एक गाणे आणि शुभेच्छा

अगदी मनातल बोललास बिपिनदा...

विनायका, मस्त गाण्याची लिंक दिली.
बिपीनदा म्हणतात तसे च्यायला ह्या गाण्याने पहिल्या पाहण्यातच पार हळवे करुन टाकले, वाटले आता नको पहायला, मग शेवटी डाऊनलोड करुन ५-६ वेळा पुन्हा पाहिले ...
असो, चालायचेच ...

>>हम्म, पैशासाठी धावाधाव करणार्‍यांसाठी असा अनुभव असेल, त्यात नवल काय ?
आश्चर्य वाटले सर तुमच्याकडुन ह्या टाईपची प्रतिक्रिया वाचुन.
असो, असो. असतील बाबा लोक पैशासाठी धावाधाव करणारी आणि बेगडी भावना आणि हळवेपण दाखवणारी ...
च्यायला लोक रडताना पाहताना आम्हाला वाटले की गाणे पार आतपर्यंत घुसते आहे पण ह्याचा संबंध फक्त "पैशासाठी धावाधाव" करणार्‍यांपुरताच मर्यादित असेल असे अजिबात वाटले नव्हते ...

बाय द वे, आता अशा टाईपच्या प्रतिक्रिया मला "स्टेरिओटाईप (साचेबद्ध ? )" वाटत आहेत. अर्थात हे माझे वैयक्तिक मत आहे हे ओघाने आलेच ...

>>मी हा कार्यक्रम पाहिलेला आहे. पण रडवेला वगैरे काही होत नाही.
मीसुद्धा हा कार्यक्रम पाहिला नाही, मात्र आत्ताचे ही क्लिप पाहिली ....
खोटं कशाला बोला, हे गाणे मला ५ मिनीटे हळवे करुन गेले, जर कधी भविष्यात हा कार्यक्रम प्रत्येक्षात पाहिला तर काय सांगावे डोळ्यात पाणी येईल सुद्धा ...
जे आहे तसे आहे, उगाच कशाला लपवा ?

>>लोक कुठे आणि किती भावनिक होतील याची काही गॅरंटी नाही.
खरं आहे तुमचे म्हणणे ...
आजकाल लोकांच्या ह्या भावनिक होण्याचा संबंध कशाकशासी लावला जाईल ह्याचीही काही गॅरेंटी नाही. ;)
चालायचेच ...

अवांतर : मी अजुन बाप वगैरे झालो नाही पण हे गाणे टच करुन गेले यार, बाप झालेल्या व समकक्ष परिस्थीतीतुन जाणार्‍या लोकांना काय लेव्हलचा हळवापणा वाटत असेल ह्याचा अंधुक अंदज येत आहे.
जियो संदिप-सलिल ...!!

-----
छोटा डॉन

सकाळमधील लेखाबद्दल अभिनंदन चांगलं लिहिलंय !

>>आपले आशिर्वाद असु देत इतकेच सांगणे
अरे, देवाचे आशिर्वाद असले पाहिजे.
माणसाचे काय खरे नसते.

असो, पुढील लेखनासाठी शुभेच्छा...!

-दिलीप बिरुटे

तात्या सलील बर्‍याच ठीकाणी सुरात घसरल्या सारख्या माझ्या कानांना वाटतो आहे. सवड मिळाली की तुमच्या तज्ञ कानांनाही तसेच वाटले का ते कळवा.

निमीत्त मात्र

मला गाण्यातलं खूप कळत नाही. पण मला तरी चाल आवडली. बाकी त्यांनी सुरवातीलाच सांगीतलं की चाल अजून नीट बसलेली नाहीय, सांभाळून घ्या. गाणं संपूर्ण तयार झाल्यानंतर खूप छान असेल.
स्टेज वर गाणं सादर करणं अवघड असतं. कितीतरी स्टेज शोज मध्ये मोठे-मोठे गायक मूळ गाणं लाउन फक्त लीप मुव्हमेंट्स करतात.

"I always win, except when I loose. But then I just don't count" :D

चाल आणि संगीत सोडा हो काका, ते साधे शब्द वेड लावतात...

चालीत अजिबात दम नाही.एकदम सामान्य. :(
सलील कुलकर्णी उगाचच ताणून गातोय.

गाण्याने तुम्ही आतुन हलला नाहीत, भावनांचा कल्लोळ उठला नाही.
छ्या, एकतर तुम्हाला गाणं कळलं नसावं किंवा तुम्ही त्या भावनांशी एकरुप होऊ शकला नाहीत. अहो, त्यासाठी हळवं मन असावं लागतं ?

तुम्ही आयटी क्षेत्रात निवृत्त झाला नसाल म्हणून तुम्हाला ते फिलींग येत नसेल असे वाटते.

असो, आता अशा टाईपच्या प्रतिक्रिया मला "स्टेरिओटाईप (साचेबद्ध ? )" वाटत आहेत. अर्थात हे माझे वैयक्तिक मत आहे हे ओघाने आलेच
;)

-दिलीप बिरुटे
(साचेबद्ध)

ही चाल मला तितकीशी भावली नाही. जरा शांत, संयत चाल आणी कमी आरडाओरडा आणखीन भावपूर्ण गाणे देऊ शकेल असे वाटते.

सहमत...

तात्या.

अवांतरः त्या कार्यक्रमात सलील म्हणाला होता की अगदी नवीन चाल आहे. पहिल्यांदाच कुठल्या शो मधे गातोय. तेव्हा सांभाळुन घ्या...एक महिन्यानंतर 'आयुष्यावर बोलू काही' मधे पुन्हा तेच ऐकलं तेव्हा थोडी गंमत वाटली...असो, चालायचंच!

हे फार आवडले ..
धन्यवाद...
_____________________________
हल्ली प्रातःसमयी ओ सजना बरखा बहार आयी ऐकतो... जय बालाजी

"या गाण्यावर अश्रू टिपणार्‍यांनी "माहेरची साडी" , "लेक चालली सासरला" वगैरे चित्रपटांना रडणार्‍याना , "संत गजानन शेगावीचा" या चित्रपटाच्या वेळी भावव्याकूळ होणार्‍या गोरगरीब जनतेला हसू नये इतपत म्हणणे सयुक्तिक होईल. कारण माझ्यामते प्रस्तुत सादरीकरणामधे , वरील आवरण जरी शहरी, सोफिस्टिकेटेड असले तरी आतला पदार्थ हा उपरोल्लेखित रेसिपीचाच आहे."

असहमत,

या गाण्यात कुणीही कुणावर अन्याय करत नाही, मार-झोड नाही. चांगल्या वाइटाचे काळे पांढरे रंग नाही, इतकच काय, दैवाने केलेला पराकोटीचा अन्यायही नाही... जवळ राहुनही हळु-हळु सुकत जाणार्‍या एका आदिम नात्याची ही व्यथा आहे. मुळात ही एक कविता आहे. मुक्तक म्हणा हवतरं. आणि आज ३५-४० मधे असलेल्या अनेक बाबांना ही कथा स्वतःची वाटते. हे सगळ असच असेल असही नाही, पण अस होवु शकत ही धास्ती मनाला खंतावते. डोळ्यातुन येणारे पाणी या खंतेतुन येते. पुढच्या जगण्याची तरतुद करताना "आज" जगयचा राहुन जातोय ही वेदना तशी जुनीच आहे तिचेच आजचे रुप घेवुन ही कविता येते.

बाकी चाल, संगीत मला फारस कळत नाही, पण शब्द कळतात आणि म्हणुनच हे गाण आणि कविता असं कॉम्बिनेशन आवडतं

"गाडी सुटली रुमाल हलले" हेही असच एक छान मुक्तक...

मुक्तसुनित ह्यांच्याशी पूर्ण सहमत आहे. अतिशय हिशेबी प्रकार आहे हा. विशेषतः संदीपने शेवटच्या काही ओळीत आवाजात मुद्दाम आणलेला हुंदका वगैरे प्रकार तेच दर्शवतात.

टिअर जर्कर आणि हिशोबी पणाबद्दल संपूर्ण सहमत!
कॉपिरायटींग मधला हिशोबी पणा खर्‍यांच्या इतर कवितातही येतो असं आपलं माझं मत.
- नी
http://saaneedhapa.googlepages.com/home

कविता आवडली.

बिपिन कार्यकर्ते

या कवितेच्या निमित्ताने या कवितेवर झालेली एक सुरेख चर्चा.

इथे अर्नब नावाच्या एकाचा प्रतिसाद मी भाषांतर करून टंकतो आहे. एखाद्या उत्तम कवितेकडे , त्या कवितेच्या आशयघनतेला न्याय देणारा रसास्वाद याचे हे एक उत्तम उदाहरण आहे :

"या कवितेमधे शेवटी आलेल्या खिंडीचा उल्लेख खैबरखिंडीचाच आहे असे मला वाटत नाही. ही कुठलीही खिंड असू शकते. त्यामुळे कवितेच्या एकूण सुरामधे काही फरक पडत नाही. कवितेमधे अनेक घटकांची अदलाबदल किंवा सरमिसळ केलेली आहे : नेहमीच्या लोकलट्रेनमधले कंटाळवाणे येणे-जाणे आणि स्थलांतरितांच्या प्रवासातली अर्थपूर्णता, बाह्यपरिस्थिती आणि मनःस्थिती , माणसाचे सभोवतालपासूनचे सांधलेपण-तुटलेपण या सगळ्याची अदलाबदल म्हणजे कवितेचा गाभा होय असे मला जाणवले. कवितेची ही बहुपेडीशैली सुद्धा त्याचे प्रतिबिंब दाखवते. कवितेतल्या खिंडीचा अरुंदपणा आणि त्यातून जाणार्‍या भटक्यांच्या उपयोजनाकडे एकंदर प्रतीकात्म अर्थाने पहाणे योग्य. त्यातून काही विशिष्ट ऐतिहासिक/भौगोलिक अर्थाचे काही मला दिसले नाही. "