दुसरे घर कि Mutual Fund ??

तुमच्या मित्राला निवृत्ती नंतर कुठे राहायचे आहे ? जस पुण्याला राहायचे असेल तर जरूर घर घ्यावे ...

अन्यथा फक्त नोकरीच्या काळात स्वत:ला राहण्यासाठी घर घेण्यात काही अर्थ नाही

एक शंका - तुमच्या मित्राचे जर बंगलुरुला स्वताचे घर असेल तर , त्याने जर तिकडेच नोकरी केली , तर त्याचा पुण्यातला घर भाड्याचा खर्च वाचेल . व तो वाचलेला पैसा बंगलुरुला अजुन एक घर घेण्यासाठी / किंवा एम.एफ. साठी वापरता येईल .

दुसरे घर घेण्यास हरकत नाही. हमी नसलेली नोकरी गेली आणि लवकर नाही मिळाली तर नोकरी मिळेपर्यत वडीलोपार्जित घरात राहून दोन घराच्या भाड्यावर घर चालवता येइल.
बंगलोरच्या घराचे भाडे कमीतकमी २५ हजार असेल. पुण्याच्या घरचे कमीतकमी २० हजार मिळेल.
४० ते ५० हजार रुपये मध्यमवर्गीय जीवनपद्धत असणार्‍या कुटुंबास योग्य असतील.

बाकी मान्यवर सांगतीलच...

लाँगटर्म स्वतःला राहाण्यासाठी घेणार असाल तरच दुसरे घर घ्यावे. नाहितर आज पैसे आहेत म्ह्रणुन घेतले आणि २ वर्षानी पुन्हा बँगलोरला परत जायची वेळ आली तर
घर रिकामे पडुन राहते. तुम्ही स्थानिक नसाल तर भाडेकरु वगैरे ठेवणे भारी पडते . भाडेकरुने फ्लॅटमध्ये गैर कायदेशीर धंदे केले तर मालक गोत्यात येतो. शिवाय सोसायटीवाले शिव्या देतात ते वेगळेच. फॅमिली ठेवली तर भाडे कमी मिळते, बॅचलर ठेवले तर धांगडधिंगा होउ शकतो. रिकामे पार्किंग असल्यास हडपले जाते.

शिवाय हा एक डेड अ‍ॅसेट आहे. जेव्हा जरुरी असते तेव्हा विकले जाईलच आणि पाहिजे तसा फायदा होईलच असे सांगु शकत नाही. १० वर्षापुर्वी नाशिकला स्वस्त मिळते म्हणुन सेकंड होम घेतलेले कितीतरी आता खर्च केले तेव्हढे पैसे परत मिळावेत म्हणुन रडताहेत. उद्या पुण्यातली आय. टी. ची बूम गेली तर बाहेरुन तात्पुरती आलेली अर्धी जनता गायब होईल. मग पुनावळे, रावेत, पिंपळे सौदागर गेलाबाजार फेज-३, मेगापोलिस, ब्लु रिज,तळेगाव चे फ्लॅट कोण घेईल?

त्यापेक्षा
म्युच्युअल फंड एस आय पी बरोबरच पी.पी.एफ चा पर्याय बघायला हरकत नाही. दरवर्षी १ लाख रुपये टाकले तर ७.३० टक्क्याप्रमाणे १५ वर्षानी २० लाख अंदाजे (२ मुलांचे ४० लाख) जमा होतील. शिक्षण किवा लग्न दोन्हीसाठी कामी येतील.

एल आय सी च्या रिटायरमेंट योजना बघा. महीना २०-२५ हजार त्यात टाकल्यास ५५ वर्षानंतर दर मही ना पैसे मिळतील.
एन. पी. एस काढल्यास ८० सी.सी.डी. खाली अजुन १ लाख टॅक्स वाचेल (५०% कंपनीचे व ५०% तुमचे काँट्रिब्युशन). सध्य १४% वगैरे रीटर्न्स दिसताहेत.
(यात एल.आय.सी. वगैरेचे १.५० लाख धरलेले नाहीत.)

ऐकीव माहिती प्रमाणे आय. पी.ओ मधुन मिळालेला फायदा टॅक्स फ्री असतो. नक्की माहिती नाहि.

एखाद्या उद्योगात पैसे गुंतवु शकता, पण डी. ए स.के प्रकरणानंतर लोकांनी याचाही धसका घेतलाय.

सध्या ईतकेच. बाकी जाणकार मिपाकर सांगतीलच.

ऐकीव माहिती प्रमाणे आय. पी.ओ मधुन मिळालेला फायदा टॅक्स फ्री असतो.

अस काही नसावं.

आयटी म्हणलं की जमिनीत पैसे गुंतवायला घाबरतात हे 1000000 % खरं आहे , पण जमिनीत गुंतवलेल्या रिटर्न इतके दुसरी कुठल्याही गुंतवणूक मध्ये होणार नाही .
पुण्या पासून 15 / 20 किलोमीटर अंतरावर कुठे ही 60 लाखात एक एकर च्या आसपास जमीन भेटू शकते , चार पाच वर्षात गुंतवणूक दुप्पट करण्यासाठी जमीनीत गुंतवणे हाच बेस्ट पर्याय आहे .

आता पर्यंत च्या सगळ्या राजकारण्यांनी पुण्यातील सार्वजनिक वाहतूक व्यवस्थेची अवस्था बिकट करून टाकली , पण आता इथून पुढे वाहतूक व्यवस्था सुरळीत होण्याची शक्यता आहे . वाघोली मधून कात्रज , हिंजवडी ला बसने येण्यास सध्या 2 तास लागतात त्यामुळे नोकरदार वाघोली किंवा उरुळी कांचन या भागात राहण्यास धजावत नव्हता . आता रामवाडी पर्यंत चे मेट्रो वाघोली पर्यंत नेण्याचा विचार चालू आहे , अजून पाच दहा वर्षांनी वर्षानीं वाघोली तील मेट्रो भीमकोरेगाव पर्यंत जाईल , कारण ज्या दिशेला वाव आहे तिकडे गृहनिर्माण प्रकल्प वेगाने बांधले जातात , आणि इतर विकसित भागा पेक्षा खूप कमी किमतीत उपलब्ध असल्या मूळे विकले जातात . तसेच इथून पुढे पुणे शहराचे भविष्यातील मेट्रो चे जाळे , लोकल ट्रेन ( झाली तर ) हे सोलापूर रोड , अहमद नगर रोड ला ( जागा उपलब्ध असल्या मुळे ) वेगाने पसरण्याची शक्यता आहे .
आणि 60 लाखात एक एकर हा अंदाज सांगितला हो !! जमिनीचा भाव जवळ असलेल्या मुख्य रस्त्यावर अवलंबून असणार त्यामुळे एक शून्य कमी किंवा जास्त ही होऊ शकतो .

{consperacy mode on}
नुकताच पुण्याला मिळालेला "राहण्यास सर्वोत्तम शहर" हा पुरस्कार शहरातील व आजूबाजूच्या जागांचे भाव वाढावे म्हणूनच दिला गेला आहे. नोटबंदी करून आधी जागांचे भाव पाडले, आता काही वर्षात दाम दुप्पट छापतील.
{consperacy mode off}

कोणतीही गुंतवणूक करताना, तिचा परतावा अचानक गरज असेल तेव्हा पैशांच्या स्वरूपात हाती येईल की नाही, हा मुद्दा पण महत्वाचा असतो... या गोष्टीचाही विचार गुंतवणूकीपूर्वी करणे जरूरीचे असते.

शेअर / (लॉक-इन वाले वगळून इतर) मुचुअल फंड यांच्यातील गुंतवणूक, १-२ कामाच्या दिवसांत, पैशांच्या स्वरूपात हाती येऊ शकते.

त्याविरुद्ध, स्थावर मालमत्तेत (घर, फ्लॅट, जमीन, इ) केलेली गुंतवणूक पैशांमध्ये परावर्तीत करण्यासाठी बराच मोठा कालावधी व श्रम करावे लागतात. तसेच, तिचे पैसे हवे त्यावेळेस व अपेक्षित प्रमाणात हातात येतील याची खात्री नसते.

तुम्ही मांडलेल्या प्रश्नासंबंधी काही मुद्दे विविध प्रतिसादात मांडले आहेत. रिटर्न , लिक्विडिटी हे सगळे मुद्दे तुम्ही/तुमचे मित्र विचारात घेतीलच.
मला एक वेगळा मुद्दा मांडावासा वाटतोय.
पुणे , मुंबई , बंगलोर ई मोठी औगद्योगिक शहरे आहेत. त्यामुळे अशा शहरांतील लोकसंख्या सातत्याने मोठ्या प्रमाणात वाढतेच आहे (यात काही शंका नाहीच पण तरी हे संकेतस्थळ बघू शकता , यात अनेक शहरांची १९९१ , २००१ , २०११ ची लोकसंख्या दिलेली आहे..इतरही महत्वपुर्ण आणि रंजक माहिती आहे.)
उदा: पुणे शहराची लोकसंख्या 1991 -> 1,566,651 2001 ->2,538,473 2011-> 3,124,458 अशी वाढलेली दिसते. म्हणजे १९९१ च्या तुलनेत २००१ ची लोकसंख्या ६२% जास्त आहे तर २००१ च्या तुलनेत २०११ ची लोकसंख्या २३% जास्त आहे. ही लोकसंख्या वाढ जास्तकरुन स्थलांतरित लोकांमुळे आहे असे मानण्यास हरकत नसावी. जरी शहराच्या हद्दीत वाढ झाली असली तरी अनेक मुख्य भागांत लोकसंख्येची घनता वाढलेली दिसेलच.
वाढत्या विस्तार आणि लोकसंख्येच्या घनतेमुळे घरांच्या किमती मोठ्या वेगाने वाढत राहतात, दैनंदिन वाहतुकीचे प्रश्न बिकट होतात. एकंदरीतच विविध व्यवस्थेवरचा ताण वाढत राहतो. राहणीमानाचा खर्च वाढतो आणि नवीन येणार्‍या लोकांना घरे घेणे अधिकच बिकट होत जाते.
कल्पना करा की एखाद्या विविध गुणदर्शन सारख्या कार्यक्रमाकरिता एक व्यासपीठ आहे, ज्यांना आपली कला सादर करायची आहे, भाषण द्यायचे आहे त्यांना विंगेतून अथवा प्रेक्षकांतून उठून व्यासपीठावर येणे गरजेचे आहे. पण त्यांचे सादरीकरण झाल्यावरही ते व्यासपीठावरच थांबले तर ? तर अडचण होईलच ना ...
मुंबई-पुण्यासारखी शहरे ही अशा व्यासपीठासारखी आहेत. येथे उद्योगधंद्यांकरिता लोक येतात. पण निवृत्त झाल्यावरही इथेच थांबणे गरजेचे आहे का हा प्रश्न विचारायला हवा. त्याऐवजी जर निवृत्त झाल्यावर इथेले घर विकून दुसर्‍या एखाद्या शहरात वास्तव्याकरिता लोक गेलेत तर ? तर इथले घर विकून आलेल्या पैशातले काही पैसे वाचवून कमी पैशात दुसर्‍या ठिकाणी घर घेता येईल. उरलेल्या पैशात राहणीमान जपता येईल. किंवा जर आपली गंगाजळीही चांगली असेल तर घर विकून आलेल्या रकमेत छोट्या शहरात अजून मोठे घर घेता येईल (ज्याला अशी मोठ्या घराची हौस आहे तो ती पुर्ण करु शकतो).
अगदी खेडेगावात जाऊन रहावे असे मी म्हणत नाही कारण शहरी जीवन आणि खेड्यातील जीवन यातली मोठी तफावत सहसा मानवणार नाहीच, पण ज्या शहराची वाढ मुख्यतः नैसर्गिक प्रकारे होते आहे (ऑरगॅनिक ग्रोथ) असे एखादे आपल्याला आवडेल असे शहर निवडता येईल. निवृत्तीची वेळ जवळ आल्यावर आपल्याला आवडेल अशा शहराचा शोध घ्यायला सुरु करावे. दोन तीन ठिकाणे निवडावी. आणि निवृत्तीनंतर हवेतर काही महीने अशा ठिकाणी भाड्याने राहून आपली अंतिम निवड करावी (हवामान , घरांच्या किमती, स्वच्छता, रुग्णालयाच्या सोयी ई ई मुद्दे विचारात घेता येतील)
यामुळे मोठ्या शहरांतील घरांच्या किमती स्थिर राहण्यास मदत होईल जे नवीन युवकांच्या फायद्याचे असेल. तर निवृत्त व्यक्तीलाही एखाद्या शांत ठिकाणी जीवन जगता येईल. पुर्वी पुणे हे पेन्शनरांचे शहर म्हणूनही ओळखले जायचे ..मला वाटते निवृत्त मुंबईकर त्यावेळी पुण्यात येत असावेत, मुंबईत शक्य नसलेले 'स्वतःचे घर' पुण्यात घेत असावेत.
अर्थात ज्यांना मुलांसोबत एकाच घरात रहायचे आहे (आणि मुलांनाही एकत्र रहायचे आहे !!) ते कदाचित असा विचार करणार नाही. पण ज्यांची मुले इतर शहरांत किंवा परराज्यांत /परराज्यात गेली आहेत किंवा ज्यांना एकत्र रहायचे नाही त्यांनी याचा विचार करायला काही हरकत नाही.
आपल्या निर्णयाने मोठ्या शहरात आयुष्य सुरु करु पाहणार्‍या नवयुवकांसाठी जगणे काहीसे सोपे होईल हे सामाजिक भानही आहे..तेव्हा व्यासपीठावर जागा अडवून ठेवण्याऐवजी व्यासपीठावरुन पायउतार होण्याचा विचार करावा.

घर घेण्यासंदर्भात काही मुद्दे मांडावेसे वाटतातः-
उदा. घेऊ -

- साईझ? १००० स्क्वे.फू.
- लोकेशन? चांगली.
- किंमत? ५० लाख
- प्रथम प्रॉपर्टी? होय
- राहण्यासाठी की गुंतवणूक म्हणून? गुंतवणूक
- कर्ज किती? २० वर्षे. ३५ लाख. महिना हफ्ता साधारण ३५ हजार.

- सुरुवातीची रक्कम - १० लाख.
हफ्त्याची रक्कम -
- १ वर्ष - ४.२० लाख
- ५ वर्ष - २१ लाख
- १० वर्ष - ४२ लाख

माझ्या मते वरील स्थितीत, ३-४ वर्षांच्या आत जर घर "सहजगत्या" ७० लाखाला विकले तरी, कर्जफेड आणि २०% कॅपिटल गेन टेक्स हे सर्व काढून हातात पडणारी रक्कम बघता हातात विशेष काहीच पडत नाही. टॅक्स वाचवला तरी ५ वर्षे साधारण रक्कम वापरता येणार नाही. त्यामुळे अडचणीत हवा तेव्हा पैसा वापरता येईलच याची शाश्वती नाही.

जर कर्ज नसले तरीही कॅपिटल गेन काढल्यावर, हाता पडणारी रक्कम तेवढा परतावा देत नाही. त्यासाठी खूप कमी किंमतीत विकत घेतलेली प्रॉपर्टी खूप जास्त किंमतीत विकली तरच फायदा होतो, पण त्याला भरपूर वेळ देणे गरजेचे पडते. माझ्या मते तुमच्या मित्राला तुम्ही सांगितलेला पर्याय चांगलाय. मार्केट रिस्क चा अभ्यास करून घेतलेला निर्णय जास्त परतावा देईल असे वाटते.

मला आवडलेले एक संपूर्ण विश्लेषण. ह्या मध्ये सर्व मुद्दे गृहीत धरले आहेत.

https://www.stableinvestor.com/2015/06/mutual-funds-vs-real-estate-inves...

मिपाकरांनी राजकीय धागे सोडून असे आर्थिकधाग्यांवर जास्त लक्ष दिले तर मिपा लय भारी कॅटेगरी मध्ये जाईल

सद्य स्थितीत एक फार महत्त्वाचं मुद्दा लक्षात घेणे आवश्यक आहे तो म्हणजे बाजार (अवास्तव अशा) फारच उच्च स्थितीत आहे.

याचे कारण निश्चलनीकरणामुळे काळ्या पैशाचा स्रोत आटला आहे.

त्यातून रेरा आल्यामुळे बांधकाम क्षेत्राला मरगळ आलेली आहे. (काळा पैसा हा सर्वत जास्त बांधकाम क्षेत्रात फिरत असतो.)

सोन्याची किंमत गेल्या ५ वर्षात अजिबात वाढलेली नाही आणि आता हि किंमत आंतरराष्ट्रीय किमतीही संलग्न केल्यामुळे त्यात भरीव अशी वाढ होणं कठीण आहे. तीन चार वर्षांपूर्वी प्रत्यक्ष सोन्यात गुंतवण्यापेक्षा गोल्ड फंडात गुंतवा म्हणून उच्चरवाने सांगणारे सर्व गुंतवणूक सल्लागार स्वतःच गार झालेले आहेत.

यामुळे येणारा सर्व नवा पैसा प्रत्येक जण बाजारात गुंतवत आहे. अशा स्थितीत आपण आपले सर्व पैसे बाजारात गुंतवले आणि बाजाराने आपटी खाल्ली तर मुद्दल सुद्धा परत मिळणे कठीण होईल आणि बाजार जोवर मूळ वास्तव मूल्यापर्यंत येईल तोवर तीन ते चार वर्षे जाऊ शकतात.

(जर पुढच्या वर्षी निवडणुकीत श्री मोदी निवडून आले नाहीत तर बाजार कमीत कमी ३०% ने पडेल अस अंदाज आहे.)

यामुळे बाजारात किंवा म्युच्युअल फंडात चार ते पाच वर्षे काहीही परतावा मिळत नाही. हि स्थिती २००८ पासून ते साधारण २०१२ पर्यंत होती जर आपल्याला असे चार वर्षाने पैशाची गरज पडली तर पैसे जेमतेम बिनव्याजी परत मिळाल्यासारखे असतात.

२००८ च्या मंदीत माझे बाजारात २००६ साली गुंतवलेले पैसे ३० % मूल्य स्थितीत आले होते. अर्थात मला त्या पैशाची गरज नव्हती म्हणून नडले नाही.
सर्वच्या सर्व आर्थिक सल्लागार/ त्यांच्या वेबसाईट आज आपल्याला समभाग किंवा म्युच्युअल फंडाची गेल्या ५ वर्षातील घोडदौड दाखवत आहेत. गेल्या १५ वर्षातील बाजाराची स्थिती पाहिली तर वस्तुस्थिती पार वेगळी आहे असे दिसेल.

साध्या टी सी एसीच्या समभागांचे उदाहरण घ्या. हा अत्यंत उत्तम आणि सुदृढ कंपनीचा समभाग २००८ च्या मंदीत ५० % पडला होता आणि त्याची किंमत २१८ वरून (आजच्या तुलनेत) रुपये १०४ होती. पुढच्या चार वर्षात हि किंमत ४५० झाली. आणि यानंतर हा समभाग वाढत वाढत २००० रुपयांपर्यंत पोहोचला आहे म्हणजे आपण २००८ च्या मध्यापर्यंत हा समभाग घेतला असता तर आपली किंमत वसूल होण्यासाठी किमान ३ वर्षे थांबावे लागले असते. हि स्थिती TCS सारख्या दैदिप्यमान कामगिरी करणाऱ्या समभागाची आहे.२००८ मध्ये अनेक समभाग झोपले ते काही परत वर उठले नाहीत. मग अशा अनेक समभागांच्या मिळून झालेला म्युच्युअल फंड आपल्याला किती परतावा देऊ शकेल याचा विचार करणे आवश्यक आहे.

गेल्या एक वर्षात मोठे समभाग १५ टक्क्याने वधारले आहेत आणि लहान आणि माध्यम समभाग १५ आणि १२ टक्क्याने कोसळले आहेत. याला केवळ गुंतवणूकदारांची मानसिकता सोडले ता कोणतेही तर्कशास्त्र लावता येत नाही. तेंव्हा बाजार कोसळला तर मोठे समभाग जोरदार पडतील असा अंदाज आहे.

जेंव्हा बाजार उच्चीत असतो तेंव्हा लुंग्या सुंग्या सुद्धा आपल्याला आतल्या बातम्या आणि सल्ले देत असतात. १९९७ च्या सुमारास एका मोठ्या ब्रोकरने आपले समभाग संपूर्ण विक्रीस काढल्याने बाजार आपटला होता तेंव्हा त्याला विचारले कि आपण समभाग का विकले तर तो म्हणाला कि मला पान वाल्याने समभागाबद्दल टिप्स दिल्या हे पाहून बाजाराचा डोलारा किती पोकळ आहे हे समजले आणि मी समभाग विक्रीस काढले आणि खरोखरच बाजार कोसळला.

आपला पैसा सुरक्षित ठेवा आणि एकाच तर्हेच्या गुंतवणुकीत ठेवू नका

https://economictimes.indiatimes.com/wealth/invest/equity-mfs-are-flush-...

हे हि वाचून पहा

Dr.Narend Subramanian, Ph.D Finance, Indian Institute of Technology, Madras
Updated May 21

Excellent question. Overall, mutual funds have been known to give better returns as compared to other investments. However, let us consider who the beneficiaries are. First and foremost are the mutual fund managers and asset management companies (AMCs). At present, the asset under management(AUM) of mutual funds is more than Rs.20 lakh crores and most mutual funds charge around 1.5 to 2% fees. Mutual funds are also aggressively marketed through SIPs, ULIPS, ELSS, etc. In fact, every month crores of rupees flow into the kitty of AMCs. Top fund managers are paid heavily and several top fund managers earn crores of rupees annually. Where does the money come from? Lakhs of individual common investors are pouring money through ULIPs, ELSS, SIPs and what not. Financial advisors and intermediaries would advise you to buy even in a falling market, even though they know that it might fall further. The often used cliche is “ you can't always buy at the bottom”. Have you ever noticed ETFs being marketed aggressively? No, because there is very little commission earned as compared to mutual funds.

If you see the FIIs data for the past several months it is very clear that they have been big sellers in the stock market. Previously, whenever FIIs are net sellers, markets crash but in the last few years mutual funds in India have grown so much that all the selling is absorbed - courtesy , money from the retail investors. It is no open secret that the big boys of Indian stock market, LIC and UTI also rush in to buy heavily during severe market crashes.

National Pension Scheme is another scheme through which investors can invest to reduce the tax amount. At present there are about 21.6 million SIP accounts throughwhich investors invest in mutual funds. FY 2017–18 witnessed inflows to the tune of Rs.67190 crores through SIP alone. Further, there is a 2bps (of AUMs) that can be spent to create investor awareness. That alone translates to more than 300 crores. Now, you can understand why the blitzkrieg in mutual fund advertisements.

Hence, money flows through various means and to keep the inflows strong, mutual funds also advertise aggressively. After all, AMCs have nothing to lose as they have one more trite statement up their sleeves “ Mutual fund investments are subject to market risks…..” :)

https://www.quora.com/Why-suddenly-is-there-so-much-marketing-about-mutu...

अगदी नेमके.

तुमच्या मित्राच्या जागी असतो तर मी काय केले असते:
हातात असलेल्या पैशातून थोडे टाकून + बँगलोरच्या मिळणार्‍या रेंट इतका हफ्ता ठेऊन पुण्यात घर घेऊन टाकले असते.
उरलेले पैसे १००% सेफ असलेल्या पर्यायांमधे गुंतवले असते रिटायरमेंट साठी.
४० हजाराच्या बचतीतून १०,००० ची SIP केली असती.
वय ४० असल्याने नोकरीची शाश्वती नसली तरी लगेच उद्या नोकरी जाणार नाहीये अथवा रिटायर होणार नाहीये. त्यामुळे फार टेंशन न घेता आयुष्य एंजॉय केले असते.

इन्फ्लेशन रेट मुळे एफडी केलेल्या पैशाची किंमत कमीच होत असते वगैरे बरेच राग म्युचुअल फंडवाले देत असतात. पण फंड प्रकार पूर्णपणे मार्केटवर अवलंबून आहे. तुमच्या गरजेच्या वेळी मार्केट पडलेले असेल तर बांबू बसू शकतो. त्यापेक्षा एफडी बरी. टाकलेले पैसे + व्याज नक्कीच मिळतं.

हातातले सगळे पैसे कधीही मार्केटमधे गुंतवू नका अथवा तसा सल्लाही कुणाला देऊ नका. जे पैसे बुडले तर चालतील तेच इथे गुंतवा. लोकांना क्षणात नागडे करण्याची शक्ती मार्केटमधे आहे.