुरावा करण्याऐवजी जे काही कामात नशीब आजमावत आहे. आणि, पुन्हा, येथे संघर्ष उद्भवतो. राहुल ज्या उद्योगपतींना शिव्या देतात तेच उद्योगपती राज्यांच्या राजधानीत राज्य पाहुणे आहेत जेव्हा ते (त्यांच्या पक्षाची) सरकारे गुंतवणूक शोधत असतात. ज्यामुळे त्याची योग्यता आणि तो जे बोलतो त्याचे मूल्य दोन्ही कमी करतो. त्याच्या व्यक्तिरेखेला आणखी एक धक्का.

तिसरे कारण म्हणजे या माणसाचे ऑप्टिक्स. आपले पंतप्रधान मनमोहन सिंग ओव्हल ऑफिसमध्ये फिरत असताना राहुल गांधी यांनी अध्यादेश फाडला आणि त्याद्वारे देशातील सर्वोच्च कार्यालयाची हानी केली, हे कोणी कसे विसरू शकेल? पण यासाठी मी एकट्या राहुलला दोष देणार नाही. आपण लोक म्हणून कोण होतो हे देखील आहे. आम्ही जहागिरदारांवर प्रेम केले; आम्हाला कुटुंबाची पूजा करायला आवडायची; अर्थात मोदी येईपर्यंत ते काहीही चूक करू शकत नाहीत. वाजपेयी आणि सोनिया यांच्यात कुटुंबीयांवर हल्ला न करण्याबाबत झालेला मूक करारही बाजूला फेकला गेला. मोदींना दिलेला जनादेश सोडून कशाचाही सन्मान करण्याचे कारण नाही. हे गांधींसाठी परके होते आणि राहतील. त्यांच्याशी निष्पक्षपणे सांगायचे तर, ते खरोखरच देवासारखे मानतात कारण बऱ्याच लोकांनी त्यांच्यावर असा विश्वास ठेवला आहे. ते चहाची पाने वाचण्यात तसेच देशात होत असलेले बदल समजून घेण्यात अपयशी ठरले आहेत. इंदिरा गांधी यांचे 1984-40 वर्षांपूर्वी निधन झाले. राजीव गांधी यांचे 1991-33 वर्षांपूर्वी निधन झाले. म्हणून, 35 वर्षांपेक्षा कमी वयाच्या व्यक्तीला त्यांच्याबद्दल किंवा त्यांनी काय केले हे देखील माहित नाही. हे सत्य राहुल गांधींना कोणीही सांगत नाही.

नरेंद्र मोदी आणि राहुल गांधी यांनीच गांधी घराण्याचे नाव जिवंत ठेवले आहे. आधी नेहरूंवर हल्ला करून, आणि नंतरचा आजी आणि वडिलांची स्तुती करून. उर्वरित भारत पुढे गेला आहे.

फरक एवढाच की मोदी निवडणुका जिंकण्यासाठी जिवंत ठेवतात. राहुल गांधी आशापूर्वक संबंधित राहण्यासाठी ते जिवंत ठेवतात. आणि हे असे काहीतरी आहे जे त्याच्या असंबद्धतेला आणखी घाई करेल (जर ते यापुढे शक्य असेल तर). काँग्रेसचे भले होणार असले तरी ते लोकशाहीसाठी चांगले नाही.

काँग्रेसला ताज्या रक्ताची गरज नाही. त्यासाठी ताजे मन, शरीर आणि भारतीय आत्म्याची गरज

असेच काहीसे आदित्य ठाकऱ्यांबद्दलही म्हणता येईल. आदित्य ठाकरेंच्या एका सभेने वातावरण फिरले नी भरपेठेत, बालेकील्ला असलेल्या कसब्यात धंगेकर नावाच्या मावळ्याने कोथळा बाहेर काढला. बाकी चालूद्या.
आदित्य ठाकरेंनी भाजप्यांनी दिलेली कितीतरी खोटी माहीती बाहेर काढलीय. त्यांच्या नादी आता नेते लागत नाहीत.