अवघा रंग एक झाला ......

व्वा , मजा आली शणिवारचा व्हेजिटेबल लेख वाचुन ;)

हे भगवान उठले असा झाल होत .....

डोळे पाणावले

-(उठलेला भगवान) गब्बर

मस्त लेख! मंडई ची फेरी म्हणजे नेत्रसुख असतं खरं. पण तू खरच छान वर्णन केलयस.
असाच मासळीबजार म्हणजे जीव की प्राण - सुरमई, बांगडा, बोंबील, हलवा, चिंबोरी, पापलेट, मोरी. आई ग आय मिस इट.

लहान्पणी आम्ही गाणं गायचो -
मी छोटीशी भाजीवाली छान छान छान
अहो अहो पवार
घ्या ना हो गवार
मी छोटीशी भाजीवाली छान छान छान
अहो अहो शिंदे शिंदे
घ्या ना हो कांदे
मीव छोटीशी भाजीवाली छान छान छान

सवतचि भासे मला| दूती नसे ही माला||
नच एकांती सोडी नाथा| भेटू न दे हृदयाला||

मस्त लेख! मंडई ची फेरी म्हणजे नेत्रसुख असतं खरं. पण तू खरच छान वर्णन केलयस.
असाच मासळीबजार म्हणजे जीव की प्राण - सुरमई, बांगडा, बोंबील, हलवा, चिंबोरी, पापलेट, मोरी. आई ग आय मिस इट.

लहान्पणी आम्ही गाणं गायचो -
मी छोटीशी भाजीवाली छान छान छान
अहो अहो पवार
घ्या ना हो गवार
मी छोटीशी भाजीवाली छान छान छान
अहो अहो शिंदे शिंदे
घ्या ना हो कांदे
मीव छोटीशी भाजीवाली छान छान छान

सवतचि भासे मला| दूती नसे ही माला||
नच एकांती सोडी नाथा| भेटू न दे हृदयाला||

--
इंटरनेटप्रेमी, मुंबई, इंडिया.

सुन्दर!!

भाजी चा रंग तर सुन्दर असतोच पण मला ताज्या भाज्यांचा वास फार आवडतो. भारतात गेल की मी माग लागुन मंडई फिरुन येते. नुसत्या पॅकिंग केलेल्या भाज्या बघुन कंटाळा आलाय.थँक्स झुम्बर..

शब्दांना नसते दुखः; शब्दांना सुखही नसते,
ते वाहतात जे ओझे; ते तुमचे माझे असते.

मला ही भाज्या घ्यायला आवडतात.
पण घरी आल्यावर त्याची स्वच्छता , निवडणे, आणि मग त्याची कापणी मग पकवणी .... ते नकोसे होते .
मीनल.
http://myurmee.blogspot.com/

सुरेख
रंगीत , ताजा ताजा लेख !

आणि मागे उरले ताजी तवानी त्या भाज्यांसारखी टवटवीत मी... अवघा रंग एकची झाला होता.....
हे वाक्य विशेष उल्लेखनीय...

हिरवीगार कोथिंबीर तिच्याकडे पाहीले तरी डोळे शांतवून जात होते .... सुखद गारवा देणारा तिचा रंग पटकन उचलून तिला पिशवीत टाकले ..... नंतर नजर वळली ती लालबुंद टोमाटो वर वळली रसरशीत लाल लाल गोळे मला तर सलील च्या माझ्या भाच्याच्या गालांची आठवण झाली ...पटकन मी ते लाल चैतन्य पिशवीत भरलं..... पुढे पुढे जस जशी मी सरकू लागले तसं तशी रंगांचं एक नव जग हाती आल्यासारख वाटल ..... जणू निसर्गाने कसलेल्या चीत्राकाराप्रमाणे त्यात रंग ओतले आहेत .....पालेभाज्यांचे किती प्रकार सगळ्या हिरव्या पण त्या हिरवे पणातही वेगळे पण होत.... मेथी मखमली हिरवी .. शेपू पिवळट हिरवा... तर पालक रेघाळी हिरवा .... मग रंगातल वेगळ पण ओळखायला डोळे भिरभिरू लागले ,,,, बीटाचा गर्द गुलाबी रंग तर लाल मुळ्याचा माणकासारखा रंग ....नुसत्या मुळ्याचा पांढराशुभ्र रंग तर लसणाचा गौर गुलाबी कांती सारखा लोभसवाणा रंग ..... आल्या बटाट्याचा मातीशी नात सांगणारा तपकिरी रंग ... तर पाकळी गणिक उलगडत जाणारा कांद्याचा गुलाबी रंग .....गवारीच्या पिस्ता कलरची वेगळीच खुमारी तर तोंडल्याच्या अंगावर पंदुरकी नक्षी ..... रंगांच्या दुनियेत मी हरवूनच गेले ..प्रत्येक भाजी म्हणत होती जणू "बघ मी किती सुंदर आहे घेना मला" पिशवी बरीच जड झाली आणि मी भानावर आले....
निसर्गाची खरच कमाल वाटली किती सिध्दहस्त आहे टो की आहे एक कलंदर कलाकार??पण भाजी खरेदी हा माझ्यासाठी सोहळा झाला ...पण ज्या मूड मध्ये इथे आले होते तो पार कापरा सारखा उडून गेला आणि मागे उरले ताजी तवानी त्या भाज्यांसारखी टवटवीत मी... अवघा रंग एकची झाला होता.....

छे..किती रटाळ, कंटाळवाणे

बाकी बाजारात जायला मला नको वाटते.धक्काबुक्की खुप असते. कुजलेल्या भाज्याचा वास नाकात भरुन राहतो.पांचट लोक बायाना धक्के मारत फिरत असतात.मासळी बाजारात तर ह्या पेक्षा वाईट परिस्थिती असते.

वेताळ

मग आत्यांच्या केळवणाचा बेत काय काय केला होता?

वेताळ