मिपा महाकट्टा - ३ जुलै - NMSA, वाशी - वृत्तांत.

मिपा महाकट्टा - ३ जुलै - NMSA, वाशी - वृत्तांत.
वाशी,नवी मुंबई कट्ट्याचे जोरदार वारे व्हायला लागले आणि पावसाला जोर चढायला लागला.कोण कसे येणार ठरायला लागलं.उल्काने मला फोन करून आपण सोबत जाऊ असे सांगितलेले.बोरीवलीहून वाशी बसने जाऊ किंवा ड्रायव्हर मिळाला तर गाडीने जाऊ.एकतर पाऊस आणि मला सोबत न्यायची होती हिरव्या गुलाबाची रोपे.ती रोपे छत्री,पाण्याची बाटली सावरत बोरिवलीपर्यंत धोधो कोसळणाऱ्या पावसात रिक्षा किंवा बसने जाणे म्हणजे निघाल्या निघाल्या सचैल स्नान घडणार होते.म्हणून गाडीचालकाचा शोध अपरिहार्य ,तो सापडलाही,पण त्याला पण तीन दिवसांची ऑफर आल्याने त्याला एका दिवसासाठी अडकवून ठेवणे योग्य वाटले नाही.मग ओला कॅबच्या नादाला पहिल्यांदाच लागायचे ठरले.उल्काने आदल्याच दिवशी मुलाला बरे नाही म्हणून येऊ शकत नसल्याचे कळवलेले.

सकाळी ओला कॅब बोलावून निघाले.कांदिवलीला पोचले तर उल्काचा फोन,”अग तू केव्हा निघणार?”माझे लोकेशन सांगितल्यावर, तिने कुठे घेऊन पाणी साचलंय का?पाऊस कितपत पडतोय वगैरे हवामानाचा अंदाज घेऊन मी उशिरा येईन असा,निरोप दिला..रविवार असल्याने ट्रॅफिक नसल्याने मी तासाभरात म्हणजे ११ वाजताच NMSA ला पोहोचले.तिथे पोचल्यावर लक्षात आलं, ”मी पयली.”(हाहाहा).

रिसेप्शन काऊंटरवर चौकशी केलीत्यांनी पहिल्या मजल्यावर जा असे सांगितले.पण तिथेच लॉबीमध्ये बसले.इतक्यात यजमान पतीपत्नी आले.ते रिसेप्शन काऊंटरवर बोलत होते,पण ओळख नव्हतीच.थोड्यावेळाने ते उभयता माझ्याजवळ येऊन विचारपूस करू लागले.मिपाकर हा पासवर्ड घातल्याबरोबर लॉगिन झाले.मिपाधर्माप्रमाणे ओळख नाहीय असे वाटलेच नाही.

आम्ही बोलत असतानाच प्रचेतस,सगा आणि गणामास्तर(यांना पूर्वी पहिले नव्हते पण काही कट्ट्यांच्या वृतान्तातील फोटोंमुळे चेहरा ओळखीचा वाटत होता.)आले.वल्लीच्या भारदस्त व्यक्तिमत्वामुळे लगेच लक्षात आले,कि हे पिंचीकर.वल्ली यानेकी प्रचेतस आणि सागा यांना मागच्या पुणे कट्ट्याला भेटले होतेच.त्यांचे काही मुंबईकरांकडे लक्ष नव्हते.मीच पाटील पतीपात्नीना हे पिंचीकर असल्याचे सांगितले.आम्ही त्याच्याकडे जाईपर्यंत त्यांनी कंजूसकाकांना फोन लावून ते पोचल्याचे सांगितले.आम्हा तिघांची नजर चुकवून ते पहिल्या मजल्यावर पोहोचलेले.काय करणार? आम्ही तिघेही त्यांना भेटलोच नव्हतो.

इतक्यात पुणेकर आणि रसायनीकर,बोईसरकर,ठाणेकर,सानपाडाकर,पनवेलकर मिपाकर येऊन पोचल्या आणि पोचले.आणखी .काही मिपाकरही आले. त्यांची ओळख नव्हती पण त्याने काही बिघडले नाही.आणि आम्ही त्या अवाढव्य रेस्टॉरंटमध्ये प्रवेश केला.बघता बघता कोरम पूर्ण झाला.बसण्यासाठी यूटाईपमध्ये टेबले लावण्याची मागणी व्यवस्थापकांनी फेटाळून लावली.मंडळी त्याचे काही वाटून न घेता पटापट खुर्च्या पकडून बसली सुद्धा.

पुणेकर आणि ठाणेकरांनी आणलेला खाऊ उघडून खायला सुरुवात केली आणि तिथले व्यवस्थापक धावून आले.”ये खाना आप नाही खा सकते.”त्यांनी फतवा काढला.पण मिपाकर कसले?शिबिआयच्या आप्प्याची चव मांडीवर डबा ठेऊन घेत होते.टकाने सुरळीच्या वाड्या आणल्या होत्या तर सगाने चितळ्यांची बाकरवडी आणलेली.त्याही हळूहळू संपल्या असत्या.पण विलास पाटील साहेबांनी त्यांच्यातर्फे सगळ्यांसाठी मंचाव सूपची ऑर्डर दिल्मुळे त्या लपवण्यात आल्या.(सगा,एक पाकीट माझ्याकडे आलाय बरं का. पुढच्यावेळी पण आणा बरंका आणि टका,अशावेळी गोड आणायचं ना राव.’ऐतिहासिक’ कट्टा होता.)

इथून पुढे गप्पा ,गप्पा आणि फक्त गप्पाच.सूप घेतल्यावर सगळे अर्ध वर्तुळात उभे राहून फोटोसेशन आणि ओळखीचा कार्यक्रम पार पाडला.स्वीटटॉकर आणि अजया यांनी तेवढ्या गडबडीत डोके जागेवर ठेऊन सर्वांच्या जेवणाची ऑर्डर दिली आणि व्यवस्थापकांच चेहरा हसरा होऊन जीव भांड्यात पडला.एव्हाना काहीजण (कंजूस काकांमुळे कळलं की त्यला सोनेरी धान्यपेय म्हणतात.) घेत खुलू लागले होते.

इथून पुढे किसन शिंदेंचा हा प्रतिसाद वाचावा.

तिथून पुढे ;-आदितीजोशी त्याच्या एका मैत्रीणीला घेऊन उरणहून आल्या.तीनच्या सुमाराला उल्का आली.तोपर्यंत जेवण संपत आले होते.त्याची भरपाई तिने दोन कुल्फी खाऊन केली. गप्पा मारत मारत सगळे निघालो.व्यवस्थापकांनी सगळे व्यवस्थित झाले का?जेवण आवडले का?इत्यादी व्यावसायिक चौकशा केल्या.इतक्या सुंदर सोहळ्याला गालबोट म्हणून तुम्ही फिन्गरबोल दिले नाहीत याची तक्रार करण्यात आली.पुन्हा बाहेर पायऱ्यांवर फोटोसेशन झाले.गप्पा चालूच होत्या.मुविनी टकाच्या लग्नाचे फारच मनावर घेतलेले दिसले.गॅरी ट्रुमन येणार म्हणून अजून थोडावेळ थांबायचे ठरले.
पुणेकर आणि पिंचीकर,सानापाडाकर, पनवेलकर निघाले. चहा मिळेल का?, अशी विचारणा कोणीतरी केली.एव्हाना मूवी आमन्त्रिताच्या भूमिकेतून आयोजकाच्या भूमिकेत शिरलेले होते.(जाणकारांनी कारण ओळखले असेलच).(मुविह.घ्या.,)”कोणाकोणाला हवाय चहा ?’’त्यांनी विचारणा केली.पटापटा हात वर झाले.कोणीतरी शंका काढली,”पण मिळेल का?”आयोजकाच्या भूमिकेत शिरलेले मुवि,”मी आहे ना?चला माझ्याबरोबर म्ह्णत CLOSED चा बोर्ड लागलेले दार ढकलतत रेस्टॉरंटमध्ये शिरले.त्यामागून सगळे मिपाकर आणि सगळ्यात शेवटी पाटील पतीपत्नी.पेमेंट काऊंटरवर कॅशियरबरोबर हिशेब पाहत असलेला व्यवस्थापक आ वासून पाहताच राहिलेला.
पुन्हा गप्पा सुरूच होत्या,चहा आला,गॅरीभाऊसुद्धा आले. त्याच्याबद्दल ते एखाद्या स्कॉलरसारखे दिसत असतील ह् अटकळ खरी ठरल्याचे पाहून आनंद वाटला.पुन्हा ओळखपरेड होऊन समारंभ आटोपता घेण्यात आला.उरलेल्या चौदाजणांचा आवाजही चाळीसजणांएवढाच होता हे नमूद करणे आवश्यक आहे.निघताना व्यवस्थापकांनीपुन्हा एकदा,” व्यवस्था कशी वाटली?” हे विचारताना,”आपका कौनसा ग्रुप?’हेही विचारले ,तेव्हा आजच्या पाहुण्यामध्ये निम्मे एकमेकांना पाहिल्यान्दा भेटले होते आणि पाटील पतीपात्नीना सगळेच पाहिलांदा भेटले होते , हे ऐकून पुन्हा आ वसाला.

मग मात्र तिथून आम्ही सगळेच निघालो आणि कट्टा सुफळ संपन्न झाला.

अवांतर:-श्री विलास पाटील यांना असोशिएशनच्या व्यवस्थापने नोटीस दिली पाहिजे असे तिथल्या कर्मचाऱ्यांचे मत उघडपणे दिसून येत होते.

वृत्तांत, कट्टा आणि फोटोज.
जबराट

चांगला लिहिलाय वृतान्त सुरन्गी.मिपाकरांचा हा पहिलाच महाकट्टा झाला म्हणून सगळे अतिउत्साहात होते.तसा एक वार्षिक कट्टा करण्याचा प्रयत्न कशेळे येथे मागच्या वर्षी झाला होता.ती जागा एवढी दूर रानात असूनही २६ जण जमलेले.त्याअगोदर घारापुरी लेण्यासाठीही २८ जण होते.शहरांमध्ये जागेची अडचण होत आहे आणि महागही होत आहेत.हॅाटेलात घरून/बाहेरून आणलेले पदार्थ खाऊ देत नाहीत हे सर्वांनी लक्षात ठेवलेच पाहिजे.उगाच बोलून घेण्यात काय मजा? पुढच्या वेळेस अशा जागा निवडायला हव्यात अथवा हे टाळायला हवे.

=)))
माझ्या डोळ्यासमोर कुल्फीमागुन कुल्फी हादडणारी उल्का आलीच!!!

दोनशे करा आता! जवळ आलंय.

आणि ह्या जागी जेवण करण्यासाठी मेंबर असावं लागतंय का?
खर्च किती आला होता? (जेवण/ स्टार्टर/ सोनेरी पेय)
किती मेंबर कमीत कमी लागतात टेबल बुक करायला?

दोनशे करा आता! जवळ आलंय.

आणि ह्या जागी जेवण करण्यासाठी मेंबर असावं लागतंय का?
खर्च किती आला होता? (जेवण/ स्टार्टर/ सोनेरी पेय)
किती मेंबर कमीत कमी लागतात टेबल बुक करायला?

NMSA ला सोनेरी पेय 365 दिवस मिळते. निवडणुकांच्या वेळी आचार संहितेचे दिवस सोडल्यास. ड्राय डेला पाहुण्यांसाठी प्रवेश फी मात्र चौपट असते. नाहीतर आतमध्ये फक्त पाहुणे व सदस्य बाहेरच राहायचे.

या कट्ट्याला येण्याची पुर्ण तयारी केलेली होती. मात्र ऐनवेळी उदभवलेल्या काही व्यक्तीगत अडचणींमुळे येऊ शकलो नाही.
असो
कट्टा सुरेख झाला याचा आनंद वाटतो.
आयोजकांचे विशेष अभिनंदन !!!

भावाला पण नेमकं त्याच दिवशी घर शिफ्ट करायला सुचावं..... आयला इतका झक्कास कट्टा हुकला.

मिपा कट्ट्याची धमाल वाचुन आणि फोटो पाहून खुपच आनंद वाटला कारण तेथे आलेले काही मिपाकर प्रथमच जरी भेटत होते तरीही त्यातील आत्मीयता फारच आवडली.
न्युयाॅर्कच्या आमच्या कट्ट्याला पायाच्या दुखापतीमुळे जाणे ठरवू शकले नाही.
भारतात येणे होईल तेव्हा जर महाकट्टा (आता यापुढे महाकट्टेच होत रहातील) असल्यास नक्कीच भेटेन.
आयोजकांचे मन:पुर्वक अभिनंदन.