मन दुणे मन

मन चिमणं पाखरु,
उंच आभाळासी जाई.
मन पिंजऱ्यातील पक्षी,
बंध तोडूही न पाही.

मन ग्रीष्मासम तप्त,
शिशिर गारवा मनात.
वर्षाधारा संतत बरसत,
ऋतु बदलती क्षणात.

खोल मनाचिया डोही,
तळ कसा तो गाठावा.
चिरंतनाचे गूढ मनी,
शोध कधी न लागावा.

दूरवर पल्याड मनाचिये गाव,
ठाव तयाचा लागता न लागे.
शोध घेऊनी शिणला जीव,
कुठवर धावावे त्याचिया मागे.

मन उभे ऐलतीरी,
मन पैलतीरासी जाई.
मना ओढ किनाऱ्याची
नाव भरकटत राही.

मनाचिये गुंती,
अडकतो जीव.
तुटता तुटेना,सुटता सुटेना,
घट्ट बांधियेली वीण.

- नीलमोहर.
.

.