काय होणार होतो.....आणि काय झालो.....!

मला व्हायचं होतं नासामध्ये वै़ज्ञानिक :D पण झालो सोफ्टवेअर इंजिनिअर ! #:S
आम्ही येथे पडीक असतो!

मला व्हायचे होते सोफ्टवेअर इंजिनिअर पण झालो हार्डवेअर इंजिनिअर
संक्रांतीच्या सर्व मिपाकरांना शुभेच्छा. तिळगूळ घ्या गोड बोला.

सर्व्व सॉफ्टवेअर इंजिनीयर होतात ते पाहुन हार्डवेअर इंजिनीयर झालो.
आता म्हणतो : कोण होतास तु, काय झालास तु
आधी नेमका कोण होतो बरे?

मला माणुस होउन स्वच्छंदीपणे जगायचं होतं......पण झालो गुलाम! :(

- टिंग्या

अंगात 'दम' असणं चांगलं.....पण तो सारखा लागणं वाईट!

मला व्हायचे होते एक C.A झालो मेक्यानिकल इंजिनिअर आणि काम करतो एका सोफ्टवेअर इंजिनिअरचे......
भविष्यात काय करणार ते माहित नाहि...

http://www.misalpav.com/node/3391

----
सखाराम गटणे
© २००९,
लेखकाच्या पुर्व लेखी परवानगीशिवाय ही प्रतिक्रिया वापरता येणार नाही.

लहानपणी दर १५ दिवसांनी बदलायचं काहीतरी. त्यामुळे त्याला काही अर्थ नाही.
बाकी प्रवास नेति नेति पद्धतीचा.. साधारण ८-९ वी मधे जाहीर करून टाकलं की डॉक्टर वा इंजिनियर होणार नाही. वकील होणार नाही. शाळामास्तरीण होणार नाही. सी ए, एफ आय सी डब्लू ए ( हे मला तेव्हाही म्हणता येत होतं! :) ) असंही काही करणार नाही एवढा नन्नाचा पाढा जोडला होता. त्याबरोबर घरीच बसणार नाही हे ही नक्की होतं.
१० वी नंतर मग मला काळजीने ऍप्टिट्यूड टेस्ट ला पाठवलं गेलं होतं. तिथे त्या लोकांनी 'कॉम्प्युटर प्रॉग्रॅमिंग' असं लिहून कळवलं होतं. (त्या काळात हे म्हणजे काहीतरी सॉल्लिड नवीन आहे असं वाटायचं सगळ्यांना!) त्यांना काही येत नाही हे मला तेव्हाच कळलं होतं.
हवाई दलात फायटर पायलट व्हायचं असं वाटल्याने एन सी सी एयरविंग ला गेले होते. पण मुलींना घेत नाहीत आणि कमर्शियल पायलट लायसन्स च्या ट्रेनिंगसाठी अति प्रचंड फी आहे जी बहुतेक परवडणं शक्य नाही हे कळल्यावर इंटरेस्ट संपला. मग १२ वीच्या सुट्टीत नागपूरला कॉस्मेटॉलॉजी मधे बी टेक करण्याचाही विचार करून झाला होता. पण १२ मधे माझे मार्क इतके उच्च होते की ते जमलंच नाही. खरंतर हे माझंच सुदैव...
साधारण एस वायच्या दरम्यान नाटकाचा किडा चावला आणि हळूहळू टी वाय पर्यंत लक्षात आलं की हेच माझं पंढरपूर. त्यात मधेच विक्रम गायकवाडकडे शिक्षण घेणं पण सुरू केलं होतं. किडा मोठा होऊन नाटकाबरोबर चित्रपटाचाही झाला होता. माझ्या पंढरपुराचा जिल्हा झाला होता पण या पंढरपुरातली नक्की आपली आळी कोणती याचा निर्णय मात्र लागत नव्हता. मग एम ए -नाटक, एम एफ ए - कॉश्च्यूम डिझाइन.. असं मेकप्-कॉश्च्यूम चं शिक्षण घेऊन व्यावसायिकरित्या तेच करते आहे तरीही लेखन-दिग्दर्शन आणि क्वचित अभिनय सुद्धा अश्या गल्ल्यांमधे उंडारत असतेच मी.
असं सगळं चालू आहे.. अजून खूप काही व्हायचंय करायचंय त्यामुळे श्टोरी पूर्ण झालेली नाही

- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

मला शिक्षक व्हायचे होते आणि आपल्याच शाळेत शिकवायचे होते- ज्यांनी ज्यांनी मला हाणले आहे त्यांची मुले पण एक दिवस माझ्या शाळेत येतील आणि मी त्यांना बदड बदड बदडीन असे स्वप्न होते.
नंतर विसरलो आणि काम्पुटरवाला झालो

आम्हाला खरेतर दर्जेदार लेखक बनायचे होते. पण जालावर फुटकळ आणि अवांतर प्रतिसादच देत बसलो.

-- लिखाळ.

शेवटी वेताळ झालो. पण आपण त्यातपण खुश आहोत.
वेताळ

मला मिल्ट्रीतला जवान व्हायचे होते( कारण टी.व्ही. वरची मालिका परमवीरचक्र ) पण झालो आयटी हमाल. बसलोय कळफलक बडवत. :)

पुण्याचे पेशवे
Since 1984

मला हॉटेल टाकायचे होते पण आय.टी. वाला झालो

हा विषय निघाला म्हणजे मला लहानपणीचा एक मजेशीर प्रसंग आठवतो.
मी पाचेक वर्षांचा असेन......असेच एका पाहुण्यांनी विचारले "तू मोठा झाल्यावर कोण होणार ?"
मी उत्तरलो, "मी बाबा होणार !".
....आणि योग्य वेळी हे स्वप्नही सत्यात उतरलं.
आता ते कर्तव्य शेवटपर्यंत आनंदाने पार पाडायचं !

मला डॉक्टर व्हायच होत आणि तेच झालो :(

आम्हालाही डॉक्टर व्हायचं होतं! :)

मला लहानपणी बस कंडक्टर व्हायचं होतं, कारण त्याच्याकडे खूप पैसे (तेव्हा खूप सारी नाणी म्हणजे खूप पैसे असं वाटायचं) असतात असं वाटायचं....पण नंतर झालो काहीतरी वेगळंच.

मला बीई Computer,लायब्ररीयन, पुस्तकं-कपड्यांची दुकानदार.. इत्यादी इत्यादी व्हायचे होते.. :)) माझं एकंदरीत अभ्यासावरील 'प्रेम' पाहून आई म्हणायची होम सायन्सला जा! :) बाबांना मी त्यांच्यासारखी सीए व्हावे असं वाटायचं.. इतक्या गोंधळातून मी शेवटी कंप्युटर इंजिनिअर झाले.. ! :)

http://bhagyashreee.blogspot.com/

मला पोलिस व्हायचे होते पण झालो software engg :)