वारी हनुमान आणि रोडग्यांचा भंडारा.

मस्त हो :)

मस्त लिहिले आहे रे नीलकांता. मिपावर सगळे जुणेजाणते एकाएकी लिहिते झाले हे बघुन बरे वाटले.

माहिती आणि रोडगे दोन्ही उत्तम. वारीला जायची इच्छा झाली एकदम

लईच भारी! मस्त! :)

वारीची माहिती मस्त!
रोडगे हा एक नवीनच प्रकार कळाला!!

अभिनंदन .वेळात वेळ काढून हा सुंदर वृतांत लिहीण्यासाठी.डॉक्युमेंटरीच्या जवळ जाणारा लेख.
भंडारा म्हणजे सर्वांनी एकत्रीत येऊन जेवन बनवायचं आणि पंगतीने जेवायचं. भंडारा करायला कुठलेही कारण पुरेसे असते. नवीन वर्ष आहे, नवीन धान्य घरात आले, हनुमान जयंती, गणपती असे कुठलेही कारण चालते.
वारीला जाऊन आलेल्यांनी मुक्कामी पोचल्यावर भंडारा केलाच पाहीजे असेही आहे .कधी करू या भंडारा ?
(खरपूस भाजलेला रोडगा ) रामदास

'भवानी आई रोडगा वाहीन तुला' हे गीत कैकवेळा ऐकले होते पण रोडगा म्हणजे काय तेच नेमके माहित नव्हते. ते आज समजले.
अजूनही गावाकडच्या गोष्टी येउ द्यात.

वा मस्तच..
खान्देशातही काही देवींच्या यात्रेला बट्टी (बाटी) आणि वांग्याची भाजी बनवतात.. काय छान चव लागते वाह..
बट्टी ही तळून, शिजवून किंवा भाजुन बनवतात.. भाजलेली बट्टी चवीला छान असते.

कोणत्या गावतले आहे हे मंदीर कळाले तर छानच!!

वृत्तांत आणि रोडगे लै भारी.

-दिलीप बिरुटे

मालकही लिहिते झाले. :)
धन्स रे कांता. वारीला जाण्याचं पुण्य जेव्हा लाभेल तेव्हा पण सध्या तुझ्या या धाग्यातुनच दर्शन घेतलं रे बाबा.
बाकी इतर फोटु पाहुन आयुष्यात काय काय मिसतोय यात भरच पडली. :(

मस्तच सगळे फोतु अनि माहिती
हो ऐकले होते ह्याबद्दल, तुमच्यामुळे आज माहिती पण कळाली .
ही विदर्भातली दाल-बाटी खाल्लीये वान्ग्याच्या भाजीसोबत छान लागते.
मी पुन्यातल्या १ विदर्भीय मेस मधे खाल्लीये. :०
तुमचे मी वाचलेले घोषना,कारवाइ वगेरे सोडुन १लेच लेखन.
असेच लिहित रहा

मस्त रे !
अतिशय सुंदर आणि समयोचीत लेख.

छान माहिती :)

मला रोडगा माहित नव्हता आता प्रथमच कळला

वरण-बट्टी आणि वांग्याची भाजी हा मेनु जळगावकडेही फार लोकप्रिय आहे. बर्‍याच पंगतींच्या वेळी हेच जेवण असते. पूर्वी लग्नात सुद्धा उकळून तळलेली बट्टी, वरण, वांग्याची भाजी, कढी असा बेत असायचा. कित्तीतरी वर्षं झालीत असे जेवण जेऊन... हे घरी केले तरी पंगतीतली मजा औरच!

मस्तच रे भाऊ........................ :)

तातडीने खाऊन पहायची इच्छा झाली. पण असे रोडगे मुंबईत मिळण्याची सुतराम शक्यता नाही आणि तशी भाजी / डाळही इथे बनेलसे वाटत नाही. त्या त्या वातावरणाचाही फ्लेवर पदार्थात असतो. नुसते हे सर्व साहित्य घेऊन किचनमधे / हॉटेलात बनवले तरी तो वास, स्वाद, चव येणार नाही.

धागा फार छान. खूपच आवडला..

छान माहिती, वर्णन आणि फोटो....!!!

अहाहा
खमंग

आहाहा. रोडगा किती वर्षात खाल्ला नाही. रोडगे जर अगदी आतपर्यंत खरपूस भाजले गेले असतील तर लई लई लई भारी लागतात खायला. आमच्या गावाला पोळ्याला बैलांना तुपात भिजवलेले रोडगे खासकरून खायला घालतात. मस्तं लागतात ते फार. डालबाटी हा पदार्थ स्पेषल मारवाडी खासियत. अर्थात मराठवाड्यातली डालबाटी देखील नक्कीच छान लागत असणार मी खाल्ली नाही कधी. आणि डाळही तिखट बनवत असणार. मारवाडी डाळ तशी फार तिखट नसते. :(

धन्यवाद नीलकांत भौ कधीतरी आम्हालापण घेऊन चला भंडार्‍याला.

नील, बर्‍याच काळानी लिहिलेस, खूप छान वर्णन!
स्वाती

सुंदर वृत्तांत.
डालबाटी, फुटाणे, रेवड्या पाहून अंमळ जळजळ झाली.

राम राम मालक,

तुमचे सदर लेखन बघून खासच आनंद झाला. देवदर्शनाबरोबरच जनदेवाच्या तृप्तीचा स्थानिक मार्ग बघून तर अधिक आनंद झाला. रोडगे हा प्रकार मुंबईमध्ये खायला मिळणे कठीण पण काही ठिकाणी अवचित दाल-बाटी खाण्याचा आनंद जरूर घेतलेला आहे. ही ठिकाणं तशी संख्येने कमीच असल्याने लक्षात ठेवायला कठीण नाहीत. (गवि, इस पॉईंट्को नोट किया जाय। ;-)) रोडग्याची पाकृ यथोचित प्रकारे दिल्यामुळे आभारी आहे.

फोटो आणि वृत्तांत एकदम मस्त....

हनुमान जयंतीला वारीला भंडार्‍याचा प्रोग्राम असल्यास त्या वज्रांगाला आमचा दण्डवत सांगावा.....

पवनसुत हनुमानकी जय! जय श्रीराम!

लै म्हन्जे लै भारी...........

थोडं खान्देशातलं वास्तव्य आठवून गेलं. :)

छान लेखन अन माहिति , रोडगा म्हणजे काय ते पहिल्यांदाच कळाले. माझ्या डोक्यात काहीतरी वेगळंच होतं या बद्दल.

कधी त्या बाजुला गेलो तर जरुर जाउन येईन.

खूप आवडला, हा वृत्तांत. रोडगे भाजत असतानाचा फोटो लहानपणच्या अशाच उद्योगी सकाळींची आठवण देऊन गेला. (ते ऊन काय मस्त पडलंय).
रोडगा या उन्हाळ्यात नक्की करून बघणार.
हे रोडगे लहानपणी कुठेतरी बघितल्यासारखे वाटतात.
डाळबाटीही मस्त.
(आख्ख्या कांद्यांनाही असेच भाजतात. असा भाजलेला कांदा मसूराच्या आमटीला फार छान चव आणतो).

अश्या रोडग्यांसोबत वांग्याची भाजी आणि तुरीच्या डाळीचे घट्ट वरण... अहाहा काय बेत होतो... काय सांगू?
कुठं फेडाल ही पापं? अहो, किती शारीरीक (लाळीचा पुर) आणि मानसिक (घरची आठवण) त्रास द्याल राव? रोडगे/पानगे, तुरीचे घट्ट वरण आणि सोबत वांग्याची भाजी हा आमचा जीव का प्राण आहे. आमच्याकडे हनुमान-जयंतीच्या आदल्या संध्याकाळी हा बेत असतो, त्याची आठवण झाली आणि मनाने गावाकडे धाव घेतली... आता आसामात बसुन लाळेचे आवंधे गिळण्याशिवाय हातात काहीच नाही...
मी संमं ना नाव सांगीन हां तुमचं , मालक !
मस्त लेख.. खुप आवड्या...

फोटो, वृत्तांत, रोडगे सगळंच लै भारी! कोणीतरी हे रोडगे घरी गॅसवर कसे करायचे सांगा रे!

मस्त ! मस्त !! मस्त !!!

छान वृत्तांत आणि रोडग्याची चित्रफितही!
दालबाटी हा पदार्थ फक्त इंदोरी आहे असे आधी वाटत होते पण थोड्याफार फरकाने हा प्रकार अनेकजणांकडे केला जातो असे दिसते.

वृत्तांत आवडला!

बाकी अशा ठिकाणी असलो की बाहेरच्या जगाला चांगल्या अर्थाने विसरायला होतं. तसच तुमचे देखील झाले असेल अशी आशा करतो! :-)

छान नीलकांत.
तुमचा लेख आणि दिलेले फोटो पाहून जळगाव/भुसावळ कडच्या लग्नांची आठवण झाली.तसेच कॉलेज चे दिवस आठवले.
(जळगाव/भुसावळात दाबून डाळ बाटी आणि घोटलेल्या वांग्यांची भाजी खालेल्ला.) इरसाल

दाल बाटी हा राजस्थानी/ मारवाडी पदार्थ खान्देश-विदर्भातही केला जातो हे माहीत नव्हते. रोडग्याची रेसीपी पहिल्यांदाच पाहिली. इंटरेस्टिंग आहे.

पाकसिद्धीचे सचित्र वर्णन मस्तच आहे.

अरे वा, मस्तच! खंडोबाचा प्रसाद म्हणून रोडग्याबद्द्ल ऐकलं होतं पण कृती आत्ताच कळतेय.
हे मंदीर कोणत्या गावात आहे?

वा वा वा!! भाग खुल गये! मिपा मालक लिहिते झाले.. वारी फळाली आहे. देव पावला. :)

माहिती मस्त. व्हिडीओ सुद्धा सुरेख.
रोडगा.. पहिल्यांदाच ऐकला त्याबद्दल.

विदर्भातील चांगापुर या ठिकाणीही असा भंडारा होतो. तिथे रोडगे , दाल - बाटी , वांग्याची भाजी यांचा आस्वाद एकदा घेतला आहे. या लेखाच्या निमित्ताने आठवण झाली.
फोटो व वृत्तांत दोन्ही छान .

मस्त लिहिलं रे...

>>कालव्याशेजारी एक कच्चा रस्ता तयार झाला. हा वारीला जाण्याचा सर्वात जवळचा मार्ग आहे. धुळ उडवत या रस्त्याने जायचे आणि समोरच्या डोंगरावर नजर खिळवायची म्हणजे डोंगर आपल्या अंगावर येत असल्याचा भास होतो

वारीचा सगळा परिसर डोळ्यासमोर उभा राहिला...
१२ वी मधे असतांना आपण एकदा वर्गमित्रांसोबत वारीला भंडारा केला होता तो दिवस आठवला...
सात-आठ दिवसांपासुन भंडार्‍यासाठी तयारी चालु होती.. भडार्‍यासाठि लागण्यार्‍या सगळ्यावस्तुची यादि... कोण काय आणनार...
भंडार्‍याच्या दिवशी सकाळि लवकर जाऊन दिवसभरात जास्तवेळ सावली असेल ती जागा शोधणे हे .....
रानटी विस्तावातुन रोडगे काढ्णे हे काम माझ्या आवडिचे होते (बनविणे किंवा भाजी करणे हे जमत नाहि).
सर्वात महत्वाचे म्हणजे जो कोणी काम करत नसेल त्याला कामाला लावणे हा आपला सर्वात आवडता छंद. आणि नदीच्या पाण्यात पोहणे...

पुण्यामधे असल्यामुळे २३ ला भंडार्‍याल येणे तसेच रोडगे करणे शक्य नाहि पण बाट्या आणि वांग्याची भाजी खायला मिळणार हे मात्र खरं

नीलकांता, झकास सफर घडवलीस रे.
वारी हनुमान हा भन्नाट प्रकार दिसतोय.
दालबाटी- अम्म्म्म्म्म क्या बात है! माझ्या मारवाडी मित्राच्या घरी मी हा प्रकार प्रथम खाल्ला. तुरीच्या घट्ट वरणात बाटी कुस्करुन, त्यात भरपूर तूप आणि पिठीसाखर घालून हाणायचे अरे काय चव लागते महाराजा!! खाणं झालं की हात धुवायला रांगतच जायला पायजे!!
निखार्‍याच्या धगीत भाजले जाणारे रोडगे बघून मला मावशीच्या घरच्या समाधान चुलीची आठवण झाली. तिथे स्वयंपाक झाला की चूल शांत झाल्यावर त्या राखेच्या धगीत कृष्णाकाठची छोटी ताजी हिरवी वांगी, छोटे बटाटे, छोटे पांढरे कांदे, रताळी असं खुपसून ठेवायचं. एकीकडे जेवणं होईस्तोवर हे मस्त खरपूस भाजून निघे. मग आंचवून चुलीसमोर बसायचं. पोतं पुढे ओढून हा मेवा राखेतून बाहेर काढायचा राख झटकून सालं काढायची आणि नुस्तं मीठ भुरभुरवून खायचा! अहाहा! आत्ताही आठवणीने तोंडाचा पाझर तलाव झाला राव!!

-जलरंगा

फोटो अन माहीती दोन्ही छान. मी दाल बाटी अजुन खाल्लेली नाही. चवदार दिसतेय. शक्य होईल तेंव्हा जरुर खाउन बघेन.

लेख. फोटो आणि वर्णन - दोन्ही आवडले.

मस्त लेख झाला आहे .

तुमच्या यात्रेला शुभेच्छा
जय हनुमान

छान लेख आणि माहिती (लेख पाकृ ह्या सदरात टाकला असता तरी चालून गेला असता!)

अरे वा! अनवट ठिकाणाची मस्त माहिती.
वाचायला मजा आली. रोडगे! मावशी व आईने लहानपणी केले होते, ते आठवले. पुढे ते कधी झालेच नाहीत :( आता पाऊस कमी झाला की हा कार्यक्रम मागच्या आंगणात करतोच!
मस्त लेखन, चित्रे आवडली. नेहमी प्रमाणे "विकीसाठी देणार का ?;) "

छान वॄतांत... :)

अकोट पासून जवळ आहे तसे हे इथे जाताना मध्ये गजानन महाराजांची विहीर पण लागते तिथे पण असे भंडारे होतात
आई वडिलान सोबत लहान असताना जायचो , खूप मजा यायची कधी वेळ मिळाला तर नरनाळा आणि विहिरी बद्दल पण जरूर लिहा खूप जुन्या आठवणी ताज्या झाल्या आज... आणि रोडगे एकदम भारी आमच्या शेतावर सुद्धा असेच करतात हुरडा पार्टी ला :)

मस्त वर्णन आणि फोटो. तिथे जाऊन आल्यासारखं वाटलं. रोडगे आणि दालबाटी खायची उत्सुकता मात्र प्रचंड वाढली आहे.

खुप लहानपणी रोडगे खाल्ले होते त्याची चव ताजी झाली.

वारी हनुमानाल दंडवत

जळव साल्या .. जळव आम्हाला.
मराठवाड्यात याच पदार्थाला सहसा रोडगे नाही म्हणत, मारवाडी गुजराती दाळ बाटी म्हणतात म्हणुन दाळ बाटीच म्हटले जाते. चव काय असती महाराजा ...
लेटेस्ट दाळ बाटी खाल्ली पश्याच्या घरी, वर "प्रशांत" आयडीने जो काड्या करतोय तो !! इतकी खुसखुशीत बाटी मी आयुष्यात पहिल्यांदा खाल्ली. "खुसखुशीत" शब्द त्याचा अर्थ विसरला तर त्याने पश्या घरी जावे, आणि ही बाटी खावी .. बरं नुसती खुसखुशीत नाही, तर अशी सुरेख घडी घालुन तळलेली की गोलाकार बाटीचे कैक पदर उलगडत जातात खातांना .. स्वर्ग दोस्तांनो स्वर्ग. तिच्या बरोबर हिरवा मसाला करुन बनवलेली वांग्याची भाजी आणि साधसं थोडं घट्ट माफक फोडणी दिलेले वरण !! आपण तर स्वयंपाकाची प्लॅनिंग बिघडवली त्याच्या घरची त्या दिवशी .. कच्चकावुन हाणल्या बट्ट्या !!

-
(वांग्याची मजा एगप्लांटात शोधणारा)

आंद्या

या रोडग्यांवरून एक गोष्ट आठवली...

'माझं काय मेलीचं, माझं जेवण चुलीत!'

एक जहांबाज बाई असते. ती नवऱ्याला व मुलांना साध्या भाकरी भाजून देत असते. स्वतःसाठी काही भाकरी उरत नसत. तिला नवरा विचारत असे,
'काय गं, तू काही खात नाहीस का? ' त्यावर ती म्हणे
'माझं काय मेलीचं, माझं जेवण चुलीत!'
चुलीत तिने भरपूर तूप वगैरे घातलेले जाडजूड रोडगे स्वतःसाठी खमंग भाजत ठेवलेले असत. नवरा कामावर गेल्यावर ती ते चापत असे. :)

इतके दिवस फक्त गोष्ट माहीत होती. हा लेख वाचून ते प्रत्यक्ष पहायला मिळाले.

निळूभाऊ, फारा वर्षांपूर्वी तुमच्याच भागात एका शेतात खाल्ले होते यातले बरेच काही. साधारण मोठ्या आकाराच्या पातेल्यात १/३ वांग्याची भाजी आणि २/३ लालभडक तर्री, त्याच्या बरोबर शेतातच खरपूस भाजलेल्या बाट्या आणि साधं वरण, त्यावर साजुक तुपाची धार. कालवून खाल्लं.

तेव्हाही त्रास झालाच होता पण आत्तापण झाला. :)

बाकी परत गेलात तर मारुतरायांना आमचाही दंडवत पोचता करावा!

स्वतः मालकही लिहिते झाले.. उत्तम..
निलकांतशेठ, वृत्तांत एकदम झकास..
(वाचक)केशवसुमार

मस्त...एकदम कडकडून भूक लागली वाचून...
डाळ-बाटी, वांग्याचा रस्सा अस सगळ मनसोक्त हादडून, दुपारभर निवांत झोपायचे दिवस आठवले...
आम्ही घरी पण बनवली आहे डाळ-बाटी, पण त्याला चुलीची चव नाही हेच खरे...

लेख व चित्रे, दोन्हीही जबरा..!

तात्या.

आवडला.

रोडग्याबद्दल मिळालेली माहिती नवीन आहे.

चक्क, मिपामालक मिपावर लिहित होते. डोळे भरुन आले. ;)
(च्यायला, ब्यान तर नै ना होणार आम्ही )

-दिलीप बिरुटे

मिपा मालक छान लिहीतात की :)