मोर्गे सेहर - हे बुलबुलांनो उठा !

हा फोटो टाकला आणि खालचे लिहिले ! या दोन्हीचा संबंध आहे का ? माझ्या मनात निश्चितच आहे.

का कोणास ठाऊक बुलबुल बघितला की मला हे गाणे आठवते. अर्थात मला ते अत्यंत आवडतेही. या कवितेतला भाव या गाण्यात आणि त्याच्या संगितात इतका भव्यपणे उतरला आहे की बस !
मोर्गे सेहर-एक लोकप्रिय इराणी गाणे. त्यांचे स्वातंत्र्यगीत ! सालार अघिलीने लिहिलेले !

आपण गावात, माणसात राहतो की विचार न करणार्‍या मुडद्यांबरोबर शवागारात असा संभ्रम माझ्या मनात उभा राहिला आहे ! माणसाला बंदिवासात टाकणार्‍या हुकूमशाच्या दडपशाहीला कंटाळून, वैतागून आपल्या बागेतल्या, दररोज ज्याचे गाणे कानाला गोड लागते त्या बुलबुलाला कवी म्हणतोय, आता मला तुझी नेहमीची शीळ गोड लागत नाही. असेल तुझ्यात हिंम्मत तर माझ्या बांधवांच्या मनात या जुलूमा विरूद्ध पेटून उठायची इच्छा निर्माण कर......

शेवटी टाकलेले गाणे ऐकायला मात्र विसरू नका !

स्वैरार्थ !

हे बुलबुलांनो उठा !
तुमच्या आक्रोशाने,
जागू दे माझ्या ह्रदयातील वेदना.
तुमच्या वेदनेच्या हुंकाराने,
अग्नीवर्षाव होऊ दे
आणि होऊ देत पिंजर्‍यांचे तुकडे
हे बुलबुल तुझ्या गाण्यात असु दे,
सुर मानवाच्या मुक्तिचे !
चिडलेला अग्नी श्वासांचा,
अन्यायाला वेढू दे ज्वाळांत.
जुलूम, जालीम शिकार्‍याचा,
घरटी उधवस्त या वादळात.
देवा, विश्वा, हे निसर्गा,
आमच्या रात्रीची पहाट होऊ दे.
या वसंत ऋतूत
फुले फुललीच नाही
का माझ्या डोळ्यातून
बरसत आहे पाणी.
हा तुरूंग,
माझ्या भग्न ह्रदया सारखा,
गुदमरलेला आणि अंधारा !
तुझ्या श्वासांच्या निखार्‍याने,
या पिंजर्‍याला आग लागु दे.
आत्ताच खुडू नकोस
निसर्गा माझ्या या फुलाला,.
बघ जरा या फुलाकडे.
त्याला जरा उमलू दे.

हे निष्ठूर बुलबुल,
आटप तुझा आर्त आक्रोश.
आता तरी !

येथे ऐका ऑर्केस्ट्रा

येथे ऐका जुन्या पद्धतीचे...

जयंत चिंतामण कुलकर्णी.