पुणे वाइन फेस्टीव्हल - 2011आणि दर्दी मिपाकर

मला पण नेणार होतात तुम्ही सो त्रि.
जाहीर निषेध....

वप्या: तुला व्यनीत बघतो रे...

भन्नाट!

बाकी परा इथेही वासूगिरी करतोय! ;)

मस्त वृत्तांत.

डावीकडून: ध.मु., सोत्रि, विवेक मोडक, प्रीत-मोहोर (हीने फक्त वाइनचा ग्लास धरून अ‍ॅक्टींग केली आहे Wink ) , परा

प्रीमोच्या हातातील ग्लासात किंचित वाईन शिल्लक आहे हे पाहता ही अॅक्टींग 'वास्तववादी' वाटते! ;)

छान कट्टा झालेला दिसतोय.
कट्टा मिस्स केल्याचे दु:ख आहेच :(

- छोटा डॉन

वाईन टेस्टींग कट्टा एकदम झक्कास झाला म्हणायचा! पहिल्यांदाच स्त्री मिपाकर उपस्थित असलेले आणि 'सहकुटुंब' कट्ट्याचे फोटू बघून बरे वाटले ;)
सवयीने इनो घेतलेले आहे. त्याची कोणीही चिंता करू नये. धन्यवाद.

च्यायला, असल्या दारुच्या जत्रेत जाता, वर वृत्तांत टाकून जळवता पण होय! असो. आता स्प्राईट पिउन जळजळ कमी करावी म्हणतो ;)

अरे वा.......!
वप्या : सुमडीत ? च्यायला फोनची वाट बघत होतो परवा. डायरेक्क तिकडं पोचला का?
प्रीमो : गोवा 'मुक्ती'चा आनंद उपभोगतेय ;) ,
सोक्या, परा नी धम्या : नेहमीचे येशस्वी कलाकार,
विमोंच्या हातातली सिगारेट आम्ही बघितली नाहीये. :)

-अम्मळ दु:खी प्यारे१

फेस्टिवल जोरात दिसतोय, मिपाकरांनी धमाल केलेली दिसते आहेच.
स्वाती

जबरयाच ,झाला म्हणजे फेस्टीवल ;)
मस्त :)

मस्त रे मस्त झाला कट्टा, सगळ्या प्रकारच्या मिळुन एकुण ३-४ लिटर वाईन पिली असेल ना प्रत्येकाने ? आणि खाण्यात काय काय होते, म्हणजे असे खाणे जे विशेषतः वाईन बरोबर खाल्लं जाते, चीज वगैरे.

माझ्या नावानं कुणी दोन थेंब शिंपडले का रे?
(नसतीलच म्हणा. तेवढी तरी वाया का घालवतील हे टोळभैरव?)

चि. बालधमु घरी नेण्यासाठीच्या वाईन पार्सलकडे लक्षपूर्वक पाहातोय.
(हम्म मुलाचे पाय पाळण्यात दिसतात, हे खरंच.)

तोंडात सिगार आणि हातात वाईन. काऊबॉय ईश्टाईल धमाल करणारा मुलगा
(तेवढा ग्लास नजाकतीने पकडा. बारामतीच्या माळावर म्हशींच्या मागे फिरताना दांडकं पकडल्यावानी सगळ्या गोष्टी धरु नये)

सौ. सोत्रिवैनी यंदा संक्रांतीच वाण म्हणून वाईन बॉटल लुटणार बहुतेक
(आमच्या कुटुंबाला आमंत्रण द्यायला विसरु नका कृपया)

हातातल्या वाईनचा वास घेताना ते परा भलतीकडं कुठं बघतंय?
(एका हातात वाईनचा ग्लास आणि दुसर्‍या हातात सिगार घेतल्यावर मग संगणकावर मराठी कसे लिहावे?)

यंदाच्या वर्षी पहिल्यांदाच जाणे झाले नाही..

वाईट वाटले. पण सर्वांनी आनंद घेतला याचा आनंद आहेच.

-वाफेचा वारकरी (गवि)

जबराट झाला कट्टा.....
विशेषत: शेवटी शेवटी तालावरचे स्टँपिंग तर नादच खुळा.....
पराशेट, धम्या अन मोडक यांची साथ भारीच....
अन सोकाजीरावांबद्दल काय बोलणे......
जियो मेरे लाल.....

You people really made it high... OMG! my bad that I used to thought that a man's happiness really lies only in contentment ;)

द्राक्षे तुडवणे हे अत्यंत कमनीय आणि नाजुक रमणींच्या नितळ पावलांनी केले जाते अशी माझी समजूत होती. केसाळ मजबूत पायांचे बाप्येही यात सहभागी होतात हे पाहून आम्ही केवळ सांडू सोमासव घ्यायचे ठरविले आहे.

येकतर तिच्यायला आम्ही पडलो गावाकडचं गावंढळ, त्ये जायचं कोरेगाव पार्कात तं अस्सल पुणेकरसुदिक गोंधाळत्यात तितं आमची काय अवस्ता. आणि पुन्ना...त्ये वाईनचं म्हंजे सगळं जातकुळीच निराळं की वो. त्यामुळं जाताना जीव जरा धाक्कधुक्क धाक्कधुक्कच होत होता. पण, एक जरा दोन घोट पोटात गेलं आन मग गाडी आशी उधाळली म्हणता, आहाहा ;)

लय दंगा केला भो. वाईनगुरु सोकाजीआण्णा ह्यांच्या मार्गदर्शनाखाली वाईन कशी प्यावी ह्याचा एक क्लासच झाला म्हना की. (हां, आता सोकाजीगुरुजी शिकवत व्हतं तवा आम्ही आमच्या ब्याक-बेंचर्सच्या तत्वाला अनुसरुन पाखरंबाजी करत होतो ही गोष्ट अलाहिदा. ;) )

एकुणच वाईन आणि अल्पवस्त्रांकित ललना हे गोड कोडं काही मला कधी उलगडलेलं नाही. नसेना म्हणा, त्या नशिल्या अन रसिल्या गमतीचं त्रैराशिक मांडून त्यातली मजा घालवण्यात काही राम नाही. :)

वाईन्सच्या स्टॉलवरच्या त्या रंगीत बाटल्या नुसत्या बघुनच भान हरपत होतं राव! चव घेतल्यानंतरची तर बातच सोडा.
शिवाय, तिथला चीझचा स्टॉलही बरा होता. जीरा, रिकोटा, गोट, फेटा वगैरे बर्‍याच प्रकारचे चीझ चवीसाठी अन अर्थातच विक्रीसाठी होते. मला विशेष आवडलेला स्टॉल म्हणजे कुकीजचा. कोणतेही प्रिझर्व्हेटिव्हज न वापरता केलेल्या, तोंडात टाकताच विरघळणार्‍या सुंदर कुकीज होत्या. विशेष उल्लेखनीय कुकीज : चॉको चिप्स, चॉकलेट-डेट-वॉलनट (हे डेट-वॉलनट कॉम्बिनेशन सालं माझं प्रचंड आवडीचं.) , अ‍ॅपल-कॅशु . आणि हो, प्लमकेकही मस्तच.
बाकी खादाडीबाबत सौ.सोत्रि ह्यांच्या एक्सपर्ट्स कमेंट नंतर कोणीही ढुंकूनही पाहण्याचे कष्ट घेतले नाहीत. :)

इथे वेलकम किटमध्ये टेस्टिंगसाठी प्रत्येकाला ग्लास दिला होता. तो आपापला ग्लास वागवत हिंडताना, वैतागून माननिय पर्‍यानं एक जबरा टाकलाच. येशू ख्रिस्त जसा आपला क्रॉस स्वतः घेऊन फिरला तसं आपला ग्लास स्वतः घेऊन हिंडावं लागतंय म्हणे.

ह्या फेस्टिवलमधल्या मला आवडलेल्या काही वाईन्स :

१. किंगफिशर-बोहेमिआ : शिनिन ब्लां आणि शार्डने ह्यांचं सुंदर ब्लेंड असलेली ही वाइन लैच्च झकास वाटली.
२.नाईन हिल्सः विअ‍ॅग्निआ ~ आवडीची शिनिन ब्लां नसेल तर ही गोड चवीची व्हाईट वाईन पर्याय म्हणून जेवणानंतरच्या डेझर्टसाठी घ्यायला आवडेल. (पण गोडसर असायला हवी, ती अंमळ जास्तच गोड आहे.)
३. यॉर्कः हा स्टॉल सगळ्यात जास्त आवडला. कारण ह्यांच्याकडच्या ३ वाईन आवडल्या. :) शिराझ आवडणार्‍यांनी रिझर्व्ह शिराझ तर शिराझ टाळणार्‍यांनी रिझर्व्ह कॅबर्नेट जरुर चाखून पहावी. यॉर्कच्याच स्टॉलवरचा झिन+रोज असा अप्रतिम प्रकारदेखील उल्लेखनीयच.
४: किआरा: किआरा वाईन्स हे इम्पोर्टर्स आहेत आणि इटली, स्पेन, हंगेरी इत्यादी देशातील वाईन्स ते इथे आणून विकतात अशी बहुमोल माहिती कळाली. ह्या स्टॉलवर अंमळ जास्त गप्पाटप्पा झाल्या. (काय गप्पा झाल्या ह्याच्या तपशीलात शिरावयास नको, आमच्याच अब्रुची लक्तरे..) तर त्यामुळे तिथल्या चाखलेल्या मेर्लाँ की मेल्बाक् (म्हणजे इथेही गोंधळच आहे..) कोणाची होती ते कळाले नाही. पण छान होती.
५.रिव्हिएलो: ह्यांची अवॉर्ड विनिंग असलेली कॅबर्नेट रिझर्व्ह (२००८) ही उत्तम!
६. व्हॅलोन्नि : आहाहा.... व्हॅलोनिची मेर्लाँ अगदीच सुंदर होती (असे माझे मत. :) ). एक छानसा सुगंध आणि घोट घशाखाली उतरल्यानंतरही जिभेवर रेंगाळणारी चव ही खासियत. अधिक उचकापाचक केली असता असे कळले की तो सुगंध फ्रेंच ओकचा आहे.

किआराच्या स्टॉलवर एक कॉकटेल काउंटर होता. तिथे वाइन्सचे कॉकटेल करुन दिले जात होते. (एकुणच तद्दन भिकार आणि चवीची काशी करणारे प्रकार केले जात होते असं माझं मत.) येऊन जाऊन त्यातलं 'ग्रॅप्पा' हे ५३% अल्कोहोल कंटेट्स असलेलं पाण्यासारखं नितळ पेय बाकी झक्क होतं. कोनतंही कॉकटेल केलं तरी त्यात ग्रॅप्पानं एक मस्त झिंग आणली जात होती.
शेवटी घेऊ घेऊ म्हणत ग्लु वाईनच्या काऊंटरला भेट द्यायचं राहिलंच गडबडीत. त्याची एक रुखरुख लागून राहिली आहे.

थोडक्यात (आणी विंग्रजी शिष्टाचाराचा भाग असलेल्या वाईनच्या भेटीला गेल्यामुळं विंग्रजी ष्टाईलीत) म्हणायचं तर, फ्रेन्डस, यु ऑल टुगेदर मेड माय इव्हनिंग फुल ऑफ फन अ‍ॅन्ड मेमोरेबल! आय ओ यु फॉर दिस लव्हली मोमेंट्स ऑफ माय लाईफ! :)
सोक्या, पर्‍या, मोडक, प्रिमो, वप्या...
चिअर्स मेट्स! चिअर्स!

छान.....!!! चालू द्या....!

बाकी, वृत्तांत आणि प्रतिसाद माहितीपूर्ण आहेत. :)

-दिलीप बिरुटे

वृत्तां-त वाचुनच ढगात गेलो... बेफाम कल्ला केला बाकि सोकाजी आणी कंपनीने...लगे रहो..लगे रहो..मजा है भाइ... सगळे फोटु बी लै ब्येस आल्याती,हां....पण ज्युनिअर ध.मु. अगदी गोंदुश..गोंदुश आहे हो दिसायला.

(पुण्यात असुन पिण्यात नसलेला)...अत्रुप्त आत्मा

शेतकरी आत्महत्या करत असताना, स्वयंपाक करता येणारी बायको न मिळाल्याने आयटीची पोरं भुकेनी तडफडत असताना, मद्यार्कासाठी धान्य मिळत नसताना काही सदस्य अशा प्रकारचे धागे काढुन त्यावर चवीचवीने चर्चा करताना पाहुन एक मिपाकर म्हणुन शरम वाटली.

[प्रेरणा - :)]

वाह वाह... मस्त... असे कट्टे होताना कळवत जा रे..... ईनो किती महाग झालंय, सारखं सारखं परवडत नाय ;)

छान , मस्त फोटो आणि वृत्तांत

हा हा.
धाग्याप्रमाणेच प्रतिसादसुद्धा भन्नाट येणार याची खात्री असल्यामुळे आत्ता सवडीने धागा वाचला. आणि निराशा झाली नाही! :)

अप्रतीम लेख झालाय.

भारतीय वाईन ह्या आता जागतिक बाजारपेठेत हळू हळू बस्तान बसवू लागल्या आहेत. तेव्हा भारतात त्या विषयी जागरुकता वाढणे हा स्तुत्य उपक्रम आहे. त्यामुळे देशी बाजारपेठ त्यांना उपलब्ध होईन.

ग्लू वाईन साठी थंड वातावरण हवे नाहीतर ती औषधी काढ्या सारखी वाटते. मात्र भारत थंडीत ती घेतांना जी काही मौज येते व थोड्या वेळानंतर तिची किक बसते त्याला तोड नाही.

म्हणजे एखादा नवशिका २ ते ३ पेले सहज रिते करायचा व अर्ध्या तासानंतर त्याचे विमान ..........

सोक्या,

त्या दर्दी मिपाकर मधल्या 'दर्दी'ची नक्की व्याख्या नी अर्थ काय रे? ;)