मिपाच्या मुखपृष्ठावर करुणानिधींना श्रद्धांजली? ये बात कुछ हजम नही हुवी!

बहुआयामी लोक असतात. त्यांच्या काही गुणांचे कौतुक करण्यात अडचण नाही. करुणानिधी हे बहुआयामी व्यक्तिमत्व होते.
मिपातर्फे त्यांना श्रद्धांजली देण्यात आली ती त्यांच्या आपल्या मातृभाषेचा अभिमान जपणाऱ्या नेत्याच्या स्वरूपात. त्याकाळात जेव्हा केंद्रशासनाच्या शक्तीने हिंदी भारतावर लादण्याचा प्रयत्न केला जात होता तेव्हा अन्य भारतीय भाषांनी त्याला विरोध केला. त्यामध्ये तामिळनाडू , तामिळ जनता व करुणानिधी पुढे होते. आज मराठीला प्रादेशिक व हिंदीला राष्ट्रीय समजणाऱ्या दुर्दैवी काळात मराठीचा अभिमान कसा बाळगावा यासाठी तामिळकडून शिकण्यास काहीच हरकत नाही असे वाटते.
मराठीचा उल्लेख झाल्यावर सावरकरांचा उल्लेख येतो. त्यांच्या उदाहरणानुसार बोलायचे झाल्यास ज्या भावनेने म्हणजे केवळ प्रेरणा मिळावी म्हणून जोसेफ मॅझणी व गॅरीबाल्डी यांचे चरित्र मराठीत लिहिले तश्याच, पण येथे भाषिक अस्मितेच्या संदर्भाने करुणानिधीना श्रद्धांजली.
- मराठी नीलकांत

भाषिक अस्मितेचा मुद्दा असला तरीही मलाही करुणानिधी ब्यानर पटलेले नाही. मातृभाषेचा अभिमान आणि भाषेचा अट्टाहास ह्या वेगळ्या गोष्टी आहेत आणि तामिळी अभिमान हा अट्टाहास रुपात बघण्यात येतो.

मेजर राणे ह्यांना आठवणीने ब्यानरवर जागा दिलीत, धन्यवाद!

या दिवंगत करुणानिधी यांनी सतत हिंदी भाषेला कडाडून विरोध केला, प्रसंगी हा विरोध हिसंक देखील होता. त्यांच्या ह्या कामगिरीवरुन त्यांना प्रसारमाध्यमे व बुद्धीजीवी लोकांनी "आपल्या मातृभाषेचा अभिमान जपणारा नेता" हे बिरुद दिले मात्र "हिंदी भाषेला" तोच विरोध महाराष्ट्रात करणार्‍या मनसे प्रमुख राज ठाकरे यांना त्याच प्रसारमाध्यमांनी व इतर बुद्धीजीवी लोकांनी खलनायक, प्रांतवादी, गुंडा वगैरे ठरवले.

निलकांत यांना विनंती !

मुखपृष्ठावर डावीकडे दिसणार्‍या माणसाने उजवीकडे दिसणार्‍या माणसांसारख्या अनेक माणसांच्या मृत्यूस हातभार लावला आहे आणि ते सुद्धा प्रभाकरनच्या प्रचाराला बळी पडून. मला वाटते ही दोन्ही छायाचित्रे एकाचवेळी मुखपृष्ठावर झळकवणे हे योग्य होणार नाही.... किंबहुना डावीकडील माणसाचे योगदान द्रविडीस्थान हे आहे तर उजवीकडील माणसाचे योगदान भारत एकसंध ठेवणे हे आहे...

There were several critics of Rajiv Gandhi’s military misadventure. But no one criticised individual soldiers being dragged into a thankless, unwinnable war as Karunanidhi did when he refused to receive the last contingent of the IPKF which was sent packing by then President R. Premadasa after reaching a compact with the Tigers in 1989. Swallowing the LTTE propaganda, Karunanidhi said he could not receive an army that “killed thousands of innocent Tamils and raped Tamil women”.

So outrageous was this statement that a senior army officer of the IPKF, himself a Tamil, wanted to resign and go public against Karunanidhi, but was prevailed upon by his superiors not to do so.

शेवटी तुमची मर्जी.
जयंत कुलकर्णी.

...पण येथे भाषिक अस्मितेच्या संदर्भाने करुणानिधीना श्रद्धांजली....

प्रतिसादातून नीलकांतजींच्या भावना समजल्या. करुणानिधींच्या तामीळ भाषेवर प्रेम व्यक्त करणार्‍या कवितेचा अनुवाद अभ्यासल्यास त्यातील काही भावना नक्कीच उदात्त आहेत. या लिंकेवर इंग्रजी अनुवाद उपलब्ध आहे पण कॉपीराईट गांभीर्यामुळे इथे च्योप्य्पेस्ट करणे शक्य नाही. तेव्हा काही ओळींचा इंग्रजी ते मराठी अनुवाद मीच करुन देतो.

त्यांच्या Semmozhiyaana Thamizh Mozhiyaam गिताची सुरवात

सर्व सजीवांसाठी ( ते जन्माने समान असतात), त्यांच्या जन्मानंतर प्रत्येक जागा घर आहे, प्रत्येक जण नातेवाईक !

हिंदी विरोधी अंदोलन करणारे करुणानिधी तरुण वयात राज ठाकरेंप्रमाणे मते ठेवत होते का कल्पना नाही. उपरोक्त ओळी त्यांनी बर्‍याच उशीराने लिहिलेल्या काळातील असल्या तरी राज ठाकरेंच्या भूमिकेहून दूर दिसतात. करुणानिधींचा विरोध भाषिक वसाहतवादाला असावा भाषिक समुहांना तेवढा नसावा किंवा असला तरी काळाच्या ओघात मावळला असावा. 'त्यांच्या जन्मानंतर प्रत्येक जागा घर आहे,' मधील विचार श्रीलंकन तामीळांच्या वरील दबावातून बनला असल्यास कल्पना नाही.

अजून एक ओळ आहे त्यात ते म्हणतात

चांगले किंवा वाईट इतरांमुळे घडत नाही, ते आपण आपल्यावर लादलेले असते

त्यांची हि ओळ अप्रत्यक्षपणे त्यांच्या हिंदी विरोध आणि आर्यन इन्व्हॅजन थेअरीने बनलेल्या मता सोबत समजून घेता येईल का ? चांगले किंवा वाईट इतरांमुळे घडत नाही या वाक्यात ते दुसर्‍या पक्षास दोष देत नाहीत असे वाटत असतानाच 'ते आपण आपल्यावर लादलेले असते' म्हणत सुप्त संघर्षाची नांदी करत असतात. त्यांची हि पॉलीसी मराठी मराठी प्रेमींना कितपत जमणे दूर समजेल या बाबत ही साशंकता वाटते.

त्याच वेळी ते खालील ओळीतून संघर्षाला मर्यादाही घालताना दिसतात

आमची तामीळ भाषा आम्हाला युद्ध आणि द्वेष मागे सारायला शिकवते, आणि आमची तामीळ भाषा आम्हाला मटेरील वेल्थ सर्वांची कॉमन असल्याचे शिकवते .

मटेरील वेल्थ सर्वांची कॉमन असल्याचे शिकवते . म्हणणारा विचार चक्क साम्यवादी आहे तरी ते कम्युनीस्ट का नव्हते याची कल्पना नाही.

आमची तामीळ भाषा अनादी आणि अनंत आहे

हा विचार तमीळ भाषेस इतर सर्व गोष्टींपेक्षा मोठा करतो . त्याच वेळी भाषाशास्त्रीय दृष्ट्या वस्तुनिष्ठ नाही आणि ह्या वस्तुनिष्ठतेचा अभाव तामीळ आत्मगौरवास आत्मगर्वाच्या पातळीवर केव्हा घेऊन जातो ते त्यांचे त्यांनाही समजत नाही.

तामीळचा आग्रह धरण्यात काहीच चुकीचे नाही. पण तो आग्रह त्यांच्या पद्धतीने टोकास नेताना आपल्याच देशात काही हजार वर्षे विकसीत होत गेलेल्या भाषा आक्रमकांच्या ठरवून , परकीय खंडातील इंग्रजी भाषेचे शारण्य पत्करण्यातील शहाणपण मेकॉलेप्रेमींना समजले तरी माझ्या सारख्या देशप्रेमी अज्ञानी लोकांना उमजत नाही. नेपाळी लोकांनी देवनागरी आणि संस्कृत स्विकारले म्हणून नेपाळी भाषेचे उत्तरप्रदेश बिहार शेजारी असून नेपाळी भाषेस नुकसान झाले नाही (तेच पुर्णच पाणी सोडलेल्या राजस्थानी लोकांना स्थानिक भाषेची ओळख शिल्लक ठेवावी वाटली नाही) तेव्हा दुसर्‍या भाषा स्विकारताना अथवा नाकारताना भाषिक अभिमानाची रेष नेमकी कुठे आणि कशी ओढायची याचे भान असण्याची गरज असावी. प्रत्येक जण कुठेतरी कमी पडतो तमीळ कुठे कमी पडले तर हरकत नाही पण एकुण स्थानिक अस्मिता जपताना देशाच्या एकात्मतेसाठी लागणारी मुरड घालून संवाद भाषा म्हणून आंध्र, कर्नाटक आणि केरळ आणि इतर अहिंदी भाषी राज्ये त्रिभाषा सूत्र म्हणून शैक्षणिक अभ्यासक्रमात स्विकारती झाली तसे तामीळनाडू ने स्विकारलेले नाही.

प्रश्न केवळ एकात्मतेचा नाही, तेलगू, कन्नड मल्याळम मराठी बंगाली, असामी , गुजराथी, पंजाबी आपापल्या वेगळ्या भाषिक अस्मिता जपतात. तामीळीं आणि कन्नडीगांनी वेगळीच टोके गाठल्यामुळे राष्ट्रीय राजकारणात महाराष्ट्रासहीत दक्षिणेची आघाडी करुन राष्ट्रीय राजकारणात समतोल साधण्याची संधी , द्रमुकच्या सवता सुभा राजकाराणाने घालवली का असे बर्‍याचदा वाटून जाते.

असो इन एनी केस माणूस खूपच वाईट होता असे नाही, तरी पण केलेल्या उत्पातमुल्याधारीत सवत्या सुभ्याच्या भाषिक राजकारणाचा एकुण परिणाम भारतात इंग्रजी भाषेचे अधिपत्य टिकून रहाण्यात झाला . व्यक्तिगत स्तरावर परिवारवाद नेपोटीझम मधून हा माणूस इतर बर्‍याच भारतीय आदर्श परिवारवादाप्रमाणे दूर राहू शकला नाही हे वास्तवही कुठे तरी स्विकारावे लागते. आणि मृत्यूपरांत सहानुभूती बाळगून श्रद्धांजली वाहणे योग्य असले तरी मराठी मिपाच्या मथळ्यावर जाण्याच्या करुणानिधींच्या योग्यते बाबत धागा लेखका प्रमाणे हलकीशी साशंकता वाटते. (अर्थात धागा लेखका प्रमाणे श्रीलंकेतील तामीळी अतीरेकाची अंशतः जबाबदारी द्रमुक करुणानिधींच्या वाटेस गेली तरी इंदिरांजींचे शीत युद्धकालीन आंतरराष्ट्रीय राजकारणही त्यास अंशतः कारणीभूत असावे)

आज राज ठाकरेंची महाराष्ट्रीय नेत्यात सर्वाधिक शोधप्रीयता असेल (गूगल ट्रेंड) पण त्यांची तुलना प्रबोधनकार ठाकरेंशी करणे जसे उचित होणार नाही तसेच ते करुणानिंधीशी करणेही योग्य नसावे असे वाटते.

एकाच फलकावर लावण्यात आले आहेत हे आवडलं नाही

अर्थात हे वैयक्तिक मत म्हणून दुर्लक्ष केले तरी हरकत नाही.

लेख आणि फलकावर जागा ह्या दोनही वेगवेगळ्या प्रकारच्या मानवंदना आहेत असा माझा समज होता.

आडगावचा कंपूहीन नाखु बिनसुपारीवाला

फोटो पाहून वाईट वाटले.भाषिक अस्मिता ही करुणानिधींची मक्तेदारी नव्हे.ते सर्व तमिळांचे यश.

https://amp.scroll.in/article/872338/dmk-leader-mk-stalin-says-he-hopes-...

यांच्या हिंदीविरोधाचं खरं कारण हे आहे.

The concept of Dravida Nadu had its root in the anti-Brahminism movement in Tamil Nadu, whose aim was to end the alleged Brahmin dominance in the Tamil society and government. The early demands of this movement were social equality, and greater power and control.[8] However, over the time, it came to include a separatist movement, demanding a sovereign state for the Tamil people. The major political party backing this movement was the Justice Party, which came to power in the Madras Presidency in 1921.

Since the late 19th century, the anti-Brahmin Tamil leaders had stated that the non-Brahmin Tamils were the original inhabitants of the Tamil-speaking region.[9] The Brahmins, on the other hand, were described not only as oppressors, but even as a foreign power, on par with the British colonial rulers.[10]

The prominent Tamil leader, E. V. Ramasami (popularly known as "Periyar") stated that the Tamil society was free of any societal divisions before the arrival of Brahmins, whom he described as Aryan invaders. Periyar was an atheist, and considered the Indian nationalism as "an atavistic desire to endow the Hindu past on a more durable and contemporary basis".[11]

The proponents of Dravida Nadu constructed elaborate historical anthropologies to support their theory that the Dravidian-speaking areas once had a great non-Brahmin polity and civilisation, which had been destroyed by the Aryan conquest and Brahmin hegemony.[10] This led to an idealisation of the ancient Tamil society before its contact with the "Aryan race", and led to a surge in the Tamil nationalism.[9] Periyar expounded the Hindu epic Ramayana as a disguised historical account of how the Aryans subjugated the Tamils ruled by Ravana.[12] Some of the separatists also posed Saivism as an indigenous, even non-Hindu religion.

The Indian National Congress, a majority of whose leaders were Brahmins, came to be identified as a Brahmin party.[8] Periyar, who had joined Congress in 1919, became disillusioned with what he considered as the Brahminic leadership of the party.[9] The link between Brahmins and Congress became a target of the growing Tamil nationalism.

In 1925, E.V.Ramasamy launched the Self-respect movement, and by 1930, he was formulating the most radical "anti-Aryanism".[10] The rapport between the Justice Party and the Self-Respect movement of E.V.Ramasamy (who joined the party in 1935) strengthened the anti-Brahmin and anti-North sentiment. In 1937–38, Hindi and Hindustani were introduced as new subjects in the schools, when C. Rajagopalachari of Congress became the Chief Minister of Madras Presidency. This led to widespread protests in the Tamil-speaking region, which had a strong independent linguistic identity. Periyar saw the Congress imposition of Hindi in government schools as further proof of an Aryan conspiracy.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Dravida_Nadu वरुन

या करुणानिधी आणि त्यांच्या पक्षाला स्वभाषेबद्दल एवढंच प्रेम होतं तर त्रिचनापल्ली आणि चेन्नैत राष्ट्रभाषा प्रचार समितीमार्फत हिंदी शिकवणं अजूनही का सुरु आहे?

स्पष्टीकरण ओढून ताणून वाटलं.. करुणानिधीचें बॅनर आवडले नाही.

मिपाला जन्मशताब्दीचे वर्ष असलेल्या सुधीर फडकेंची आठवण आली नाही, पण करूणानिधीला श्रद्धांजली अर्पण कराविशी वाटली.

राम वगैरे देवतान्ची, हिन्दू सन्स्क्रुतिची यथेच्छ टिन्गल मारणारा, द्रविड सन्स्क्रुति चा (तथाकथित) वारसा चालविणारा, भ्रष्टाचाराचा मेरुमणी, नीतिमत्ताहीन .. हा कसला भाषाभिमानी.. लिट्टे शी सम्बध जोडून निवडणूका जिन्कणारा .. ह्याच्या विषयी कसला आदर

मेजर राणे ह्यांना कोटी कोटी वेळा नमस्कार ..

आपल्या देशाचा पंतप्रधानाच्या हत्या करणार्याच्यां गौरव करणारी कविता लीहिणारांचा फोटो मिसळपावच्या मुखपृष्ठावर पाहुन मनाला यातना होतात. तामिळ अस्मितेपायी आपण किती जवान गमवले ? श्रीलंकेबरोबर आपले संबंध कायमचे बिघडले. देशात प्रांतियवाद वाढला. कोवळ्या वयात देशासाठी सर्वस्व अर्पण करणार्या जवानाच्या फोटो शेजारी, आपल्ल्या नातेवाईकांसाठी देशाचा खजिना लुटु देणारार्याचा फोटो ?

तूर्तास जास्त बोलणे इष्ट नाही. बॅनर आवडले नाही , ताज्या घडामोडी धाग्यात संपादक मंडळाच्या वतीने कोणीतरी श्रद्धांजली वाहिली असती तरी भागले नसते.

दुसरं म्हणजे मेजर राणेंचा वेगळा काढून लावलेला फोटोही आवडलेला नाही. मी तेव्हा मिपावर नव्हतो पण कर्नल संतोष महाडीकांचा फोटो बॅनर केला होता का? लावला नसला तर हा फरक का? लावला असला तर असे भाषा प्रांत इत्यादी ओळखी पलीकडे गेलेल्या वीरांचे असे क्षेत्रीय अन भाषिक वर्गीकरण करून चिकटवणे बरे वाटत नाही (मला तरी) एकंदरीतच सैनिकांबद्दल आदर असला तर एक "मार्त्यर विंडो" सुरू करून (दुर्दैवाने) रोज (हकनाक) हुतात्मा होणाऱ्या प्रत्येक सैनिकांचा फोटो अपडेट करता येईल की त्यापेक्षा, किती वीर धारातीर्थी पडले ह्याचा एक कॅटलॉग होईल तो, एक डिजिटल मेमोरियल किंवा कैक लोकांना तरुण तरुणींना स्फूर्तिस्थान असलेलं एक जालीय प्रेरणास्थान.

अगदी अगदी आवडले.देशासाठी कामी आलेल्या जवानाला मुखपृष्ठावर श्रद्धांजली. पण दर दिवसाआड जवान अमर होताहेत, मग ही मालिका अखंड चालू ठेवावी.
कलाईनार- एक जाज्वल्य तामिळप्रेमी, बळजबरीने हिंदी प्रचार प्रसार करताना आपल्या तामिळ भाषेचं महत्व जाणून बुजून नेहरू सारखे लोक कमी करणार आणि त्याच अनुषंगाने तामिळ संस्कृतीवर देखील याचा प्रभाव पडलाच असता, हे वेळीच ओळखून भाषेवर होणारे अतिक्रमण अडवले.
राष्ट्रवाद, भाषाप्रेम हे कडवटच असावे.

4 ओळींचे एक वाक्य इंग्रजी आणि हिंदी शब्दांची कुबडी घेतल्या शिवाय बोलून दाखवायचा प्रयत्न करावा. मगच निलकांतवर घसरावे.

नमस्कार,
सहसा दक्षिणेबाबत आपण एवढं बोलत नाही. पण दक्षिणेचा आपल्या भाषेबाबतचा आग्रह मला आवडला त्याची दखल घ्यावी असे मनात होतेच त्याच वेळेस करुणानिधी वारले आणि त्यांना एक भाषाभिमानी असे म्हणून आपण श्रध्दांजली देऊया असे ठरवले. आपल्या भाषेचा अभिमान, त्या भाषेला कुणी दुय्यम म्हणत असेल तर प्रसंगी आपला आग्रह अट्टाहास वाटला तरी त्याची काळजी न करता आपली भुमिका कायम ठेवणारा लोकनेता म्हणून त्यांना श्रध्दांजली देऊया असे मनात होते.

जेव्हा विषय दक्षिणेच्या राजकारणाचा येईल तेव्हा ई पेरीयारस्वामी आणि द्रविड मांडणीशिवाय विषय पुढे जाणारच नाही. द्रविड मांडणी आणि गेल्या जवळपास शतकभरातील दक्षिणेतील हिंदू धर्माविषयीचा जाहीर आविष्कार याबाबत मला वाचून ठाऊक आहे. त्या सर्व प्रकाराशी मी सहमत असण्याची शक्यता नाहीच. करुणानिधी कम्युनिस्ट असतील तर त्याविषयीही मला काहीही ममत्व नाहीच.

मला आवडला तो त्यांचा त्यांच्या भाषेप्रति असलेला अभिमान. त्यासाठी त्यांना श्रध्दांजली.

एखादा मानुस आवडला म्हणजे तो १०० टक्केच आवडावा का? त्याच्यातील चांगलं वाईट निवडता येणार नाही का? मला सावरकर आवडतात म्हणून ते १०० टक्केच आवडले पाहिजेत का? तर तसं होत नाही. आपल्याला एखादे मत, एखादी भुमिका आवडली असे होऊ शकते ना? की अगदी भक्तच होणे आवश्यक आहे?

या धाग्यावर आपले मत मांडणार्‍या सर्व सन्माननिय सदस्यांच्या मताचा आदर आहे तसेच ज्यांनी नाराजी व्यक्त केली आहे त्यांच्या नाराजीची दखल सुध्दा घेतली आहे. यापुढे बॅनर करताना असे दोन भिन्न क्षेत्रातील लोकांना एकत्रीत न करण्याचा प्रयत्न राहील.
- नीलकांत

पेरियार/अन्नादुराई/करुणानिधी वगैरे मंडळींचे मराठीबद्दल काय विचार होते ह्यावर काय सांगता येईल कोणाला?

ह्यात जे उत्तर येईल त्यावरून मी (माझ्यापुरते) तामिळ भाषाप्रेमी करुणानिधी ह्यांचा मराठी भाषाप्रेमी वांडो म्हणून आदर करायचा की नाही हे ठरवून घेईन!.

(मराठमोळा) वांडो.

अभ्यासेठ, धागा पाहिलाच नव्हता. अभ्या म्हटला की काहीतरी कुटाना आहेच. =))

अरे वेगवेगळे फोटो लावायचे ना भो.... भावनिक आणि वैचारिक गोंधळ होतो रे...आणि माणूस टेंपररी हर्ट बीर्ट होतो, तेही इथं व्यक्त येता होतं म्हणून, नाय तर तसंही त्याला काय किंमत बिम्मत नसते. मी तर अभ्या बॅनर आवडलं असा मेसेज करून मोकळाही झालो होतो.

स्व.मेजर कौस्तुभ राणे यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली. स्व. करूणानिधी यांनाही भावपूर्ण श्रद्धांजली.

अवांतर : अभ्यासेठ, संसार वगैरे काय म्हणतो ? आपण कधी भेटणार ? बसून गप्पा वगैरे करू म्हणतो. सॉरी हं एकाच प्रतिसादात वेगवेगळे विषय घेतल्यामुळे कोणा वाचकांच्या भावना वगैरे दुखावल्या असतील तर दिलगीरी वगैरे आहेच.बाकी चालू द्या....!

-दिलीप बिरुटे
(अभ्याच्या बॅनरचा फ्यान)

प्रिय मालक, संपादक. सहसंपादक, संचालक. सह संचालक.

स.न.वि.वि

ज्या बॅनरविषयी ही चर्चा चालू आहे त्या बॅनरचे चित्र धाग्यात माळल्यास चित्र आणि चर्चा काय होती हे माझ्या येत्या पिढीला कळेल, तेव्हा चित्र धाग्यात माळुन उपकृत करावे ही नम्र विनंती.

अवांतर : 'तू नभातले तारे माळलेस का तेव्हा' हे गाणे ऐकल्यामुळे माळणे हा शब्द प्रतिसादात आला आहे. दोन वेगवेगळे विषय धागा वाचल्यापासून येत आहे. दिलगीरी आहेच.

-दिलीप बिरुटे

आमच्या गावात पाण्याचे नळ आले तेव्हा मिपावर नव्हतो. मात्र तेव्हा मिसळपाव होते? असल्यास तेव्हा या ऐतिहासिक घटनेवर मिपावर लेख आला होता का? आला नसल्यास तुम्हा शहरी लोकांना ग्रामिण भागातील जनतेचे सुख बघवत नाही असे मानायचे का? आला असल्यास असाच लेख आमच्या शेजारच्या गावात नळाचे पाणी आले तेव्हा आला होता का? नसल्यास असा दुजाभाव का?

पहिल्यांदा अभ्या चे असे वादग्रस्त बॅनर बनवल्याबद्दल अभिनंदन !
नेहमीसारखे छान बनवले असते तर कोणीही दखल घेतली नसती .

बदनाम हुये तो क्या हुवा ? कुछ ना तो हुवा :)
या निमित्ताने दखल घेतली हे ही नसे थोडके .

बाकी बॅनर , धागे वगैरे : इथे सगळ्यांना धागे काढायचे आणि बॅनर बनवायचे स्वातंत्र्य आहे.
गडकरी , फडके असतील किंवा इतर कोणीही असेल , प्रत्येक वेळी अभ्या..ने बॅनर का बनवावे ? ज्याअंना जे बॅनर बनवायचे आहे त्यांनी नीलकांत , संपादक मंडळाशी संपर्क साधून बॅनर पब्लिश करावे . तेच धाग्याबद्दल लागू होते.

पूर्वी असा प्रश्न विचारल्यास 'जे आहे ते असे आहे. आवडले नसल्यास चपला घाला आणि चालू पडा बा***'. असे उत्तर मिळत असे. असो.

करुणानिधी यांना मिपावर स्थान मिळाल्याचे पाहून बरे वाटले. तामिळ भाषेला अभिजात दर्जा मिळवून देताना त्यांनी (आणि त्यांचा विरोधी पक्षांनीही) प्रयत्न केले होते. त्यांचे तामिळ साहित्यातील योगदान महत्वाचे आहे.
त्यांच्या राजकीय मतांबद्दल सहमत नाही. पण ते एक असो.

मातृभाषेवर प्रेम करणाऱ्या आणि त्यासाठी झटणाऱ्या करुणानिधींना श्रद्धांजली..

शहीद मेजर राणे यांना श्रद्धांजली!

अवांतर: बरीच वर्षे झाली मराठीला अभिजात दर्जा मिळणार हि अजूनही दरवर्षीच्या २७ फेब्रुवारीची बातमी आहे.

बाकी चालू देत ....

यानिमित्ताने एक आठवण ताजी झाली.
अंधश्रद्धेविरुद्ध लढा देणारे नरेंद्र दाभोलकर आणि प्रसिद्ध व वलंयाकित ज्योतिषी जयंत साळगावकर यांच्या बातम्यांनी वृत्तपत्राच्या पहिल्या पानावर एकाच दिवशी मोठी जागा व्यापली (दोघांचा मृत्यू दिनांक २० ऑगस्ट २०१३)
विज्ञानवादी लोक ज्योतिषशास्त्र ही अंधश्रद्दा आहे असे मानतात (आता ते तसे आहे की नाही हा वाद बाजूला ठेवूयात) त्यामुळे हा योगायोग मोठाच विचित्र होता.

प्राडॉ ,
तुम आगे बढो हम तुम्हारे साथ है !!
हम होंगे कामयाब एक दिन !!!ओ ! ओ !
मन में है विश्वास !
हम होंगे कामयाब एक दिन !

बघ लेका अभ्या... आणि तू म्हणतोस की माझ्या ब्यानरकडे कोणी लक्ष देत नाही ! घे आता, मोज टीआरपी =)) =)) =))

मला वाटतंय त्या करुणानिधी चे आपल्याला काही घेणेदेणे नाही , पण शहीद जवान राणे साठी हा विषय आता बंद करा . बस झालं आता !!! तुमच्या सगळ्यांचे इतर धाग्यावरील प्रतिसाद आणि या धाग्यावरील प्रतिसादांची तुलना जर कोणी केली तर त्याला प्रश्न पडेल ' हेच का ते ज्ञानी लोकं ? ' त्यामुळे आता या धाग्यावर पाय ओढणे बंद करा .

बाकी अभ्या शेठ,

मी काय म्हणतो की

15 ऑगस्ट चा बॅनर करायचा ठरला असेलच तर आत्ताच सांगून ठेवतोय की त्या दिवशी आमचा बड्डे असतो आणि नेपोलियन बोणापार्ट चा देखील !
तेव्हा भविष्यातील वाद विवाद टाळण्यासाठी बॅनर बनवताना काळजी घ्यावी म्हणून आपली आगाऊ सूचना !!

अवांतर : बॅनर वर नेपोलियन चा आल्प्स क्रॉस करतानाचा आणि आमचा अजिंक्यतारा क्रॉस करतानाचा फोटो वापरल्यास उत्तम !
:D

मिपावर "फाईट क्लब" म्हणून एक वेगळा टॅब निर्माण करता येईल काय?
म्हणजे तिथे फक्त भांडणेच करायची, कुठलीही चर्चा नाही, लॉजिक नाही! नुसतं एकमेकांच्या प्रतिसादावर तुटून पडायचं! :D
राग जिरून भांडण संपेपर्यंत तिथेच धुळवड चालू द्यायची!
एखाद्या धाग्यावर वातावरण तापलं कि लगेच "भेट तिकडे मग सांगतो" अशी धमकी द्यायची!

सगळी लोक आपला राग तिथे जाऊन शांत करू शकतील, आणि इतर धाग्यांवर शांतता देखील राहील!
याशिवाय अर्थातच प्रसिद्धी देखील भरपूर मिळेल! लांबून लांबून लोक येतील खास "फाईट क्लब" साठी!

धाग्यावर चर्चा होत असताना खेळत वातावरण ठेवण्याची अलिखित जबाबदारी धागामालकाची असते पण इथं तुम्हीच ज्यास्त पातळी सोडलेली दिसतेय या मुळे हानी मिसळपाव ची होणार आहे . दहा दिवसांपूर्वीच व्हाट्सएप मूळे मिसळपाव ची हानी झाली का या विषयावर मिपा च्या तज्ञ मंडळींनी सभासद वाढवण्यासाठी एक से एक सल्ले ऐकवले होते .
अशा पार्श्वभूमीवर मिपा ची हानी होण्याची शक्यता असेल तर विनाकारण वाद घालण्या पेक्षा तात्विक चर्चेवर भर दिला पाहिजे . तुम्हा दोघांनीं शाब्दिक हल्ले करताना पातळी चा विचार केला नाही , खालच्या पातळीवरचे शब्द वापरण्यात कसला आलाय शूरपणा ?. प्रा बिरुटे शांत बसल्यानंतर सुद्धा तुम्ही चारपाच रिप्लाय मध्ये आक्रमक भाषा वापरली , त्या ऐवजी दुर्लक्ष केले असते तर रंगीला भाऊ तुमची महत्ता अजून वाढली असती .
मला प्रश्न पडलाय संपादक मंडळ करुणानिधी सारखा काळा चष्म्या घालून बसले आहे का ? या वादा मध्ये संपादकांना आनंद वाटतोय .

आता कृपाकरून माझ्यावर पण हल्ला करू नका

समोरची व्यक्ती आपल्या पेक्षा वयस्करच आहे असे गृहीत धरून टंकलेखन केले तर मला वाटतंय असे फालतू शब्द वापरण्याची दोघांनाही गरज पडली नसती .
सुरवातीला मी सुद्धा मनोरंजना साठी बिरुटे साहेबांच्या बाजूने उतरलो होतो , पण त्यातील फोलपणा ' खिडकीतील शुकशुक ' आणि ' झोडपणे , फाट्यावर मारणे , मुलाहिजा न बाळगणे ' या वापरलेल्या शब्दा मूळे कळला .
तुमचे दोघांचे वाद वैयक्तिक पातळी वर पोहचल्या नंतर फक्त ' राही ' चां प्रतिसाद सोडता बाकी सदस्यांनी इकडे न फिरकण्याची काळजी घेतली , बरोबर आहे कशाला झुंजीच्या मध्ये उतरतील ? , सगळ्यांनीच असे एकमेकांना फाट्यावर मारत बसले तर लक्ष्मीनगर , इंदिरानगर मध्ये राहत असल्याचे फील येईल . फक्त आई बहिणी वरून शिव्या घालायच्या बाकी राहिल्या होत्या .
श्री जयंत कुलकर्णी , श्री सुहास म्हात्रे , कुमार साहेब , आदित्य जी
आणि अजून दोन तीन आदरणीय लेखकांच्या समृद्ध लेखांना मुश्किलीने 30 / 35 प्रतिसाद आणि हा पातळी घसरलेला लेख जर शतक मारत असेल तर संपादकांनीं डोळ्यावरची पट्टी काढून असले वादग्रस्त लेख बुडवले पाहिजेत .

मलाही धक्का बसला होता त्यांचे चित्र मुखपृष्ठावर पाहून.

अरेरे ! आचार्य अत्रे यांच्या १२० व्या जयंतीचा सर्वांना विसर पडला .
कोणीही त्यांचे बॅनर केले नाही वगैरे वगैरे ....

मार्कस यांचे वाक्य

आता धाग्याच्या संदर्भाने सांगतो की करुणानिधी हे व्यक्तीगत पातलीवर कितीही दीर्घद्वेषी असतील, पण एकदा त्यांचे देहावसान झाले की वैर संपले मतभेद संपले - मरणान्तानि वैराणी !!
एकदा माणूस गेल्यावर त्याच्याविषयी कसली चर्चा करताय ? जे जिवंत आहेत त्यांच्या विषयी बोला की !

दुर्लक्षीत न करता, विचारांच्या सेंसॉरशीपसाठी वापरल्या जाणार्‍या व्यक्तो पुजेच्या या भारतीय स्वरुपाची चर्चा होण्याची गरज असू शकेल का ?

करुणानीधी कुठे राज ठाकरे कुटं? खंजीरवाल्या मानसाच्या नादी लागून रायलाय नव्हं? रमेश किणीला कोणी मारले?