कविता

संभोगावेशात मला तू
एकट्याला सोडून गेलीस
तेव्हा
बारा अमावास्यांचे अंधार
भोवती दाटून आले
अन् आठ दिश्यांची वादळे
अंगात भरून राहिली
मग
अनामिक ग्लानीने मी
कोसळून पडलो.

तू दिलेल्या सुगंधी सहवासाची
आवर्तने भोवती रुंजी
घालू लागली
अन्
मनात दाटले वासनामृग
आवेशी गवतांचे भाले
कुरतडू लागले,
सारी हिरवळ नष्ट होवून
मातीला सूर्य दिसू लागला
पण
माझ्याभोवती दाटलेल्या
अंधाराला माझी दया आली नाही.

जेव्हा माझ्या कर्जांना उधळी मुजोर माल्ल्या
माझा न राहतो मी हरवून हा 'सहारा'

काँग्रेस भाळ होते, होती प्रफुल्ल दक्षी
ओढून कर्ज घेते, हे राष्ट्रवादी पक्षी
शरदास सिंचनाच्या नाही मुळी फवारा | जेव्हा माझ्या कर्जांना...

डोळे मिटून घेतो, पण व्याजही फिटेना
हे कर्ज कोट्यावधींचे, लाखांतही चुकेना
देऊन थकलो मी सारखा तुला इशारा | जेव्हा माझ्या कर्जांना...

नोटांस हा बिअरचा, का सांग वास येतो
जिवंत कॅलेंडराचा, नुसताच भास होतो
केव्हा किंगफिशरचा उगवेल सांग तारा | जेव्हा माझ्या कर्जांना...

आमचे एक मिपाकर परममित्र आणी त्यांच्या हिरवीनीला समर्पित! :)
______________________________________________

अरे हटाव बाजू, हिमालया
आन फेअर ॲन्ड लवलीच्या
कापूसभरल्या भावल्यांना
    तूच माझी खरी हिरवीन ग!
    एकच बावनकशी ब्युटी ग!

झालो तर्राट आन लैच्च सैराट
खुळा झालोय, सकाळ संध्याकाळ
लोकं बघणार कायबाय बोलणार,
    तरीबी, तुझच ध्यान काढीत बसणार ग!
    आता ही येवढीच माझी ड्युटी ग!

काहीच सुचत नसेल
तर खुशाल कविता लिहायला घ्या..

कवितेला नसतं विषयाचं बंधन

पण,
पण म्हणून काहीही लिहायचं का?

असल्या कवितांचा मी निषेध करतो

- जव्हेरगंज

....तेव्हा तू मला फार फार आवडतेस....प्रवास ५

जागतो आहे रात्र रात्र
आठवणी्च्या दुनियेत
न राहिलो मी माझा
फक्त तुझ्यामुळेच

का नाही कळ्ले तुला
काय आहे माझ्या मनी
बुड्लो आहे आकंठ
पोहणे माहीती असुनी

पायातील पैजंणात तुझ्या
कैद केलेस तु मला
सुटका नाही मज आता
टाक सरळ चिरडुन मला

होते समजत तुला तर
का नाही बोललीस
आग लागण्याआधीच
राख का नाही चोळ्लीस

..किती लौकरच आज उजाडलं बाई..

सजणाच्या मिठीमध्ये कळालच नाही
किती लौकरच आज उजाडलं बाई...

सजणाच्या प्रेमाला ह्या नाही वेळ काळ
झोपलयं पहा कसं कुक्कुलसं बाळ..
झोपमोड त्याची मला करवत नाही..

चांदण्यात न्हालो दोघे काल पुरी रात्र..
अमृताने तृप्त झाली,हर एक गात्र..
वाटे सकाळच कधी उगवणार नाही..!

तसा आहे आज छान रविवार सुस्त..
घ्यावी गडे अजुनिया..झोप थोडी मस्त...
लावले मी दूर त्याला पिटाळुन बाई..
सजणाच्या प्रेमालाही काळवेळ नाही...

किती लौकरच आज उजाडलं बाई

+ कानडाऊ योगेशु

किती दिवसांनी आज
वेदनेच्या गावात
भरून आलंय आभाळ
ठसठसत्या जखमांची
खपली काढायला
मग त्या ओल्या जखमा
वाहतील डोळ्यातून
फुंकर मारायला असेलच
तुझी आठवण

भर दिवसा कसा
फक्त अंधारच
उरलाय घरभर?
होत्यानव्हत्या
सगळ्याच पणत्या
नेल्यास ना सोबत?
त्या पणत्यांच्या उजेडात
उजळशीलच तू
मला दिसशीलच आणि
चमचमणार्या एका वीजेत