जे न देखे रवी...

आता तरी फुटू देरे देवा तुला पाझर,
खूप झाला आता हा कोरोना चा कहर...

कोण करतो कोण भरतो,अशी येथे गत आहे,
श्रीमंतांनी आणला आजार,गरीब आता भोगत आहे...

मुठभर लोकांच्या नालायक पना मुळे, हा आजार पसरतो आहे,
त्यांच्या सोबतच मरणाऱ्या गरिबांना, तू का विसरतो आहे...

मान्य करतो चूक आमची, माजलो होतो जास्त,
कळली चूक आम्हाला, अजून किती करशील त्रस्त...

त्या स्वप्नांना..

काय करु? समजत नाही.
मनास माझ्या मी
कसा आवर घालु?
हे मज आता उमजत नाही..
झोपी गेलेल्या त्या स्वप्नांना
आता मी जागवाया जात नाही..

स्वप्न आहेत ती
काही श्रावणातल्या पावसाची
तर काही बहरलेल्या वसंताची..
झोपी गेलेल्या त्या स्वप्नांना
आता मी जागवाया जात नाही..

घे भरारी..

स्वप्नसुखांचे लेवुन पंख
घे भरारी गगनात
आभाळ आहे तुझेच परि
तु तुझिया मायेला विसरु नको

श्वासात घे भरुन तु
ती अविरत ऊर्जा त्या भानुची
घे भरारी गरुडापरि तु
असुदेत एक नजर भूवरी

नंदादीप तो जळत राहो
तुझ्या इच्छा-आकांक्षाचा
निसर्गाचे ते अनमोल देणे
तु परतवत रहा त्याला

- Dipti Bhagat

मी उसणं अवसान आणून म्हंटल होत.
तुझ्यासाठी मी
चंद्र तोडून आणीन...
चांदण्यांचा गजरा करून
तुझ्या केसांत माळीन...

पण ते सार अशक्य होत..!

अन् तरीही तू,
माझ्या सोबत
सुखाने संसार केलास...
माझ्या प्रत्येक स्वप्नांना
तू आकार दिलास...

अंधार गवसला मागे
तू पुढे रात्र उसवली.
होती नव्हती पणती
मी हळूवारपणे विझवली.

पहाडा मागून आल्या
कोर्‍या चिश्ती रेषा.
केसरी हिरवा रंग
नेसून बसली वेश्या.

मुंग्यांचे फूटले वारूळ
अलवार धुक्याच्या वेळी.
सख्याचं उमटलं गोंदण
क्षितीजाच्या अलगद भाळी.

-कौस्तुभ

स्वप्नाला पडली भूल
उन्हाची चूल.
दे चंद्रभाकरी
थकल्या जीवा.

रानीचा वणवा
ताटावर ओणवा….
एकलाच गातो जोगी
थकलेले गूढ मंत्र…
एकटाच चेतवी जाळ
थकल्या सांजवेळी

स्मरणाचे पाप
जाळीतो लावून आग..
स्मरणाचा कचरा होतो
आशेची होते राख.

मुलगी :

गालावर.. लाजची गं.. लाली
हळदीची.. काया माझी.. ओली

सुखाची गं..सर ही.. आली
हुरहुर.. मनी माझ्या न्हाली ||१||

वीज झडे.. आतुन गं..कोवळी
कळी कळी.. श्वासांची ग बोली

गालावर.. लाजची गं.. लाली
हळदीची.. काया माझी.. ओली ||२||

आई:

कवितेच्या विषाणूने तुला दंश केला
(एक चांगला इसम कामातून गेला)
जे न पाहू शके रवि ते तुला दिसते
चांदण्यांची धूळ तुझ्या पायाशी लोळते
विसरशी व्यवहार, शब्द हेची धन
ऐन कोलाहलातही करीसी चिंतन
न बोलले, अव्यक्तसे तुला ऐकू येते
जाणिवेच्या पल्याडचे तुला खुणाविते
कळेना रचसी अशी कोणती कविता

मिपा काव्यस्पर्धेमध्ये टाक..
..आज
..आत्ता!

1 आकाशातून खिडकीत, खिडकीतून फोटोत उतरलेला चंद्र,
तुला WhatsApp वर पाठवला की मग कुठे माझी पौर्णिमा सुरू होते.
अन तुझा त्यावर reply आला की ती शारदीय होते.

2माहीत असतं, "छान, ओके किंवा तूच माझा चंद्र"
याहून दुसरा तुझा reply येणार नाही.
पण तरी मी खूष असते कारण मला कळतं
याहून अधिक तुला खरंच काही सुचणार नाही.