पालक खाण्यामुळे झालेले बदल

चालुद्या :-)

पालक भजींचा फोटो तुमच्या घरात भिंतीवर असेलच.

पालक खाल्यामुळे लै पावर येते, मग एका फटक्यातच ब्लूटोला हानता येतं, ते बघून ऑलिव्ह आपसूक जवळ येतीया.

गाडीत कायम एक शॉपिंग बॅग असायची आणि कुठेही रस्त्यावर टपरी दिसली तर ती काढण्याचीही तयारी असायची.

अजुनही गाडीत शॉपींग बॅग असते काय आणि असली तर कुठेही काढायची तयारी असते का ह्या प्रश्नाचे उत्तर मिळाल्यास पुढील चर्चा चालू ठेवता येईल.
प्रेरणास्थानाच्या धागाकर्त्याने उत्तरादाखल "बेबी ऑन बोर्ड" असा अभिप्राय दिला आहे. त्याच धर्तीवर तुम्ही "बेबी आपलं घरचचं पिठलं भाकरी बरी" असं म्हणता काय ?

तुम्ही लवकरच एका मोठ्या किडनी स्टोनचे मालक व्हाल. तो खडा अंगठीत बसवा.

हा हा ... हे भारीय्ये, कस्स काय सुचतं बुवा !
आता पुढे ...

बालक झाल्यामुळे झालेले बदल
मालक झाल्यामुळे झालेले बदल
चालक झाल्यामुळे झालेले बदल

मिपाकरांच्या सर्जनशीलतेला आव्हान (यातील सर्जन हा मराठी शब्द आहे).

लै भारी ! :D

पीपीएफ आणि मुतुअल फंड अशा इन्वेस्टमेंटही आवर्जून करतो, टर्म इन्शुरन्स काढला आहे.

या बद्दल पण काही लिहा की

शेपू पालक खाण्याची सुरुवात डाएट पासूनच होते, डाएट सुरु केल्यावर मी तर शेळीच बनलो.

डाएट सुरु करण्या आधी मी पण पट्टीचा खवय्या होतो, ५० जिलब्या खायला अजिबात मागे हटायचो नाही, कोणी खाण्याची पैज लावली की आपण ती जिंकल्यतच जमा असायची.

परवाचीच गोष्ट (त्या स्कॉर्पिओ वाल्याला नडून) एका लग्नाला गेलो होतो. स्वागतालाच प्रत्येकाच्या हातात गुलाबाचे फुल आणि पेढा देत होते. मी निमूट एक(च) पेढा घेतला आणि तो सुध्दा मुलीच्या हातात दिला. डाएट करत नसतो तर कमीत कमी सात आठ उचलले असते. हॉल मधे एकजण सरबताचा ट्रे घेउन फिरत होता. तो जसा जसा फिरेल तसतसा त्याच्या कडे पाठ करत मी उभा रहात होतो. लग्नाच्या पंगतीला बुफे मधे अनेक पर्याय होते. पण भेळपुरी, चायनीज मॅक्सिकन इत्यादी कडे पाठ करुन मी भारतिय भोजना कडे वळलो. पलिकडे पाणीपुरी मला खुणावत होती पण मी निग्रहाने बाउल भर पालक सुप नरड्यामधे ओतले. त्यानंतर विविधप्रकारच्या सॅलेडनी मी माझी डिश भरली, त्याच वेळी माझा मित्र पनिर लबाबदार कसे भारी झाले आहे ते बोटे चाटत सांगत सांगत होता. शेवटी दम बिर्याणी ऐवजी दहीभात मिटक्या मारत खाल्ला आणि आइसक्रीम ऐवजी ताकाचा ग्लास उचलला.

एकेकाळी श्रीखंडाच्या आठ दहा वाट्या सहज खाणारा मी आज रसगुल्यांना हातही लावत नव्हतो. त्या ऐवजी आजकाल शेपूची भाजी आणि भाकरी, मोड आलेली कडधान्ये, गोडंवरण भात (तो सुध्दा हातसडीच्या तांदळाचा) विविध प्रकारच्या लाह्या आणि फळे खाण्यात मी धन्यता मानू लागलो आहे.

असो गेले ते दिवस आणि राहिल्या ता आठवणी

पैजारबुवा,