मिरची मध कोंबडी

वालचंद चे खाद्य जीवन ( किंवा विश्रामबाग चे म्हणूयात हवे तर ) यावर वेगळी लेखमाला करायला पाहिजे !
- कर्नाटकच्या जवळ असल्या मुले तो ढंग ( फक्त संध्याकाळी विलिंग्डन जवळचं एका जरा मोठ्या खोपट्यात मिळणार उत्तपा/ डोसा आणि त्यांबरोबरसह आंबट गोड बारीक कांदा घातलेलं ताक/ पातळ दही .. नाव आठवत नाही
- कोकणच्या जवळ त्यामुळं वालचंद च्या मेस मधील सैपाकी
- शिवाय देशी मराठा पद्धतीचे भाकरी मटण
- लिटरच्याच मापात मिळणार ताजा उसाचा रस
- द्राक्षे
- गावातील शिवाजी पुतळ्यापाशी एक टपरीत पातळ कुरकुरीत बटाटा भजी आणि तळलेल्या मिर्चया
- गावातील "आवड निवड" हि ब्राम्हणी "खानावळ" (तुपाची छोटी वाटी प्रसिद्ध)
- मधुबन च्या पुढील "इंदिरा भुवन "
- शाकाहारी खिमा पाव
- गोरे भडंग
- वालचंद आणि चिंतामणराव कॉलेज च्या समोरील टपऱ्या, एक दक्षिणी आणि एका मराठमोळ्या मावशी ची ( पारशी मंडळी बॅन पावात मस्का जॅम आणि भजी एकाच वेळेस भरून त्याचा "बर्गर" करायची,, त्यावेळी विचित्र वाटायचे पण पुढे कळेल कि इतर देशात चिकन च्या बर्गर मध्ये अननस आणि बिट रूट पण घालतात )
- पै प्रकाश ( खोपटातला,, हे मात्र फक्त दारूकाम आणि अंडा बुर्जी साठी ...आठवणी प्रमाणे )
- वालचंद च्या मागे शेतातील पार्टी
- याशिवाय कोल्हापूर ची वेगळीच मजा अधून मधून
- जशी रात्र व्हायची ( " नाईट मारणे ग्लास ट्रेसिंग करीत ) "आणि चहा / जेवणाची तल्लफ यायची तसे विश्रामबाग पासून मार्केट यार्ड कडे जावे लागायचे मग मध्ये लागणाऱ्या वेगवेगळ्या टपऱ्या कुठे फक्त आम्लेट कुठे फक्त भजी
सर्वात उशीरा म्हणजे गावातील जुन्या रेल्वे स्टेशन जवळ नाहीतर स्टॅन्ड
आणि हो खिशात पैसे असले तर गावातील "मार्टीनस"
दमलो विचार करून

कळले गवि ...भा पो ...चीन मधील शेजवान सॉस आठवत नाही पण एक दिवस चीन मधील खास शेजवान (उच्चार हि असा नसावा बहुतेक ) उपहारगृहात गेलो तेव्हा तांबड्या कोरड्या मिरची चा भरपूर उपयोग होता एवढे आठवते
उदाहरणार्थ ताटलीत प्रथम तळलेल्या तांबड्या मिरच्यांच्या थर आणि त्यावर भाजलेले मास ( शंख खास करून आठवतो )
बरं दुसरे असे कि सगळी चिनी उपहारगृहे काही शेजवान प्रांतातले नसतात त्यामुळे " शेजवान चिकन आहे का " असे विचारल्यावर कधी कधी मला "आ हे काय बाव्वा ! " (चिनी भाषेत) असा प्रतिसाद मिळाला आहे ,
एकदा जर्मनीतील चिनी उपहारगृहात आणि कधी कधी मलेशियात