गांजाला भारतात कायदेशीर मान्यता मिळावी का?

गांजाबरोबर,
इच्छामृत्युसही कायदेशीर मान्यता मिळावी.

गांजास जर मान्यता दिली, तर ड्रायव्हिंग लायसन्स सरेंडर व्हावं, शस्त्र परवाना रद्द व्हावा,
आरोग्य विमा मधे, गांजासेवनामुळे होणाऱ्या दुष्परिणाम उपचार कव्हर नल व्हॉईड.

बमबोले म्हणायचं अन एक घच्च कश मारायचा!.

गांजासंबंधी थोडी माहिती इथे आहे : http://ketkardnyankosh.com/index.php/2012-09-06-10-42-09/7283-2013-02-06...

वरील दुव्यानुसार गांजा कायदेशीर करायला हरकत नसावी.

-गा.पै.

माझ्या मते

माझ्या मते गांजा हे अगदीच निरुपद्रवी व्यसन आहे. पण समाजाने उगाचच टॅबु करुन ठेवल्यामुळे लोकं घाबरतात त्याला ! अमेरिकेत गांजा का बेकायदा केला ह्याचे विषयी ह्या विडीओ मधुन कळाले तेव्हा तर माझा विश्वासच बसला नव्हता !
The Sinister Reason Weed is Illegal

भारतात गांजा लीगलाईझ करु नये तर डिक्रिमिनलाईझ करावा असे माझे मत आहे ! लिगलाईझ केला की सरकार त्याचावर कर लादणार . त्यापेक्क्षा लीगलायझेशन नकोच ! डिक्रिमिनलाईझ केल्यास कसे कि गांजा पिणे गुन्हा मानण्यात येवु नये , विक्टिमलेस क्राईम समजुन सोडुन द्यावे ! गांजा पिवुन गाडी चालवल्यास लायसन्स जप्त करवा अन नाममात्र फाईन करावा ! वगैरे वगैरे !

असो. खरे तर गांजा सर्वसामान्यीकरण ह्या विषयावर पुरोगामी आणि परंपरावादी अशा दोन्ही समुदायांचे एकमत व्हायला हवे. पण तसे होईल अशी काही चिन्हे नाहीत !

अवांतर : भांग हा प्रकार तर निव्वळ स्वर्गीय असतो , त्यातही स्वतःच्या हाताने बनवल्यास थंडगार दुधात काजु बदाम पिस्ता वाटुन घालणे , अन स्वतःच्या हाताने वाटुन अन गाळुन गांजा घालणे हे सारे शौक करता येतात ! त्यातही एक औरच मजा आहे :) आणि पिल्यानंतर तर काय दोन दिवस ब्रह्मानंदी लागली टाळी तेथे देहा कोण सांभाळी !! शंभो!!

तेच तर म्हणतोय.
भांग गांजा अफू चरस मारीज्युआना या सगळ्यानाच कायदेशीर ठरवावे.
ते पिऊन अ‍ॅक्सीडेंट झाले तर ते कायदेशीर समजावे.
लोकसंख्या नियम्त्रणाला मदतच होईल पर्यायाने देशाच्या प्रगतीला

मी एकदा वडला होता गांजा, सगळ दुनिया स्लो मोशन मध्ये चालतीये अस वाटत होत.

शत प्रतिशत कराव !! अच्छे दिन आलेच कि !

भांग पिउन १२ तास नमस्कार घालणे किंवा लेझिम खेळणे याने बर्‍याच मोठ्या जन्तेचे फुकटात मणोरंजण होईल हा एक मोट्ठा फायदा आहे.

एक इतकुसे खुस्पट डॉक्यात आले ते म्हणजे गांजाचे समर्थन करणार्‍या मंडळीला त्यांची यत्ता ५ व्वीत शिकणारी मुलगी, किंवा इंजिनिअरिंगला शिकणारा मुलगा, किंवा आयटीत लेट आवर्स शिफ्ट करणारी बहीण, शिक्षिका असलेली बायको यापैकी कोणी, किवा इव्हन घरातले नको तर मुलांचे शिक्षक गांजाच्या तारेत दिवसाचा बराच काळ असतात असे कळले तर त्यांचे हेच मत कायम असेल का ये रे डिअर, दोघेही बसू म्हणून गळ्यात गळे घालून जोडीने कारेक्रम होईल. जस्ट कुतुहल बरं का!

छ. शिवाजी महाराजांविषयी बोलत असताना प्रा. शिवाजीराव भोसले यांनी ,तरुणांनी शिवाजी महाराजांचा कोणताही आदर्श घेतला नाही तरी हरकत नाही, परंतू त्यांना कसलेही व्यसन नव्हतं हे लक्षात ठेवून तेवढाच आदर्श घेतला तरी पुरे आहे अशी जाणीव करून दिली. अक्षरशः कानाखाली वाजवल्यासारखं जाणवलं. छ. शिवाजी महाराज की जय! हेच एकमेव व्यसन.
कुठलेही द्रव्य सेवन करून शरीर व मेंदू गहाण टाकणे हे केव्हाही वाईटच.

जर गांजा विक्रि अधिकृत केली तर, त्या वर जिएसटी किती टक्के असावा?
टक्क्याचा विचार करतांना गांजा हा अत्यंत गरीब व्यक्तीही घेतो हे ध्यानात ठेवावे

मला गांजाचा अनुभव नाही पण कुतुहल आहे.
जसे दारु बद्दल म्हणता येईल की - साधारण ६० च्या एका पेग नंतर (व्हिस्की) डोक जरा हलकं वाटत.. छान /प्रसन्न वाटतं.. दोन तीन पेग झाले की की पावले , जीभ अडखळू लागतात.. पण जसं जसं अन्न पोटात जाईल तसतसं पुन्हा जीभेवर , अडखळणार्‍या पावलांवर नियंत्रण येतं.. रात्री घेतल्यावर कधी दुसरे दिवशी डोके दुखणे, मळमळ्णे ई हँग ओव्हर होतं. अशा नशेत गाडी चालवणे वा दुसरी महत्वाची कामे करणे धोक्याचे असते.
तर सिगरेटमुळे असे काही परिणाम होत नाही..जसे अडखळणे वगैरे .. त्यामुळे सिगरेट ओढून वाहन चालवण्यात काही धोका नसतो.
तसं गांजाबद्दल काय सांगता येईल ? वर कुणी स्लो मोशन वगैरे म्हंटल आहे त्यावरुन मेंदूवर परिणाम होवून वाहन चालवणं धोक्याचं असेल असं वाटतं पण तरी अधिक विस्ताराने कुणी सांगू शकेल काय ?

भांगेचा अनुभव

आम्ही कॉलेजला असताना ,, आमच्या ग्रुपमध्ये मोनीश अमृते नावाचा मुलगा होता .. हिंदू कॉलनीत राहायचा .. बाबा नव्हते त्याला ... आमचे त्याच्या घरी येईन जाणे असायचे .. त्याची आईही फार प्रेमळ होती ... कधी घरी आम्ही गेलो तर मस्त खाण्यापिण्याची रेलचेल असायची ... मोनीश मस्तीमध्ये /अभ्यासातही खूप हुशार असल्याने जवळजवळ ताईत होता सर्व ग्रुपचा .. एकदा रंगपंचमीला आम्ही कॉलेजमध्येच जमायचे ठरवले होते ... तिथून कुणीतरी खुळचट कल्पना काढली कि आपण भंगपण प्यायचे ... थोडा अनुभव घ्यायला काय हरकत आहे ... झालं .. सर्व तयारी झाली .. यथेच्छ रंगपंचमीचा कार्यक्रम आटोपल्यावर आम्ही जमलो ... तिथेच रस्त्यावर भंगप्रश्न सुरु झाले .. मी आणि इतर काही मित्रांनी जरा बेतानेच दबकत दबकत स्वाद घेतला ... आमची गाडी रुळावर होती ... दोन एक ग्लास रिचवल्यावर आम्ही नाद सोडून दिला .. पण आमचे मोनीश भाऊ काही ऐकायलाच तयार नव्हते .. चालू होती सुस्साट गाडी ... आणि अचानक त्याला किक बसली ... तो बसल्या जागीच वेड्यासारखा बडबडायला लागला .. रास्ता वाकडा होतोय ... पकड .. पकड मला .. आम्हाला सुरुवातीला वाटलं कि हा साला टाईमपास करतोय .. च्यामारी पंधरावीस मिनिट होऊन गेली तरी याची गाडी काही रुळावर येईना ... कितीही झालं तरी आम्ही त्यावेळी जुनिअर कॉलेजातले .. बाजूलाच सिनिअर लोकांचा प्लॅन चालला होता .. त्यात आम्ही जरा अननुभवी .. म्हंटल त्यांची मदत घ्यावी ..म्हणून मदत घ्यायला गेलो ... ते लोकही धावून आले .. पण हे भाऊ काय ऐकायलाच तयार नाहीत .. रस्ता वाकडा होतोय .. धाव धाव .. इकडे तिकडे नुसती पळापळ चाललीय .. काय करायचे तेच कोणालाच काहीच सुचत नव्हते .. सरळ आम्ही त्याला उचलला आणि थेट घरी घेऊन गेलो .. पायऱ्या चढताना पण तेच चाललेलं साहेबांचं ... मला चांगलं आठवतंय त्याच्या घरच्यांसमोर आमचा पुरा पंचनामा झाला होता .. त्याची आई काही सोडायला तयार नव्हती आम्हाला .. दोष आम्हालाच देत होती ... मी तर त्या प्रकरणाचा एव्हढा धसका घेतला कि काही विचारू नका .... हे साहेब नंतर चार दिवसांनी कॉलेजात उगवले .. तेव्हा खूप दिवस चर्चेचा विषय होते .. सर्व पोरी एकदम वाघ मारल्यावानी त्याला बघायच्या नि हसायच्या ....

गांजा प्रकरण

हे सर्व धंदे कॉलेजात केलेले बरं का ...आता नाही ...

कॉलेजात आम्ही एकदा गांजाचा अनुभव घ्यायचा ठरवलं .. उदानी नावाच्या मित्राने सर्व तरतूद फ्रीमध्ये केलेली होती ... चिलीम आणि इतर ... कुठेतरी एक फक्त पडीक जागा बघायची आणि ठोकायची .. सर्व बालगोपाल उत्सुक होते .. तशी सिगारेट जवळचीच होती त्यामुळे हे प्रकरण काही अवघड जाणार नाही याची खात्री होती ... तर आम्ही सारे जमलो ... तो सुट्टा ठोकण्यासाठी ... कधी एकदा ठोकतोय असं झालं होत ... चला सुरुवात झाली उदानीपासून .. तो आधीच सारीत होता .. चिलीम सुलगावली आणि थेट आत .. डोळे गच्चं मिटून एखाद्या ध्यानस्थ संन्याश्यावानी त्याचा थाटमाट होता .. एकेक करत फिरत माझ्यापाशी आली .. मी कसे प्यायचे ते त्यालाच विचारले ... तो फक्त एव्हढेच बोलला कि "" बम भोले बोल और सीन फैलाके जोरदार खिच "" .. झालं .. अशी ओढली कि काही इचारू नका ... बस्स .. तेव्हढाच पुरेसा होत नंतरच्यांसाठी .. मला काहीच बोलता येत नव्हतं .. नाकातोंडातून धूर आणि धूर ... आत छातीत काहीतरी ढवळून ढवळून बाहेर येतंय असं वाटत होत ... जवळजवळ दोनएक मिनिट तरी धूर बाहेर येण्याचा कार्यक्रम चालला होता.. मग मात्र बाकीचे धास्तावले ... उदानी असं काही हसत होता कि काय इचारू नका ... नंतर मात्र एक विचित्र ग्लानी येत होतीआणि ती जवळजवळ प्रॅक्टिकल संपेपर्यंत येताच होती ... प्रॅक्टिकल झाल्यानंतरही तिचा प्रभाव कायम होता .. एक विचित्र कंटाळा .. कशातच काडीचाही रस नव्हता .. सर्व साले उगाच धावपळ करतायत असं वाटत होत ... एकेकाच्या पेकाटात लाथ मारून त्यांना थोडं गप्प बसवावंसं वाटत होत .. पण लाथ मारणार कोण ? पाय उचलायचाही त्राण नव्हतं .. साल पाय उचलून लाथ मारायला कोणातरी भाड्याने विकत घ्यावंसं वाटत होत .. कि बाबा ये .. हा माझा पाय उचल आणि घाल एकेकाच्या पेकाटतात ... हाण त्याच्या मायला एकेकाला .. असा काहीसा प्रकार होता .. गांजानंतर ... एकंदरीत सर्वात घाणेरडा प्रकार गांजाचा तो म्हणजे त्याचा गलिच्छ वास .. सालं कोलगेट पाण्यात मिसळून सरबत करून जरी गुळण्या केल्या तरी त्याचा वास काही तासांपर्यंत दरवळत राहतो ... तर असं हे प्रकरण आहे एकंदरीत .. याला कायदेशीर मान्यता दिली तर दुसरं काही होनार नाही पण एक मात्र नक्की होईल ...कि जे गांजा ओढणारे आहेत त्यांचा कामाचा ताण कमी होईल आणि घरच्यांचा वाढेल ...

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

"बंटा"ची गोळी काय असते?

<<<एक नगदी पिक जे शेतकर्‍यांना बरेचसे उत्पादन मिळवून देऊ शकते त्यापासून शेतकर्‍यांना वंचित ठेवले जाते.>>
==>> लखनौच्या आसपास अफूची शेती करणाऱ्या शेतकऱ्यांची सरकारी कर्मचारी काय फरफट करतात याची द्रावक हकीकत ऐकली होती.
लोकांच्या संसाराची राख रांगोळी करून गब्बरच करायचंय ना मग गांज्याची शेती करण्यापेक्षा सरकारने प्रत्येक शेतकऱ्याला दारू दुकानाचे लायसेन्स मोफत काढून द्या. कधीच आत्महत्या करायची वेळ येणार नाही. (उपरोधिक प्रतिक्रिया आहे)

एक सुरस वैज्ञानिक सत्य

चरस किंवा गांजाच्या जुन्या व्यसनामुळे amotivation syndrome नावाचा आजार होतो.

याचे मूळ असे आहे. आपल्या मेंदूत चरसमधील द्रव्यांशी साधर्म्य असणारे संवेदक (endocannabinoid receptors) असतात. आपल्याला आनंद उल्हास आल्हाद वाटतो त्यावेळेस मेंदूत 2-Arachidonoylglycerol (2-AG) आणि anandamide हि द्रव्ये तयार होतात आणि हि द्रव्ये वरील संवेदकाना उद्दीपित करतात आणि आपल्याला वरील "सुंदर भावनांचा" अनुभव येतो.

गंमत म्हणजे आपण जेंव्हा मलईयुक्त चरबीयुक्त पदार्थ खातो तेंव्हा पण मेंदूत याच द्रव्यांचा स्त्राव वाढतो यामुळे असे पदार्थ खाल्ले कि आपल्याला एक सुखद अशी गुंगी येते. म्हणून आपल्याला मलई, रबडी, बासुंदी, लोणी, तूप, चिकन तंदुरी, मटण, मिसळीवरील तर्री सारखे पदार्थ सारखे खावेसे वाटतात.

याच संवेदकात अडथळा आणणारे एक द्रव्य रिमोनाबंट ( अकॉम्पलिया या नावाने) युरोपात लठ्ठपणावर औषध म्हणून बाजारात आले होते. यामुळे असे चरबीयुक्त पदार्थ पाहावेसे/खावेसे वाटणार नाहीत आणि त्याबद्दल नॉशिया येईल. दुर्दैवाने या औषधाचा दुष्परिणाम म्हणजे नैराश्य आणि आत्महत्येचे विचार असे असल्याने हे औषध बाजारातून परत काढून घेतले गेले. पण या अनुभवातून वैद्यकीय शास्त्रज्ञ एक महत्त्वाचा धडा शिकले ते म्हणजे आपले दैनंदिन जीवन सुख समाधानाने व्यतीत करण्यासाठी या संवेदकांचे काम व्यवस्थित चालू असणे हे अतिशय महत्त्वाचे आहे आणि जेंव्हा हे संवेदक नीट काम करीत नाहीत तेंव्हा माणूस नैराश्य आत्महत्येचे विचार अशा आजारांची शिकार होतो.
गांजेकस/ चरस पिणारे लोक असतात त्यांना सुरुवातीला चरस मधील THC या द्रव्याने असाच उच्च आणि उत्तुंग अनुभव येतो म्हणून ते परत परत चरस पीत राहतात. परंतु जसा काळ जातो तसा या संवेदकांची संवेदना बोथट होत जाते आणि त्या माणसाला असा परिणाम होण्यासाठी/उच्च आणि उत्तुंग अनुभव येण्यासाठी जास्तीत जास्त चरस/ गांजा प्यावा लागतो. आणि या संवेदकांची संवेदना बोथट झाल्यामुळेहे गांजेकस निरुत्साही औदासिन्य नैराश्यवादी आत्महत्येचे विचार या विकारांना बळी पडतात. या गांजेकसांचे आयुष्य म्हणजे केवळ गांजा पिऊन पडून राहणे एवढेच होऊन राहते.
अर्थात अशी स्थिती बरेच दिवस गांजा पिणाऱ्यांची होते. सठी सहामासी पिणाऱ्यांच्यात अशी स्थिती होत नाही
पण केवळ थ्रिल साठी परत परत चरस पिणाऱ्यांपैकी १५-१७ % टक्के लोक अंती अशा आजाराचे शिकार होतात.

लोकांना नम्र विनंती आहे कि आपल्या चरस गांजा किंवा भांग यांच्या सेवनाच्या अनुभवांचे उदात्तीकरण करू नये कारण याचा संवेदनशील तरुणांच्या मनावर चुकीचा ठसा उमटू शकतो. सिगरेटच्या माचो जाहिरातींचा पडतो तसाच.

ज्या पदार्थाच्या सेवनाने मानसिक अवस्थेत इतका जबरदस्त बदल होतो तो पदार्थ अपायकारक किंवा किमान मानसिकदृष्टया एडिक्टिव नसेल यावर विश्वास बसत नाही.

डॉ. खरे यांच्या प्रतिसादांना सुप्परलाईक..

नक्की .. काळजी घेईन पुढे ... धन्यवाद

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

निदान वाईट गोष्टी असतील तर नाव टाळेन म्हणतोय .. बाकी काही मजेशीर आणि चांगले अनुभव नावासहित शेयर करेन
सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

खालील तक्ता हा नारकोटिक कंट्रोल ब्युरो उर्फ एनसीबीच्या २०१५ वार्षिक रिपोर्ट मधून घेतलेला आहे, नारकोटिक उर्फ भांग (फक्त भांग बरंका) लीगल असलेल्या मध्यप्रदेशचे आकडे बघा एकदा, ह्याचं कारण आहे लीगलायझेशन

तरी ह्यात भांग हे एकच नारकोटिक कव्हर केलं आहे, गांजा, अफू, इत्यादी नाहीये! तेही अफूची रिकव्हरी आहे! म्हणजे एक सबस्तान्स लीगल करता दुसऱ्याच्या मागणी, पुरवठा, इत्यादींवर दिसण्यालायक असर पडू शकतो, असा निष्कर्ष काढायला वाव आहे पुरेपूर.

मजा आली .. वादविवाद बघून ... अजून एक व्यसन किशोरवयीन मुलांमध्ये चालू आहे ते म्हणजे " आयोडेक्स पाव " ... अगदी सर्रास चालू असते .. दे मार ... त्याआधी काय तर ... कफ सिरप पूर्ण बाटली रीती करायचे... त्यावर बंदी आणली आता तर हे " आयोडेक्स पाव " जोरदार चालले आहे ... एकूण काय तर " आजच्या तरुण पिढीला यातून बाहेर काढायचे असेल तर स्पर्धात्मक वाटचालीवर वादविवाद व्हावेत .. व्यसनांवर नव्हे .. हे माझे वैयक्तिक मत आहे ... आज जो काही शिक्षणाचा बाजार झाला आहे त्याला आपण पालकमंडळीच काही अंशी जबाबदार आहोत .. व्यवस्थित मुलाची व्यवस्था केली आणि त्याला आपण दिलेल्या सुविधांची जाणीव करून दिली कि एक अनामिक दडपण त्या बालमनावर वाढत जाते ... आणि अंशतः तेच या व्यसनप्रकियेत महत्वाचा भाग बनते ....

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

किसीपे हुस्न का गुरूर जवानी का नशा
किसीके दिल पे मोहब्बत की रवानी का नशा
किसीको देखे साँसों से उभरता है नशा
बिना पिये भी कहीं हद से गुज़रता है नशा
नशे मैं कौन नहीं हैं मुझे बताओ ज़रा
किसे है होश मेरे सामने तो लाओ ज़रा
नशा है सब पे मगर रंग नशे का है जुदा
खिली खिली हुई सुबह पे है शबनम का नशा
हवा पे खुशबू का बादल पे है रिमझिम का नशा
कहीं सुरूर है खुशियों का कहीं ग़म का नशा
नशा शराब मैं होता तो नाचती बोतल
मैकदे झूमते पैमानों मैं होती हलचल
नशा शराब मैं होता तो नाचती बोतल
नशे मैं कौन नहीं हैं मुझे बताओ ज़रा

किसीपे हुस्न का गुरूर जवानी का नशा
किसीके दिल पे मोहब्बत की रवानी का नशा
किसीको देखे साँसों से उभरता है नशा
बिना पिये भी कहीं हद से गुज़रता है नशा
नशे मैं कौन नहीं हैं मुझे बताओ ज़रा
किसे है होश मेरे सामने तो लाओ ज़रा
नशा है सब पे मगर रंग नशे का है जुदा
खिली खिली हुई सुबह पे है शबनम का नशा
हवा पे खुशबू का बादल पे है रिमझिम का नशा
कहीं सुरूर है खुशियों का कहीं ग़म का नशा
नशा शराब मैं होता तो नाचती बोतल
मैकदे झूमते पैमानों मैं होती हलचल
नशा शराब मैं होता तो नाचती बोतल
नशे मैं कौन नहीं हैं मुझे बताओ ज़रा

अभ्या .. मित्रा तू पण ना एकदम भारी हायेस . चाल आजपासून एक टिम्बच टाकत जाईन . मला वाटत

धन्यवाद .

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

अभ्या .. मित्रा तू पण ना एकदम भारी हायेस . चाल आजपासून एक टिम्बच टाकत जाईन . मला वाटत कि मी जेव्हा टंकत असतो तेव्हाच अनावधानाने हि उधळण होत असावी .

धन्यवाद .

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

अभ्या .. मित्रा या तुझ्या अभिप्रायावर एक स्माईली ची उधळण होऊन जाऊ देत .

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

ज्यांना हवंय त्यांना ते असंही मिळतंच आहे. व्यसनी मंडळी समजा ह्या सहज उपलब्ध व्यसनाने मेली तर असा काय फरक पडणारे.? देअर चोईस. मी तर मस्त पार्लर टाकीन त्यांच्यासाठी. केवढी मोठी बिझिनेसची संधी आहे ही.

व्यसन एखाद्याने करावे की नाही हा समजा ज्याचा त्याचा व्यक्तिगत प्रश्न मानला तरीही त्या व्यसनाने त्याच्या घराची जी धूळधाण उडते तिचे काय हा मुख्य मुद्दा आहे. सभोवताली अनेक अशी उदाहरणे आणि फरफट पहिली आहे. त्यामुळे कुठल्याही प्रकारच्या व्यसनाला , त्याच्या उदात्तीकरणाला आणि त्याच्या कायदेशीर बनवण्याला माझा व्यक्तिशः विरोध आहे.

इत्यलम!

कधी संधी मिळाल्यास कश मारुन पहायची इच्च्छा आहे. मेंदुत आधीच इतका केमिकल लोच्या आहे, त्यात वेगळा प्रयोग... अजुन काय ! ;)

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- Indian Army BM-21 Grad Artillery Firing

अ‍ॅमस्टरडॅममध्ये गांजा कायदेशिररित्या विकला जातो....तिथे किती लोक त्याच्या आहारी जाउन फालतूगीरी करायला लागले याचा विदा कोणी देउ शकेल का?
रच्याकने मिपावर काही विशिष्ठ धाग्यांवर लोक इतकी कि घाण करतात....ते गांजा मारुन कि गांजा न ओढता हे कसे समजेल?

https://news.vice.com/article/trouble-in-europes-pot-paradise-a-bloody-g...
ट का शेट हेही वाचून पहा

आतापर्यंत आपल्या नात्यातील, मित्रपरिवारातील किंवा परिचयातील एखाद्याचे जीवन, कुटुंब कुठल्याना कुठल्या व्यसनाच्या आहारी गेल्याने उद्ध्वस्त झालेले माहीत नसलेली व्यक्ती सापडणे अशक्य आहे. तरुणपणी एक थ्रील म्हणा,मित्रांचे अनुकरण करण्याची कृती म्हणा किंवा मित्रांचा दबाव म्हणा एका सिगारेटच्या झुरक्यावर किंवा दारूच्या एका पेगवर थांबत नाही. कुठलेही सेलिब्रिशन दारू व सिगारेट शिवाय होऊच शकत नाही अशी भंपक मानसिकता होऊन जाते. मित्रांच्या लग्नात ग्रुप करता 'खास' व्यवस्था केली जाते. ह्या कंपुमधून बाहेर पडायचे म्हटलं तरी अशक्य होऊन जातं. शंकरा पासून ते टिळकांपर्यंतचे आदर्श फेकले जातात. पुरुषार्थ डीवचन्याचे प्रकार होतात. बरेच जण इच्छा असूनही बाहेर पडू शकत नाही.एखाद्या मित्राचे पालक आपल्याला विनंती करतात, बाबारे आम्ही खूप समजावून सांगितले मुलाला पण तो आमचं ऐकतंच नाही, तुम्ही सांगून बघा , ऐकेल तुमचं. आता ह्यांना काय सांगणार ?आमच्यामुळेच तो घोड्यावर बसला, घोड्याचा लगाम आता त्याच्या हातात आहे. हो म्हणायचं फक्त. हा घोडेस्वार कधीच हाती लागत नाही. कधीतरी दमून स्वार खाली पडतं, तो पर्यंत त्याचं कुटुंब उध्वस्त झालेलं असतं. असं अनेक अभिमन्यू रोज आजूबाजूला घडत असतात. आजचे सौम्य व्यसन उद्या उग्र रूप धारण करू शकते. एकदा का कायदेशीरपणे गांजा सहज उपलब्ध होऊ लागला की पुढच्या व्यसनांच्या पायऱ्याही सहज चढल्या जातील.

गोडसेजी पुढच्या व्यसनांच्या. . . .
एकदम रियालिस्टीक.
- गांजा डेंजरज नुसत्या धाग्यात पण एवढी मारामारी ः)
बाकी जसे जगात सगळे पांढरे आणि काळे असे काही काही नाही तसे ग्रे एरिया/व्यसने असणारचं. महाराष्ट्राबद्दल बोलायचं तर अवैध गांजा विकणाऱ्या मधे बायकापण आहेत, पिढ्यानपिढ्या विकणारी कुटुंबे आहेत मग अधूनमधून आत जाउन येणं आलंच. जास्त पैशाच्या अमिशानं अल्पवयीन पण असतात आणि त्यांना वापरणारे आधि त्यांना गांजाची सवय लावतात. एकदम तरूण पोरं जेलमधे गेल्यावर त्यांच पुढं सेक्शुअल एक्सप्लाँयटेशन वगैरे आलंच.

माझ्या दोन परिचितांचे दारूच्या व्यसनामुळे यकृत खराब होउन वयाच्या ५० च्या आसपास निधन झाले आहे. मुलांचे अर्धवट वय (१५ ते २० वयातील मुले), दारूपायी भरपूर पैसे उधळलेले, रूग्णालयात अनेक दिवस उपचारांमुळे भरपूर खर्च झालेला . . . अशामुळे त्यांच्या पश्चात त्यांच्या कुटुंबाची अगदी वाईट परिस्थिती आहे.

मला वाटते,
भारतात एकाद्या वस्तूवर बंदी घालण्याचे प्रमुख कारण म्हणजे पोलीस, सरकारी अधिकारी व इतर लोक यांच्या पोटा-पाण्याची कायमची सोय व्हावी म्हणून. या बंदीच्या निमित्ताने ह्या सर्वांना तेवढीच चिरिमीरी खायला मिळते.

या धाग्याच्या धुळवडीत उतरण्याची इच्छा नव्हती, पण मुक्तांगण विषयी काही वैयक्तिक अनुभव आहेत म्हणून राहवलं नाही.

नशेचे समर्थन करणार्यांनी फक्त काही पाने वाचून पहा.
http://tusharnatu2013.blogspot.com/

CONCLUSIONS:
The results of the present study suggest that increasing cannabis use in late adolescence and early adulthood is associated with a range of adverse outcomes in later life. High levels of cannabis use are related to poorer educational outcomes, lower income, greater welfare dependence and unemployment and lower relationship and life satisfaction. The findings add to a growing body of knowledge regarding the adverse consequences of heavy cannabis use.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18482420

हे हि वाचून पहा
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3711606/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19937639

निदान भारतात व्यसनाच्या आहारी जाण्याचे स्त्रियांचे प्रमाण किती आहे?

Cannabis is the most common illicit drug used worldwide and it is used frequently by Canadian teenagers. Cannabis use during adolescence can cause functional and structural changes to the developing brain, leading to damage. Marijuana use in this age group is strongly linked to: cannabis dependence and other substance use disorders; the initiation and maintenance of tobacco smoking; an increased presence of mental illness, including depression, anxiety and psychosis; impaired neurological development and cognitive decline; and diminished school performance and lifetime achievement. Rates of acute medical care and hospitalization for younger children who have ingested cannabis unintentionally are increasing. Ongoing debate concerning cannabis regulation in Canada makes paying close attention to the evidence for its health effects and ensuring that appropriate safeguards are in place, vital public health priorities.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29480902

Gone to Pot - A Review of the Association between Cannabis and Psychosis.
Cannabis is the most commonly used illicit drug worldwide, with ~5 million daily users worldwide. Emerging evidence supports a number of associations between cannabis and psychosis/psychotic disorders, including schizophrenia. These associations-based on case-studies, surveys, epidemiological studies, and experimental studies indicate that cannabinoids can produce acute, transient effects; acute, persistent effects; and delayed, persistent effects that recapitulate the psychopathology and psychophysiology seen in schizophrenia. Acute exposure to both cannabis and synthetic cannabinoids (Spice/K2) can produce a full range of transient psychotomimetic symptoms, cognitive deficits, and psychophysiological abnormalities that bear a striking resemblance to symptoms of schizophrenia. In individuals with an established psychotic disorder, cannabinoids can exacerbate symptoms, trigger relapse, and have negative consequences on the course of the illness. Several factors appear to moderate these associations, including family history, genetic factors, history of childhood abuse, and the age at onset of cannabis use. Exposure to cannabinoids in adolescence confers a higher risk for psychosis outcomes in later life and the risk is dose-related. Individuals with polymorphisms of COMT and AKT1 genes may be at increased risk for psychotic disorders in association with cannabinoids, as are individuals with a family history of psychotic disorders or a history of childhood trauma. The relationship between cannabis and schizophrenia fulfills many but not all of the standard criteria for causality, including temporality, biological gradient, biological plausibility, experimental evidence, consistency, and coherence. At the present time, the evidence indicates that cannabis may be a component cause in the emergence of psychosis, and this warrants serious consideration from the point of view of public health policy.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24904437

Cannabis use: a perspective in relation to the proposed UK drug-driving legislation.
With regard to THC (Δ(9)-tetrahydrocannabinol), the main psychoactive constituent identified in the plant Cannabis sativa L, several facts are indisputable. Cannabis remains the most commonly used drug in the UK among those who reported driving under the influence of illegal drugs in the previous 12 months.
There is a significant dose-related decrement in driving performance following cannabis use;

raised blood THC concentrations are significantly associated with increased traffic crash and death risk.
When cannabis and alcohol are detected together, there is a greater risk to road safety than when either drug is used alone. Patterns of use are important when interpreting blood concentration data:
Smoking infrequently a single cannabis cigarette leads to peak plasma THC concentrations (21-267 µg/L) causing acute intoxication.

In habitual, daily users, plasma THC concentrations range from 1.0 to 11.0 µg/L and are maintained by sequestration of the drug from the tissues. These facts undoubtedly make setting thresholds for drug-driving legislation difficult but there is clearly a case for cannabis. Determining minimum blood THC concentrations at which a driver becomes sufficiently impaired to be unable to safely drive a vehicle is of particular concern given the increasing medicinal use of the drug. Internationally legislation for driving under the influence of drugs (DUID) is based on either a proof of impairment or a per se approach. For the latter this can be either zero-tolerance or based on concentration limits such as those used for alcohol. The different approaches are considered against current scientific evidence.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24327278

When cannabis and alcohol are detected together, there is a greater risk to road safety than when either drug is used alone.
गांजाचे समर्थन करणाऱ्यांनो अजूनही विचार करा.

जाऊ द्या हो गोडसे साहेब
गांजा हे एक निरुपद्रवी पासटाईम आहे असे समजणाऱ्याना कुठे समजवायला जाताय?

गांजाच्या उपयोगांवर पतंजली आयुर्वेद करणार संशोधन

वेगवेगळ्या राजकीय पक्षांच्या खासदारांची गांजा कायदेशीर करावा ही मागणी

राजीव गांधी सरकारच्या अगोदर भारतात गांजा बेकायदेशीर नव्हता म्हणे, नंतर त्यांच्याकाळात अमेरिकन दबावाखाली गांजा बेकायदेशीर ठरला का? ,समकालीन राजकारण, पॉलिसी इत्यादींची माहिती असणार कोणीतरी काही सांगू शकेल का?

खरंतर काल रात्रीच प्रतिसाद टंकायला घेतला होता, पण धाग्यावारचे सगळे प्रतिसाद वाचले नव्हते म्हणून आत्ता लिहितोय.

तुमचा प्रश्न: गांजाला भारतात कायदेशीर मान्यता मिळावी का?
माझे उत्तर: नाही. गांजाला भारतातच काय तर जगात कुठेही कायदेशीर मान्यता मिळू नये.

वरील उत्तर हे माझं वैयक्तिक मत असले तरी ते कुठलेही आदर्शवादी लेखन, बातम्या किंवा माहिती वगैरे वाचून बनलेले नसून काही निकटवर्तीयांनी भोगलेल्या वा भोगत असलेले गांजासेवनाचे दुष्परिणाम प्रत्यक्ष बघून बनलेले आहे. २० एप्रिल २०१८ ला एका शाळू सोबत्याचा गांजाच्या अतिसेवनाने ब्रेन हॅमरेज होऊन मृत्यूही झाला आहे.

काहीवर्षांपुर्वी पर्यंत गावखेड्यांमध्ये, शहरात झोपडपट्टीत राहणाऱ्या लोकांमध्ये आणि जेल मध्ये शिक्षा भोगत असलेल्या कैद्यांपुरते मर्यादित असलेले हे व्यसन पुढे पुढे इंटरनेटवर अंत्यंत पद्धतशीरपणे गांजाचे ग्लोरीफिकेशन करून त्याचे मार्केटिंग करत करत आज जवळपास सगळ्याच शहरांमधल्या शाळा, कॉलेजच्या गेट पर्यंत पोचले आहे. पुण्यात देशाच्या विविध भागांतून आणि विदेशातून मोठ्या प्रमाणात शिक्षणासाठी येणाऱ्या विद्यार्थ्यांच्या संख्येप्रमाणेच गांजा पिणाऱ्या/ओढणाऱ्या विद्यार्थ्यांची संख्या देखील देशात सर्वात जास्त झाली आहे.

मागच्या वर्षी बिबवेवाडी मधील एका हॉस्पिटल मध्ये माझा भाचा टायफॉइड झाल्याने ॲडमिट होता. त्यावेळी मला तीन दिवस हॉस्पिटल मध्ये थांबायला लागले होते. आठ दिवसांपासून ICCU मध्ये उपचार घेत असलेल्या एका विद्यार्थी रुग्णाला अतिदक्षता विभागातून बाहेर काढून सेमी स्पेशल वॉर्ड मध्ये भाच्याच्या शेजारच्या बेडवर हलवण्यात आले. वीस-एकवीस वर्षाच्या त्या रुग्णाच्या कॉलेज मधील मित्र मैत्रिणींचा तिथे सतत राबता होता. त्याचे आई वडील तिथे नसले कि त्यांच्यात ज्या गप्पा व्हायच्या त्या ऐकून हसावं का रडावं हेच समजत नव्हतं. त्यांचा सर्व ग्रुपच नाशेडी होता, अगदी मुली सुद्धा. सुरवातीचे दोन दिवस त्या मुलाला व्हेंटीलेटर वर ठेवले होते तेव्हाचे त्याचे नाका-तोंडात नळ्या घातलेल्या अवस्थेतले, सोशल मिडियावर शेअर केलेले त्याचे फोटो सवंगड्यांनी त्याला दाखवले तेव्हा "भेन्चोद ये मै है? ड्यूड आय लूक सो डिफरंट " हि त्याची प्रतिक्रिया ऐकून तर डोक्यात संतापाची तिडीकच उठली.

नंतर डॉक्टरांशी बोलताना समजले कि त्याची इथे भरती होण्याची हि चौथी वेळ आहे, आधीच्या तीन वेळी एवढी गंभीर परिस्थिती नव्हती पण ह्यावेळी त्याने गांजा सोबत मेथ, एलएसडी वगैरेचे कॉम्बिनेशन ट्राय केले होते त्यामुळे कोमा मध्ये गेला असताना त्याला येथे दाखल केले होते.

बाहेरून काही शारीरिक बदल जाणवत नाही, दारू सारखा वास येत नसल्याने घरच्यांना काही पत्ता लागत नाही असे अनेक फायदे(?) सांगून नवनवीन तरुणांना ह्या नशेकडे आकर्षित केले जाते. सुरुवात तुलनेने स्वस्त अशा गांजा भरलेली सिगरेट, चिलीम, बॉंग पासून करून मग हळूहळू किमतीने आणि नशेने जास्त असलेल्या ईतर अंमली पदार्थांकडे नकळत त्यांचा प्रवास सुरु होत जातो.

कात्रजलगतच्या जांभूळवाडी येथे डोंगरावर असलेल्या माझ्या मित्राच्या 'हेल्प' नावाच्या व्यसनमुक्ती केंद्रात दोन तीन वेळा जाणे झाले आहे. तिथे उपचार घेणाऱ्या लोकांच्या कहाण्या पण मन हेलावून टाकणाऱ्या होत्या. (तिथे एकदा तुषार नातुंशीही भेट झाली होती.)

गांजाच्या नियमित सेवनाने त्यतल्या THC ह्या घटकामुळे विचारशक्ती, स्मरणशक्ती आणि कार्यशक्ती वर गंभीर असे कायमस्वरूपी परिणाम होतात. 'गांजा पिये राजा' अशी एक जुनी म्हण देखील हिंदीत प्रचलित आहे. ज्याला स्वतःला कुठलेही महत्वाचे निर्णय घ्यायचे नसतात, बुद्धी वापरून कुठलेही काम करायचे नसते तसेच कुठलेही शारीरिक कष्टाचे काम करायचे नसते त्याचं लोकांनी गांजा सेवन करावे अशा अर्थाने ती वापरली जाते. गांजा पिताय म्हणजे तुम्ही राजा आहात असा अर्थ काढणे सर्वस्वी चुकीचे आहे.

दिशाहीन, विचारहीन, बुद्धिहीन, निस्तेज अशी नुसती हाडामासाची जिवंत पण त्यांना शहाणं म्हणावं का वेडं हा प्रश्न पडावा अशी बधीर भावी पिढी निर्माण होऊ द्यायची नसेल तर गांजाला भारतात कायदेशीर मान्यता मिळावी असा आग्रह न धरता वा त्याचे समर्थन न करता उलट जेवढे लोक सद्यस्थितीत त्याच्या आहारी गेले आहेत त्यांना त्यातून बाहेर काढणे जास्त गरजेचे आहे.

गम्मत म्हणून वा अनुभव घ्यावा म्हणून अशा प्रतिबंधित गोष्टींची नशा करणे, तिचे समर्थन करणे हा भाग वेगळा पण सगळ्यांनाच कुठे थांबायचे हे समजत नसल्याने आणि प्रत्येकाची नशा पेलण्याची शारीरिक व मानसिक क्षमता वेगवेगळी असल्याने त्याचे व्यसन लागण्याची शक्यता आणि परिणाम सहन करण्याची क्षमताही व्यक्तिगणिक वेगवेगळी असते हे विसरून चालणार नाही.

दारू/सिगरेट/तंबाखू सेवन आता एवढे कॉमन झाले आहेत कि एक व्यसन म्हणून त्यांच्याकडे तेवढे गंभीरपणे बघितले जात नाही कि लपवले जात नाही. कुठलीही गोष्ट सिध्द करण्यासाठी पुरावा/डेटा मागितला जातो. परंतु गांजा आणि ईतर अंमली पदार्थांचे व्यसन असे आहे कि पालकांना आपला पाल्य ह्याच्या आहारी गेलाय हे माहित झाले तरी त्याची वाच्यता करणेही लज्जास्पद वाटते. आपल्या आजूबाजूला राहणारे कित्येक जण ह्यातून उद्भवलेल्या दुषपरिणामांवर हॉस्पिटलमधे अथवा ३० ते ४० दिवसांसाठी व्यसनमुक्ती केंद्रात उपचार घेत असतात पण हि माहिती घरच्यांकडून लपवली जाते. समाजातली बदनामी टाळण्यासाठी पोलीस केस न होऊ देता प्रकरण दाबण्याकडे कल असतो. ऑफिस कडून मुलाबाळांच्या किंवा स्वतःच्या उपचारांवर झालेल्या वैद्यकीय खर्चाची रिएम्बर्समेंट मिळत असून सुद्धा मेडिकल रिपोर्ट वर कशासाठी उपचार घेतलेत त्याचा उल्लेख असल्याने ऑफिसमध्ये नाचक्की नको म्हणून अक्षरशः वीस पंचवीस हजारांपासून लाखभर रुपयांची हॉस्पिटलची बिलेही स्वखर्चाने भरली जातात. अशा तेरी भी चूप मेरी भी चूप प्रकारामुळे ह्या गंभीर व्यसनाची आणि त्याच्या दुष्परिणामांची खरी आकडेवारी/सांख्यिकी मिळणे अशक्य होऊन बसते.

प्रतिसाद फारच लांबतोय याचे भान आल्याने आवरता घेतोय. सर्वच अनुभव लिहायचे म्हंटले तर लेखच होईल. पण सर्वच पालकांना विशेषकरून पुण्यातल्या पालकांना एक विनंती करतोय कि त्यांचा मुलगा वा मुलगी ह्या वाटेला गेला/गेली आहे का याची खात्री करून घ्या. दुर्दैवाने दारू सारखा उग्र वास येत नसल्याने ते सहसा चटकन लक्षात येत नाही पण सतत कुठ्यातरी तंद्रीत असणे, समोरचा काय बोलतोय किंवा विचारतोय ह्याचे नेहमीपेक्षा उशिराने आकलन होणे, डोळे थोडेसे लालसर, खोल गेलेले किंवा सतत विचारांत हरवलेली नजर ह्या लक्षणांवरून त्याचा अंदाज घेता येतो.