जे न देखे रवी...
कुणी स्पेस देता का रे स्पेस?
(वैयक्तिक सुखांपुढे इतर सगळं तुच्छ वाटणाऱ्या जोडप्यांना समर्पित)
सुखांची बिलकुल कमी नाही, मस्तच चाललंय आमचं
स्पेस मात्र मिळत नाही, काय बरं आता करायचं
येता जाता सिनेमे बघून, खुशालचेंडू जिणं जगतोय
महिन्याकाठी पोशाखांवर भरमसाठ खर्च करतोय
चंगळवादी मन झालंय, आयुष्य झालाय बाजार
स्पेस मात्र मिळत नाही, दाखल करू का तक्रार?
वास्तव
प्रियकरं प्रेयसींना
शिळेने साद घालत आहेत
पण गॅसवरील कुकरच्या
शिट्ट्याच शेवटी खऱ्या आहेत
ते म्हणतात हृदयरुपी
हिरे अमूल्य आहेत
पण बाजारात बटाटे
४० रुपये किलो आहेत
त्यांच्या ओठांवर कविता
अन् मनांत गाणी आहेत
पण घराघरांतून
महागाईची रडगाणी आहेत
चांदणं चाहूल
सांगू कशी मी खुळी प्रीत
मोडू कशी उभ्या जगाची रीत
तुझ्या वाटेवर धावते ही नजर
येशील का शोधीत माझे घर
अनोळखी सुरांचे उमलून आले गीत
लागली तुझीच रे काळीजओढ
ह्रदयाला झाला वेदनेचा स्पर्श गोड
चंद्रसावल्यांनी मोहरली काळोख्या मिठीत रात
हळूच आली तुझी चांदण चाहूल
स्वप्नातल्या पाखराची पडली वेडी भूल
दडवू कसे हसऱ्या ओठांतले गुपित
मला कुठे शोधशील ?
वाहत असेल झरा संथ
त्याच्या काठाशी बघ
पाण्यात पाय बुडवून
बसले असेन स्तब्ध
बहरली असेल बाग
एखाद्या झाडापाशी बघ
फुलांशी हितगूज करत
पाहत असेन पाखरे स्वच्छंद
हिरवाळलेला डोंगर
त्याच्या माथ्यावर बघ
घोंघावता वारा अंगावर घेत
असेन स्वतःच्याच विचारात गर्क
हातचं राखून
दात नाही
यावे दिसून
हसतो आम्ही
हातचं राखून
सर्वांपासून
लपून छपून
रडतो आम्ही
हातचं राखून
वजनावर
डोळा ठेऊन
जेवतो आम्ही
हातचं राखून
पहाटेचा गजर
लावून
झोपतो आम्ही
हातचं राखून
करत नाही
मनापासून
मदत करतो
हातचं राखून
अनुवादित - अनिकेतन
ओ माझा चेतना
ह्वा तू अनिकेतन
रूप रूपांना ओलांडून
कोटि नावांना पार करून
छातीनी चीरून भावचा भाला
ओ माझा चेतना
ह्वा तू अनिकेतन
शंबर धर्मांचा भुसकट पाखडून
सर्व तत्वांने मागे सोडून
दिगंताचा शेवटपर्यंत चडून
ओ माझा चेतना
ह्वा तू अनिकेतन
अनुवादित मंकु तिम्मन कग्ग - १
गवत ह्वा डोंगरा खाली
घराला मोघरा ह्वा
दगड ह्वा कष्टांचा पाऊस पडला तरी
गुळ साखर ह्वा दीन दलिताला
सर्वांत मिसळून जा मंकु तिम्मा
- कन्नडा मूल 'डी वि गुंडप्पा'
दिल की बाते
खुद को आईने में देखकर जरूर इतराना
जिनके हम जैसे दिवाने होते है
उनका खुदपर गुरूर करना लाजमी है
और हाँ खुबसुरत तो तुम हो ही पर
आज तो रोजसे ज़ादा हसीन दिख रही हो
क्या करू प्यार ही इतना है
के तुझे देखे बिना तेरा चेहरा पढ लेता हूँ
इसका मतलब ये ना समझ लेना
की तुझे देखे बिना ही खुश हूँ
मेरी तो हर सुबह तेरा चेहरा देख कर ही शुरू होती है
फिटेल का हे ऋण माझे
फिटेल का हे ऋण माझे
विवंचना आत दाटली
याच काळजीने मीच माझी
वर जागा शोधली
रोप मीच लावले
बघून स्वप्न उद्याचे
काय ठावं , याच जागी
इथेच सुळी चढायचे
रोज रोज तोच सूर्य
तीच आग ओकतो
रोज रोज मीच का पण ?
तेच तेच भोगतो
मीच जर का अन्नदाता
रिक्त का रे चूल माझी ?
घेतला नांगर हाती
Whatsapp Romantic Shayari
Whatsapp Romantic Shayari
खामोश दिल हमारा
सब कुछ सह लेता है….
तेरी याद मे शायद
ये दिल युही रोये जाता है…
वृक्षतोड...
दिसतील ती झाडे, कापीत चाललो मी
होऊन मेघ काळा, शापित चाललो मी
श्रुंगार झडून गेला, गर्भगळीत निस्तेज वृक्ष
पानगळीत श्वास गुंतलेला शोधीत चाललो मी
झाले उन्हाळे अनेक, ओसाड उदास राने
ओले अधीर अश्रू, कुरवाळीत चाललो मी
पसरला गहिरा अंधार, झाकोळला आसमंत
दिशाहीन प्रवासात, ऐटीत चाललो मी
(प्रच्छन्न)
ती विडंबित कविता
धूसर होऊन
विरून जाते
कधी उचकापाचक
करता करता
अवचित दिसते
पुन्हा विडंबन ते
प्रतिक्रियांच्या
पल्याड नेते
अन् नकळत हसू
अवखळसे
ओठांवर येते
चिवट कवी हे
घाव विडंबित
सोशीत राहतो
प्रसन्न
ते विस्मृत गाणे
धूसर होऊन
विरून जाते
पण नेणीवेच्या
अथांग डोही
अवचित दिसते
मग पुन्हा गीत ते
शब्दांच्याही
पल्याड नेते
अन् नकळत अश्रु
झरताना
ओठांवर येते
मग पुन्हा पुन्हा मी
घाव सोसुनी
लढत राहतो
अन् कितीही हरलो
तरी खळाळून
प्रसन्न हसतो
कविता: शब्द
शब्दांनी केला शब्दांवर घाव
विसरलो शब्द राहिला नाही ठाव
माणसांनी केला शब्दांचाच खेळ
आता कसा घालू शब्दांना मेळ
अवधानांनेे झाला शब्दांवरच वार
कशी लावू आता शब्दांना धार
अविश्वासाने केला शब्दांचाच घात
शब्दांनी करायची अविश्वासा वर मात
शब्दांनी केला नात्यातच बुद्धिभेद
एकत्र येऊन सारू नात्यातील मनभेद
<मंजूर नाही>
क्रान्तितैच्या कविता म्हणजे मेजवानी असते. कितीदा तरी वाचून झाल्या असतील. तरीही पुन्हा वाचतांना फ्रेशच वाटत असतं!
तिची कविता नुसती वर काढूनही समाधान होत नाही. त्यासाठी हा एक विडंबनाचा प्रयत्न! यासाठीची प्रेरणा म्हणजे क्रान्तितैची एक अप्रतीम गझल.. मंजूर नाही
तो, ती आणि ते
त्याने म्हटले
'तू वाटशी चंद्र मजला'
तिने ऐकले
'चेहऱ्यावर डाग कसला'
त्यांना वाटले
'आता हा फसला'
तिने म्हटले
'थांब ना जरा'
त्याने ऐकले
'आयता सापडलास बरा'
त्यांना वाटले
'हा नेहमीचाच नखरा'
त्यांनी म्हटले
'आगळी तुमची प्रीत'
त्याने ऐकले
'कोण हार कोण जीत'
तिला वाटले
'वेगळी जगाची रीत'
(पप्पूबाळा)
स्वतःची अक्कल इवलीशी
दुसऱ्याकडे ही असे थोडीशी
हे मान्यच नाही तयासी
काय म्हणावे या वृत्तीसी
पप्पूबाळा
मम्मा मॅडम मुग गिळीती
बडवून कापाळास घेती
पाहूनी तव मंदमती
जी तुझ्या खानदानाची महती
पप्पूबाळा
स्वामीराया
स्वतःचे असे पसाभर (ज्ञान)
दुसऱ्याचे असे मूठभर
तरी नसे मान्य त्यासी
काय म्हणावे या वृत्ती
स्वामीराया
आदिमाया आदिशक्ती
हसतसे कैलासी
पाहूनी मानवाची मति
असे सर्व मायेची महती
स्वामीराया
कैसी प्रपंच्याची प्रगती
कैसा प्रपंच्याचा नाश
केवळ असे मायापाष
त्याचे कैसे सुख- दु:ख
कविकल्पना
पंख मिळावे कल्पनांचे
आकाश व्हावे कागदांचे
भावनेची बनून लेखणी
मनपाखरू स्वछंद उडावे
शब्द व्हावे जाणिवांचे
स्पर्श त्यांना अर्थांचे
विचारांची करून मांडणी
कवितांनी जन्म घ्यावे
ध्यास लागो तालासुरांचे
वेड लागो मज बोलांचे
त्या बोलांची बनून गाणी
रसिकांनी गात रहावे
जयदेव जयदेव जय श्री ख्रिसमसट्री देवा
कवि एका जनार्दनी श्री गुरुदत्ताचा भक्त जाणा ।
श्री गणपती देवी पार्वती महादेव
वीष्णू ब्रह्मा आदी देवतांचे नमन म्हणा।
सर्वांना आपलेसेकरी हिंदूधर्माच्या सकारत्मक
भगव्या उत्क्रांती कळसाचा उद्घोषम्हणा।
जयदेव जयदेव जय श्री ख्रिसमसट्री देवा ।
आरती ओवाळितां नुरली भवचिंता। जयदेव।।धृ।।
- ‹ previous
- 48 of 468
- next ›