बहरीन - मध्यपुर्वेच्या वाळवंटातील मृगजळ

फोटो आवडले माझा एक मित्र बहारीन मधेच असतो.
मुद्दा क्र. ७ मुतव्वा हे मुस्लीम नसतात काय ? कारण नमाजाच्या वेळेस ते बाहेर कसे फिरू शकतात ?

सुंदर फोटो!
बुर्ज अल अरब बहरिन मध्ये आहे काय आणि ती जहाजाच्या शिडासारखी दिसणारी इमारत बुर्ज अल अरब आहे का?
बहुधा नसावे, बुर्ज समुद्रात काही अंतरावर असल्याचे डिस्कव्हरीवर पाहिले होते.
अवांतरः बहरीनमध्ये पेयपान झाले, मग "वाळ्वंटातील मृगजळ " असे शीर्षक का? ;-)

• वर्णन झकास पण फटूच्या तुलनेत हातचे राखून केल्यासारखे वाटले.
• सर्वच फटू सुंदर आलेले आहेत.
• फटूंमुळे धागा उघडायला साडेबत्तेचाळीस मिनिटे लागली.
• मदिरेच्या वर्णनात अत्यंत कमतरता जाणवली. ह्या धाग्याच्या अनुशंगाने त्या प्रंतातील मदिरे विषयी सखोल माहिती मिळेल अशी आशा होती, पण धुळीस मिळाली.

मस्त लेख

पुढ्यात बडवायझर दिसतेय ;)

जुन्या आठवणी जागवल्यात राव तुम्ही. आमचे "माझं खोबार..." ;)

माझं खोबार... भाग १ , ... भाग २ , ... भाग ३ , ... भाग ४ , ... भाग ५ , ... भाग ६ , ... भाग ७ , ... भाग ८

खोबारला असताना घराच्या ग्यालरीमधून रोज चमचमणारं बाहरीन आमच्या दृष्टीस पडायचं. क्वचित जाणंही व्हायचं. ज्याच्याकडे मल्टिपल एक्झिट्-रीएंट्री होती ते दर गुरूवारी जायचे आणि शुक्रवारी रात्री परत यायचे. त्यांचा प्रचंड हेवा वाटायचा. आम्ही मात्र बाहरीनब्रिज पर्यंतच जायचो. तिथेच पिकनिक करायचो. :)

मिपावरच्या एक ताई बहरिनला असतात (बहुतेक अजूनही).

बहरिनला कुठे उतरला आहात? तशीही आता बहरिनची चमकदमक खूपच कमी झाली आहे. साधारण साताठ वर्षांपूर्वी स्थानिक निवडणुकात शिया कट्टरपंथींचा वरचष्मा झाला आणि त्यांनी खूपसे प्रकार कमी करायला लावले.

बाहरीनची मातब्बरी तुम्हाला. पण बहुसंख्य स्थानिक जनता त्यामानाने खूपच गरिब आहे. ६५-७० टक्के शिया आणि राजा मात्र सुन्नी. त्यामुळे तिथे शियांवर अनन्वित अत्याचार होतात. त्यात परत राजघराणे मूळ बाहरिनी नाही. बाहेरून येऊन शिरजोर झालेले. स्थानिक लोकांची अवस्था वाईट आहे. राजाने, एकंदरीत शिया लोकांचा टक्का कमी व्हावा म्हणून नॉन्-शिया लोकांना (त्यात बरेच मूळ भारतिय असलेले मंगलोरी ख्रिश्चनपण आहेत) नागरिकत्व दिले आहे. गैरमुस्लिमांना नागरिकत्व देणारे बाहरीन हे एकमेव जीसीसी राष्ट्र आहे.

वेळ असल्यास मनामामधे थोडे पायी फिरा. बाब-अल-बाहरीनच्याआसपासच्या भागात. तिथे एक सुंदर देऊळही आहे. गुजराती लोकांचे, राधाकृष्णाची सुंदर मूर्ती आहे. प्रसन्न वाटते. तिथली बहुसंख्य दुकाने गुजराती / भाटिया लोकांची आहेत. गोल्ड मार्केट तर संपूर्ण त्यांच्या हाता आहे. देवळातून बाहेर पडलात की उजव्या हाताला चालत गेलात तर हॉटेल वुडलँड आहे. त्याच्या डाव्या बाजूला एक साधीशीच गुजराती खाणावळ आहे. थाळी उत्तम मिळायची तिथे.

च्यामारी, खूपच आठवणी यायला लागल्या आहेत. आवरते घेतो. :)

मला वाटतं आखाती लोकं बहारिनला आखाताची अमेरिका म्हणतात. ;)

उत्तम लेख. आवडला! सोत्रि, जियो!
या लेखाच्या निमित्ताने खास एक दोन बीअर पिण्यासाठी आम्ही मुंबईवरुन पुण्याला जातो याची आठवण झाली.
-
(मुंबईच्या भौगोलिक सीमांमध्ये दारु न पिणारा) इंट्या द कंडिशनल मद्यपी.

लै भारी , बहारीन मधल्या इमारती आकाशाच्या रंगा प्रमाणे आपला रंगही बदलतात काय?चित्र क्रं ३९३८,का
फोटु गंडला आहे.

(बाकी हे असले कायदे बघुन आणि बिपीनदांच खोबार वाचुन आखातात बिझनेसचा चान्स असुनही दुर्लक्ष करणारा)

--आनंद

मध्य पुर्वेताल्या आठवणींना उजाळा देणारा सचित्रलेख आवड्या रे सोत्री.

हा लेख कसा नाही वाचला? बाहरिन कदाचित इतर आखाती देशांइतके श्रिमंत राष्ट्र नसेल पण तो एक सुसंस्कृत देश आहे. मुंबईच्या माणसाला तर आपण परदेशात आहोत असे तिथे वाटतही नाही! विशेषत: इथे भारतीय माणसांचा आदर केला जातो. संपूर्ण शाकाहारी माणसांनाही अगदी उपासाच्या पदार्थांपासून चाट, पुरणपोळी, डिंकाचे लाडू खाऊ घालणारं बाहरिन चट्कन आपलसं करतच!

बहारेन.
अरबी भाषेत 'बहार' म्हणजे समुद्र आणि 'तिनेन' म्हणजे २ (दोन). दोन शब्दांची संधी होताना 'ति' गायब होतो. जसे 'नफर' म्हणजे माणूस आणि 'नफरेन' म्हणजे २ माणसं. तसेच, 'बहारेन' म्हणजे 'दोन समुद्रांनी वेढलेला देश'. असो.

बहारेन देशात दारू मुबलक मिळते. सौदीतील कोरड्या आयुष्याला बहारेन मध्ये ओलावा मिळतो. बहारेनची अर्थव्यवस्था सौदीच्या तेलशुद्धीकरणावर आणि सौदीच्या परदेशस्थ कर्मचार्‍यांच्या 'दारू' आणि 'इतर' शौक पुरे करण्याच्या कमाईवर आहे.

दारूच्या बाबतीत माझा व्यक्तिगत अनुभव अगदी 'दारूण' होता. मस्कतहून मार्गे बहारेन मुंबईस येताना एक दिवस बहारेनला वास्तव्य होते. तेंव्हा तिथल्या अरबी कस्टम अधिकार्‍याने माझ्याकडे असलेली १ लिटरची ब्लॅक लेबलची बाटली, जी मी मस्कत सीमाशुल्क मुक्त (ड्यूटी फ्री) दुकानातून घेतली होती, ती कचर्‍यात टाकायला लावली. मी त्याला समजवायचा खुप प्रयत्न केला पण तो अडूनच बसला होता. माझी पाठ वळली की कचर्‍यातून काढून ती बाटली स्वतःच्या वापरासाठी घरी न्यायचा त्याचा मानस अगदी उघड होता पण मी कांहीच करू शकत नव्हतो. त्याने आव तर असा आणला होता की 'मी दारूच्या बाटलीला हातही लावणार नाही. तूच तुझ्या हाताने ती कचर्‍याच्या डब्यात टाक.' टाकावी लागली. बहारेन मधील माझ्या मित्राला हा किस्सा ऐकवला तेंव्हा त्यालाही खुप आश्चर्य वाटले. तो म्हणाला, 'अरे, असं होत नाही कधी. दारूच्या बाबतीत इथले नियम इतर आखाती प्रदेशांइतके कठोर नाहीएत. पण बहुतेक त्याला स्वतःला फुकटात ब्लॅक लेबल मिळवायची असेल म्हणून त्याने तुला बकरा बनविला असावा.' असो. त्या नंतर दोनदा बहारेनला जायचा योग आला पण आधीच्या अनुभवावर कानाला खडा लावला होताच.