मैलाचा दगड

आपला लेख पण मैलाचा दगड ठरावा ही ईश्वर चरणी(असला तर) नम्र प्रार्थना.

तसे कपड्यांच्या आत सगळे सारखेच असतात. त्यामुळे फेटले काय नाही फेटले काय .. सारखेच असते.
फार डोकावुन पाहण्याची गरज नाही.. आपले आपले पाहिले की कळते बाकिच्यांचे कसे असेल ते.
आता भुमिका घेण्याबद्दल बोलाल तर आपण विशिष्ट परिस्थितीत जी भुमिका अनुकुल, सर्वमान्य, सर्वांच्या हिताची असेल ती घ्यावी.
बाकी वाद विवाद हा वेळ घालवण्याचा एक चांगला उपाय आहे याबद्दल काही शंका नाही.

चालु द्या.

-- अवलिया

अवलियाची अनुदिनी

फारच मार्मिक लिहीलंय , खोल विचार करायला लावणारा काथ्याकुट !!
तज्ञांची मते जाणून घ्यायला आवडेल !

- (कट्टर) टा.र.सावरकर

बाकी काहीही म्हणा आं, आपण आपल्या बाजूचा सपोर्ट करताना दुसर्‍या बाजूचा विरोध अगदी स्वाभाविक आहे , आणि ही गोष्ट सुद्धा मैलाचा दगड ठरून जाते !

किती वेळ भिजत ठेवणार.. आता हाफ पँट अन पंचा स्वच्छ धुवून वाळ्त घातले आहेत
ह्या लेखाच्या मध्यमातू विचारधारा, धारणा, धोरण ई. ई. चा वारा लागावा हा हेतू
जेणेकरून हाफ पँट अन पंचा निट वाळेल ..

नंतर कड्क ईस्त्री मारुन हाफ पँट अन पंचा ची आदला बदल करावी का ह्यावर कथ्याकूट करता येईल

मस्तच,
अगदी मनातील भावना उतरवल्या आहेत. असेच लिहीत रहा. अशीच तुमची प्रतिभा आम्हाला बघायला मिळुद्यात.

फुले शु

----
सखाराम गटणे

रिवाज असा की, सशत्र क्रांतीकारकांनी केलेल्या कृत्याबद्दल, वापरलेल्या मार्गाबद्दल प्रश्न विचारणे, हे महद्पाप. निशःस्त्र क्रांतीकारक म्हणजे सॉफ्ट टार्गेट. कुणीही यावे आणि टपली मारावी पण सशस्त्र क्रांतीकारकांबद्दल मात्र "ब्र"देखिल काढायचा नाही.

अनेक वर्ष चालत आलेल्या अत्याचाराला तुम्ही लेखणी रुपी शस्त्राच्या साह्हायानी अहिंसक मर्गानी जी वाचा फोडली आहे तिला माझे शतषः प्रणाम. त्रिवार सहावार नउवार सहमत आहे मी तुमच्याशी ! तुमचा हा लेख मैल्याचा दगड ठरो हिच सदीच्छा !

|!¤*'~` प्रसाद `~'*¤!|
"समर्थाचिया सेवका वक्र पाहे । असा सर्व भूमंडळी कोण आहे ।।"
आमचे राज्य

अरे शब्दाची अशी हिंसा का करतो आहेस रे. मैलाचा च्या ठीकाणी मैला. शीव शिव.

आ. सुनीलराव,

कायम पंचा फेडत राहिले तर हाफ पँट फेडणारा उपटणारच.
अगदी सहमत आहे.

तसाही गांधी नंगा फकीरच होता. त्याला काही फरक पडत नाही. पण हाफप्यांट फेडल्यामुळे लज्जारक्षण अंमळ अवघड होते हा मुद्दा विचार करण्यासारखा आहे.

क्रांतीकारकांच्या हेतूंबाबत कोणालाही आक्षेप नाही. असा आक्षेप घेणारे बावळट.

मात्र आक्षेप होता तो त्या मार्गाला आणि त्याचे उदात्तीकरण करण्याला. केवळ दुसरा पर्याय नसल्यामुळे नाईलाजाने असे करावे लागले हा सूर उमटण्यापेक्षा, हाणा, मारा, फोडा, ठोका हाच एकमेव मार्ग आहे हे सूचित करण्याला.

आपला
(सत्याग्रही) आजानुकर्ण

गांधीजी हा विनोदाचाच प्रकार आहे. कोणीही यावं आणि बरळून जावं. गांधींना दोन लाथा घातल्या की सर्व ऑथेंटिक वाटू लागतं. क्रांतिकारकांना काही बोललात तर खबरदार. तुमची किव करू, तुम्हाला आचरट म्हणू, तुमच्यावर इतके व्यक्तिगत आरोप करू की तुम्ही ठारच व्हायला हवे. :)

ह्या नंतर लेख आला तो दादा कोंडके ह्यांच्यावर. खरे तर, हा लेख म्हणजे आचरटपणाचा नमूना होता. परंतु, असा लेख कधीना कधी येणारच होता. कायम पंचा फेटत राहिले तर हाफ पँट फेटणारा उपटणारच.

मला तो लेख अजिबात आचरट वाटला नाही. धम्मकलाडू यांच्या कल्पनाशक्तीची दाद द्यावीशी वाटली. संघाच्या प्रार्थनेचे कनेक्शन दादांच्या""ढगाला लागली कळ"शी जोडायचा टारगटपणा मला आयुष्यात जमणार नाही.

कायम पंचा फेटत राहिले तर हाफ पँट फेटणारा उपटणारच.
मुद्दा असा आहे की, हाफ पँटीचा सन्मान राखायचा तर पंचाचाही सन्मान राखावा की दोघांनीही एकमेकांची फेटत रहावी - होऊन जाऊदे?

फेटत रहाण्याचे जंगल राज सर्वत्रच सुरु आहे. मिपावरील धुमडीत जनमानसाचे प्रतिबिंब दिसले नाही तरच नवल.

जंगलातून आम्ही खेड्यात व खेड्यातून शहरात आलो. आता वाटचाल वर्तुळाच्या दुसर्या अर्धातून सुरु असावी.
मागे एकदा मिपावरच्या एका लेखावर वाद प्रतिवादांची धुमडी सुरू होती. (कोणी म्हणेल, त्यात काय? काही नवीन सांगा!). त्यावेळेस खरडफळ्यावर एकाने ह्या गुथ्थमगुथ्थीची बातमी अशी काहीतरी दिली होती---
"तिकडे जंगलाच्या "शहरी "भागात लोक एकमेकांच्या धोतरात हात घालून काही मिळते आहे का ते बघत आहेत"

हे लिहीणार्याच्या प्रतिभेची दाद द्यावी का मानव जात कोठे जात आहे असे कण्हून स्वतःचेच डोके आपटून घ्यावे हे न कळून, मी सोपा मर्ग स्विकारला होता. "शटर डाऊन डाउन डाउन!"

ह्या नंतर लेख आला तो दादा कोंडके ह्यांच्यावर. खरे तर, हा लेख म्हणजे आचरटपणाचा नमूना होता.

काही जणांना स्वतःचीच बळंच फेडून घ्यायची भलतीच हौस असते त्याचा हा नमुना असे म्हणता येईल.

असो... नंगे से खुदा भी डरता है!

हाफ पँट फेटणारा उपटणारच

फेटण्यापेक्षा हाफ प्यांटीला धरून खाली ओढावे. जोरदार हिसका द्यावा. मज्जाच मज्जा. असे करणे अधिक शास्त्रीय आहे.

(धोबीपछाडू) धम्मकलाडू

"तुझं वाचन किती? तू बोलतोयस किती?"
"तुझा पगार किती? तू बोलतोयस किती?"

या लेखाला प्रतिसाद देण्याचे राहुनच गेले होते.

खर्‍या अर्थाने बंगालच्या वाघिणी हा मैलाचा दगड ठरावा. अनेक तटस्थ लेखकाचे प्रतिसाद इतके सुंदर आणि मुद्देसुद होते की प्रत्यक्ष एखाद्या गांधीवाद्यालाही त्याचे उत्तर असे देणे जमले नसते.

सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे, एखादा दुसरा प्रतिसाद वगळता सध्या गांधीवादावर मिपावर इतके साहित्य, विचार, पैलु निर्माण झाले आहे की एखाद्या अभ्यासकाला इकडे तिकडे फारसे फिरावे लागणार नाही.