फुकटात विनासायास वेटलॉस

वाचनखूण साठवली आहे.

याबद्दल नुकतेच व्हॉट्स अ‍ॅपवर वाचले.
मी पण या विषयातला तज्ञ नाही आणि व्हॉट्स अ‍ॅपवर येणारे आहार वा आरोग्यविषयक सल्ले मी फारसे मनावर घेत नाही.
मात्र यातला विचार मला पटला. निदान स्थुल व्यक्तींकरिता तरी हा विचार योग्य असेल असे वाटते. वाढत्या वयातले तरुण , कष्टाची कामे करणारे लोक यांच्याकरिता हे कितपत योग्य होईल याबद्दल मात्र मी साशंक आहे.

खूप छान काम केलेत हा धागा काढून.

मी सध्या follow करतोय.. 8च दिवस झालेत.
ऍसिडिटी गेली, अपचन गेले, वजन कमी होऊ लागले
उत्साह वाढतोय.

यापूर्वी मी 4 वेळा डाएट प्रोग्रॅम अर्ध्यात सोडून दिला आहे.
यावेळेस पहिल्यांदा 8 दिवस सलग काहीतरी पाळतोय.

सविस्तर रिझल्ट 1 महिन्याने देतो. एनर्जी लेवल खूप वाढली आहे हे मात्र खरे.

अहाहा भागवत साहेब , जब्बरदस्त धागा .. बोले तो सोने पे सुहागा ... येत्या आषाढीपासून एकदम म्या पन जोर्रात सुटणार बघा .. फक्त दोन टाइम खाणार आणि दहा टाइम पिणार .. लेव्हल वाढली कि कळवतो .. पण सुरु मात्र नक्की करणार .. आणि हो धन्यवाद,, आम्हा ढेरपोट्या मंडळींबद्दल काहीतरी शोधून काढले आणि इथवर पोहोचवले म्हणून .. तसं बघायला गेलं तर आपण बी एकदम सलमान होतो बघा एकेकाळी , पण आता ते सिक्स packs जाऊन तिथे सहा बनपाव आलेले आहेत आणि वजन पार नव्वदीपार ,, असं म्हणा ना कि शतकी खेळीकडे वाटचाल सुरु आहे ..

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

आपल्या समाजात अंगमेहनतीने काम करणे उपहासाने बघितले जाते. प्रत्येकजण आराम करायला बघतो. तेच प्रतिष्ठेचे लक्शण आहे. पुन्हा मला काय झाले मग किती तपासण्या केल्या किती महागडीसेवा उपचार घेतले इत्यादी सांगण्यात धन्यता.
जाऊ दे.
चर्चेत अडथळा नको.

माझ्या आईने ही भाषणं बघितली आहेत आणि ती नुकतीच त्या बद्दल सांगत होती. पण मी स्वतः ते पाहिलेलं नाही त्यामुके वरकरणी मला दोनदाच खा हा सल्ला पटत नाहीये. ऋजुता दिवेकर अगदी उलट सांगतेय की दर 2 तासाला खा. म्हणजे रक्तात साखरेचा पूर आल्यासारखं होत नाही. जे मला पटलं होतं. पण अर्थात संपूर्ण भाषण न ऐकताच मत बनवणार नाही. नक्कीच ऐकेन आणि कळवेन.

मला फारसा शास्त्रीय विचार न करता असं वाटतं की जे काही आपण पिढ्यान पिढ्या करत आणि खात आलेलो आहोत ते करावं. माझ्या जन्मापासून माझी आई,आजी साधारण जसे खात पित होते, तसंच मी फॉलो करावं. म्हणजे सकाळी नाश्ता, दुपारी जेवण, संध्याकाळी थोडंस खाणं आणि रात्री लवकर जेवण. हे सगळं घरीच बनवलेलं असायचं. आणि क्वचित बाहेरच. हे करून , आवश्यक तेवढी हालचाल होत असेल तर अगदी जबरदस्त फिटनेस नाही, पण आरोग्य उत्तम रहायला हवं. ह्यात व्यायाम सुद्धा केला तर फिटनेस वाढेलच. पण मला ते करतानाही हाय प्रोटीन, लो carb असा विचार करता येत नाही. भाजी, पोळी, वरण भात कोशिंबीर वगैरे मला ओके वाटतं. त्याहून वेगळा काही फॉर्म्युला असू शकतो हे माझ्या मनाला पटत नाही. कारण जे मी आयुष्यभर करू शकत नाही ते डाएट म्हणून करण्यात मला हशील वाटत नाही. मला दोनच वेळा पोटभर खाण्याची सवयच नाहीये, मी एका वेळेला खूप खाऊ शकत नाही. पण हेच माझा नवरा चारदा खायला नको म्हणतो. एक बसणी काय ते जेवण. त्याच्या घरी तशीच पद्धत आहे म्हणून. तेच फॉलो करणं त्याला हितकारक आहे.

मि दोन दिवसापुर्विच माझे रिपोर्ट त्या ग्रुप वर पाठ्वलेत, पण माझि जिटिटि साखर १३२, २४३,२४१
अशि आल्याने माझे डाक्टर म्हण्तात तुम्हि डायबेटीशआनचा सल्ला विचारा. मला वाट्त साखर नारमल
आल्यावर दिक्शितांचा प्रोग्राम पाळावा.

तर सांगायच म्हणजे अशा माणसाने १९९७ साली एक नवीन विचार भारताला दिला. त्यावेळी ते राज्यसभेचे सभासद होते. पुणे महानगर पालिकेत मा. शशिकांत सुतार नावाच एक मोठ्ठ प्रस्थ होत. त्यांनी बालगंधर्व रंगमंदिरात जिचकारांना भाषणासाठी बोलावल. त्यासाठी सगळी व्यवस्था जातीने केली. आपोआपच बरेच मान्यवरांनी रंगमंदिर भरून गेल.

he 2001 la hote ,mi swatha attend kele hote

अशा माहितीची आवश्यकताच होती.

हा उपाय केल्याने १५ किलोने कुणाचे वजन कमी झाले तर त्यांनी आपले अनुभव जरूर येथे लिहा. ( बहुसंख्य लोक हे दुसऱ्याची उदाहरणे देताना आढळतात स्वानुभव फार कमी)
वैयक्तित रित्या मुळात मी न्याहारी केल्याशिवाय घराबाहेर पडत नाही. त्यामुळे केवळ दोनच जेवणे घेणे हे मला स्वतःला जमण्यासारखे नाही. मला दोन जेवणांच्या मध्ये काहीच न खाणे अजिबात जमणार नाही. मला सतत काहीतरी खात राहायला अतिशय आवडते.
त्यामुळे याचा स्वानुभव असणारे( दोन वेळा जेवणारे नव्हे तर १५ किलो किंवा अधिक वजन कमी केलेले) कुणी असेल तर त्याचा अभ्यास, निरीक्षण आणि विश्लेषण करायला मला आवडेल.

अनेकदा उद्देश चांगला असूनही कोणत्याही लहान सहान शंकेवरसुद्धा एकवाक्यी खुलासाही न देता किंवा पूर्ण स्पष्टीकरण न देता फक्त टीजर देऊन त्याऐवजी सगळा रोख केवळ "ते भाषण एकदा ऐका, ते भाषण पूर्ण ऐका", "अमुक इतकेच तास /मिनीटं तर द्यायची आहेत चांगल्या आरोग्यासाठी"..... असा सर्वांना एका टारगेटकडे रिडायरेकट् करण्याचा दिसला की प्रचारकी भास व्हायला लागतात.

इतर काही उदाहरणं:

"एकदा आमचे शिबिर अटेंड करा"
"एकदा आमच्या सेमिनारला या"
"एकदा त्यांची सीडी / डीव्हीडी पहा"
"सत्संगाला उपस्थित राहा"

त्याशिवाय (म्हणजे दोन तास किंवा चार तास वेळ काढून ते एकदाचं पूर्ण ऐकेपर्यंत, किंवा सेमिनार, शिबीर इत्यादी यात आधी वेळ गुंतवल्याखेरीज) फार काही प्रश्न चर्चा नको. उत्तर एकच, "एकदा ते पूर्णपणे करा / अटेंड करा/ ऐका / उपस्थित राहा" तिथेच सगळी उत्तरं मिळतील, काहीच शंका उरणार नाही. निरामय दीर्घआयुष्याची गुरुकिल्ली.

हा अप्रोच टाळला तर नवा विचार प्रसृत करण्याचा उद्देश आणखी जास्त चांगला परिणामकारक होऊ शकतो.

दीक्षीतांचे भाषण मी अजून ऐकलेले नाही (लवकरच ऐकण्याचा प्रयत्न करेन)
तसेच मी या विषयातला तज्ञ नाही, पण वर पिरा , आनन्दा यांचे प्रतिसाद वाचत असताना मला माझ्या तर्काच्या आधारावर सुचलेले लिहावेसे वाटत आहे.
मला वाटते की ज्या व्यक्तीचे वजन जवळपास योग्य प्रमाणात आहे , रोजच्या आहारातून मिळणारे उष्मांक आणि व्यय होणारे उष्मांक यांत समतोल आहे त्यांच्याकरिता दिवेकरांची आहारशैली जास्त योग्य ठरेल.
तर ज्यांच्याकडे चरबीचा अतिरिक्त साठा आहे त्यांच्याकरिता दीक्षीतांची आहारशैली आणि जीवनशैली उपयोगी पडेल. कारण चार पाच वेळा खायचं म्हंटलं तरी प्रत्येक वेळा माणसाचा कल त्यावेळची भूक पुर्णतः भागवण्याकडे असेल. आता शरीराला सवयच लागली की आपल्याला (रक्ताला) साखर हवी असेल वा शरीराला उष्मांक हवे असतील तर 'भूक लागली' मागणी नोंदवायची आणि अशी मागणी नोंदवली की लवकरच ती पुर्ण केली जाते आणि हवी तितकी साखर/उष्मांक (खरे तर जास्तच) सहज मिळतात तर शरीर चरबीतून साखर/उष्मांक विरघळत बसण्याचे कष्ट घेणार नाही.

इथे मला ऑपरेशन्स मॅनेजमेंट मधली जस्ट इन टाईम या संकल्पनेशी तुलना करायला आवडेल.
जस्ट इन टाईम संकल्पनेत कोणताही साठा (इंन्वेंटरी) हि जवळपास शून्य असते , सध्या फक्त कच्च्या मालाच्या साठ्याचा विचार करु.
तर या कच्या मालाचा पुरवठादार (वेंडर) कारखान्याच्या जवळपासच असतो आणि तो दिवसातून अनेक वेळा कच्च्या मालाचा लागेल तसा पुरवठा करतो. त्याच्याकडे ही मागणी दिवसातून अनेकदा नोंदवली जाते. साधारणपणे एका दिवसाची वा पाळीची निकड आणि झालेला पुरवठा शक्यतो समानच असतो.
पण आधीच कच्च्या मालाचा प्रचंड साठा असलेल्या कारखान्याने जस्ट इन टाईम राबवले तर आधीचा साठा तसाच पडून राहील आणि कारखान्यातील शॉप , स्टोअर ई मधील लोकांची मानसिकता /कामाची पद्धत बदलली नसेल तर कदाचित हा साठा अजूनच वाढत जाईल म्हणजे असे की "काल अमूकतमूक भाग ११०० लागलेत पण आपण पुरवठादाराकडून फक्त १००० च मागवले होते... एक काम करु ... थोडे जास्त मागवत जावू नाही तर ऐनवेळी पंचाईत होईल" मग या मानसिकतेतून दिवसाची/पाळीची जितकी निकड आहे त्यापेक्षा जास्त भाग मागवण्याची सवय पडते आणि आधीचा साठा (इंन्वेटरी) वाढतच राहते.

युट्युब वर ज्या लोकांनि वजन कमि केले त्यांच्या गोष्टि आहेत. मि त्यांना मा़झे अहवाल( साखरेचे )
पाठ्वले , त्यांनि मला त्यांच्या गटात अ‍ॅड केले, त्यावर अनेक श्ंका विचारता येतात, ज्यांना फायदा झाला
ते डिटेल्स् टाकतात.

डॉ दीक्षितांचे भाषण मी संपूर्ण ऐकले होते. त्यांचे काही विचार मला पटले नाहीत पण तो वैद्यकीय शास्त्राचा भाग आहे. उदा. इन्स्युलिन सायकल ५५ मिनिटांचें आहे. आम्ही शिकलेल्या पुस्तकात याचा कुठे उल्लेख आलेला नाही . हे बहुधा अद्ययावत ज्ञान असावे.( कारण मी वाचलेले नाही आणि मी मधुमेह तज्ज्ञ किंवा लठ्ठपणावर उपचार करणारा डॉक्टर नाही) याबद्दल माझे वाचन चालू आहे. याच्या बाजूने किंवा विरुद्ध काही आढळले तर त्यावर अधिक वाचन केल्याशिवाय काही टिप्पणी करणे चूक ठरेल.
डॉक्टर दीक्षित म्हणतात त्याप्रमाणे दोन वेळेस खाणे आणि ४५ मिनिटे व्यायाम करणे हि गोष्ट आरोग्यकारक आहे याबद्दल मला अजिबात शंका नाही.
परंतु एका वेळेस घरचे जेवण असेल तर लोक २००० कॅलरी खातात पण तेच पार्टी असेल तर एका बैठकीत ५००० कॅलरीज खातात.
उदा. रमजानच्या रोजा नंतर बरेच लोक चार ते साडे चार हजार कॅलरीज खाताना आढळले.

ऋजुता दिवेकर बाईंबद्दल मला काहीच म्हणायचे नाही कारण काही वर्षांपूर्वी त्यांनी पुस्तकात जे लिहिले आहे त्याच्या आज बरोबर उलटे त्या सांगत असतात.

शेवटी एक गोष्ट वस्तुस्थिती आहे कि E =MC वर्ग. यात ऊर्जा आणि वस्तुमान हे सम प्रमाणात आहेत म्हणजेच एक ग्रॅम चरबी म्हणजे ९ (किलो) कॅलरी तुम्ही ४५० कॅलरी जाळल्या तर ५० ग्राम ने वजन कमी होईल आणि ४५० कॅलरी जास्त खाल्ल्या तर वजन ५० ग्राम ने वाढेल असा हिशेब आहे.

ज्यांना दोनच वेळेस जेवणे आणि मध्ये काही न खाणे अधिक ४५ मिनिटे व्यायाम करणे शक्य आहे त्यांचे वजन कमी नक्कीच होईल. (मला हे शक्य नाही त्यामुळे मी मधून मधून खात राहतो परंतु माझे खाणे प्रमाणाच्या बाहेर जाणार नाही एवढी काळजी मी घेत आलो आहे.

पण दोन वेळ च्या जेवणात तुम्ही सम्राटची/ राजधानीची थाळी पोट फुटेस्तोवर खाल्लीत तर डॉ दीक्षितांना खोटे पाडाल यातही शंका नाही.
असे खाणे मी १९९० मध्ये केल्याने ८ महिन्यात माझे वजन ९ किलोने वाढले होते ५६ किलोचे ६५ किलो झाले यानंतर मी थांबलो त्यामुळे गेल्या २८ वर्षात माझे वजन ३ किलोने वाढले आहे. आता ६८ किलो आहे. उंची ५ फूट १० इंच.

या विषयाबद्दल एका सहकाऱ्याकडून ऐकलं होत त्यामुळे उत्सुकता होतीच.
माहितीपूर्ण चर्चा व्हावी ही अपेक्षा या धाग्यामुळे पूर्ण होईल.

युट्युबवर दिलेल्या लिंकमध्ये सवा दोन तासांचा कार्यक्रम आहे शिवाय आणखी एक - एक तासाची भाषणाची क्लिपसुद्धा आहे. त्याची फक्त ओडिओ क्लिप -
भाषणाचा ओडिओ ( एक तास, 21 MB)

चर्चा चालू द्या , आम्ही रसग्रहण करतोय .

मी डॉ. जिचकारांचा आणि डॉ. दीक्षितांचा विडीओ दोन वेळा ऐकला.

त्यांच्या भाषणाचा विषय सोडून इतर गोष्टीत मला काय वाटले ते मी व्यक्त करतो.

या दोन डॉक्टरांच्या अभ्यासाविषयी कुठलीही शंका नाही. अतिशय प्रामाणिकपणे त्यांनी आपली मते व्यक्त केलेली आहेत. हि दोन्ही डॉक्टरांची भाषणे वजन कमी करणे, मधूमेह आदी विषयांवरील जरी नसती किंवा इतर कोणत्याही विषयांवर असती तरी ती केवळ ऐकायला आनंद मिळाला असता इतकी त्या विषयांना धरून असणारी आहे.

डॉ. जिचकार तर सर्वज्ञ होते. कदाचित देवांनाही हा असा तज्ञ, अभ्यासू, विवेकशील, सच्छील माणूस पृथ्वीवर का ठेवावा असा हेवा वाटला असावा म्हणून ते अकाली आपल्यातून गेले.

डॉ. जिचकारांचा आणि डॉ. दीक्षित हे मराठी भाषाप्रेमी आहेत. त्यांच्या भाषणातून ते सिद्ध होतेच. आरोग्यविषयक संज्ञांसाठी इंग्रजीची भरमार केलेली त्यांच्या भाषणात दिसत नाही. डॉ. जिचकारांच्या तोंडून तर वेगळा विदर्भ मागणार्‍यांचा विनोदाने उल्लेख येतो, त्याचप्रमाणे सदरहू भाषण चालू असतांनाच त्यांचे लक्ष अखंड महाराष्ट्रवादी जनता परिषदेच्या चर्चेला जाण्याकडेदेखील असते. घार हिंडते आकाशी चित्त तिचे पिलांपाशी अशी वृत्ती. एकाच वेळी डॉ. जिचकार एका डॉक्टराच्या, समाजसेवीच्या आणि राजकारणी व्यक्तीच्या भुमीकेत उभे राहून भाषण देत होते.

दोन्ही डॉक्टरांना भाषणाची कला चांगलीच अवगत आहे. भाषेचे, विषयाचे सखोल ज्ञान, अभ्यासामुळे आलेले पोक्तपण, आवाजातील चढउतार, मधून मधून विनोदाची पेरणी, सभाधीटपणा, प्रसंगावधान आदी गूण त्यांच्या भाषणात ठाई ठाई दिसतात. डॉक्टर जिचकारांचा विडीओ हा विडीओ नसून ऑडीओ रेकॉर्डींग आहे. कदाचीत त्या काळी विडीओ निट न आल्याने केवळ ऑडीओच्या स्वरूपात डॉक्टर ऐकायला भेटतात आणि भाषणभर डॉक्टरांचा आश्वासक हसरा चेहेरा दिसत असतो. भाषणात त्यांना मध्येच पाण्याची तहान लागते तेव्हा अगदी घरगूती आवाजात पाणी मागणे, बसायला जागा न भेटणार्‍यांना सुचना करणे, पुण्याच्या पुणेरीपणावर आणि नागपुरच्या
नागपुरीपणावर टिका करणे, वेळोवेळी तक्ते लावण्याच्या सुचना करणे आदी कृती डॉक्टर जिचकार मधून मधून करत असतात.

वर डॉक्टर जिचकारांच्या भाषणाबाबत जे जे काही आहे ते ते डॉक्टर दीक्षितांच्या बाबतीत लागू होते. डॉ. दीक्षितांनी आपल्या भाषणाच्यावेळी आधूनिकतेचा समावेश केलेला आहे. वेळोवेळी योग्य त्या ठिकाणी स्लाईडस पडद्यावर दाखवणे, मधूनच एखादे व्यंगचित्र दाखवून श्रोत्यांना तांत्रीक भाषणातून विरंगुळा देणे आदी पद्धतींचा यथोचित वापर त्यांनी केलेला आढळतो. आणि हे सर्व करतांना या कृती कृत्रीम नाही तर अगदी नैसर्गीक पद्धतीने केल्याचे जाणवते. ओघवती संभाषणशैली, श्रोत्यांना मुळ मुद्याकडे पुन्हा ओढून आणणे हे त्यांना अगदी सहजपणे जमलेले आहे.

आपल्याला जे ज्ञान मिळाले आहे त्यातून व्यापारी नफा कमावण्याचा त्यांचा हेतू नाहीच. जे जे आपल्याला ठावे, शहाणे करावे सकळ जन या वृत्तीने ते आपले ज्ञान इतरांना वाटत आहे. डॉक्टर जिचकार आज हयात नाहीत. डॉक्टर दीक्षित आपल्या मार्गदर्शकाच्या रुपात डॉक्टर जिचकारांना ठेवतात. आपल्या संशोधनाचे श्रेयदेखील ते डॉ. जिचकारांना देतात. आपल्या देशाला मधूमेह, लठ्ठपणा आदींपासून मुक्ती मिळाली पाहीजे असा आशावाद ते भाषणाच्या अंती जागवतात.

डॉ. जिचकार आणि डॉ. दीक्षित यांच्या भाषणातून हे दोन देवदूतच आपल्याला भेटतात. एक आदर्श भाषण कसे असावे याचा वास्तूपाठ म्हणजे हि दोन भाषणे आहेत असे मला वाटते. सर्वसामान्यांविषयी कळकळ कशी प्रामाणीक असते आणि ती बाहेर कशी जाणवते ते दोन्ही डॉक्टरांनी सप्रमाणात व्यक्त केले आहे.

मला जे वाटते ते मी लिहीले. या लेखनाच्या निमीत्ताने डॉक्टर जिचकारांच्या स्मृती जागवील्या गेल्या. त्यांना भावपुर्ण आदरांजली.
डॉक्टर दीक्षितांना या विषयावर तसेच त्यांच्या आवडीच्या विषयांवर आणखीपुढे संशोधन करण्यास वेळ मिळो आणि समाजाची सेवा करण्यास दिर्घायू लाभो या सदिच्छा!

ज्यांनी ज्यांनी हि दोन्ही भाषणे अजून ऐकली नाहीत किंवा मोठी भाषणे असल्याने दुर्लक्ष केले आहे त्यांना त्यांना माझी विनंती आहे की भाषण ऐकण्याचा हा अनमोल ठेवा आपण गमावू नका. हि काही राजकीय भाषणे नाहीत. एका राजकीय-संशोधक व्यक्तीमत्वाकडून आणि एका संशोधक व्यक्तिमत्वाकडून दिली गेलेली भाषणे आपण वेळ काढून जरूर ऐका आणि श्रवणानंद घ्या.

जय हिंद! जय महाराष्ट्र!

डॅाक्टर दीक्षित पाच मिनिट भाषणाचा ओडिओ mp3, size 2 MB.

डॅाक्टर जिचकर दोन तास कार्यक्रमाचा ओडिओ mp3, size 42 MB.

हे mp3 ओडिओ युसी ब्राउजरमधून ओफलाईन save करून कधीही ऐकता येतात.
( युसी >>डाउनलोड>>बॅकग्राउंड डाउनलोड.)

http://www.akshardhara.com/en/

http://www.akshardhara.com/imgupload/imgupload21april/DIXIT%20PROGRAM%20...

उत्तम लेख लिहिलाय. मी हे videos आधी बघितले होते आणि पटले पण होते. पण अंगभूत आळशी पणा मुळे आणि खादाडीची सवय असल्याने कधी जमले नाही. पण करायची इच्छा आहे.

नाखू काकांनी लिहिलंय त्याला तंतोतंत सहमत.

आधी विडिओ ऐका. सगळ्या शंका फिटतील.

भागवत साहेब ,
पुन्हा एकदा शेअर मार्केट बद्दल लेख सुरू करा ना , माझी विनंती आहे . मिपावर कृषी,भटकंती, कला सगळे विभाग आहेत पण अर्थविषयक विभाग नाही .ती कसर तुमच्या सारखा जाणकार पूर्ण करू शकतो . ज्याला महत्वाचे वाटतयं तो वाचेल बाकीचे मरतील फाट्यावर .

उपयुक्त माहिती. व्हिडीओ वेळ काढून पहाणार.

माझ्या आईने गेले एक आठवडा हा प्रयोग सुरू केला आहे. ती सकाळी आणि संध्याकाळी जेवतेय. काय जे खावं वाटतंय ते सगळं एकाच वेळी. मग दिवस भर फक्त ताक पिते. ते ही मीठ साखरेशिवाय.

मी तिला आज एक आठवड्यानम्तर भेटले. ती खरंच बारीक दिसतेय. मध्यंतरी तिचं पोट वाढलं होतं आणि पोटाचे काही न काही बारीक आजार. पाय खूप दुखत होते. तिचं म्हणणं आहे की तिला हलकं हलकं वाटतंय, पोट साफ होतंय आणि पाय दुखणं कमी झालं आहे. तिला बाकी मधुमेह, बीपी वगैरे काहीही नाही.

झेपत असेल तर करून बघायला हरकत नाही.

डॉ. जिचकर आणि डॉ. दीक्षितांचे दोन्हीही व्हिडीओ संपूर्ण बघितले.

दिवसातून फक्त दोन वेळा खायचे / जेवायचे हे गृहीतक मुख्यतः दोन गोष्टींवर आधारित आहे असे दिसते.

१/ इन्सुलिन हे फक्त खाल्ल्यावरच स्त्रवते
आणि
२/ इन्सुलिन हे ५५ मिनिटांच्या वारंवारतेने स्त्रवते

या दोन गोष्टी खऱ्या आहेत का या बद्दल मिपा वरील डॉ. मंडळींनी मार्गदर्शन करावे.
वरती एका प्रतिसादामध्ये डॉ. खरे यांनी वरील गोष्टींबद्दल शंका व्यक्त केली आहे. म्हणजे या बाबतीत डॉ. मंडळींमध्ये एकवाक्यता नाही असे दिसते आहे.

हि फक्त दोन वेळा जेवायची पद्धत अंगिकारायची असेल तर वरील गोष्टींचा खुलासा होणे आवश्यक आहे असे वाटते. विशेषतः सध्याच्या प्रचलित थोड्या थोड्या वेळाने थोडे थोडे दिवसभर खात रहा या पद्धतीच्या अगदी विरुद्ध हि दोन वेळाच जेवायची पद्धत असल्याने हे कळणे गरजेचे आहे.

तसेच फक्त दोन वेळा जेवायचे काही नकारात्मक साईड इफेक्ट्स होऊ शकतात का याबद्दल माहिती असणे देखील आवश्यक आहे. म्हणजे सारासार विचार करून या बद्दल निर्णय घेता येईल.

गोगल देवाला साकडे घालून बघितले परंतु या बद्दल काहीच ज्ञान नसल्याने फक्त कन्फ्युजन पदरात पडले !

कृपया मिपा वरील डॉ. मंडळी या बाबत मार्गदर्शन करतील काय?

वरील प्रकार, एकदा करुन पाहिला होता. पण त्यातून, दीर्घवेळ काही न खाल्ल्यामुळे मला ॲसिडीटीचा त्रास झाला. त्यानंतर, पुन्हा चार वेळा खायला सुरवात केल्यावर, पुन्हा तंदुरुस्त झालो. खवैय्या असल्यामुळे माझे वजन कमी होत नाही. पण रोजच्या व्यायामामुळे , स्थिर तरी रहाते, आणि मी त्यावरच खूष आहे."

अस बोलणारा नक्कीच पुणेकर असणार ! स्वयंभू असतात ते !!!

" भागवत साहेब , अभ्यास वाढवा " अशा प्रकारचे फतवे काढणारे मिपावर खूप वाढलेत हे मात्र नक्की .

मी आता दोन नाही पण तीन वेळा खाण्यास सुरवात केली आहे. सकाळचा नाष्टा बंद केला नाही , त्याचवेळी दूध व दूधाचा चहा ई सुद्धा घेतो. असे सुरु केल्यावर तिसर्‍या -चौथ्या दिवशी मधल्या वेळेत बरीच भूक जाणवत होती, जेवण थोडेसे जास्तच घ्यावे याकडे कल होता पण नंतर अशी सतत जाणवत राहणारी भूक नाहीशी झाली. संध्याकाळी बिनासाखरेचा काळा चहा घेतो. आता सुमारे १०-१२ दिवसानंतर छान वाटते आहे. वजनात अजून फारसा फरक नाही. आणखी थोडे दिवसांनी आणखि काय परिणाम होतात ते लिहीन

हा माहितीपूर्ण धागा काढल्याबद्दल श्री. भागवत यांना धन्यवाद.
मी त्यांच्या सल्ल्यानुसार डॉ. जिचकार आणि डॉ. दिक्षीत ह्या दोघांचीही व्याख्याने यू-ट्यूबवर पाहिली/ ऐकली. डॉ. जिचकारांना माझ्या लहानपणी व्याख्यानात व ते मंत्री असतांना टीव्हीवर पाहिलं होतं. हे एक निरलस आणि निस्पृह काम आहे यात शंका वाटत नाही. एक शंका उपस्थीत झाली ज्याचे निरसन भागवत कदाचित करू शकतील म्हणून हा लेखनप्रपंच.
१. दोघेही डॉ. २४ तासांत दोन वेळा जेवण घ्या असं सांगतात. परंतु जिचकारांच्या भाषणात अधेमध्ये लागल्यास लो कॅलरी फूड (टरबूज/ खरबूज, काकडी इत्यादि) खा असा सल्ला देतात (असा माझा समज झालाय). ह्याउलट डॉ. दिक्षीत त्यांच्या भाषणात ह्या मुद्द्याचा उल्लेखही करीत नाहीत.
नक्की सल्ला काय? अ‍ॅम आय मिसिंग समथिंग?
२. कुठलाही कार्बोहायड्रेट असलेला पदार्थ खाल्ला (मग तो कितीही कमी प्रमाणात असो) की ठराविक इन्शुलिन सीक्रीट होतं हे समजलं. पण व्हॉट अबाऊट शुगर सबस्टीट्यूट? त्यानेही इन्शुलिन सीक्रीट होत का? आणि असल्यास त्यामागे काय लॉजिक आहे?
जर माहिती मिळू शकली तर आभार.

डॉ. जिचकारांचा विडियो बघीतला. सगळच खूप छान समजावून सांगीतले आहे.
तुम्ही लींक दिलीत , हा धागा काढला , बरयाच वाचकांना याचा निश्चीतच लाभ होइल.
मी तुमची अत्यंत आभारी आहे.

सध्या आमच्या घरातही डॉक्टर दीक्षितांच्या डाएटचे प्रयोग चालू आहेत .

मी स्वत: यापूर्वी (७-८ वर्षांपूर्वी) क्लीन डाएट + व्यायाम या मार्गाने १० किलो वजन कमी केले होते ..
आता पुन्हा सुरुवात केली आहे. ३१ डिसेंबर पर्यंत ८ किलो वजन कमी करायचे टार्गेट आहे ..

बघूया डॉ. दीक्षितांच्या प्रयोगाला यश मिळते कि माझ्या क्लीन डाएट + व्यायाम या मार्गाला