सांगा, तुम्ही काय काय विकलय ? (कसं कसं पटवलय ?)

शिर्षक वाचुन अचंबित झालात? पण मी खरंच माथेरान विकलय, एक संकल्पना म्हणून.

तीसेक वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. मी आणि सौ. ठाण्याहून डेक्कन एक्स्प्रेसच्या अनारक्षित डब्यातून पुण्याला निघालो होतो. मे महिना असावा. बसायला जागा नव्हती, उभ्याने प्रवास करत होतो. आम्ही उभे होतो त्या बाकावर एक मध्यमवयीन जोडपं बसलेलं होतं. होतं मराठीच पण पुण्या मुंबई कडचं नसावं. स्मित हास्याची देवाण घेवाण झाली. ते लोणावळ्याला चालले होते, सहजच फिरायला निघाले होते.

बघता बघता नेरळ आलं. त्या जोडप्याने कुतुहलाने पलिकड्च्या फलाटावर लागलेली छोटी गाडी पाहिली. मी तात्काळ माथेरानचे निसर्ग सौंदर्य, मातीचे रस्ते,वाहन प्रवेश नसल्या मुळे रस्त्यातून निवांत भटकायचा आनंद , छोट्या गाडीची मजा वगैरेचं वर्णन सुरू केलं, हातात वेळ थोडा होता. "तुम्ही माथेरान अजून पाहिलच नाहीत? अहो लोणावळं झक मारतय! निवांत माथेरानला जा. लोणावळं हली फार गजबजलाय......... बघा पटकन ठरवा, जर समोरची छोटी गाडी गेली तर तीन तास दुसरी गाडी नाही"
जोडप्यानं तात्काळ माथेरानला जायचा निर्णय घेतला, माझे आभार मानले आणि ते उतरुन गेले.

बसायला मस्त जागा मिळाली, कधी नव्हे ते बायकोकडून कौतुकाचे चार शब्द ऐकायला मिळाले.

मी इथंच मिपावर दोन तीन धागे विकलेत !

हेच ते धागे:

तलकाडू : एक प्रवास

कहाणी एका पाण्याची !

कहाणी एका औदार्यवतीची

(जस्ट गंमत)

पण मोठ्या मुलाला शालेय शिक्षण घेत असतांना पैसे कमी पडले की, कागदाचे आवाज करणारे, फटाके शाळेतल्या मुलांना विकून वडापाव खायचा.

धाकटा मुलगा २ वर्षे कॉलेजला गेलाच नाही.शिक्षणाचा कंटाळा आला म्हणाला.त्या काळात त्याने, घरगूती पदार्थ विकायचा धंदा करून बघीतला.

बायको जर्मन भाषा विकते आणि पंजाबी ड्रेसेस शिवते.

तर आमची सौ.आई आणि आमच्या सासूबाई पिशव्या शिवून विकतात.

सर्वात best गोष्ट विकणं म्हणजे भविष्य! हात, पत्रिका, आकडे यांच्या मदतीने लोकांना काहीही ठोका... नक्की विकलं जातं. मी स्वतः नाही विकलं पण अनुभवलंय. लोक लगेच विश्वास ठेवतात आणि विकत घेतात. त्यात 'तुम्ही खूप सहन केलंय आणि तुमची कोणालाही किंमत नाही' ही दोन वाक्य तर जादू आहेत.

कोणाला इच्छा असली तर प्रयोग करून बघा

शाळेत पाचवीत असताना तरुण भारत पेपर सोबत खजाना नावाची एक पुरवणी यायची. त्यात एक 150 वर्षांचं कॅलेंडर मिळालं होतं. त्याच्या फोटोकॉपी एनलार्ज करून सुरुवातीला 20 आणि मग नंतर 10-5 रुपयांना काही दिवस विकल्या. मुलांना नंतर कळलं की हा फक्त झेरॉक्स विकतोय. मग हा धंदा बंद पडला.
एकदा वहीला खाकी कव्हर घालून आणायला सांगितलं होतं. माहीत होतं की मुलं विसरतीलंच. जादा रीम घेऊन गेलो आणि त्या विकल्या.
असं बरंच काही.. आता आठवलं की मजा वाटते.
आणि ती पोरं भेटली की शिव्या देतात. :D

मी आतापर्यंत काहीही विकु शकले नाही पण लेकीने पणत्या रंगवुन विकल्यात, मन्यांचे, क्विलींगचे कानातले, माळा करुन, छान पेंटीग करुन , नवीन डिजाईन करुन बुकमार्क ग्रिटींग कार्डस, स्कुबीचे, मण्यांचे किचेन करुन विकले आहेत. इनफॅक्ट आईला गरज असेल तर स्वत:चा पाॅकेट मनी पण विकलाय(व्याज घेते), रद्दी विकते. मेहंदी छान काढता येते पण शेजारच्या काकुंनाही फुकट काढुन मिळणार नाही असे स्पष्ट सांगितले. घरकाम पण पैसे दिलेस तरच करीन अशी स्पष्ट तंबी देते.

मुलीने काॅलेजच्या मुलांनी जर्नल मध्ये ड्राईंग काढुन कॅटबर्या मिळवलेल्या आहेत