मी माझाच

प्राजु केवळ कॉमेंट्स नकोत्......जरा काहितरी चारोळ्या पाडुयात सगळे मिळुन
पण जरा हसर्या असुद्या

मी मला काल आरशात पाहीले......
वाढ्लेली दाढी कुरवाळीत म्हंटले
की दर्शन नाही राहीले आता पहिले....
तो तुझाच तेंव्हाआदेश होता मजला
("गाढवा आरशात तोंड पहा म्हणुन")
पाहीले आरशात मी मानून तुजला.
सारे होते जेथल्या तेथे .....अचंभीत झालो मी
मान झटकून जाती झालीस तू रूप गर्वीता षोडशा
पहातच राहीलो त्याकडे मी बावरुन येडासा.......
क्षण काल वर्षे निघोनी गेली......
हासत कोणी दुसरी मिळाली
काल तू पुन्हा दिसलीस आणि
मी आरशात पाहीले......
वाढ्लेली दाढी कुरवाळीत म्हंटले की
तुझे दर्शन नाही राहीले आता पहिले....
........विजुभाऊ

तुला पाहीपर्यंत मी देखणा होतो....
नजरे ला नजर भिडेपर्यंत चकणा होतो.
तुझ्या हातात ही जादू चंट होती
तू डोळ्यांची डॉक्टर् होतीस..मी पेशंट होतो

बेभान होतानाही तूला भान असायचे
घड्याळाच्या काट्याकडे ध्यान असायचे
दर वेळी मला हे उमगायाचे ....
जेंव्हा होटेल चे खाण्याचे बील यायचे

ग्रुहपाठ लिहीताना माझे पेनच हरवले...
असे मी मोजून दहा वेळा गिरवले
हे लिहिण्याची एक मजा असते....
वाचायला लावायची मस्त सजा असते

मी कोणी खास आहे असा माझा भास आहे
दाखवुनी बोटे माझ्याकडे ते म्हणाले
हा उद्याचा उज्वल इतिहास आहे.
अभ्यासक्रमातुनी त्यानी वगळले ते पान माझे होते.
माझ्या इतिहासाचे त्यांनाच ; झाले जड ओझे होते