मदत हवी आहे… एक number वनराज होण्यासाठी...

कार्यानुभव,चित्रकला इ. विषयात आमचा वावर म्हणजे पेंटागॉनमध्ये चोरीसाठी वेशांतर करून गेलेल्या भुरट्या चोरासारखा लपूनछपून असे. त्यामुळे लोकांचं creative डोकं कसं चालतं हे पाहण्याची उत्सुकता आहे. :)

एका मोठ्या कागदावर शिंहाच्या चेहर्‍याची ब्लॅक & व्हाईट प्रिंट घ्या. त्या वर मुळ चित्रा प्रमाणे रंग द्या.. आयाळ वगैरे अजुन एखादा कागद वापरुन / झिरमाळ्या बनवुन तयार करता येईल. त्याने ३डी पण वाटेल.. त्याल दोरा बांधा आणि लावा तोंडाला. मागे एक शेपूट लावुन द्या...
झाला सिंह..!!!

हाय काय न नाय काय...

अशा वेषांतरासोबत सिंघम चे डायलॉक म्हणायला सांगा

-विकतचा ड्रेस आणून त्याची शिवण काही ठिकाणी उसवून हाताने परत घाला. ती हातशिवण जरा ओबडधोबड दिसू दे.
- त्या ड्रेसवर (आधीची शेपूट असल्यास ती उपटून) बेगडी वाटणारी कार्डबोर्डची ताठ शेपूट लावा. त्या शेपटीच्या टोकाशी झिरमिळ्यांचा बेगडी गोंडा लावा.

वरुन चिकटवलेला बेगडीपणा पुरेश्या क्वांटिटीत दिसला की ड्रेस घरीच बनवला असं सांगून चिरंजीवांना त्या ड्रेससहित बिंदास पाठवा. वाहवाच मिळेल.

ठिक आहे पण एक नंबरचा अट्टाहास का आणि कशासाठि? असं असेल तर मुलावर तुम्हि आत्त्तापासुनच नंबरात येण्यासाठि दबाव टाकताय. फेरविचार करा बरं!

"Lion Cartoon" गूगल सर्च करा.. त्यातील एखाद्या चांगल्या कार्टूनची प्रिंट काढा.. A4 size..
डोळयांच्याजागी भोकं पाडा.. एक ईलास्टीक लावा .. मास्क तयार..
पिवळे/केशरी कपडे घाला. शेपुट म्हणून पिवळी दोरी अडकवा चड्डीत.. आणि सिंहाचा आवाज काढायला शिकवा चिरंजीवांना.. हा का ना का

नुसती आयाळ लावा चेहर्‍याभोवती. जरा चेहर्‍याला रंग लावा, काळे डोळे, काळे ओठ.
अन शेपुट तर अगदी मस्ट!
अजिबात तू पहिला येणार, फर्स्ट येणार म्हणु नका.

आणि प्लेग्रूप?

असो, पोतराज संबधि प्रोत्साहन उपलब्ध्द असल्याचे इथे निरीक्षण आहे पण वनराज...? नो वे. खरतर तुम्हाला बहुदा प्रवेश नसलेल्या गल्लिचा हा विषय असल्याने इथेच प्रकट करावा लागला कि काय अशि उगा शंका आलि.

हैदराबादेत वगैरे मोहर्रमला वाघा/सिंहाचं सोंग काढतात त्याचे युट्युबवर व्हिडिओ पहा...घरच्या घरी सिंह करण्याचा तो एक भारी आप्शन है. :)

मनमोहन "सिंह" यांच्या चेहर्‍याचा मुखवटा वापरा. जबरदस्त प्रभाव पडेल.

म्हणावं, तिकडे काय वाट्टेल ते करा, आमचा मुलगा एक number यायला पायजेल.

मुलाची आई खुष. त्यात पुन्हा तिला `आतली स्टोरी' कळली की घरात, एक सोडून दोन सिंह तयार झाल्याचं लक्षात येईल.
मुलगा मोठा झाला की त्याला, किरकोळ गोष्टींच्या फंदात न पडता डायरेक्ट मुद्यालाच हात कसा घालायचा ते समजेल.
मॅमला, भारतात प्रत्येक गोष्टीला पोटेंशियल आहे हे कळेल.
आणि तुमची काय सगळीकडून मज्जाच मज्जा.

हो, आणि रिझल्ट कळवा!

दीड वर्षाचं पोर आणि 'प्ले-ग्रूप' ?... आणि स्पर्धेसाठी तयारी, ह्या वयात?

प्ले ग्रुप आणि स्पर्धा ह्यावर लिहित आहेत म्हणुन माझेही काही प्रश्न..
१. माझाही मुलगा साधारण ह्याच वयाचा आहे. तो आज काल घरात कंटाळुन जातो. दिवसभर तो त्याच्या आजी सोबत असतो. त्याही दमुन जातात त्याला घेउन घेउन.. मग टि.व्ही लावल्या जातोच. पोरगा बटनांशी खेळायचं म्हणुन पार टि.व्ही ला नाक लावुन बसतो. आता आपण दिवसभर घरात नसल्याने, आपली पोरं सांभळणार्‍या आजी आजोबांचा एकमेव विरंगुळा (टि.व्ही) तर बंद करु शकत नाही. त्याच्या खेळण्यांकडे तो आता बघतही नाही. सहज म्हणुन मी कंपनीतल्या पाळणाघराची चौकशी केली तर दिवसभर मुलांकडुन त्यांच्या वयानुसार खेळ घेतले जातात. तिथे पोरं आपल्या वयाच्या मुलां सोबत असल्याने खुश असतात. खुप खेळणी असतात. गाणे-बिणे शिकवतात. किंवा बागेत नेतात. हातांचे ठसे, भाज्यांचे ठसे असलं काय काय शिकवतात. शिवाय ह्या सगळ्याचे एक रुटिन असते त्यामुळे मुलांना पण त्याची सवय लागते. विचार केला तर माझा मुलगा दिवसभर घरी राहुन जे करतो त्या पेक्षा हे छान आहे.आता तो हट्टी होत चालला आहे. एखादी गोष्ट मिळाली नाही तर आरडाओरडा करणे, खूपच रडणे प्रकार वाढत चालले आहेत. हे आई म्हणुन मी सहन करेनही. पण मला जास्त चिंता ह्या गोष्टीची वाटते की त्याच्या वाढत्या बुद्धीला पुरेसे खाद्य आम्ही नाही देऊ शकत आहोत का? रोज तेच ते पाहुन , करुन तो अजुन काय शिकणारे? टी.व्ही पहाण्यापेक्षा प्ले ग्रुप मध्ये जाणं चांगलं नाही का?
२. स्पर्धा म्हणली की आपण चढाओढ, मुलांवरचा ताण असा विचार करतो. पण त्या तयारी मध्ये जो आनंद असतो त्यांच काय? उद्या माझ्या मुला साठी मला सिंह बनवायचा असेल तर मी डोकं लावेल, ४ कलाकुसरीच्या गोष्टी आणेन, चित्र काढेन, रंग वापरेन.. हे आपण कितीसं करतो आयुष्यात? मुलासाठी पण नवीन असेल हे सगळं. तोही काही तरी शिकेल. चार चौघात जाऊन २ शब्द बोलुन येईल..काय वाईट आहे ह्यात? रोज घरी बसुन किरकिरण्या पेक्षा तरी हे चांगलय न? आणि मी जर सिंह बनवणार आहे, तर माझ्या मुलासाठी मी १००% भारीच काही तरी करायचा आपोआपच प्रयत्न करेन.. ह्यात गैर काय? लेखकाला "१ नंबर" ह्या अर्थी वापरायचा असावा (प्रथम क्रमांक ह्या अर्थाने नव्हे).. आपण फक्त आप्लच पोरगं पहिलं यावा असला फालतु अट्टाहास ठेवायचा नाही..

नंबर वन या शब्दाची एक धास्ती नवीन पिढीच्या आईबाबांच्या मनात बसली आहे. अनेक मुलांनी जबरदस्त तणावाखाली आत्महत्या करुन ही भीती आणखीन वाढवली आणि जागत ठेवली आहे. पहिला नंबर किंवा अमुक टक्के नाही मिळाले तरी चालेल पोरगं हातचं जायला नको अशी तीव्र धास्ती मनात घेऊन आता कॉम्पिटिशनच नको असा दुसर्‍या टोकाचा अ‍ॅटिट्यूड बनतो आहे. (सर्वत्र नाही पण वाढत्या संख्येने).

कॉम्पिटिशन हा आयुष्याचा अत्यंत महत्वाचा आणि वेगळा न काढता येणारा भाग आहे. लहान पोराला जन्माच्या दिवसापासून कशाशीतरी संघर्ष करायला लागतच असतो. त्याचं प्रमाण आपण कमीतकमी ठेवण्याचा प्रयत्न करतो.

पण पुढे त्याच्याशी संवाद सुरु झाला की कॉम्पिटिशन या प्रकारातली पॉझिटिव्ह बाजू त्याला दाखवलीच पाहिजे. इनफॅक्ट बरीच वर्षं त्याला या जगापासून आणि स्पर्धेपासून इन्शुलेट करुन एकदम दहावीच्या वर्षी थेट युद्धावर पाठवल्याचं फीलिंग आणण्यापेक्षा कॉम्पिटिशन या प्रकाराची सकारात्मक आवड लहानपणापासून सौम्यपणे विभागूनच लावली पाहिजे.

आपल्या बरोबरीच्या सर्व इतर स्पर्धकांवर मात करुन पहिलं येण्यातला आनंद आणि कष्टाचं चीज या प्रकारच्या भावनेशी त्याची ओळख हवीच.

चूक कुठे होते तर अपयशाबद्दल अतितीव्र दबाव तयार करणं किंवा होऊ देणं किंवा तो होताना न दिसणं आणि पालक म्हणून तो वेळेवर कमी न करणं.

यश मिळणं ही आयुष्यात सुख समाधान देणारी गोष्टच आहे.. आणि अगदी पहिला नंबरही उत्तमच असतो. सर्वोत्तम असतो. पण तो नसला किंवा दहावा आला तर आयुष्यातला अर्थ शून्यवत होत नाही. इट्स ऑल इन द गेम.. आयुष्यातला आनंद हा या सर्वाशी संबंधित नसतो. कॉम्पिटिशनसाठी श्रम करणं हे आनंदाचं असलं पाहिजे. ओझ्याखाली दबून ते केलं की अपयश पचवताच येत नाही आणि आनंद निघून जातो.

आता असं होताना दिसतंय की ते अव्वल नंबर किंवा यश नकोच.. तू तुला वाटेल ते कर आणि जमेल ते कर.

असं नसतं. आईबापांनी मुलांना शक्य तितक्या सर्व बाबतीतलं एक्स्पोजर दिलंच पाहिजे, अगदी एक वर्ष वयापासूनसुद्धा.

नंतर मूल त्यातलं काय पिक अप करतंय ते नीट पाहून त्यात पुढे सद्य काळात आयुष्य उभं राहील का याचा विचार करुन वाटही दाखवली पाहिजे. प्रसंगी जागरणं करुन आणि शारिरीक मानसिक ताण सहन करुनही स्पर्धा करायची ताकद , यश मिळालं तर काय चांगलं होईल याची स्वप्नं आणि त्यापेक्षाही जास्त अपयश आलं तर तू बरबाद होणार नाहीस, आम्ही तरीही तुझ्यासाठी तेच गुड ओल्ड आईबाबा आहोत हा भरवसा त्याच्या मनात ठेवणं हा मार्ग योग्य आहे.

दिडवर्षाच्या मुलावर अत्याचार करता म्हणून तुमच्यावर + त्या प्लेग्रुप वर खरेतर गुन्हा दाखल होणे गरजेचे आहे..
तुम्ही दिड वर्षाचे होते तेव्हा काय करत होता मालक ?

येथे ठणाणाठणाणा शेकड्यांनी प्रतिसाद देणार्‍या लोकांनी दीड वर्ष हा शब्द गाळलेला पाहून खरच 'नवल' वाटले!

ओ संस्थळ मर्‍हाठी आहे.

शिया कोनाले दिउ र्‍हायले तुमी ?
इजुभोशी सह्म्त.

यसवायबॅटमनजी :D
गोल्-गोल अक्षर शिवी बराबर.. (काला अक्षर भैंस बराबर च्या तालावर..)
;)

झाली का स्पर्धा?
आम्हालापण बघुदेत की फोटो.