(झाली किती रात सजणी...)

=))
कहर आहे

छान जमले आहे (इडंबन ?)
"खडबड, खडबड आवाजास, ताल देती तुझी काकणे" मधली खडबड कसली ते समजले नाही.
गुलाबी थंडी अन् संग 'कोरियन घोंगडे'... हे फार आवडले.
अलिकडेच वाचलेल्या डॉ. खरेंच्या 'व्यसन' मधील रात्री उशीरापर्‍यंत मोबाइलात रमणार्‍या रमणींमधूनही थोडी 'पेर्णा' मिळाली असावी, असे वाटून गेले.
तिकडे मोबाईलात रमलेल्या आजीची 'आजोबा' वाट बघत आहेत, असे गृहित धरून मुळात ही कविता वाचल्याने मधेच - "टार्गेट चे लोढणे,आणी टि. ली. चा आकांत" - ही काय भानगड, असे वाटले होते, मात्र प्रतिसादातून 'ये आजी-आजोबा का मामला' नसून 'जवां दिलों की दास्तां' असल्याचे कळले.
मिपावर सध्या 'सजणी' मंडळींना पुन्हा एकदा भाव आल्याचे दिसते.

आजोबा - आजीची वेगळीच समस्या असते. दोघांपैकी एक झोपलेले असेल, आणि दुसर्‍याला काही कारणाने यायला उशीर झाला की दिवा लावणे, कसलातरी आवाज किंवा "झोप लागलीय का ?" "पाणी आणलेय ना?" "किती घोरताय ?" असे काहीतरी विचारणे यामुळे झोपमोड झाली, की नंतर कित्येक तास झोप लागत नाही, त्यामुळे आपले वेळेवर दोघांनी एकदमच झोपणे बरे. असो.

दोन ध्रुवावर दोघे आपण.
कर्नल साहेब,--- मला जे अंधुक आठवते आहे ते अस कि गजाननराव वाटवे हे गाणे अगदी रंगून रंगून गायचे. आणि त्या गाण्याचे प्रास्ताविक ही भन्नाट करायचे.

दोन ध्रुवावर दोघे आपण
तू तिकडे अन मी इकडे
कुणी रचली ही कविता?