बंगळी

सुंदर!

शब्दार्थ आवश्यकच होते.

बंगळी हा शब्दच बऱ्याच दिवसांनंतर ऐकला. ती छपरीतली नाहीतरअंगणातली बंगळी, त्याचा तो आवाज सार आठवल.
खर आहे बंगळीला झोके देनारे हात आता तिथे नाहीत.मुळात बंगळी सुद्धा आहे की नाही शंका आहे.

आवडली!

कविता आवडली. आधी समजली नव्हती पण शब्दांचे अर्थ वाचल्यावर आवडली.

रिकाम्या पडलेल्या घरांच्या हाका खरंच ते घर सोडून गेलेल्यांपर्यंत पोचतील का?

आवडलीय कविता.

-दिलीप बिरुटे

मस्त हो स्वामी,

आपल्याकडे बंगई म्हणते, ते बंगळी हाये आज मालूम पळलं

स्वामी,खूपच छान कविता न त्याला साजेसे पिराचे (तिने काढलेले व संकलित केलेले)प्रकाशचित्र

माझ्या मामांकडे, ज्या ज्या वेळी, सुट्ट्यांमध्ये जात होतो,त्यावेळी मामाकडे असलेल्या बंगळीवर मोठे मोठे झोके घेणे व पाठ केलेल्या कविता म्हणणे हा आम्हा सर्वांचा आवडता खेळ. चौथ्या यत्तेपासून हे सुरु होते. त्यामुळे मोठे झाल्यावर आपण आपल्या घरी अशीच बंगळी बसवायची हे मनाने कधीच पक्के करून ठेवले होते. अर्थात नोकरी लागून स्वतःचे उत्पन मिळेपर्यंत वाट पहावी लागली.कारण तत्पूर्वी घर ही लहान व आर्थिक स्थितीसुद्धा बेतास बात अशीच असल्याने शक्य झाले नव्हते. आज घरी बंगळी आहे. नात-नातू यांना घेऊन बसतो. एकच अडचण आहे की बंगळीवर बसून झोका पायाने घ्यावा लागतो, त्या ऐवजी अशी डिझाईन हवी कि बंगळी छोट्या इलेक्ट्रिक मोटारीवर, मागे पुढे आपोआप जात राहावी. कुणी असा प्रयत्न करून पाहिला असल्यास जरूर येथे लिहावे अगर मौलिक सूचना करावी. लेखामुळे या आठवणी जाग्या झाल्यात.