संडास.

=))

बाकी शालेय शिक्षणादरम्यान शाळेतील संडास-विद्यापीठाचा छान अनुभव घेतला आहे !

:-)

मोकळं झालेल्या माणसासारखंं वाटलं !

मोकळं झालेल्या माणसासारखंं वाटलं !

लेखातील दुसरा प्रसंग,
शनिशिंगापूरला दर्शनाला गेल्यावर तिथले सार्वजनिक स्वच्छतागृह वापरायची वेळ आल्यास पाहायला मिळतो.

"मस्तपैकी साफ शौचाला होण्यासारखं सुख जगात नाही"

वैद्यकीय व्यवसायात एक गोष्ट शिकलो ती म्हणजे

अंथरुणावर पडल्या पडल्या ज्याला झोप लागते आणि

संडासात बसल्यावर दोन मिनिटात पोट मोकळे होते

तो माणूस खरा सुखी आहे

बाकी सर्व मोह माया आहे.

मनसोक्त आणि विनासायास शौचास होण्याचं मोल बद्धकोष्ठ किंवा मूळव्याध झालेल्या माणसास ठाऊक.
खरं आहे

लेख उत्तम आहे

ह ह पु वा

लैच जबरी

पुलंच्या वाचनाने भारावलेला आमचा शाळकरी जीव पहिल्यांदा मुंबईच्या चाळीत आला तेव्हा अगदी भरून पावला होता. मग तिथल्या संडासाचं दर्शन घ्यायची वेळ आली आणि जीव मुठीत घेऊन कसाबसा परत आलो तेव्हा "आयला हे पुलंनी सांगितलंच नव्हतं!" याचा भयंकर वैताग आलेला. परत त्या वाटेला गेलो नाही. त्यापेक्षा गड्या आपला गाव बरा.
वर्षानुवर्षे हे सहन करून 'मेरी मुंबई महान' म्हणणारे खरंच ग्रेट म्हटले पाहिजेत.

सनडान्स सारखा विषय आणि गुर्जी नाहीत?
गुरुजींची तीव्रतेने आठवण होतीय अगदी.
.
गुरुजीईईईईइईईईईईईईईई......या ना गडे.

गुर्जी शौच पाळतात. असं मध्येच अवेळी कुठे मोकळे होत नाहीत.

अगदी साफ झालीये! =))
हे लिहिताना आंम्ही त्याच ठिकाणी आहोत, आंत! ;)
प्रतिसाद अगदीच अस्थाणी पडला नाही याचं लै सुख वाटायलय आज!
आता हनुभव :-
स्थळ क्र:- १ पुणेरी वाडा
आत नखशिखांत भरलेल्या शिग्रेट च्या धुरातून चोरटे काका उरलेलं थोतुक टुप कन आत टाकून भायेर येतो, आणि डबडे ठेऊन ठितल्या नळाला हातपाय घुवायला जातो.. रबडे काका नामक दुसरा इसम सैल केलेल्या लेनग्याची नाडी धरत धरत आत घुसणार एवढ्यात हा पहिला भरलेले डबडे घिऊन झटकन परत आत जातो...
रबडे काका:- %$#@^ परत उलट कशाला आत ग्येला रे!??????

बाहेरच्या नबरातले कुणीतरी:- तेच झालं असेल! उलट आत!!!!!!!

To be continued.... ;)

--------------
आता आगोबा पण बादली घिऊन पळत पळत यील! =))

=))=))

फार वर्षांपूर्वी मी या विषयावर कविता डकवली होती. ती तुम्ही वाचलीत का ??

बालपण जिथे गेलं त्या चाळीत दोन संडास होते. अगदी अंधारी. खिडक्या अगदी लहान असल्यामुळे प्रकाश आत येतच नसे. आतमध्ये दिवे नसंत मग मेणबत्ती किंवा रॉकेलचे दिवे घेउन जावे लागे. संडासाच्या आतल्या भिंतीही काळ्या रंगाच्या असल्याने कुणाला भिंतीवर सुविचार वगैरे मात्र लिहिता येत नसे. पाणी मात्र आतमध्येही भरपूर असे. तसा पिंपरी चिंचवडमध्ये पाण्याचा तेव्हाही सुकाळच होता. सकाळी सकाळी नंबर लागत असत. बाहेर लोकांचा इकडच्या तिकडच्या गप्पा चालू असंत. घाईची लागलेल्याचे मात्र वांधे होत असंत. चाळीतली काही टवाळ मुद्दामून शौचास लागली नसतानाही बाहेर थांबलेली असंत कारण संडासाचे प्रवेशद्वारं उंचीनी थोटकी असंत. कधी कुणी बाई आतमधे गेलेली असेल तर बाहेर येताना वाकून यावे लागत असल्याने तिचा घसरलेला पदर पाहतांना त्यांना गंमत वाटे. काही माणसांना शौचास अर्धा अर्धा तास लगत असल्याने बाहेर नंबर लावून उभी राहिलेली लोक त्यांच्या नावे बोटे मोडत असंत.
दर सहा आठ महिन्यांनी टाकीतून मैला वाहून नेणारा खाजगी टँकर बोलवावा लागे. टाकीत ते भलामोठा हिरवा पाइप सोडत मग तो ओढून घेत असतना सगळीकडे सुवास दरवळे.

आता उरल्या त्या फक्त जुन्या आठवणी. आजच्या पिढीतल्या मुलांना चाळीतल्या संडासांची मजा आणि व्यथा कधीही कळणार नाहीच.

च्यायला !!!
ह्या विषयावर मस्त विनोदी लिहलय राव तुम्ही !!!

या काही अनुभवास पारखा झालो.

वेनिस शहरात पाचशे वर्षांपूर्वी सेप्टिक ट्यान्कस होत्या का? त्याच पाण्यात गण्डोला चालवून त्याचे मार्केटिंग करतात?

"मस्तपैकी साफ शौचाला होण्यासारखं सुख जगात नाही"

आणि घाईची लागल्यावर संडास उपलब्ध होणे यासारखे भाग्य नाही.

पिझ्झा बर्गरचे वारेमाप पीक आले

घरचे जेवण आता आवडेनासे झाले

पूर्वी जेवायला वीस मिनिटे लागायची

आणि वावरात डब्बे टाकायला दोन

च्यामारी ह्या मैद्याच्या आयचा घो

आत कुंथत कुंथत बसलंय कोण ?

जिथे तिथे दरवळ्ते आता

चिकट चिकट कस्तुरी

मृगावानी धावत येति

डब्बेवाल्यांची हाणामारी

घरचा खाल्ला असता डाळभात तर

धुवून टाकलं असतं दोन मिनिटात

खात राहा असेच अरबट चरबट

येऊन देत हळूहळू बाहेर अस्सेच चिकट चिकट

हे शंभू महादेवा धन्यवाद , तू मला हे दुःख नाही दिलेस .

माझ्या एका मित्राच्या घरात संडासाच्या दरवाज्यावर पाटी आहे

How Long A Minute Is, Depends On Which Side Of The Door You’re On

मस्त हसलो. मजा आली. आपुलकीच्या विषयाला हात घातला तुम्ही. "मस्तपैकी साफ शौचाला होण्यासारखं सुख जगात नाही" हे अगदी खर आहे. त्या पिकू सिनेमात पण असाच काहीसा संवाद होता मोशन्स आणि इमोशन्स सोबत असतात वगैरे. नालीपासून ते कमोडपर्यंतचा प्रवास अनुभवलाय. त्या अनुषंगाने येणारे अनुभव.

फार पूर्वी एक छोटीशी कविता वाचली होती.
एकांत आणि वास
मिळते हमखास
म्हणजेच संडास

हा विषय गहन आहे पण आपण सोप्पा करून सांगीतला. :-)

प्रतिसाददेखील पटले. पोट साफ तर आयुष्य सुखी!

सार्वजनिक संडासाचा फारसा अनुभव नाही पण एस टी स्टँडवरच्या सुलभ शौचालयाचा बर्‍यापैकी अनुभव आहे. तो भयंकर वास डोक्यात जायचा. शरीररचनाशास्त्र उलगडून दाखावणार्‍या विविध आकृत्या आणि चित्ररुपात मांडलेल्या लैंगिक सुखाच्या विविध कल्पना बघून करमणूक व्हायची. प्रेमप्रकरण जाहीर करण्याची सार्वजनिक संडास ही हकाची जागा! सुनिल (बदाम) सुनिता किंवा महेश (बदाम-तीर) मीना अशा जोड्या बघून हे लिहिणारी माणसं कोण असतील हा प्रश्न पडायचा. संडास आणि प्रेम हे किती विजोड कॉम्बीनेशन आहे. मोबाईल आल्यानंतर "अमुक अमुक कडे क्षक्षक्ष साठी जा" असे निरोप लिहून मोबाईल नंबर दिलेला असायचा. हे 'क्षक्षक्ष' अगदी काहीही असू शकते याची जाणकारांना कल्पना आली असेलच. शिवाय बवासीर, गरमी, पतलापन वगैरे च्या सुपरहीट जाहिराती असायच्याच. विटांचे तुकडे, दारुच्या रिकाम्या बाटल्या, कंडोमची थकलेली वर्तुळे, माव्याची पाकिटे, सिगारेट-बिडीची थोटके, वगैरे ऐवज या शौचालयांची शान अधिकच वाढवायचा.

पर्सनली संडास हा माझा "मी-टाईम" आहे. वर्तमानपत्र, पुस्तक वाचणे, गाणी ऐकणे, दैनंदिनी लिहिणे, विचार करणे, वगैरे कामे संडासात बिनबोभाटपणे आणि उत्तम प्रकारे होतात...

https://www.misalpav.com/node/8554
आमच्या मिथन्याचा लेख नक्की वाचा. विषय कसा फूलवलाय बघा. :)

-दिलीप बिरुटे

धाग्यावर अनेकांनी कुंथुंन घेतलेल दिसतय ! :)))))
माझ्या आठवणीतले चाळीतले संडास आहेत, सिमेंटची चाळ आणि लाकडी चाळ !
फार छोटासा काळ चाळीत गेलेला आहे... त्याची मजा कुठेच नाही. मी अतिशय वांड असल्याने आमच्या बाजुला राहणार्‍या डुडायडु बाईंना एकदा लयं छळल व्हंत !
एकदा कार्यक्रम आटपुन बाहेर आलो असता समोर डुडायडु बाईंना पाहिले. वाट पाहत होत्या बिचार्‍या ! वांड मुलाचे डोके नको तिकडे वेगात चालते, तसे ते माझे चालले... बाईंना थोडे पिडावे असे क्रांतिकारक विचार आले आणि त्याची अंमलबजावणी लगेच सुरु झाली. बाईंचा वेळ समजला होता [ वांड डोके फास्ट चालते ] त्यामुळे आधी जाउन चिंतन करण्यास सुरुवात केली, दारावर माझ्या नावाच्या थापा पडल्या तेव्हा कुठे मला चिंतनातुन बोध झाला ! वेग वेगळ्या वेळी बाहेर पडुन केलेल्या चिंतनातुन ज्या गोष्टी समजल्या त्या अश्या :-
१} अशा प्रकारे कोणासही त्रास देउ नये.
२} प्रेशर कंट्रोल करायचे असल्यास फेर्‍या मारतात.
३} पाणी मौल्यवान असते.
४} वेळेचे महत्व
५} एरंडेल घ्यावे, फायदा होतो.

मदनबाण.....
आजची स्वाक्षरी :- नि मैं वोडका लगा के तेरे नाल नाचना, नि मैं वोडका लगा के तेरे नाल नाचना, होय मैं तेरा ही ना रटना अड्डी मार के वेहदा पट्टना अज्ज मैं टल्ली होक हटना नि... :- Nawabzaade

आमच्या वाड्यातील सार्वजनिक संडासाला मागच्या बाजूला (दारासमोर) एक खिडकी होती आणि त्याच्या मागे उकिरडा होता.

दिवाळीमध्ये काही टारगट पोरं संडासाच्या खिडकीच्या गजाला बाहेरच्या बाजूने संडासातून दिसणार नाही अशा बेताने एक सुतळी बॉम्ब बांधून ठेवत असत.
संध्याकाळी किंवा रात्री वाड्यातील काही विशिष्ट्य (आणि शिष्ट) मंडळी संडासात गेली हि टारगट पोरं उकिरड्याच्या बाजूने सुतळी बॉम्ब पेटवत आणि पळून जात.
खिडकी जवळच बॉम्ब फुटल्याने संडासात मोठ्ठा आवाज होई आणि त्यामुळे संडासातून बाहेर आल्यावर सुतळी बॉम्बपेक्षा मोठ्ठा ओरडाओरडा आणि पोरांचा उध्दार होत असे. :)

सगळ्या जगा"शी" निगडित असा पण दुर्लक्षित असा विषय... याला वाचा फोडल्याबद्दल अभिनन्दन...!!!