स्पर्धा

पॅनडेमिक

विश्वचषकाचा अंतिम सामना ऐन रंगात आला होता. ह्याच्या संघाने मागील विश्वचषकात अंतिम सामन्यातच माती खाल्ली होती. समोरचा संघ पण खूपच चिवट होता, त्यांनी कधीच विषवचशक जिंकला न्हवता हा सामना त्यांच्यासाठी सुद्धा महत्वपूर्ण होता.

माझ्या वाढत्या स्क्रीनटाईमच्या व्यसनाबाबचा मानसोपचारतज्ञाने दिलेला रिपोर्ट वाचून होताच बायोटेलीपोर्टेशनतज्ञ डाॅ गफलावाला मला म्हणाले," तुला या व्यसनातून कायमचं सोडवीन मी . फक्त माझ्या एका प्रयोगात स्वेच्छेने सहभागी होतोयस असं लिहून सही कर इथे"

"काहीही करीन सर पण..." सही करताना मी म्हणालो.

"गुड. हे हेल्मेट घालून या होलोग्राम प्रतिमेत उभा रहा"

"phd झाली. आता नो अमेरिका. आधी लग्न.आता चर्चा नाही" वैशाली हिरमुसली. दुसऱ्या दिवसापासून ती हसतमुखाने घरच्या रेस्टॉरंटमध्ये लक्ष घालू लागली. बाबा खुश. तिने आलेल्या गिऱ्हाईकांसाठी स्वतः बनवलेले सूप द्यायला सुरुवात केली. ह्या ऑफरमुळे गर्दी वाढली. अचानक 2 दिवसानंतर तक्रारी सुरू झाल्या. काहीही खाल्लं तरी एकच चव लागत होती. कधी कॉफी तर कधी उसाचा रस. बाबा वैतागले. काहीच समजत नव्हतं. सगळं तपासून झालं.

“रमाकांत त्यादिवशीसारखं आज याल का संध्याकाळी माझ्याबरोबर घरी.तुम्हाला पाहिजे तो मोबदला देईन.”रेवतीनी मधाळ आवाजात विचारलं.
“रेवती,काही काळजी करू नका ,रमाकांतला वेळ नसला तर मी येईन तुमच्याबरोबर.तुमची सगळी कामं करून देईन.बाईक आहेच माझी.” रमाकांतनी ऊत्तर द्यायच्या आत मी मध्येच बोललो.
रेवतीनी मला वरपासून खालपर्यंत न्याहाळलं.

“त्यांच्यात काय बोलणं चाललंय ?”

“गपचूप काहीतरी प्लॅन करतायत !

“एकाच घरात राहून समजेना. पत्र आलंय बँकेकडून घरासाठी लोन मंजुरीचं ! परस्पर घर घेतलं, सांगावंसंही वाटलं नाही. ती तर सूनच, पोटच्या मुलाने सांगायला नको ?

“तिचीच फूस असणार,मुलगा असा नव्हता लग्नाआधी. लग्नाला इतकी वर्षं झाली, मूलबाळ नाही अजून, नाहीतर त्याचीही जबाबदारी आपल्यावर टाकून हिंडले असते !”

या रोज रोजच्या प्रोब्लेम्सने वैताग आला आहे !
काय तेच तेच महागाई , गॅस , पेट्रोल... माझे बरे आहे , घरी विचारणारे कोणी नाही , पण लोकांचे तोंड कोण बंद करणार ? खरच लोकांना दुसरी काही कामे नाहीत काय ? विरंगूळा म्हणून आयपीएल बघावे तर तेही फ्लॉप चालले आहे.. तिकडे बोर्डर पलीकडे पाकिस्तानचे ल लागल्याने त्याही बातम्या नाहीत..

“मुळ्याची भाजी, वेळ पाहुन खावी” अशी म्हण का बरं नाहीये ? चौथी ब मधल्या त्याने तळमळत विचार केला. डोळे मिटलेले होते.
पाच मिनीटं “मौन”मध्ये काढणे अशक्यप्राय. काहीतरी करायलाच पाहीजे.
त्याने डोळे किलकीले केले, आणि टिचर मोबाईल मध्ये डोकं खुपसून आहेत पाहुन त्याला हायसे वाटले.

नुकतेच इंजिनीअरींगच्या शेवटच्या वर्षाला आलेले दोन मित्र . कॉलेजमधल्या टिचींग , नॉनटिचींग स्टाफचे आवडते . एकमेकांचे रुमपार्टनर . आज उत्साहाने गप्पा मारत होते . करीअरची स्वप्ने रंगवत होते .

एका मित्राने सुचवले .

" मित्रा , मी ठरवलं आहे . यावर्षी प्रोजेक्टसाठी प्रिन्सीपॉल हजारशब्दे हेच आपले गाईड असणार . त्यांच्या ज्ञानाचा , अनुभवाचा आपल्याला चांगला उपयोग होईल . "