पाऊस: २

वाह वल्ली. माहोल बना दिया..!!

वाह !

नितांत सुंदर फोटोग्राफ्स !
एकदम गारगार वाटलं फोटो पाहुन !
-
पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा!

जबरी फोटोज... कुठले म्हणायचे? (ठिकाण?)
बाकी "संस्कृत अक्षर भैस बराबर" अशी आमची अवस्था असल्याने संस्कृत श्लोक आणि त्यांचा अर्थही देता त्यामुळे आमच्यासारख्यांच्या ज्ञानात थोडी भर पडते त्यासाठी धन्यवाद 🙏

समर्पक काव्यपंक्ती आणि जोडून रंगचित्रे !!!
शिरसावंद्य.

पाऊस आणि पावसाळा दोन्हीही आवडत नसले तरी फोटो बघायला आवडतं. छान फोटोज !

"संस्कृत अक्षर भैस बराबर"

+१
जब मिर्झा के सहर मे जब बदली आती है....

ये हुस्न-ए-नौ-बहार ये सावन की बदलियाँ

पीना है फ़र्ज़ और न पीना हराम आज

चलो प्रचेतस, एक कप चाय हो जाय.

संस्कृत पंक्ती आणि साजेसे फोटो.
पहिले दोन फोटो नक्कीच नुकत्याच केलेल्या निघोज भटकंतीचे!

अगदी अगदी.
कुठले फोटो आहेत हे??
प्रसन्न वाटलं वाचून आणि पाहून.

सुंदर,
आधी लेख + फोटो वाचले/पाहिले. नंतर फक्त लेख वाचला आणि त्यानंतर फक्त फोटो पाहिले.
संस्कृत श्लोक कुठले आहेत?

वाह!

हे सुंदर संस्कृत श्लोक,स्वैर अनुवाद,चिंब पावसाळी फोटो पाहून मनात असंख्य मराठी पावसाळी गाणी बरसली.

नभ उतरू आलं चिंब थरथर वल
अंग झिम्माड झालं हिरव्या बहरात..
....
चिंब भिजलेले रूप सजलेले
बरसून आले रंग प्रितीचे...
...
अधीर मन झाले
मधूर घन आले...
...
मन चिंब पावसाळी झाडांत रंग ओले
घनगर्द सावल्यांनी आकाश वाकलेले...

-भक्ती

फोटो अतिशय सुंदर आले आहेत. लंबर एक. फोटो खुप्पच आवडले. इतक्या सुंदर छायाचित्रांवर संस्कृत दवणीय सुभाषितांनी माझ्या आनंदावर वीरजन पडले. आय माय सॉरी.

पुलेशु मित्रा.

लिहिते राहा.

- दिलीप बिरुटे

प्रचेतस यांचा धागा गाण्याच्या भेंड्या केल्याबद्दल माफी मागते.

सर्व मिपाकरांना गटारी मोहोत्सवाच्या शुभेच्छा!
अँबी व्हॅलीच्या निसर्गरम्य परिसरात, थांबत्या-पडत्या पावसात हा मोहोत्सव साजरा करणे म्हणजे पर्वणीच असते 😀

क लिवलंय... क लिवलंय!
छायचित्रे पाहून आणि लेख वाचून गारगार झालो होतो तितक्यात प्रतिसादातली गाणी वाचून पावसाळी झिंग चढली.

सं - दी - प

काय ती भटकंती, काय ती प्रकाशचित्रे, काय ती प्रतिभा, काय ते काव्य...
सगळं कसं एकदम ओके मदी हाय...

मन्ना डे....
घन घन माला नभी दाटल्या
https://youtu.be/WXrOR7bCyzE

राहुल देशपांडे
पाऊस वाजतो दारी हलकेच निथळती सुर

https://youtu.be/FolBaTxf2pE

संस्कृत काव्यपंक्ती आणि फोटो ओवलेला गोफ ... पावसाच्या टपोऱ्या पाणमोत्यांसारखा सुंदर !

प्रतिसादही तितकेच सुंदर.
जांभिवली परिसरातले काही फोटो आहेत असे म्हटले आहे. यातील जांभिवली हे रसायनी जवळचेच आहे का? माणिकगड कुठे दिसत नाही म्हणजे निश्चितच हे वेगळे ठिकाण आहे. जांभिवली धरणाचे ठिकाण कंजूष भाऊंनी (काका म्हणत नाही) एका प्रतिसादात सुचवले होते. गेल्या वर्षी येथे जाऊन आलो होतो. गर्दी जवळ जवळ नसतेच. ठिकाण खूपच आवडले असल्याने या रविवारी दुपारी परत येथे गेलो होतो. या वेळी पाऊस कमी झाल्याने अजून धरण अजून भरलेले नाही. धरण भरल्यावर सांडव्यातून वाहणाऱ्या पाण्यामुळे छोटासा धबधबा तयार होतो तोही नाहीच. मन थोडेसे खट्टू झाले. थोड्या दूरवर धरणाच्या पाण्यात काही जण उतरलेले दिसले. आम्हीही पोहचलो. पाण्याची खोली कुठे कुठे कमी आहे त्यांच्याकडून समजले. मग काय पाण्यात दोन तास मस्त डुंबलो. खूप छान वाटले.
काही फोटो .
मागे दिसणारा माणिकगड

थोडे अवांतर:
एक घटना घडली त्यामुळे हि भटकंती कायमची लक्षात राहील.
आम्ही ज्या परिसरात होतो तेथे एक तरुण (बहुतेक स्थानिक आदिवासी) मद्यधुंद अवस्थेत धिंगाणा घालीत होता. आमचा ग्रुप मोठा होता त्यामुळे भीती वगैरे काही वाटली नाही पण उगाच वाद होऊ नये म्हणून तो आमच्यापर्यंत पोहचायच्या आत आम्ही तेथून निघालो व आमच्या गाड्यांपर्यंत येऊन पोहचलो. कपडे वगैरे बदलण्यात थोडा वेळ गेला आणि हा तरुण तेथे पोहचला. आणखीही दोन गाड्या व २-४ बाईक तेथे होत्या त्या लोकांशीही त्याची थोडी बोलाचाली झाली व नंतर तो थोडा दूर झाला. सर्व गाड्या निघून गेल्या व उरला फक्त आमचा ग्रुप,आमच्या दोन गाड्या आणि हा तरुण .आता अंधार पडायला सुरुवात झाली होती. थोडा लांबवर गेलेला हा तरुण परत आमच्या जवळ आला आणि परत बरळू लागला. मधूनच प्रत्येकापुढे जाऊन हात जोडून माफ करा असेही म्हणू लागला. इतक्यात धरणाच्या उतारावरून चार-पाच जण पळत येताना दिसले. एक बाइकस्वारही उगवला. आम्हाला बरे वाटले. ते जवळ येताच या तरुणाने त्यांना सांगितले कि आम्ही लोकांनी त्याला लाथा घातल्या. आणि क्षणात चित्र बदलले. आलेले लोक बहुतेक त्याच्याच वस्तीवरले असावेत व त्यालाच शोधत आलेले असावेत . एक-दोघे सोडले तर बशुद्धीत नव्हतेच. लाकडी दांडके, दगड हातात घेऊन कोणी मारले विचारू लागले.गाडीचे दरवाजे उघडत बायकांनाही धमकाऊ लागले. एक जण फोनवरून कोणालातरी परतीचा रस्ता बंद करायला सांगू लागला. गावापासून धरणापर्यंतचा रस्ता अगदी अरुंद व दाट झाडी असलेला होता. समोरून एखादी गाडी आली किंवा रस्त्यावर अडथळा केला तर गाड्या जाणे शक्य नाही. त्यांचा फोन लागल्यासारखा वाटत होते पण आमच्या कुणाच्याच फोनला नेटवर्क नव्हते. मदद मिळण्याची शक्यताच नव्हती, त्यांची बाईकही त्यांनी रस्त्यावर आमच्या गाड्यांच्या मागे लावली होती. गाड्या काढणे शक्य नव्हते. खरंच कोणी मारले म्हणून संतापले होते का त्यांचा काही डाव होता समजायला मार्ग नव्हता. नाही म्हटले तरी किरकोळ दागिने, थोडीफार रोकड वगैरे आपल्याकडे असतेच. त्यातच दुसरी भीती म्हणजे वस्तीवरच्या बायका आल्या आणि त्यांनी पुरुषांवर काही आळ घेतला तर कठीणच होणार होते. तेव्हड्यात तो तरुण बोलला की त्याला लाल गाडीवाल्याने मारले. आमच्याकडे तर लाल गाडी नव्हतीच. त्यांच्यातल्या शुद्धीत असणाऱ्या दोन जणांना मात्र पटले कि आपलाच माणूस बरळतो आहे. त्यांनी बाईक बाजूला काढली व आम्हाला सांगिले कि तुम्ही निघा आम्ही संभाळतो बाकीच्यांना. गाडी मागे घेतांना चिखलात चाक रुतल्याने जागच्या जागी फिरून जास्तच रुतायला लागले. सगळ्यांनी खाली उतरून/ गाडीचे वजन कमी करून गाडीला धक्का द्यायला हवा होता पण आमच्यात तेव्हडी हिम्मत शिल्लक नव्हती. तेव्हड्यात दिलासा देणारी गोष्ट घडली ती म्हणजे थोड्या वेळापूर्वी आम्हाला धमकावणाऱ्या दोघांनीच जोर लावत गाडीला मागे ढकलले व आम्ही सुखरूप तेथून बाहेर पडलो. आमच्यातल्या कोणी खरंच संयम सोडून त्याच्यावर हात उगारला असता तर काय झाले असते हा विचार येऊन अजूनही अंगावर शहारा येतो.

शिकवण :
* बाहेरून येऊन स्थानिकांना त्रास होईल असे कृत्य करू नये. (आमच्या बाबतीत काहीतरी गैरसमज झालेला असावा)
* महिला, मुले सोबत असताना निर्जन स्थळी उशिरापर्यंत भटकू नये. गटारीला तर नाहीच नाही.
* अशा ठिकाणी कोणी स्थानिक ओळखीचा असेल तर पूर्वसूचना देऊन ठेवावी.

वाह प्रचेतस भन्नाट झालाय लेख आणि फोटो तर एकदम कातिल

त्याला पाऊस आवडत नाही,
तिला पाऊस आवडतो.
.
.
.
पुन्हा पावसाला सांगायचे,
कुणाला किती थेंब वाटायचे...

बरेच दिवस पावसाने उघडीप दिल्याने या धाग्याने पावसाच्या पुनःप्रत्ययाचा आनंद मिळाला :)

सुंदर! मन प्रसन्न झाले लेख वाचून.