एका बेसावध क्षणी

पतिव्रता, पतीसाठी आयुष्य वाहिलेल्या, पतीमधेच सुख शोधणार्‍या स्त्रीची कहाणी/कविता आवडली. :)

आपला मराठमोळा.
कोणत्याही गोष्टीचा ताप येईपर्यंत ठीक असते, पण तिचा कर्करोग होऊ देऊ नये!!

समर्पण म्हणजे हेच..!
सुरेख कविता.
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

समर्पण.... !! फार सुरेख !!

सुंदर काव्य ! व्यक्तिगत आशा ,आकांक्षा भावभावनांची होळी करुन स्त्री
पतीशी समरस होते स्वतः संपून जाते हे सत्य आहे ...!

माझे आयुष्य परीघ, तूच एक केंद्रबिन्दू
तुझ्याभोवती फिरले मला हुलकावून मी

एका बेसावध क्षणी तुला कळणार नाही
कसे झाले, काय झाले, कधी गेले संपून मी!
या ओळी विशेष आवडल्या

ओळ न ओळ आवडली.. जबरदस्त!

वा! अप्रतिम म्हणजे अगदीच अप्रतिम कविता
एकेक शेर सुंदर
त्यातहि

चित्र अर्धेच ठेवून माझे कुंचले टाकले
रंग माझे विसरले तुझ्या रंगी रंगून मी

आणि

एका बेसावध क्षणी तुला कळणार नाही
कसे झाले, काय झाले, कधी गेले संपून मी!

ह्या ओळी प्रचंड आवडल्या

अजून येऊ दे

ऋषिकेश
------------------
प्रेमात पडण्यासाठी गुरुत्वाकर्षणाची काय आवश्यकता? ;)

क्लास..!

आपला,
(फ्यॅन) तात्या.

अतिशय सुंदर. कविता खुप भावली.

कविता आवडली.

क्रान्तिजी ,
नेहमीप्रमाणेच छान कविता आहे ही तुमची...
खरे आहे , स्त्रीची कहाणी नेमक्या शब्दांत मांडली आहे तुम्ही

खास करुन ह्या ओळी जास्त भावल्या

एका बेसावध क्षणी वचनात गुंतून मी
तुझ्या संगतीने आले विश्व माझे त्यागून मी

तुझी प्रगती, विकास, तुझा चढता आलेख
तुझ्या कोडकौतुकात नित्य गेले गुंगून मी

एका बेसावध क्षणी तुला कळणार नाही
कसे झाले, काय झाले, कधी गेले संपून मी!

अशाच अजून भावपूर्ण कविता येऊ देत.

सागर

कविता आवडली पण कवयित्रीचे नाव क्रान्ति आहे ना? :-)

एका बेसावध क्षणी तुला कळणार नाही
कसे झाले, काय झाले, कधी गेले संपून मी!

शब्दच नाहि प्रतिक्रियेसाठि,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
अप्रतिम.............

क्रान्तिताई,
ही कविता फक्त एका समर्पण करणार्‍या स्त्री ची नसून तिच्या त्यागाकडे पध्दतशीरपणे आणि अतिशय सोईस्करपणे काणाडोळा करणार्‍या आपमतलबी पुरुष जातीला शेवटच्या कडव्यात शाल्जोडीतील दिलीली उत्तम कविता आहे !
मान गये आप को !

स्वतःला हुलकावणी देण्याची कल्पना आवडली.
कविता छान आहे.
-- लिखाळ.