निसर्गकविता २ : प्रिय प्राजक्त

गंधाळलेल्या शुभ्र आयुष्यामध्ये

ए काय ग्रेट माणूस आहेस तु..? कसल भारी काय काय ..... कमाल आहे तुझी.

कवि गणेशा:

आठवतेय तुला,
इकडे तिकडे यायला केलेली अ‍ॅडजस्ट्मेंट
येताना खालेल्या शंकरपाळ्या

पाण्याच्या एका लोटामध्ये
पायर्‍यांवर लोळलास तू ऐनवेळा

पुण्याच्या दुर्वांकुरामधल्या
अनुभवलेल्या त्या आम्रवेळा

आठवतच असेन ना तुला ?

पुणे गेटची भव्य सुरमई
हातभर लांबीची
फ्रुटपंच लेयरवाला.... पिण्यासाठी

दिसत नसलेल्या फोटोंची
कायमची असलेली आठवण
सतत अनिवार इच्छा..बघण्याची

म्हणून म्हणतो मी
अशाच कविता टाकत राहा.
फोटो दिसत नसता ही,
सतत तेच सांगत राहा. ..सगळ्या मिपाकरांसाठी

वाह क्या बात है! ओंजळभर प्राजक्ताचा सुवास भरभरून घ्यावा आणि आणखीन आसुसावे तसे झाले.

कविता, विडंबन दोन्ही मस्तच !!

गणेशा सुंदर कविता आहे. शेवटच्या ओळी खास आवडल्या.

दंगलेल्या अतिव रजनीशी
एक गोंदलेली आठवण
एक मुर्तीमंत जाणीव... जगण्याची ...

आपले चरण पाठवून द्यावेत.

मस्त रे... मलिका छान जमून येतेय.

पुभाप्र.

नेहमीप्रमाणेच सुंदर!
(वल्ली =))=)))

कविता आवडली खूप