आर. आर. आबांचा राजिनामा?

आबांनी राजीनामा दिलाय! आता पाठोपाठ विलासरावही चालले.

संध्याकाळी नाच्याही राजीनामा देण्याची शक्यता.
वेताळ

आरारा

आर. आर. आबांसारखे मंत्री पोलीसखात्यासाठी खुपच दुर्मीळ आहेत. त्यांच्या राजीनाम्या पेक्षा त्यांना अधीक मोकळीक दिली असती तर त्यामुळे पोलीसांना अधीक बळ मिळाले असते.

असो, शेवटी सेनापती म्हणून यश - अपयशाचे धनी त्यांना व्हावंच लागेल.

नीलकांत

कोणी काहीही म्हणोत, आबा मागच्या ८-१० गृहमंत्र्यां पेक्षा जास्त कर्तबगार होते यात मला तरी शंका नाही. आठवा ती छगन व गोपिनाथांची कारकिर्द.

माझे काही मित्र व नातेवाईक पोलिस खात्यात आहेत, त्यांचे आबां बद्द्लाचे मत 'कणखर, स्वच्छ, डाऊन टु अर्थ' असेच आहे.

आबांचा वाचाळपणा (किंवा 'स्लिप ऑफ टंग ') नडला एव्ह्ढेच.

लै मिसळ खाल्ली कि मुळव्याध होते

प्रतिसाद देताना आपण कोणाला काय म्हणतो आहोत याचा पाचपोच ठेवावा.
एकदम भडक प्रतिसाद आहेत येथे काही.
मिपा वर सम्तुलीत संयमाने लिखाण होत असते. मिपावरील काही लेखांची दखल मिडीयाकडून यापूर्वी घेतली गेली आहे. कृपया बुळ्या वगैरे भाषा वापरु नये . ते वैयक्तीक मत असु शकते.
आबा एक चांगले अभ्यासु मन्त्री आहेत. निलकान्तशी सहमत.
( भडक प्रतिसाद्/विषय यासाठी मिपाचे काही धोरण आहे काय? काही विधानांचा त्रास होऊ शकतो)

आपण एखादा विचार ;एखादी गोष्ट करतो किंवा करायचे टाळतो ते आनन्द मिळवणे किंवा वेदना टाळणे या दोन्ही साठीच

आबांसारख्या (मोजक्या) कार्यक्षम नेत्यांना राजीनामा द्यायला लावणे कितपत योग्य आहे (त्यांचा तोंडाळपणा वाईट होता याबद्दल दुमत नाहि.)

अजून एक विचार डोक्यात येतो (आबांबद्दल नाहि पण इन जनरल)
तो असा की अश्या राजिनाम्याने यापुढचे काम करण्याऐवजी फक्त जबाबदारीतून मोकळे झाल्यासारखे नाहि का वाटत?.. एखादे पद वर्षानुवर्ष उबवायचे आणि अंगाशी आलं की राजीनामा द्यायचा? हे आग लागल्यावर जबाबदारी झटकणे नाहि का झालं?
आता पूर्णपणे नवी व्यक्ती येईल जिला त्या पदाबद्द्ल काहि माहित नाहि ती व्यक्ती या संकटाच्या वेळी इतकं मह्त्त्वाचे पद कितपत कार्यक्षमतेने सांभाळू शकेल?

-(गोंधळलेला) ऋषिकेश

विषयांतरा बद्दल आधी माफी मागतो पण आत्ताच आमचे याहूवरील एक सन्माननीय मित्र म्हणाले कि म्हणे , "बरे झाले आता पनवेल वाशी मध्ये दिवाळी चालु होइल."
जरा एक वेगळी प्रतिक्रिया वाटली म्हणुन इथे देत आहे. चु.भु.द्या.घ्या.
|!¤*'~` प्रसाद `~'*¤!|
"समर्थाचिया सेवका वक्र पाहे । असा सर्व भूमंडळी कोण आहे ।।"
आमचे राज्य

आबांकडून राजीनामा वगैरे घेणे अथवा देणे हे योग्य वाटत नाही. आबांचे "अशा लहानसहान गोष्टी होतात" हे वाक्य मात्र मला खटकले.

अर्थात त्याला सन्मान्य अपवाद (आता माजी) केंद्रीय गृहमंत्री आणि मुख्यमंत्र्यांचा आहे. इतके वर्ष काही न करता त्यांची त्यांच्या सहकारी साखर कारखान्यात एक पगारी व्यवस्थापक म्हणूनपण नोकरी टिकली नसती. म्हणूनच त्यांच्याकडून नैतिकता म्हणून नाही तर ते आजपर्यंत पदाबरोबरचे कर्तव्य पार पाडण्यासंबंधात "अनैतिक" वागले म्हणून राजीनामा घेणे योग्य वाटते.

तरी देखील आता आबांनी आजता गायत गृहमंत्री म्हणून नक्की काय केले?

सकाळ मधे जेंव्हा वाचले तेंव्हा खालील वाक्ये गृहमंत्रीपदी असतानाच्या संदर्भात दिसली. (ठळक शब्द मी केले आहेत):

त्यानंतर ते पक्षाचे प्रदेशाध्यक्ष झाले. आणि नंतर गृहमंत्रीपदाची जबाबदारीही त्यांच्यावर सोपविण्यात आली.

ही जबाबदारीही त्यांनी यशस्वीपणे पार पाडली.

गृहमंत्री म्हणून त्यांनी घेतलेल्या निर्णयांपैकी डान्स बार बंदीचा निर्णय सर्वांत जास्त गाजला.

त्यांनी पोलिस दलाच्या आधुनिकीकरणासाठीही प्रयत्न केले.

म्हणजे नक्की त्यांचे गृहमंत्री म्हणून लक्षात ठेवण्याजोगे कर्तुत्व काय तर बारबालांच्या नृत्यावर बंदी इतकेच?

वरील प्रश्न ही कृपया "कॉमेंट" म्हणून घेऊ नका, अधिक माहीती असल्यास तशी येथे अवश्य लिहा.

आबा चालले ह्याचं वाईट वाटतय.

रेवती

सकाळ मधील बातमी प्रमाणे:

...
मुंबईवरील हल्ल्यानंतरही त्यांच्या राजिनाम्याची मागणी खूप क्षीण होती. कोणत्याही पक्षाने अशी मागणी तीव्रतेने केली नव्हती. मात्र, आर. आर. यांचे हे विधान सर्वच दूरचित्रवाणी वाहिन्यांनी उचलून धरले आणि आर. आर. यांना झोडपण्यास सुरूवात केली. मुंबईतील हल्ला किरकोळ होता, असे आर. आर. यांना वाटणे अशक्‍य आहे, हे कोणीही सामान्य माणूस सांगू शकेल. त्यांच्या निकटवर्तीयांचेही तेच मत आहे. तथापि, सातत्याने माध्यमांसमोर आर. आर. यांचे वाक्‍य "घसरले' आणि त्यांचे गृहमंत्रीपद हिरावून घेऊन गेले. "असं होऊ शकतं आणि आम्ही त्याचा मुकाबला केला आहे...,' इतकेच आर. आर. यांना म्हणावयाचे होते, असे त्यांचे निकटवर्तीय सांगतात. त्यातून "महाराष्ट्राचे मनोबल भक्कम आहे...अशा हल्ल्यांचा आमच्यावर फरक पडणार नाही...' असा संदेश त्यांना द्यायचा होता. प्रत्यक्षात ""ऐसे बडे शहरोंमे हादसे होते रहतें है...' असे वाक्‍य आर. आर. बोलून गेले.

....

तात्पर्य, राष्ट्रीय राजकारणात एकतर हिंदी येणे महत्वाचे, अथवा इंग्रजी येणे महत्वाचे अथवा भिड न बाळगता मातृभाषेत (या संदर्भात मराठीत) बोलणे महत्वाचे. मराठीत बोलले असते तर काय बिघडले? राज्यभाषा आहे ना ती?

'त्यांनी प्रतिक्रिया मराठीत द्यायला काहीच हरकत नव्हती' वगैरे सल्ले देणे पश्चातबुद्धी आहे! जबरदस्त ताणाच्या परिस्थितीत प्रसिद्धीमाध्यमांसमोर काय फे फे उडते ते तिथे गेल्याशिवाय समजणार नाही, दुर्दैवाने आबा बळी ठरले.
एक स्वच्छ आणि मनापासून काम करणारा राजकारणी म्हणून माझ्या मनात अजूनही त्यांच्याबद्दल आत्मियता आहे.
असो. झाले ते झाले आणी त्याची जबाबदारी घेऊन ते चाललेले आहेत. ते पुन्हा लवकरच येवोत आणि चांगले काम पुढे चालू ठेवण्याची संधी त्यांना मिळो ही सदिच्छा!

चतुरंग

गृहखात्याची जबाबदारी नीट न पार पाडल्यामुळे भडकून जाऊन मी आबांना बोल लावला आहे व तो मला योग्यच वाटतो..

परंतु एक व्यक्ति म्हणून आबा हे अत्यंत निरलस व प्रामाणिक व्यक्तित्व आहे हेही तितकंच खरं! खास करून आजकाल जे गेंड्याच्या कातडीचे राजकारणी आहेत तसे आबा नक्कीच नव्हते हेही आवर्जून सांगावेसे वाटते..

तात्या.

बिरुटेसर, चतुरंग आणि तात्यांच्या आबांच्या मताविषयी सहमत.

लिखाळ म्हणतात त्याप्रमाणे मराठीत बोलण्याची लाज अथवा भिड वाटायचे कारण नाही.

आबा बद्दल माझे ही मत चांगले आहे,
बाकींच्या राजकारणां पेक्षा आबा नक्कीच चांगले आहेत.

तोही राजीनामा सादर केल्यानंतर दोनच तासात! राजीनामा अद्याप स्वीकारला गेलेला नसला तरीही. हे वागणं देखील या स्वच्छ मनाच्या माणसाचं बोलकं चित्र उभं करतं. मला वाटतं हा माणूस राजकारणी कमी आणि चांगला शासनकर्ता जास्त आहे, तो परत यायला हवा.

अजुन एक मत

http://maharashtratimes.indiatimes.com/articleshow/3781856.cms

एक बेजबाबदार विधान फार महागात पडलं. आत्ताच्या राजकारणात याहून बरा माणूस नाही. आता छगन चा विचार चालू आहे. कुठे ते आणि कुठे हे. काल एका मराठी चॅनेल वर शूटिंग पाहिलं की आबा लाल दिव्याची गाडी आणि बंगला संध्याकाळच्या आत परत करून एका साध्या तवेरा ने घरी परतले. कुठेही गाजावाजा नाही. वरची म टा ची बातमी पटली नाही.
देशमुख ही काही महान नसले तरी आता राणे वगैरे मंडळींपेक्षा नक्किच बरे होते.
कोण येणार आणि काय करणार देव जाणे.
जसं शिवराज पाटील फार उशीरा गेले पदावरून तसे आबा फार लवकर गेले. वसंत पुरके म्हणतात त्याप्रमाणे हिंदी आणि इंग्रजी अतिशय गरजेचं आहे.
अवांतरः कोणतेही मुख्यमंत्री / गृहमंत्री आणि कोणताही पक्ष असता - राज्यात किंवा केंद्रात -- भा ज पा / इतर आघाडी तरी हे टाळता आलं असतं असं नाही. तटरक्षक/गुप्तचर्/राज्य पोलिस आदी सर्वांचे अपयश आहे. ते त्या यंत्रणेच्या रचनेमुळे आणि वर्षानु वर्षाच्या कार्य पद्धती आणि कमालीच्या भ्रष्टाचारामुळे त्याला कोण काय करणार काही थोड्या काळात आणि तेवढी कोणाची इच्छा तरी आहे का?

महाराष्ट्रातील जनतेबरोबरच नेत्यांना पण मराठी बोलायची लाज वाटते त्याचा अजुन एक बळी.

-- अवलिया

अवलियाची अनुदिनी

प्रशिद्धिमाध्यमांचा उतावळेपणा........
सद्या उद्भवलेली परीस्थिती शांत करण महत्वाच आहे. आबासारखा साध्या व निष्कलंक माणसाला बदनाम करु नका.....

तमाम वाचकांसाठी खालील उतारा साभार

आबांच्या सान्निध्यात!
शुक्रवार, ३ ऑक्टोबर, २००८

अगदी ग्रासरुटपासून राज्याच्या मंत्रिपदापर्यंत वाटचाल केलेले अनेक मंत्री आपल्या मंत्रिमंडळात आहेत. त्यापैकी एक नाव आर. आर. पाटील. या माणसाचं वैशिष्ट्य म्हणजे आपल्या निरलस, निगर्वी आणि आपुलकीच्या वागण्यानं जनमानसात इतकं भक्कम स्थान मिळवलंय की सारेच त्यांना `आबा` म्हणतात. त्यांनाही `सर` म्हटलं की तितकंसं रुचत नाही. आबांच्या दिलदारपणाचा अनुभव मला गेल्या एप्रिलमध्ये आला.

लोकराज्यचा मेचा अंक `महाराष्ट्र दिन` विशेष होता. त्यात विविध क्षेत्रातील मान्यवरांची महाराष्ट्राच्या प्रगतीविषयी, पुढील वाटचालीविषयी मनोगतं समाविष्ट करायची होती. आबांच्या नावाचाही त्यात समावेश होताच. महासंचालकांनी त्यांची मुलाखत घेण्यासाठी मला जायला सांगितलं. त्यानुसार त्यांचे पीआरओ श्री. करंजवकर आणि श्री. पिटके यांच्याशी बोलून वेळ ठरवली. विधिमंडळाचं अधिवेशन सुरू असल्यानं आबांनी संध्याकाळी कामकाज संपल्यानंतर बंगल्यावरचीच वेळ दिली. करंजवकर साहेबांबरोबर मी आणि रेकॉर्डीस्ट बंगल्यावर पोहोचलो. त्या दिवसाचं कामकाज लांबल्यानं आबांच्या पूर्वनियोजित बैठकाही लांबल्या.

त्यांनी आल्याबरोबर नियोजनानुसार भेटी सुरू केल्या. मुलाखत घ्यायची असल्यानं मला सर्वात शेवटची वेळ दिलेली. मुलाखत संपायला साधारण सव्वादहा वाजले. खुर्चीतून उठता- उठता आबा म्हणाले, `चला, जेवण करून घेऊ.` आणि ते आत गेले. आम्ही बाहेर द्विधा मन:स्थितीत उभेच. सर्वसामान्यांचे आबा असले तरी ते आम्हा शासकीय अधिकार्‍यांचे प्रमुख होते. थोडंसं दडपण आलंच. आत जावं की न जावं, अशीच मन:स्थिती. त्यात आता इथून पुढं सीएसटीला पोहोचून कुठलीतरी स्लो ट्रेन पकडून घरी पोहोचायलाही साडेबारा-एक वाजतील, असं वाटलं. आपण निघून गेल्यानं आबांना असा काय फरक पडणार आहे? असंही वाटलं. आम्ही गाडीत बसून निघालोही.

राजभवनकडे जाणार्‍या चौकात पोहोचलो असू, इतक्यात करंजवकरांच्या मोबाईलवर बंगल्यावरुन फोन आला. `अहो, कुठे आहात? आबा जेवणासाठी वाट बघत आहेत.` करंजवकरांनी बंगल्याच्या जवळच असल्याचं सांगितलं. आम्हाला टेन्शन आलं. आता आपली काही खैर नाही, असं वाटलं. आम्ही गाडी परत फिरवली. बंगल्याच्या आवारात शिरलो. तिथल्या सिक्युरिटीच्या पोलिसांनीही `अहो, पळा लवकर. किती वेळ झाला?` असं म्हणून टेन्शन आणखीच वाढवलं. मग तर बिचकत-घाबरतच आत गेलो. वाट बघून आबांनी जेवायला सुरवात केलेली. आम्हाला बघताच म्हणाले, `अरे, काय तुम्ही? मी `जेवायला चला` म्हटलं तरी कसे काय गेलात?` यावर `सॉरी सर` म्हणण्यापलिकडं काहीच बोलू शकलो नाही. तेव्हा आबाच हसून म्हणाले, `आता माझ्याशिवाय एकटंच जेवायची शिक्षा तुम्हाला!` आम्हीही मग हसून त्यांच्या पंगतीत सामील झालो. जेवणाचा बेत एकदम साधा-अगदी गावाकडचा. छान भरलेली वांगी, बटाट्याची भाजी, आमटी आणि गरम चपात्या. भुकेल्या पोटाला या गावाकडच्या जेवणाच्या वासानं अगदी खेचून घेतलं. करंजवकर साहेबांबरोबरच मी, रेकॉर्डिस्ट आणि ड्रायव्हरही आबांच्या पंक्तीला बसून जेवलो. सर्वांचीच त्यांनी आपुलकीनं ओळख करून घेतली. आबांचं जेवण झालं तरी ते आमच्यासाठी बसून राहिले. जेवण झालं. आबांना विचारलं, `निघावं का?` त्यावर हसून म्हणाले, `आता माझी काहीच हरकत नाही.` आम्हीही मनमोकळं हसलो. त्यांना `गुडनाइट` म्हणून बाहेर पडलो.

सार्‍यांच्याच मनावर आबांच्या आपुलकीनं छाप टाकली होती. तसं पाह्यला गेलं तर, ना आम्ही आबांचे कार्यकर्ते होतो, ना मतदार! आणि आमची नेमणूक त्यांच्या प्रसिद्धीसाठीच केली असल्यानं त्यांनी आम्हाला जेवायला दिलं असतं काय अन् नसतं काय, त्या प्रसिद्धीत काही कमी-जास्त होणार नव्हतं. पण आर. आर. पाटील या व्यक्तीमधल्या गृहमंत्र्यांनी किंवा उपमुख्यमंत्र्यांनी नव्हे तर त्यांच्यातील सहृदय आबांनी आम्हाला जेवू घातलं होतं. पदाची शाश्वती कधीच नसते, पण आबांची माणुसकी, चांगुलपणा मात्र अगदी चिरकाळ स्मरणात राहील असाच!

'महान्यूज'मधील मजकूर आपण 'महान्यूज'च्या उल्लेखासह पुनर्मुद्रित केल्यास आम्हाला आनंदच वाटेल

आबांबद्दल बोलताना योग्य कि अयोग्य याच भान नक्कि ठेवा.............

रुपेश

आबा ह्या व्यक्ती विषयी इथे जर कोणी बोलले असेल तरी त्याना अजुन ते एक वाईट होते असे कोणीच बोलले नसावे. त्याचे व्यक्तीमत्व खुपच साधे आणि सरळ आहे. मी आबांचे बंधु आमचे आर आर साहेब जे पोलिस खात्यात कामाला आहेत त्याच्या संपर्कात काहीकाळ होतो. त्यावेळी ते आमच्या गावचे पोलिस अधिकारी होते. आबा त्यावेळी एक आमदार होते.परंतु साहेबांच्या वागणुकीत त्याचा लवलेश ही नव्हता. दोन्ही भाऊ इतके साधे आहेत की त्याना भेटणारा त्याचा फॅन होऊन जातो. आर आर साहेब लता मंगेशकरांच्या सेवेत एक वर्ष होते त्यामुळे लता दिदिचा त्याच्यावर विशेष लोभ आहे.लता दिदि कधी पन्हाळ्याला आल्या तर त्या एक दोन तासाकरिता आर आर साहेबाच्या घरी थांबत. आबांच्या कामाविषयी किंवा त्याच्या सच्चेपणा विषयी कोणाच्याही मनात शंका नाही.परंतु मुंबई बॉम्बस्फोटामुळे ते हिंदीवृतवाहिनींच्या हिटलिस्ट वर होते व त्यानी त्याचा पदाचा बळी घेतला. मुंबई पोलिसांच्या तपासकामाविषयी देखिल माझ्या मनात काही शंका नाही. माझ्या एका पोलिसमित्राने त्या सर्व शंका दुर केल्या आहेत.पोलिसांचे स्पष्ट मत आहे की टीव्ही चॅनेल्सना आता वेळीच आवर घातला पाहिजे त्यानी मुंबईचे खुप नुकसान केले आहे.
वेताळ

आबा एक माणूस म्हणून किती साधे होते हे वर अनेकांनी सांगितले आहेच. परंतु, गृहमंत्री म्हणून त्यांनी काही चमकदार कामगिरी केली असे दिसत नाही. अर्थात, डान्सबार बंदी निग्रहाने अमलात आणली (म्हणूनच की काय पण त्यांनी राजिनामा दिल्याचे कळताच वाशी-पनवेलीस दिवाळी साजरी झाली, असे ऐकिवात आहे!)

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

अगदी आबांच्या राज्यातही नव्या मुंबईत किमान दोन ठिकाणी तरी डान्सबार चालू होते (नेरूळ आणि सानपाडा). आता त्यांनी राजीनामा दिल्यानंतर मुलुंड (प) येथे आणखी दोन ठिकाणी तरी (चेक नाका आणि स्टेशनजवळ) पुन्हा डान्स बार सुरू झाल्याचे समजते.

नव्या गृहमंत्र्यांपर्यंत हे वृत्त नेण्यासाठी काही उपाय आहे?

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.