ठेवणीतले आवाज ..

अतिशय आवडला. लेखीका कवयित्रीला भारी पडते आहे असे माझे मत.

विचार - जर इतक्या भावना, अर्थ आवाजातुन येतात, तर कर्णबधीर लोकांचे ........

आमच्या शेजारच्या छोटीचा सायकल रिक्षावाला तिला शाळेत पोचवण्यासाठी आला की दुरुनच तिला हाक मारायचा... "वालीsss....ऐ वालीsss"... सुरवातीला कळायचंच नाही की तो 'वाली' का म्हणतोय..... पण मग लक्षात आलं तो 'बाली' म्हणून हाक मारायचा! त्याची हाक ऐकू आली की आई म्हणायची "तो बघ.. आला सुग्रीव!"

लेख अगदी खुसखुशीत झालाय!

अनामिक.

मस्त लेख...
रेल्वेतल्या भिकार्‍यांचेसुद्धा ठेवणीतले खास आवाज असतात...
आणि ती गाणी म्हणायचे आवाज...
______________________________
पायाला घाण लागू नये म्हणून जपतोस, मनाला घाण लागू नये म्हणून जप हो श्याम....
ही आमची अनुदिनी ... http://bhadkamkar.blogspot.com/

मस्त लेख... :)
दादर स्टेशनच्या बाहेर बर्‍याच वस्तु विकणारे बसलेले असतात ते असचं अगदी वेगळ्या टोन मधे ओरडत असतात..लॉट ऐ स्सेल्ल है,,ज्युस वाले:-- आ लेलो ज्युस्स्स मॅन्गो का..मॅन्गो का लेलो ज्युस्स्स..
हल्ली आमच्या इथं बुधवारी बाजार बसतो...भय्या लोकांची प्रचंड वस्ती झालेली आहे त्यामुळे माल विकणारे पण बरेचसे भय्येच असतात...ते असे ओरडतात..आवा आवा लहसुन लेवा !!! (हे लेवा आहे का लेबा ते अजुन मला कळलेल नाही !!!)

मदनबाण.....

देवाचे मूर्तिमंत स्वरुप म्हणजे आई.

पुलंच्या लेखाची आठवण झाली.
त्यांनी वर्णीलेले आवाज, त्यातील 'क्लस का?' (ऐकलस का?), वगैरे अगदी खासच.
चर्चगेट स्थानका बाहेर एक आवाज हमखास ऐकू यायचा, 'लँ ऽऽऽ ज्यूस' तो विकायचा 'लेमन ज्यूस'. आमच्या इथे रात्री ९-१० वाजता एका विक्रेत्याचा आवाज यायचा, 'फ्फेऽऽऽऽ' तो विकायचा 'कुल्फी", रेल्वे स्टेशनवर हमखास एक आवाज ऐकू यायचा 'स्स्सऽऽऽ!' तो असायचा 'बुट पॉलीशवाल्या पोर्‍याचा'.
पर दु:ख शितलम्. आपण चाळीच्या संडासात बसलो असताना बाहेरून कोणीतरी सतत टक् टक् टक् करणं.... एक अस्वस्थ आवाज. (बाहेर कोणी तरी आहे हे माहित असूनही आवरता न येणारे 'आतले' काही आवाज).
वेळ काळा नुसार काही आवाज वेगळीच वातावरण निर्मीति करतात. रात्री दोन वाजताच्या मिट्ट्ट्ट काळोखात एकदा ऐकलेला पैंजणांचा आवाज. छुम् .. छुम्.. छुम् छुम् छुम्.. पाचावर धारण बसविणारा होता. स्मशानात कवटी फुटल्यावर येणारा आवाज.. मनात ध्धस्स.. करणारा.
एका आवाजाचा अनुभव सहसा कोणी घेऊ नये तो म्हणजे 'कानाखाली काढल्याचा'.

निष्कर्ष म्हणजे मेंदू थकल्याचे लक्षण!

मस्त जमलाय..

.."नीऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ ट चाला" हे तर भरीच...

,"तायडे, मायडे"... असं सोडून.. "ए ताई गं...." हा माझा पण अनुभव आहे :-)

मज्जा आली वाचताना... :-)

माझ्या कराडच्या घरी एक म्हातारा माणुस एक दिवसाआड यायचा....आणि ओरडायचा.....
ताजाऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽळू ....ताजाऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽळू ....बर त्याच्या डोक्यावरची पाटी झाकलेली असायची त्यामुळे काय आहे हे ताजाळू कळायचंच नाही....लाजाळू च्या झाडासारखं असतं का काही असं वाटायचं मला.... :-)
नंतर मला कळलं की तो ताजा अळू आहे :-)

तसच आलेपाकाच्या वड्या विकणारे पण मजेशीर ओरडायचे....आल्लेऽऽऽऽऽऽऽऽपाक ..आल्लेऽऽऽऽऽऽऽऽपाक :-)

तुझा लेख वाचुन ही आठवण आली :-)
मस्त लेख

-स्मिता

प्राजु...... मस्त झालाय लेख :) असेच निरनिराळे आवाज ऐकायला आवडतील अजून :)

(पु. ल. च्या लेखाची आठवण झाली ..)
खूप छान लेख ..

मी कर्वेनगरला असताना पहाटे नाथपंथी "पिंगळाजोगी " गुरुवाणी म्हणत यायचे. त्यांचा टिपेतला आणि खणखणीत आवाज पहाटेच्या शांततेला चिरत जात असे. तो अजूनही आठवतॉ.

मस्त झाला आहे लेख. एकदम ठेवणीतला :)
अंडीऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ य तर एकदम मस्तच.

एकदा मी मुंबईला गेले असतां त्या बसस्थानकाबाहेर खासगी वाहतूक वाले असेच ठेवणीतले आवाज काढत होते. पुणेऔरंगाबादकोल्हापूरनास्स्स्सिक.. असं सगळं एका दमात ओरडत होते. ते ऐकायला फार मजेदार वाटत होते. त्याची आठवण झाली.

तसंच घरी पूजा सांगायला किंवा मंत्रपठणासाठी येणार्‍या गुरूजींचा बोलतानाचा आवाज वेगळा आणि मंत्र म्हणतानाचा आवाज एकदमच ठेवणीतला येतो. (बरेचदा एखाद्या ओळीचा पहिला आणि शेवटचा शब्दच फक्त ऐकू येतो ;))
--शाल्मली.

सर्व लोकाऽऽस कळविण्यात येते की बेऽ
ल्हे गावात आज दिनांका .... रोजी ..
मग पुढील वार्ता.
अशा आवजात दवंडी देणारा ग्रामपंचायतीतला हिरा महार डोळ्यासमोर येतो. ते बेल्हे शब्दातील बे व ल्हे तोडणे हातात पितळी थाळी व लाकडी हातोडा डोक्यावर काळी टोपी व पान तमाखु खाउन समेवर पचकन थुंकणारा हिरा कोणती बातमी सांगतो याची उत्सुकता असायची.
प्राऽऽजु च्या लेखाने त्याची आठवण आली.
सुंदर लेख प्राऽऽजू
प्रकाश घाटपांडे

मस्त लेख!
खूप आठवणी जाग्या झाल्या.
माझ्या सासूबाईंच्या शाळेत आरोही नावाची गोड मुलगी होती.
तीची आई शाळा सुटल्यावर तीला न्यायला यायची तर शाळेत शिपाईगिरी (हो, भलत्याच कडक बाई आहेत त्या..) करणार्‍या बाई असाच ठेवणीतला आवाज काढून,
"ए आरोळी आयी आली बग" असं ओरडायच्या ते आठवलं.
पुण्यातल्या आमच्या बिल्डींगपाशी रोज सकाळी एक मुलगा त्याची मोटरसायकल घेऊन यायचा व "ए औल" अशी हाक मारून निघून जायचा.
मला बर्‍याच दिवसांनी समजलं की आपल्या राहूल नावाच्या मित्राला तो सकाळी झोपेतून उठवायला यायचा.

रेवती

मस्त लेख :) मजा आली.
त्यावरुन मला सुद्धा आमच्या घराच्या आसपास येणार्‍या बोहारी आणि भंगारवाल्याची विशिष्ट आणि विशेष अशी हाळी आठवली :)
-- लिखाळ.

प्राजु,
मस्त लेख. :)

सहज सोप्या ओघवत्या शैलीतला लेख!
चकली
http://chakali.blogspot.com

बाळ जेव्हा पोटात असत तेव्हा त्याला त्याच्या आईच्या हृदयाचे ठोके ऐकू येत असतात.
म्हणूनच जन्मा नंतर ते बाळ आईला लागेच ओळखत.ते ठोके त्याच्या परिचयाचे असतात.
आईने जवळ घेतल की ते शांत होत.

मीनल.

आवाजाची दुनिया ही अगदी आपल्या लहानपणापासुन सोबत करत असते. कितीतरी आवाज असे मनात घुसून बसलेले असतात. आणि अशा काही निमित्ताने वर येतात हे खरे.
मला आठवतंय लहानपणी मी आजोळी मिरजेला जायचो त्यावेळी अगदी सकाळी सकाळी मिरज स्टेशनला गाडी यायची. फलाटावरच गरमागरम इडली चटणी द्रोणात घेऊन गाडीवाले फिरत असायचे "ईऽऽऽट्ली चेऽऽणी" आणि वाफाळत्या कॉफीसाठी "काऽऽऽप्पी" ही हाळी अजूनही मला एका क्षणात तिथे घेऊन जाते!
नगरला थंडीच्या दिवसात संध्याकाळी एकजण सायकलवरुन निघे "एऽऽर्दिला, खोकल्याला, पडशाला, पित्ताला ऽऽए ल्याचीव्डि आलेपाक!"
म्हणजे "आल्याची वडी आलेपाक" विकायला यायचा.
तसाच सायकलला पुढे बांबूची बास्केट आणि घासलेटाचा धूर ओकणारा दिवा लावून एकजण "एंऽऽ चना जोऽऽर गरम, बाबू!" असं म्हणत एक फिरस्ता येत असे. त्याच्याकडच्या कागदी कोनात भरपूर लिंबू पिळून आणि कांदा भुरभुरवून त्याने दिलेल्या चना जोरची चव अजूनही जिभेवर आहे आणि ती त्या विशिष्ठ आवाजाशी निगडित आहे.
सायकलला भलीमोठी पिशवी लावून येणारा "एऽऽक्लेऽऽऽऽऽई" म्हणजे कल्हईवाला! त्याच्या जवळ बसून तो कल्हई कशी करतो आणि नंतर थंड पाण्यात ते भांडे बुडवताच "चर्रर्रर्रर्राऽऽऽ" आवाज कसा येतो हे बघण्यात आमचे तासनतास जात.
आणखीन एक आठवण आहे. धारवाला घिसाडी येत असे. त्याच्या सायकलला त्याने एक धारेच्या दगडाचे चाक बसवून घेतलेले होते. काळाकभिन्न असा तो माणूस माझ्या अजूनही पक्का लक्षात आहे. "धाऽऽऽऽऽऽर्वाला!" अशी घोगर्‍या आवाजातली हाक टळटळीत दुपारच्या शांततेचा भंग करीत येई आणि मी रस्त्यावर धाव घेत असे. त्याच्या सायकल शेजारी उभे राहून तो सुर्‍या, कातर्‍यांना धार कशी लावतो आणि त्या "सुंऽऽऽऽईंऽऽऽसुर्र" आवाज करत ठिणग्या उडवत ते धारेच्या दगडाचे चाक कसे फिरते हे अजूनही डोळ्यांसमोर आहे!

इतक्या आठवणी जागवल्याबद्दल तुझे विशेष अभिनंदन प्राजू! :)

चतुरंग

प्राजु लेख आवडला!

हे असे ठेवणीतले आवाज म्हटले की मला, एक आजोबा आठवतात!
मळकट धोतर, तसाच सदरा, वरती गुलाबी पागोटं, आणि काळा अगदी जीर्ण कोट.. त्या कोटावर इतके बिल्ले !!
खूप थकलेले, दृष्टी जवळजवळ अधू असलेली.. आणि ते आजोबा हळू आवाजात ओरडत शांत पणे निघून जायचे कॉलनी मधून.. "शर्टाल्ला.. साड्डील्ला.. सगळ्याल्ला.. रफ्फुवाल्ला.. !"

आम्हाला खूप कुतुहल होते त्यांचे.. विशेषतः त्यांच्या कोटावरच्या बिल्ल्यांचे.. शेवटी आई काहीतरी रफु करायला घेऊन गेली त्यांच्याकडे आणि गप्पा मारल्या त्यांच्याशी.. ते स्वातंत्र्यसैनिक होते..! आपल्या देशाला स्वातंत्र्य मिळवण्यात ते सहभागी होते. आणि आता अशी वेळ.. ते बिल्ले त्याबद्दलचेच होते.. आई मग नेहेमी त्यांना काहीतरी मदत करायची...

पण काही वर्षांपासून ते येत नाहीत.. :(
http://bhagyashreee.blogspot.com/

मनाचा आवाज पन असतो. जो आपल्या स्व:ताशिवाय कोणी ऐकू शकत नाही. जो आपले जी वन बनवतो आणि .........व मनाने घेतले तर च तो आवाज समोरचा ऐकू शकतो. मनाचा आवाज खूप मह्त्वाचा आहे आपल्या जिवनात. हो ना!

प्राजु लेख आवडला! :)

मुंबईत पण काही विषेश आवाज एकू येतात दुपारी.. भांडीयो.. भांडीयो.... हे म्हणजे जुने कपडे देवून भांडी विकणर्‍यांचे आवज. हमखास दुपारी येत.
मग टाकीया वाली... टाकीया.. वाली..... ते जुन्या पाट्या वरवंट्याला धार आणणारे...
तसे बर्‍याच जुन्या आठवणी जाग्या झाल्या.

आमच्या गल्लीत एक नेहेमी आवाज यायचा.. 'जुनांबुऽऽऽऽऽऽ...' काही कळायच नाहि .. नंतर कळल की जूने बूट विकत घेणारा कोणी होता.
घरी दूध घेऊन एक लहान मुलगा यायचा . तो 'टूऽऽऽऽऽऽध' म्हणत ओरडायचा.
हे सगळे आवाज इथे खूप मीस करतेय..

प्राजु,अगदी जुन्या आठवणी जागवल्यास :)

आमच्या संत तुकारामनगरमधे एक आवाज यायचा येंद्रुले....
आणि तो असायचा भंगारवाला...
अजुन एक आवाज "गावात तात्या आला तात्या"....
आणि तो असायचा भांडी घासण्यासाठई लागनारा काथ्या विकणारा......................................

आवडला ग लेख खुप..

सहीच....
आमच्याकडे दुपारी तीन-चार च्या वेळेला एक जण
हेऽऽऽऽऽऽऽप्पा
असं ओरडत येतो. तो पाव, खारी, अंडी विकतो असं संशोधना अंती कळलंय.
पण तो काय ओरडतो ते शब्द कळलेले नाहीत.
:)
- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

आज पूर्ण वाचायला वेळ झाला. आमच्या घरापाशी मी लहान असताना एक माणूस डोक्यावर एक ट्रंक घेऊन 'आऽऽरी....राऽऽस्कीट' असं ओरडत यायचा. तो खरंतर 'खारी, खारा बिस्कीट' असं ओरडतो असं मला नंतर कळलं.... :) तेही त्याला विचारल्यानंतर.

निरनिराळे आवाज हवे असतील तर प्रा.दीपक देशपांडे यांचा " हास्यकल्लोळ " पहा . अतिशय उत्तम कार्यक्रम आहे .