जगी हा खास वेड्यांचा पसारा..

थोडक्यात आवरल तुम्ही फडणिस.
पण तरीही धाग्यात पुणं, आलय म्हणजे....

मिपावरच्याच १०/१२ धाग्यांचे सार वाचल्यासारखे वाटले.

निष्कर्ष आणि माहिती अतिशय तोकडी आणि एकांगी वाटली. मुख्य म्हणजे शेवटच्या समारोपाच्या ३ ओळी वाचल्यावरती, ह्या लिखाणावरती काय काथ्या कूटावा असा प्रश्न पडला आहे.

जागा चुकली,पण चेंडू बरोब्बर पडला .... ;-)
=====================================================
अट्टल पुणेरी आत्मा--- :-p

एवढे बोलून मी माझे दोन शब्द संपवतो
धन्यवाद

त्यांचं सगळं प्रेम काचेच्या बाटलीत भरलेल्या रंगीत पाण्यावर आहे. वास्कोच्या एका जेमतेम ७०-८० मीटर लांबीच्या बोळात रस्त्याच्या दोन्ही बाजूंचे मिळून असणारे १४-१५ बार पाहिल्यावर तर मला याची अगदी खात्री पटली होती.

ते तुमच्यासारख्या टुरिस्टांसाठी असतं. दारू पिऊन गटारात पडलेला एकही गोवेकर मी २२ वर्षांत बघितलेला नाही. दारू न पिणारे गोवेकर जास्त आहेत. वास्कोतली एक गल्ली म्हणजे गोवा किंवा गोवेकर नव्हे. बादवे, तुम्ही त्या गल्लीत काय करत होता?

कोलकात्याला विसरलेत कं??? एइ चोलबे ना चोलबे ना!!!

पैसाताईंशी १००% सहमत.
मुळात गोव्यातले लोक जे पक्के गोवेकर आहेत ते कधीच दारु पिऊन गटारा लोळताना दिसणार नाहीत. गोव्यातले लोक हे अतशय प्रेमळ व मदतीला सदैव तत्पर असतात. आजकाल गोव्याचे नाव थोड फार बदनाम झाल आहे ते गोव्यातील लोकांमुळे नाही तर गोव्यात आलेल्या बाहेरच्या लोकांमुळे.

दक्षिणेतलं हेवन म्हटल्या जाणार्‍या गोव्याबद्दल तर काही सांगायलाच नको.

एक बेसिक शंका बादवे. गोवा दक्षिणेत की पश्चिमेत?

मी गोव्याच्या आतापर्यंत ३ वार्‍या केल्या. पण मला एकदा पण रस्त्यावर दारु पिऊन टाईट झालेला बेवडा दिसला नाही. जो बहुतेक वेळा पुण्या/मुंबईत दिसतोच. निरीक्षण काही बाबतीत एकांगी आहे.

- पिंगू

'शहरांची वैशिष्ट्य' म्हणण्याइतका शहरांचा अभ्यास जाणवला नाही.

एकेका शहरावर एकेक लेख पाडता येईल असे वैविध्य ज्या भारतात आहे त्या भारतास पन्नासएक ओळीत गुंढाळल्याने जरा निराशाच झाली.

गोव्याच्या बाबतीत पैसा आणि निश ह्यांच्याशी सहमत.अगदी तोकड्या भेटीतही पर्यटक गोव्याच्या प्रेमात पडतो तो बाटलीतल्या रंगीत द्रव्यामुळे नाही. जो पर्यटक गोव्याला जायच्या आधीच रंगीत द्रव्याच्या प्रेमात असतो त्याला गोव्यात जिकडेतिकडे फक्त रंगीत द्रव्यच दिसते. गोव्यातील देवळे, चर्चेस, निसर्गसौंदर्य, खाद्यसंस्कृती आणि गोवेकरांची रसिकता ह्यातील काही म्हणता काहीच दिसत नाही. असो.

विषय तसा बरा आहे. पण अजून अभ्यासपूर्ण लिखाणाची अपेक्षा आहे.

फुटली रे अस्मितागळवे फुटुक फुटुक!

हं...

आमच्या कोंकणाविषयी नाहीं तें फार लिहिलेंत..? कोंकणाच्या आणि कोंकणी माणसाच्या वाट्याला नेहमीच उपेक्षा हों... आम्हाला वेगळां काढून द्या कोंकण.. कसां फस्क्लास चालवून दांखवतों तें पहा...

त्यांचं सगळं प्रेम काचेच्या बाटलीत भरलेल्या रंगीत पाण्यावर आहे. वास्कोच्या एका जेमतेम ७०-८० मीटर लांबीच्या बोळात रस्त्याच्या दोन्ही बाजूंचे मिळून असणारे १४-१५ बार पाहिल्यावर तर मला याची अगदी खात्री पटली होती.

वास्कोची एक गल्ली म्हणजे अख्खा गोवा? अगदी ग्लासावरुन बाटलीची परीक्षा करायला त्या गल्लीत पोचला होतात की काय? म्हणजे तुमच्या गोव्याबद्द्लच्या ज्ञानाबद्दल तुमच्याच ह्या भाषेत हाय कंबख्त तूने धडपणे पी ही नहीं म्हणायला हवं!

उगाच आमच्या गोव्याचं नाव खराब करु नका.

गोवा पाहिलांत?

हायला! इथे बाटल्या उपसुन दोघीजणी उभ्या राहिलेल्या दिसताहेत.
काय प्रथमसाहेब आल्या आल्या बाटल्यांवर पाय?

ह्म्म्म !! रविवारच्या मेगाब्लॉकमध्ये ट्रेनीत टाईमपास म्हणून लिहिल्यासारखा वाटला लेख.

लेख बारकाईने वाचल्यावर पुणेकरांवर मुद्दाम उडवलेल्या राळेचा विषाद वाटला.
लेखात वेड हा शब्द केवळ पुण्याबाबत आणि काश्मीरींबाबत वापरला आहे. काश्मीरींबाबत तो निसर्गाचे वेड अशा चांगल्या अर्थाने वापरला आहे. बाकी इतर शहरांबाबत रस हा शब्द वापरला आहे. मुंबईकरांची वेळ पाळण्याची शिस्त असते. वैदर्भियांचे स्वत्वाचे प्रेम असते. पुण्यात मात्र बाण्याचे वेड असते, असे लिहून जाता जाता वेड नक्की कुठे असते हे धागालेखकाने सूचकपणे सांगितले आहे. इंदूरच्या खाण्याला प्रचंड नावाजताना आत्मीयतेने आणि माणुसकीने वागणार्‍या गोव्यावर उगा का बरे शिंतोडे उडवावेत?

>> लिहून जाता जाता वेड नक्की कुठे असते हे धागालेखकाने सूचकपणे सांगितले आहे.

__/\__

अभ्यास वाढवावा लागेल...

असो, आता माझ्यापुरता दंगा आवरता घेते, जुन्या मिपावर दंगा केल्यासारखे वाटले क्षणभर. :)

लेख छान आहे पण हे मुंबईचं जे नेहमी नेहमी 'वेळेचं महत्व' आणि 'मुंबई थांबत नाही' हे कौतुक सगळीकडे होत असतं ते मात्र अनाठायी आणि निरर्थक आहे. मुंबई थांबत नाही म्हणजे काय? कोण थांबतं? डांगसौंदाणे या नाशिक जिल्ह्यातल्या सटाणा तालुक्यातल्या एका लहानशा खेड्यात जरी बॉम्ब्स्फोट झाले तरी ते गाव चालूच राहणार ना? की सगळे गाव सोडून, कामधंदा सोडून पळून जातील? मालेगावात, पुण्यात स्फोट झाल्यानंतर ही गावे काय बंद पडली? त्यामुळे मुंबईचं हे कौतुक करतांना पाहिलं की हसू येतं.

फक्त मुंबईतल्या लोकांनाच वेळेचं महत्व कळतं मग बाकीच्या शहरातले लोकं काय आट्यापाट्या खेळत आयुष्य कंठतात की काय? काहीतरी खुळचटपणा आहे. मरणाच्या गर्दीत लोकलमध्ये एकमेकांच्या घामाचा वास घेत तासंतास दवडण्यात कुठलं आलंय वेळेचं महत्व? ज्या शहरात प्रवासातच दिवसाचा निम्मा वेळ जातो आणि जिथे कामावर जाण्यासाठी आणि घरी परत येण्यासाठी ८०-१०० किमीचा रोजचा यातनादायी प्रवास करावा लागतो त्या शहरात वेळ महत्वाचा असणारच; यात कौतुक करण्यासारखे काय आहे? आणि थोड्या फार फरकाने आज बहुतांशी सगळ्याच शहरांमध्ये (पुणे, चेन्नई, बेंगळूरु, हैदराबाद, दिल्ली, नाशिक) अशीच परिस्थिती आहे. पुण्यात आज ३-३ तास प्रवास करणारे लाखो लोकं आहेत. वेळेचं महत्व सगळीकडे सारखंच असतं. फक्त घाई-घाईने वाघ मागे लागल्यासारखे आयुष्य व्यतीत करणे म्हणजेच वेळेचं महत्व समजणे असे नसते. हा मुंबईमधल्या लोकांचा प्रचंड मोठा गैरसमज आहे.

एवढ्या दीड कोटी लोकांचे ओझे सांभाळत असतांना मुंबईची लोकलसेवा चालू राहते आणि उत्तम सेवा पुरवते याचेच मला आश्चर्य वाटते. एवढा प्रचंड पसारा सांभाळणे, अपघात टाळणे, इतक्या प्रचंड प्रमाणावर लोकांची ने-आण करणे, वाहतुकीचे गणित व्यवस्थित बसवणे आणि चालवणे ही किती कठीण कामगिरी आहे हे मुंबईकरांना कधी समजेल काय? फार क्वचित लोकलसेवा खंडित होते. इतक्या किरकोळ घटना नक्कीच क्षम्य आहेत. काही प्रॉब्लेम झाला की लोकलसेवेला शिव्यांची लाखोली वाहायला मुंबईकर तयार!! अरे पण वर्षानुवर्षे या लोकलसेवेमुळेच तुमचे जीवन सुसह्य होत असते हे कसे विसरता? आपण साध्या-साध्या गोष्टींमध्ये हजारदा चुकतो. एवढ्या मोठ्या पसार्यात बिघाड होणारच नाही अशी अवास्तव अपेक्षा फक्त मुंबईकरच करू शकतात कारण त्यांना स्वतःची सोय याखेरीज दुसरं काहीच दिसत नाही.

असो.

बरेच पक्षी मारण्याचा प्रयत्न चांगला होता.पण दगड भलत्याच ठिकाणी लागल्याने आफत ओढवली. आधी गोवा, आणि मग मुंबईकरांकडून कडा प्रतिकार झाला असल्यामुळे पुणेकरांकडून अपेक्षा फारच वाढल्या आहेत.

शतकी/द्विशतकी प्रतिसाद लक्षात ठेवूनच लेखकाने धागा काढला असावा काय?

@जगी हा खास वेड्यांचा पसारा..
प्रेषक, प्रथम फडणीस, Wed, 02/01/2013 - 13:39>>>>> =))

शतकासाठी आगाउ अभिनंदन, बाकी प्रामाणिक आणि हुशार सोलापुरकरांबद्दल काही लिहिलं नाहीत याबद्दल दत्त्याला बोलावण्यात येईल हे लक्षात ठेवा.

हायला ! फडणीससाहेबांनी भरपूर 'पसारा' गोळा केलाय की !

प्रथम साहेब,
सोलापूरात कधी आल्ता ? आणी काय पाहिलय ..प्रामाणिक आणि हुशार सोलापूरकराचे तुम्हाला आलेले अनुभव किंवा निरिक्शण वाचायला आवडेल .

आमी नागपूरकर काउन बा नाय आलो तुमच्या नजरेत ?

मुंबई आणि पुण्यानंतर येणारं मराठी शहर म्हणजे नागपूर. नागपूर, आणि सगळ्याच विदर्भाला "स्व" बद्दल अतिव प्रेम. मी, माझं यातच त्यांना रस असतो. आमचं नागपूर, आमच्या नागपूरची संत्री, आमच्या विदर्भातलं ताडोबा, आमची विदर्भी थंडी, आमचा नागपूरी वडाभात, आमचा वर्‍हाडी ठेचा... नागपूरकरांची ही आमचं ची यादी न संपणारी आहे.

ब्बार्र... मग? नागपूरकरांना नागपूरचा अभिमान का असू नये? प्रत्येकाला त्याचं गाव आवडतं की राव.. अगदी ते गाव 'हागणदारी-मुक्त गाव' नसले तरी..

.........

च्यामारी, डोंबोलीकरांविषयी लिहिलंच नाय!!
आमच्याकडे सुद्धा वेडंवाकडं वाढलेलं कंस्ट्रक्शन आहे, पाण्याची सदैव टंचाई आहे, टप्पोरे टप्पोरे डास आहेत, फडके रोडवरती (टप्पोरी!) कन्या आहेत!!!
आमालासुद्धा त्यांचा जाज्वल्य अभिमान आहे!!!!
:)

येवडीच नाय हो नागपुरकराची वळख. आजुन सिताबर्डी राहिली, सचिनचा टेकडीचा गनपती राहिला, राहुल द्रविडची सासुरवाडी म्हनून नागपुरची वळख राहिली. नावालाच उपराजधानी म्हनून हिवाळी आदिवेशनाच्या नावाखाली समद्या राजकारनी लोकांचं पिकनिक स्पॉट बी हाय आमचं नागपुर.

डोंबिवलीकर श्री. प्रथम फडणीस, आता कसं तुम्हाला ८.४२ च्या डब्बल फास्ट मध्ये लास्ट मोमेंटला घुसुन आत मिसळुन गेल्यासारखं वाटलं असंल ना.

(महाराष्ट्रातले गड किल्ले आणि त्यांची अवस्था आठवतेय ना? खरं तर आपले गड नीट जतन केले तर राजस्थानी राजवाड्यांच्या तोंडात मारतील असले भव्य दिव्य आहेत. पण सरकारी अनास्था, आणि आपला निष्काळजीपणा.)
या मुद्द्यावर एक नमूद करावेसे वाटते, बऱ्याच इतिहास प्रेमींचा हेच मत आहे. याला कारण इतिहासाचे अज्ञान हेच! महाराष्ट्रातले प्रत्येक गड काय लहानशी गढी देखील परकीय आक्रमकांशी जीवाच्या कराराने शेवटपर्यंत लढवली गेली आहे. जर शिवाजी महाराजान्नंतारचा इतिहास वाचा. पण राजस्तानच्या राजे आणि महाराजांनी परकीय आक्रमकांशी सोयरिकी करून किंवा त्यांचे मांडलिकत्व स्वीकारून आपापले राज्य वाचवले. जोधाबाई किंवा राजा मानसिंग आठवा. एखादा राणा प्रताप वेगळा.