बटाटा भाजी

:)

"परचक्र" नावची प्रकाश नारायण संतांची लंपनकथा आठवली.

तुझ्या कथांमध्ये एक काहीतरी किमया आहे. नेमकं काय आवडलं ते शब्दात सांगता येत नाही इतकं सटल आहे. पण हे साधेसे प्रसंग नक्कीच कुठेतरी/कधीतरी अनुभवलेले असतात आणि ते अधिक आवडून, स्पर्शून जातात.
लिहीत रहा!

सुंदरच. मला तर सगळ्या कथा / कविता आवडल्या. प्रत्येकवेळेस प्रतिसाद दिलाच असेल असे नाही. पण मान गये.

:(

सुन्दर कविता

त्या दिशी उटले झोपेतून तर आत्या पुन्याला गेलेली. हे आठ शब्द एका वेगळ्याच मनःस्थितीत भिरकावतात... आत्या आणि तिच्या पोरांना चांगलंच झोडपून काढायला पाहिजे असं वाटतं.

साध्या आणि मोजक्याच शब्दात खूप काही सांगणार्‍यांचा नेहमीच हेवा वाटत आला आहे.

शतशब्दकथा सांगण्यात एकदम शिरोमणी आहात, अतिवास !

:( :(

<blockquote>आत्या आणि तिच्या पोरांना चांगलंच झोडपून काढायला पाहिजे असं वाटतं.</blockquote>

:)

मस्त आवडली बटाच्ट्याची भाजी

झकास!!! :)

खवचट मेली.
पुन्हा येइलच की माहेरपणाला.

मस्त हो अतिवास, मस्तच!

मेलं आम्हाला एवढसं काहीतरी दिलं जायचो आम्ही पण कामाला!

तुमच्या शतशब्दकथेतलं नेमकं काय आवडतं, सांगता येत नाही.. पण प्रत्येक कथेत तुम्ही कथा-नायिका तिच्या भावनांसकट हुबेहूब डोळ्यांसमोर उभी करता.. मागे एकदा बोललो होतो तेच पुन्हा, "लोक वाडगंभर लिहून जे सांगू शकत नाही, ते तुम्ही मोजक्या (अक्षरशः)शब्दांत सांगता.."

:)

सेंचुरी आवडली

ही शतशब्दकथा पण आवडली.

'हवे ते' मिळाले तरी 'हवे तेंव्हा' आणि 'हव्या त्या पध्दतीने' मिळतंच असं नाही.मोठ्यांना आपण दुखावले गेलोय हे स्पष्ट कळतं तरी, लहानग्यांना ते न कळता सुध्दा त्याला रिअ‍ॅक्ट कसं व्हायचं ते माहीत असतं !

तसे साम्य काहीच नाही पण गविसाहेबांचे "आईसक्रीमवाले गंदे अंकल" नंतर लागोपाठ "बटाटा भाजी" वाचताना काहीतरी जाणवलं..क्षीण का असेना बहूदा "अंडरकरंट" का काहीसे म्हणतात तो एकच असावा !

मग आत्याशी गट्टी फू केली नाही का ?

सुंदर कथा.
या गोष्ट सांगणार्‍या लहान मुलीचे निष्पाप आणि हळ्वं मन नेहमीच प्रभावीपणे दिसतं तुमच्या लेखनात.

अशा लोकांचा खूप राग येतो.. पण करू काहीच शकत नाही.