"नेकी कर और दर्या में डाल"

तुम्ही छानच लिहीलंय, पण ही सीरीज एकत्रितपणे पाहताना टाईमलाईनविषयी एक गोंधळ मनात उत्पन्न झाला. तुम्ही गुजरातेतील नोकरीचा उल्लेख केलात, काही ठिकाणी गल्फमधील नोकरीचाही. अर्थातच मराठी माध्यमात शिकलेली मुले तुमच्यापासून बराच काळ दूर असणार आणि तुम्ही या सर्व ठिकाणी एकटेच राहिले असणार असं तर्कदृष्ट्या वाटतं. (किंवा त्यावेळी त्यांचा जन्म झाला नसेल, पण तसं स्पष्ट होत नाहीये.. )तुम्ही उल्लेख केलेले संस्कारविषयक प्रयोग (जे बर्‍याच प्रमाणात यशस्वी झालेले आहेत) ते नेमके मुलांच्या कोणत्या वयोगटात केले होते ते सांगू शकाल का?

हे विचारण्याचं कारण असं की सलग लहानपण ते आत्ता या काळात सतत तुम्ही तुमच्या मुलांसोबत नसावेत असं दिसलं म्हणून .. अधुनमधून भेटणार्‍या पालकाचे संस्कार मुलं कितपत स्वीकारतात? की तुम्ही नोकरीनिमित्ताने जिथे गेलात तिथे कुटुंबासहितच राहिलात?

आणि निरीक्षणातून (स्वगृही आणि आजुबाजूला) असा अनुभव आहे की ठराविक वयोगटाच्या पोरांना आईबापांनी कितीही 'मित्रवदाचरेत' न्यायाने त्यांच्या बरोबरीने आणि कलाने त्यांच्यासोबत सर्वकाही शेअर करण्याचा प्रयत्न केला तरी पोरांना ते नको असतं आणि आमच्यावर "वॉच' ठेवतात, सगळ्या गोष्टीत आईबाबा नकोत...गिव्ह अस सम स्पेस असा रोख पोरांच्या वागण्यात दिसतो..
कोणत्या वयापर्यंत काय करावं /कशात लक्ष घालावं हेही एकदम क्रिटिकल आहे असं वाटतं.

मी ज्या स्त्रीला ट्रेनिंग दिले ती दहा वर्षानी माझीच बॉस म्हणून रुजू झाली. पहिल्याच दिवशी इतराना सोडून
मला तिने तिचा टिफिन शेअर करायला बोलविले. मला वाटले. आता कंपनीच्या गलिच्छ राजकारणाला बाजूला सारून माझे ( हर कुत्तेके या चालीवर ) दिवस आता सुरू झाले. पण कसचे काय! पुरेसे अधिकार नाहीत या सबबीवर तिने आठच दिवसात राजीनामा दिला.

सहमत !
चला आज इथे दर्या शोधायला जुमैराह बीच वर जायला हवे.

(लहान तोंडी मोठा घास) मुवि... मुवि.. थांबा..... (/लहान तोंडी मोठा घास)
थांबा व्यनी करतो इथे पुन्हा काहींचा उद्धार व्हाय्चा :)

आज देवाला सांगीन, की जगातील प्रत्येक मुलाला, माझ्या आई सारखीच आई दे, की जिने तिचा प्रत्येक क्षण, आमच्यासाठीच वेचला.

तुमची ईच्छा पूर्ण होवो ही देवाकडे प्रार्थना

तर आमचे मराठी प्रमाणे हिंदीदेखील बोंबल्लय. "नेकी कर दर्यामे डाल" याचा अर्थ आपण चांगुलपणा दाखवावा पण जगाकडुन तशी अपेक्षा करु नये ("समुद्रात साखर टाकणे" या पद्धतीचे) असा वाटत होता मला.

बाकी मु.वी., तुमची लेखणी मात्र चतुरस्त्र हां.

अर्धवटराव

लेखन आवडले. सगळे असंच वागले तर जग कितीतरी सुंदर होईल.

अवांतर व गंमत - सूसंवाद हा एक नवा शब्द समजला. :)

नेकी कर, दर्या में डाल और लीख मिपा पर. :P

अवांतरः मुक्तक आवडलं :)

'नेकी कर दर्यामे डाल' ह्या वाक्प्रयोगाचा अर्थ 'चांगले कार्य करुनही त्याचे अपेक्षित फळ न मिळणे' (दर्यामें डाल म्हणजे आपले चांगले कार्य वाया जाणे असा आहे) अस विषादपूर्ण आहे. लेखकाला असा अर्थ अपेक्षित नाही, सबब, वाक्प्रयोग चुकला आहे.

इथे, 'कर्मंण्ये वाधिकारस्ते मा फलेशू कदचन' हे संस्कृत सुभाषित चपखल बसते आहे. आशा बाळगली की निराशेचा धोका निर्माण होतो आणि निराशेने माणूस हतोत्साहित होतो (ज्या योगे प्रगती खुंटते) म्हणूनच, '(चांगले) 'कर्म' करीत राहा पण फळाची आशा धरू नकोस, पर्यायाने हतोत्साहित होण्याचा धोका टाळ'. असे संस्कार हे सुभाषित आपल्यावर करते.

जो उपकार करतो त्याने ते सर्वप्रथम विसरायचे असतात (जे मुक्त विहारींबाबत घडले) त्यामुळे उपकार कर्त्याला 'ग' ची बाधा होत नाही. आणि ज्याने उपकार स्विकारलेले असतात त्याने ते कधीच विसरायचे नसतात त्यामुळे कृतज्ञतेची भावना सतत त्याच्या मनांत राहते आणि विधायक उर्जा (Positive Energy) त्याला प्राप्त होते.

हातिम ताई मध्ये नेकी कर और दरिया मे डाल, असा सवाल आहे. बहुतेक त्याचा अर्थ नेकी कर आणि विसरून जा . ( फलाची अपेक्षा करु नकोस, पण ते तुला मिळेलच.) असा वाटतो.

चांगली शिकवण आहे. माझ्या पालकांकडून कोणतीही गोष्ट (अगदी पैसादेखील)"इतरांना दिल्याने वाढते" ही शिकवण मिळालेली असल्याने इतरांना काहीही देताना वाईट वाटत नाही.

लेख आवडला.

याचप्रमाणे नेकी और पूछ पूछ या विचित्र वाक्यरचनेमागे काय उद्देश आहे हे कोणी सांगेल का?

बाकी, गविंनी उपस्थित केलेल्या शंकांवरील तुमचा प्रतिसाद वाचायला आवडेल.