नॉर्वे भ्रमंती - ४ (बर्गन)

नॉर्वे भ्रमंती - १ (ट्रोन्डॅम)

नॉर्वे भ्रमंती - २ (हार्तिग्रुतेन)

नॉर्वे भ्रमंती - ३ (हार्तिग्रुतेन)

’बर्गन’- नॉर्वेमधील ऑस्लो नंतरचे सर्वात मोठे शहर. ११-१२व्या शतकात या शहराला उत्तर युरोपाच्या राजधानीचा दर्जा मिळाला होता. सात टेकड्यांच्या कुशीत वसलेले हे बंदर त्याच्या भौगोलिक रचनेमुळे मानवी वस्तीसाठी आदर्श ठिकाण आहे. टेकड्यांवरुन सुर्यकिरण परावर्तित होत असल्यामुळे हा भाग कडाक्याच्या हिवाळ्यातही उबदार राहतो. शहराच्या आजूबाजूला जेव्हा हिम साठलेले असते तेव्हा शहरात मात्र हिरवळ दिसू शकते. पण थंडीची कमतरता इथे पावसाने भरुन काढलेली आहे. इथे खूप पाऊस पडतो. इतका की. २००७ साली इथे सलग ८५ दिवस पाऊस पडत होता. आणि त्यामुळेच की काय इथली आजूबाजूची झाडी सदाहरित जंगलांची आठवण करुन देते.

आम्ही बर्गनला पोचलो तेव्हा दुपारचे अडीच वाजून गेले होते. पुढचा पूर्ण दिवस हातात होता. दिवस उन्हाळ्याचे असल्याने सूर्यही निदान साडे नऊ पर्यंत मावळणार नव्हता. बर्गन पहायला हा वेळ पुरेसा नसला तरी या शहराची चव घ्यायला मात्र नक्कीच जमणार होते.

बर्गन गल्ली-बोळांचे शहर आहे. टेकड्यांमध्ये वसलेले असल्याने प्रचंड चढउतार. तसे म्हणा, नॉर्वेला सपाट प्रदेश मुळी मिळालाच कुठे आहे? आपल्याकडे सह्याद्री आणि हिमालय यांच्यातील भूभाग समजा गायब झाला तर जी अवस्था होईल तीच नॉर्वेची अवस्था आहे. गल्लीबोळांतून आम्ही आमच्या हॉटेलवर पोचलो. जुन्या धाटणीच्या युरोपियन इमारतींच्या जुडग्यात आमचे हॉटेल होते. समोर छान बाग आणि बागेत इवलेसे तळे.

(आमचे हॉटेल)

हॉटेलचा मालक, ’लासा’ त्याचे नाव, खूप मृदु, आतीथ्यशील होता. एका नागमोडी जिन्यावरुन आम्ही वर गेलो. त्याने आम्हाला आमची खोली दाखवली. बाकी गोष्टी समजाऊन सांगितल्या. आम्ही सामान टाकले आणि बाहेर पडलो. सोबत शहराचा नकाशा होताच. तो पाहात आम्ही पोचलो ’फ्लोइएन’ डोंगरावर जाणा-या ’फ्लोइबानन फ्युनिक्युलर’च्या बोगद्यात. ही एक पिटुकली ट्रेन आहे. बर्गनच्या सर्वात उंच टेकडीवर म्हणजेच ’फ्लोइएन’ डोंगरावर ही ट्रेन ५ मिनिटात नेते. या ट्रेन लाईनची रचना अभ्यासण्यासारखी आहे. 'पुली'चा उपयोग करुन एकाच वेळी २ ट्रेन चलतात. एक वर जाणारी आणि दुसरी खाली येणारी. परिणामी या ट्रेन चालवण्यासाठी खूप कमी उर्जा लागते.

(’फ्लोइबानन फ्युनिक्युलर’)

टेकडीवरुन बर्गनचा नजारा अफलातून दिसतो. बर्गनचा मध्यभाग बराचसा आटोपशीर आहे. त्यामुळेच हे शहर नॉर्वेच्या इतर कोणत्याही शहरापेक्षा जास्त जिवंत वाटते. दूरवर पसरलेल्या इमारती, बागेतली थुईथुई कारंजी, वाहणारे रस्ते, आणि बंदरात दाटीवाटीने उभ्या असणा-या बोटी.

(बर्गन)

टेकडीवर गर्द झाडी आहे. उंच उंच झाडे, जागोजागी वाहणारे झरे, कॅंपिंग करायला आदर्श जागा. इथे एक तंबूही लावलेला दिसला. टेकडीवर फिरायला घेऊन जाणा-या ब-याच वाटा दिसत होत्या. पण वेळ कमी होता. आम्ही टेकडी उतरलो. फिशमार्केट मधून चालत चालत बर्गच्या किल्ल्यात गेलो. बंदराच्या तटाला लागूनच हा किल्ला आहे. २-३ इमारती चांगल्या शाबूत दिसल्या. बाकीचे भग्न अवशेष. दुस-या महायुद्धात नाझी सैनिकांनी इथेच त्यांचा तळ ठोकला होता. आता पूर्ण किल्ल्याचे बागेत रुपांतर केलेले आहे

(फिशमार्केट - ब्रिग्गेन)

(किल्ला)

आता अंधार पडायला लागला होता. आम्ही परत निघालो. जाताना बर्गनच्या मुख्य चौकात आम्हाला मुलामुलींचा एक ग्रुप चक्क गल्ली क्रिकेट खेळताना दिसला. आम्हीही मग थोडी ’फिल्डिंग’ केली.

वाटेवरच एक उंच कॅथेड्रल होते. आम्ही तिथे थोडे रेंगाळलो. तिथे आम्हाला दोन माणसे एका विचित्र उपकरणाशी खेळताना दिसली. जवळ जाऊन पाहिले तर ते एकदम ओळखीचे निघाले. बघा, तुम्हाला ओळख पटते का?

(ओळख पटते का?)

आमची जिज्ञासा पाहून त्यातील एकाने (थॉमस त्याचे नाव) ते हेलिकॉप्टर व्यवस्थित दाखवले. ते कसे काम करते, हे समजाऊन सांगितले. थॉमसने स्वतः त्याचे सगळे भाग विकत घेऊन जोडले होते. त्याच्या मध्यभागी त्याने एक कॅमेरा बसवला होता. त्याचे कंट्रोल सगळे जमिनीवरुन देता येतील असे दुसरे यंत्र त्याच्या हातात होते. थॉमसने हेलिकॉप्टर उडवले. आणि तो फोटो काढू लागला. बराच वेळ त्याचा हा कार्यक्रम सुरु होता.

(जोहान्सन चर्च थॉमसच्या कॅमे-यातून)

त्याने काढलेली इतर छायाचित्रे या दुव्यावर पाहता येतील.

त्याचा निरोप घेऊन आम्ही निघालो. हॉटेलवर आलो. रोज दमून गाढ झोपायची आता सवय झाली होती.

(क्रमशः)