कवितांचे प्रकार

त्यातही आधुनिक, आधुनिकोत्तर फक्कड जमलय.

आता जरा बालकवी, मर्ढेकर ह्यांच्या विषयी पेशल पेशल विडंबनं पण येउ द्यात.

आधुनिकोत्तर

आणि

आधुनिकोत्तरपश्चात

वर ठ्यां ठ्यां हसलो नाना..
=)) =)) =)) =)) =))
=)) =)) =))
=))
=))

मिपावरील काव्यजमातच्छेदक कंपूच्या प्रतिभेला ढुसणी मारणारा धाग्या काढल्याबद्दल आभार..
दोनचार दिवसाची बेगमी झाली.. ;-)

कवितेचे प्रकार कोणते आहेत अशा उत्सुकतेने आणि मोठ्या अपेक्षेने वाचकांनी धाग्यावर क्लिक केल्यावर अपेक्षाभंगाचा प्रसंग येऊ शकतो. असे होऊ नये म्हणुन विकी पानावरील कविता या पानाचा दुवा देऊन ठेवतो.

बाकी, नाना चेंगट यांनी काव्याचे जे चेंगट प्रकार पाडले आहेत त्याच्याशी आम्ही काही सहमत नाही.

मनातल्य मनात : क्याफेचं दुकान बरं चालु होतं आता ते पाडुन पुस्तक प्रकाशनाचं छापखाना टाकला. छापखान्यात पुस्तकाची पानं जशी छापली जातात तसे रुपये छापले जातील असं स्वप्न पाहिलं आणि तेही मोडलेले दिसतं. मराठी संकेतस्थळावर दोन चार उत्तम लेख लिहुन पाच पन्नास प्रतिसाद मिळाल्यावर आपला वाचकवर्ग मोठा आहे, आपण उत्तम साहित्यिक होऊ असं दिवास्वप्न पडायला लागलं वाटतं. साहित्यिक होण्यासाठी आपल्या मित्राला मनःपूर्वक शुभेच्छा खरडवहीत देऊन याव्या म्हणतो :)

-दिलीप बिरुटे

काहीच सम्जैनासे झाल्लंय! ;)

भारी ....

खात्री पटली !
एक दिवस नानबा इडंबन-सम्राटापासून साहित्य-सम्राट नक्की बनणार !

=)) =))

नाना वेळ जात नाहीये का? :)

सर्व जाणीवा बधीर झालेल्या असतांना
अस्तित्वाची जाणीव करुन देणार्‍या
डासाचे आभार मानावेत
की
टेंडर मधे पैसे खाणार्‍या
नगरसेवकाला शिवी हासडावी...
ह्या विवंचनेतच तो चालू लागला अनामिक दिशेने.>>>

आधुनिक, आधुनिकोत्तर आणि आधुनिकोत्तरपश्चात हे प्रकार जास्त आवडले. पण हे धोरण आहे का? ब्वार्र...

सालं खरं काव्य म्हणावं तर ते वेदकाळातच झालं, पुराणकाळातही काही फारसं वाईट नव्हतं म्हणायचं... पण हे त्यानंतर जे काही झालं ते भिकारच. काव्यच का, सगळ्याच बाबतीत जग रसातळाला गेलंय सालं. च्यायला आपण सगळ्यांनी दोनतीन हजार वर्षांपूर्वीच जन्म घ्यायला हवा होता. (की दहापंधरा हजार? मरो, उगाच आकड्यांवर वाद कशाला घालायचा? जेव्हा केव्हा त्या अपुरुषांनी वेद लिहिले तेव्हा म्हणायचं आहे.) पण आपल्या पितरांनीच जन्माला यायला उशीर केला, त्याची शिक्षा आपण भोगतो आहोत, दुसरं काय?

वा वा वा घासकडबी काका .......
वेदपूर्व कालातील अर्धप्राकृत भाषेतील त्यांची एक कविता मला अजून आठवते.
खण्ण ठण्ण ठण्ण
मण्ण भण्ण टण्ण
आसण्ण बसण्ण
टकुर्‍यावर तिच्यामायला हाण्ण.
आणि त्या नंतर वेदपूर्वार्ध कालातील ही कविता.
कष्टादप्स्चयीत भाराम्बुजल तोयं
करोती अभिषेकं गलंच गलीतगात्रंच.
आफ्टर घटोक्ती घोटयती सुरा पात्रं च पात्रंच
यावद तावद. ओढयामी नाडी सूत्रंच

तुमचा धागा वाचूनसुद्धा आज आम्ही कविता पाडली...ती कविता नक्की कोणत्या प्रकारात मोडते हे जाणून घेण्याची प्रबळ इच्छा आहे....

आमचा नान्या प्रगल्भ व्हायला लागला की. एके दिवशी आता अध्यक्ष पण होईल एखाद्या संमेलनाचा.

बाकी यात विद्रोही कविता नसल्याने लेख अंमळ अर्धवट वाटला.

जन्मोजन्मी किंचाळणार्‍या जखमा माझ्या
आणि जिभल्या चाटणारी भटुकडी गिधाडे
भडव्यांच्या झुंडी हटवा आता
फुलु देत निळ्या क्रांतीचे धुमारे..

काळजीपूर्वक आणि गांभीर्याने या लेखनाकडे बघितले तर लेखकाने हे लेखन 'साहित्य' अथवा 'काव्य' या प्रकारात न टाकता "चर्चा"या प्रकारात टाकले आहे. या लेखनाचा साहित्यप्रकारही "धोरण " / "विचार " या प्रकारात समाविष्ट करुन लेखकाने उगाचच आक्रस्ताळेपणा केला आहे.
लेखक हा बहुतेक मराठी भाषेचा "नव" अभ्यासक असावा परंतु वरील यमकजुळव्या प्रकारामुळे हे लेखन हास्यास्पद झाले आहे. तसेही हे लेखन कुठेही छापले जाणार नाहीच त्यामुळे मिपा या मोकळ्या रानाचा मात्र लेखकाने अत्यंत खुबीने वापर केला आहे.

दुसरे म्हणजे सरसकट मौजमजा, विडंबन या विभागात जे लेखन नोंदवले जाते त्यापेक्षा हे लेखन कितीतरी "मागचे" आहे. जे प्रसवायचे आहे ते शांतपणे न प्रसवता "आक्रस्ताळेपणे" प्रसवून लेखकाने साहित्यक्षेत्र बरबटवले आहे.

तिसरे म्हणजे कवितेविषयीचे बाळबोध व पारंपरिक समज. जे आता मोडले व बदलले पाहिजेत. लेखकाने खर तरं असले बुरसटलेले कविता प्रकार न वाचता "नवप्रगल्भ"कविंच्या कवितांचा अभ्यास केला पाहिजे. वैदिक काव्य, पुराण काव्य, आधुनिक काव्य हे प्रकार कालबाह्य झाल्याने अत्यंत टाकाउ आहेत. कृपया याची नोंद घ्यावी.

सहमत :)

नानांच्या सन्मानासाठी २३ व्या शतकातील कविता सादर करण्याचा द्रष्टेपणा ( की दुष्टपणा ?) करावा म्हणतो कविता अशी..

च्स्फ्ज्स्क्फ्स्ज्फे९एइरुएरुएइरुक्ष्च द्फिईविर
दज्द्क्जेविरेव्र्फ्व च्व्क्क्फ्स्फ्क्स्ल्ल्फू;द्लक्ल्क्द || >,||

#$%&^**((*(*(_))_+)+)_)++*+_+_+_+_+_+_
,.//']]^&&**((_+++++++&*((&*(((&((&*(%&%### || >||

'.