वर्गणी नव्हे खंडणी

मी नेहमी त्यांना उद्या यायला सांगतो.

मागल्या वेळेसच्या खर्चाचा हिशेब द्यायला सांगायचा, मग देईन म्हणायचं.

थोडा वेगळा सल्ला देतो. तुम्ही तेथे अनेक वर्षे राहात असाल तर आसपासची निदान काही अशी मुले तुमच्या ओळखीची असणे आपल्याकडे आवश्यक असते. ते करत असलेल्या किमान एक दोन कार्यक्रमात आपण स्वतःहून सामील होणे, स्वतःहून जाउन तेथे वर्गणे देणे (जी एनीवे द्यावीच लागते, तर निदान स्वतःहून देणारे लक्षात राहतात). ते करत असलेल्या अनेक गोष्टी तुम्हाला पटणार नाहीत. सुरूवातीला दुर्लक्ष करा व चांगली ओळख झाल्यावर त्यांना सल्ले द्या. ऐकतील. तुमचा मानही ठेवतील.

आसपास गच्च वस्ती असेल, तर असे सामील होणे आवश्यक असते आपल्याकडे. त्याचे फायदेही असतात. एकतर अशा अनेक गँग्ज सारख्या वाटणार्‍या घोळक्यातील मुले वाटतात तेवढी टवाळ नसतात. बहुतांश 'चांगल्याशी चांगले' टाईपच असतात. त्यांच्याशी पूर्ण फटकून वागण्यापेक्षा थोडे अंतर ठेवून पण सामील होणे (चांगल्या गोष्टींत त्यांच्याबरोबर, इतर गोष्टींत लांब राहणे) कधीही जास्त प्रॅक्टिकल आहे. न्यूसन्स खूपच कमी होईल. अर्थात अगदीच गुंड असतील तर याचा उपयोग नाही किंबहुना नुकसानच होईल. पण इतके गुंड सर्वत्र भरलेले नसतात.

हे सगळीकडे असेच असेल असे नाही. तेव्हा तुम्ही स्वतः पारखून घ्याच. पण या दृष्टिकोनातूनही एकदा विचार करून बघा.

सरळ देत नाही म्हणुन सांगा..
वर काहितरी विधायक काम करा असे बौद्धीक लेक्चर घ्या.
खात्रीने पुन्हा कोणी वरगणी मागायला येणार नाही..

हे १४ एप्रिललाच वर्गणी स्पेशल असते का ?

गणपतीच्या वर्गणीवर धागा नव्हता आला .

आपलाच माणूस आहे रे नाही म्हणणार नाही 500 ची पावती फाडा ,विचारताय कशाला।हे असे बोल असतात

औरंगाबादला असेच झाले होते तीन वर्ष्यापुर्वी भीमजयंती दरम्यान. माझ्या एका मैत्रिणीच्या वडीलांनी नुकतेच औरंगाबादला सोन्याचे दुकान सुरु केले होते. भीमजयंतीची वर्गणी मागायला दहा-बारा जण दुकानात घुसले, अगोदरच आकडा भरलेली पावती हातात देत बोलले, "२५००० द्या शेठ."
नाईलाज म्हणून त्यांनी गुपचूप पैसे काढून दिले.
दोन दिवसांनी असेच कुणीतरी दहा-बारा जण घुसले आणि परत ५१००० रुपये मागू लागले; मैत्रिणीच्या वडीलांनी त्यांना सांगितले की मी अगोदरच २५००० दिले आहेत आणि पावती दाखवली.
त्या माणसांनी पावती पाहिली आणि बोलले, "नाही ओ सेठ, तुम्ही चुकीच्या लोकांना वर्गणी दिली. हा आपल्या एरीयातला जयंती उत्सव नाही."
"मग मी काय करू?"
"काढा ५१०००"
"नाही बुवा. मी काही दोन दोन वेळा वर्गणी देणार नाही."
"नाही देणार? नका देऊ मग" असे म्हणून ते लोक निघून गेले. लगेचच दुसऱ्या दिवशी चार-पाच फोर व्हीलर घेऊन २५-३० लोक आले, त्यातला एक अर्धा-पाऊन किलो सोने अंगावर घातलेला भारदस्त अंगयष्टीचा माणूस थेट त्यांच्यापुढे एवून उभा राहत बोलला, "काय बोलले आमच्या पोरायला तुमी? वर्गणी देणार नाय?"
मग त्यांनी परत सगळा प्रकार या माणसाला सांगितला.
"त्यो तुमचा येडेपणा झाला; या एरियात वर्गणी फकस्त आमालाच द्यायची, दुसरं कुणी आलं, तर डायरेक सांगायचं देत नाय मनून"
एवढे बोलून त्याने पावतीपुस्तक काढले आणि एक १५१००० ची पावती फाडून हातात दिली. नाईलाजाने त्यांनी पैसे देवून टाकले, तेव्हापासून ते कर समजून या वर्गण्या दरवर्षी देतात.

आमच्याकडे असाच प्रकार गणेश जयंतीला होतो, एका सराफाला तीन लाखाची पावती दिली,व गणपतीसाठी सोन्याचा पाच लाख रुपयांचा हार घेऊन गेले,दिले बिचार्याने काय करणार.

मी आनंदाने वर्गणी दिली. यावर्षी १२५ वे वर्ष असल्याने जागतिक पातळीवर साजरे होणार आहे.. आमच्याकडे रुग्णाना फळवाटप , रक्तदान वगैरे आहे.

आमचे अहमदाबाद ट्रेनिंग नेमके १४ पर्यंत आहे . आम्ही फक्त दुसरा दिवस अटेंड करु शकणार .

असो. सर्वाना गुढीपाडव्याच्या शुभेच्छा

हे व्यापार्याकडून काढतात व्यापारी कस्टमरकडून वसूल करतात.

..