निसर्गकविता ३: कोसळल्या सरी.. दूर डोंगरमाथी...

धन्यवाद चौकट राजा जी!

पहिल्या कडव्याची शेवटची ओळ व शेवटच्या कडव्यातील शेवटची ओळ यांचे यमक तोडण्याचे काही खास कारण ?

खरे तर पहिली दोन कडवी ही शेतकर्‍याच्या मनाने टिपलेले चित्र आहे, आणि शेवट त्याला काय वाटते ते.

ज्या प्रमाणे पहिल्या निसर्गकवितेत प्रेमिका आपला सखा येणार आहे तेंव्हाचे गीत आहे,
दूसर्या कवितेत पतीच्या निधनानंतर ही प्राजक्ताच्या झाडाशी बोलुन शृंगार आठवणारी नायिका आहे,
तसेच या निसर्गकवितेत शेतकर्याची भावना दाखवली आहे. ( पण ही कविता आधी लिहिलेली आहे.. आजकाल लिहिण्याला भावना नाहि तर शब्द चिकटले जात असल्याने नविन काही लिहित नाहिये)

त्यामुळे निसर्गकविता + माणसाचे मन हे कवितेत दाखवण्याचा एक छोटा प्रयत्न .

आणि एक ते मावळ लिहिल्यामुळे सांगतो, कवितेत आलेले वर्णन हे कोरीगडास पावसात आपल्याच मिपाकरांबरोबर गेलो होतो तेंव्हाचेच आहे.

कोसळल्या सरी.. दूर डोंगरमाथी...
भरारल रान सारं, गंधाळली माती
गच्च ओल शिवार.. फुललेली कांती
हिरव्या पात्यावर,. नक्षीदार मोती

पांढर्‍याफटुक ढगांची रेशमी दुलई
काळ्याशार भुईवर हिरवी क्रांती
बांधावर उभी कोवळी रानजाई
नटलेल्या सृष्टीवर आभाळाची प्रिती

कोसळल्या सरी.. दूर डोंगरमाथी...
भरारल रान सारं, गंधाळली माती ||

गर्द झिम्माड रानात.. टिफण चालती..
सर्जा-राजाच्या पायामधी भिंगरी फिरती
औंदाच्या पावसात बांधणार चारभिंती
घराच्या छप्पराला स्वप्ने सांगाती.

-----------

कविता सांपादन करता येत नसल्याने येथे पुन्हा दिली आहे.

@ चौकट राजा :
धन्यवाद मनापासुन. आता कविता आनखिन छान वाटते आहे.

आणि एक माफी वगैरे मागु नका.. हक्काने बोला एक मित्र बनुन, आवडेलच.