पूर्वा ( भाग २ ) (सत्यकथेवर आधारित )

" अगं पूर्वा, ये ग जरा मदत करायला . " राहुलची आई तिला बोलावत होती .
" हो येते ना काय करताय ? " - पूर्वा
" अगं काय हा पसारा झालाय त्यातून काय करायचा सुचत नाहीये बघ राहुलला लाडू खायची इच्छा झाली होती म्हणून हे सगळं घेऊन आले पण या कामाच्या रगाड्यात काही करायचं होईना . आज जरा वेळ मिळाला तर हा सगळं पसारा झालाय . मी आवरून घेते मग आपण बसुया करायला. " अहो तुम्ही बसा काकू मी आवरते पसारा . "
" अगं तुला कुठं हि काम सांगू . "
" अहो असू द्या हो मी करते हे . तुम्ही बघा किती दमलाय आणि किती घाम आलाय तुम्हाला . थोडा वेळ बसा तोपर्यंत होईल माझं . "
" बर बाई बसते मी . तू आलीस म्हणून मला जरा तरी आराम मिळाला नाहीतर काही सुचत नाही बघ . "
बोलता बोलता तिनं सगळं आवरून घेतलं . " चला झालं माझं . "
" अगं एव्हढ्यात झालंही कामाचा उरक चांगला आहे तुझा . " तिने कढई गॅसवर ठेवली . " काकू तूप कुठं आहे ? "
" अगं तूप कुठल , मी डालडाच वापरते . हे बघ इथे आहे . "
" आणि बेसन . "
" हे बघ इथं आहे . अगं तुला मदतीला बोलावलं आणि सगळं तूच करतेय . "
" त्यात काय बेसन लाडू आहेत . काय वेळ लागतो का त्याला ? "
" हो ग ते आहे पण म्हटलं सोबतीला कोणी असले म्हणजे बर वाटत म्हणून तुला बोलावलं तर इथं तूच सगळं करतेय . "
" अहो काही नाही कॉलेजमधून आल्यावर दुपारी मोकळीच असते . "
" अगं पण तुझी आई म्हणेल माझ्या लेकीला कामालाच ठेवून घेतली काय . "
" आई काही म्हणत नाही . मी येत जाईन . "
" बर बाई एक तू आहेस, नाहीतर आजकालच्या पोरी कोणत्याही कामाला हात लावत नाहीत . "
तिचं त्यांच्याकडे जाणं रोजचच झालं . त्यांनाही मदत होऊ लागली आणि बोलायलाही कोणीतरी भेटलं . दोघींचं छान जमायचं . पूर्वा आईपेक्षा त्यांच्याकडेच जास्त असायची . एकदा पूर्वाची आई आणि त्या बोलत बसलेल्या त्यात पूर्वा आणि तिची स्तुतीच जास्त असायची . " पूर्वा ज्या घरी जाईल तिथे नंदनवन करेल बर का . "

" काय रे काय झालं ? " - पूर्वा
" अगं आई थकलीय तिला नाही जमत नानांचं करायचं आणि तुला तर माहित आहेच कि तब्बेत ठीक नसते त्यांची . त्यांचं सगळं करावं लागत . स्पंज बाथ द्यावा लागतो आणि मला अभ्यासातून आणि बाकीच्या एक्टिविटीतून वेळ मिळत नाही " - राहूल
" मी करेन कि सगळं त्यांचं "
" अग तू कशी "
" का लग्न करून याच घरात यायचं ना मला , आता लग्न झालं असत तर केलाच असत ना , मग आता का नाही ? बायकोच आहे मी तुझी . "
त्यानं तिला मिठी मारण्याचा प्रयत्न केला
" उं आई आहेत "
" का बायकोच आहेस ना मग काय झालं
" मग काय सगळ्यांसमोर "
" मग रात्री ..."
" ए जा .... कुत्र्या "
" एक ठरव ना काहीतरी बायको आहेस कि नाहीस ? "
" आहे पण हे सगळं लग्नानंतर "
" तुझ्याशिवाय आता राहवत नाही ग , अशी नको ना राहूस माझ्यापासून दूर . "
" आहे रे मी तू तुझं शिक्षण पूर्ण कर मग आपण असू ना आयुष्यभर सोबत "

" काय साहेब आता वेळ नसतो तुम्हाला मला भेटायला . " - पूर्वा
" अगं काम असतात त्यातून नाही भेटत . " - राहूल
" अरे ऐक ना माझ्या घरी मला स्थळ सांगून यायला लागली आहेत "
" अरे वा चांगलं आहे कि मग "
" काय चांगलं आहे ? "
" अगं बघ एखादा चांगला आणि कर लग्न "
" काहीही काय बोलतोय माझं मी कस सहन करतेय आणि तुला चेष्टा सुचतेय माझी " तिच्या डोळ्यात पाणी आलं होत .
" अगं गम्मत केली मी , आपण करू हं लग्न कुणाशी बरं करूया ? "
" ए नको ना रे अशी चेष्टा आता मला सहन नाही होत . बोल ना एकदा घरी . "
" ठीक आहे आता खुश "
त्याच्या बोलण्यानेही तिला धीर आला .

त्याने घरी सांगितलं तिच्याबद्दल

" अरे कस शक्य आहे हे ती आपल्या जातीची आहे का ? लोक तोंडात शेण घालतील आपल्या
अग पण ती आपल्या घरातलं सगळं काम करत होती , स्वयंपाक करते , आजोबांचं सगळं केलं तिन "
" हे बघ यासाठी एखादी नर्स , कामवाली आणि स्वयंपाकीण असते, तिला घरातली सून नाही करत , सून तोलामोलाची आणि आपल्या जातीतीलच हवी . "
" मी तिला काय सांगू ? "
" कशाला काय सांगायचंय , पण तरीही सांगायचंच असेल तर सांग कि आई बाबांच्या शब्दाच्या बाहेर नाही मी , नाहीतर असं बोल कि ते स्वतःच्या जीवाचं बरंवाईट करतील , मी त्यांच्या शिवाय नाही राहू शकत . "

" पूर्वा , मी घरी सांगितलं आपल्याबद्दल पण घरचे नाही म्हणाले . "
" ए नको ना रे अशी चेष्टा करू मला भीती वाटते "
" चेष्टा नाही करत आहे मी खर सांगतोय मी , मी सांगितलं घरी मग बाबा खूप चिडले , आईनं तर जीव देईन अशी धमकीच दिली आहे . "
" का म्हणून मी तर नेहमी तुमच्या घरी येते , तेव्हा तर कुणाला काही वाटत नाही आई तर किती स्तुती करतात माझी बाबाही छान बोलतात . मग आता काय झालं .
" अगं ते वेगळं आहे आणि हे वेगळं आहे . इथे सून व्हायचं आहे तुला आणि त्यांना जातीतलीच मुलगी हवी आहे .
" इथं जात कुठं येते , तुमच्या घरात काही बनवलं तर ते आमच्या घरी येत आणि आमच्याकड काही बनवलं तर ते तुमच्याकडं पण येतच, शेजारी नातेवाईकच असतात तसेच आपण आहोत ना . तुमच्या घरी मी स्वयंपाक बनवते तेव्हा कुणाला काही वाटत नाही . मी घरातलं सगळं आपुलकीनं करते तेव्हा कुणाला काही वाईट वाटत नाही . मग आताच का . आई तर किती बोलतात भरभरून माझ्याबद्दल जिथं जाईन मी लग्न करून तिथं नंदनवन होईल असं म्हणत होत्या . मग आता असं का ? नाही मी बोलते एकदा त्यांच्याशी ऐकतील त्या माझं . आणि नंतर कशाला आताच बोलते मी " असं म्हणत ती जाऊ लागली . त्यानं तिला थांबवलं " थांब . तू असं काही करणार नाही तिनं तुला घरात घेऊन यायचं नाही, इतकच काय तिच्या समोरही आणायचं नाही असं सांगितलंय . ती जीवाचं काहीतरी बरंवाईट करेल . "
" पण मी आता काय करू मी तर तुझ्याशिवाय आयुष्याची कल्पनाच केली नव्हती . मी काय करू आणि कशी राहू . "
" होईल काहीतरी . बर मी निघतो मला काम आहे जायला हवं "
" प्लिज थांब ना असा नको ना रे जाऊस " पूर्वाने त्याला अडवण्याचा प्रयत्न केला .
" अगं काय करतेय तू सोड मला पाहिलं कोणीतरी काय म्हणतील "
त्यानं तिला दूर केलं आणि तो कोरडेपणान निघून गेला .

ती कितीतरी वेळ त्याच्या पाठमोऱ्या आकृतीकडे पाहत होती आणि तिच्या डोळ्यातले अश्रू काही थांबत नव्हते . शेवटी ती उभ्याउभ्याच कोसळली . आवाज ऐकून आई बाहेर आली पूर्वा, अग पूर्वा काय झालं तुला ?

तिला हॉस्पिटलमधे घेऊन गेले . " काहीतरी शॉकमध्ये आहे ती त्यामुळे बीपी लो झालय तीच . जरा दोन दिवस राहूद्या हॉस्पिटलमधे अंडर ऑबसेर्व्हशन राहील मग सुट्टी देऊ . ओके बेटा टेक केअर .
थँक यु म्हणून ती कसनुसं हसली .

तीच लक्ष बाहेरून येणाऱ्या राहुल कडे गेलं तिच्या डोळ्यात एकदम चमक आली आणि ती उठून बसू पहात होती , तेव्हढ्यात तो म्हणाला काम आहे मला आता जायला हवं . काळजी घ्या असं अर्धवट तिच्याकडे आणि पटकन नजर वळवून तिच्या आईकडे पाहत तो निघाला जाताना हातातला बिस्किटचा पुडा त्याने टीपॉयवर ठेवला . ती कितीतरी वेळ त्या पुड्याकडे नुसतीच पाहत होती .

काही दिवसांनी तो आला
" माझं लग्न ठरलय "
" तू करणार आहेस "
" काय करू ? आईबाबांची तशी इच्छा आहे आणि मी त्यांच्या शिवाय नाही राहू शकत "
" आणि माझ्याशिवाय राहू शकतोस ? असू दे . तुला त्रास नाही देणार मी . जा तू कर तुझ्या घरच्यांच्या मनासारखं "

त्यानं जाताना पत्रिका दरवाजाशेजारी टेबलावर ठेवली . त्याच सगळंच ठरलं होत . तो फक्त पत्रिका द्यायला आला होता पण तीही द्यायची हिम्मत नाही झाली त्याची .

" काय करतो आहेस तू " पूर्वा दूर होण्याचा प्रयत्न करत म्हणाली .
" नवीन आहे का हे " - राहूल
" लग्न झालाय तुझं आता "
त्यानं आवेगाने तिला जवळ ओढलं
" पण माझं मन तुझ्यातच गुंतलय , कशी आहे ती ? मला अजिबात आवडत नाही ती तिच्याजवळ गेलं कि तुझी आठवण होते मग मी काय करू ? "
" तुमच्यामधे काही झालं नाही ? "
" नाही ग तुझ्याशिवाय कुणाचाही विचार नाही करू शकत मी ? " असं म्हणून त्यानं तिला जवळ ओढलं ओठांना ओठ भिडले होते मनातली तगमग शरीराच्या रूपानं बाहेर येऊ पाहत होती . त्याची बोट तिच्या पाठीवरून फिरत होती त्याचा हात पाठीमागे तिच्या ड्रेसमधे जाऊ पाहत होता तिने सगळी ताकत लावून त्याला स्वतःपासून दूर केलं " काय करतोय तू ? "
" नाही . आता मला तुझ्यापासून अजिबात दूर राहायचं नाही . मला आता तुझ्यासोबत पूर्णपणे एकरूप व्हायचं आहे . असं म्हणत तो परत तिच्या जवळ येण्याचा प्रयत्न करू लागला . तिने त्याला दूर लोटलं . " नाही . अजिबात नाही . कोण समजलास कोण मला तू ठेवलेली कि आणि कोण ? "
" अग तस नाही "
" तस असेल तर आधी तिच्यापासून दूर हो मगच माझ्याकडे ये "
" आईबाबांसाठी मी तिला नाही सोडू शकत "
" मग मला विसरून जा "
" तू मला थोडा वेळ दे . मी सोडतो तिला . " असं म्हणत तो परत तिच्या जवळ आला
" जेव्हा सोडशील तिला तेव्हा ये " त्याचा नाईलाज झाला .

" आधीच कॉम्प्लिकेशन्स होत्या आणि आता तर तीच मिसकॅरेज झालं , बहुदा ती आता परत कधीच आई नाही होऊ शकणार " - राहुल
" ती प्रेग्नेंट होती , तू तर म्हटला तू कधीच तिच्यासोबत .... मग हे कस " - पूर्वा
" अग एकदा असच झालं आमच्यात " - राहुल
" काय बोलतोय तू ? असच ?आणि एकदाच झालं कि रोज होत काय माहित ?आणि माझ्याकडून काय हवंय तुला ? आता फक्त माझं शरीर ? अरे मनापासून प्रेम केलं होत रे तुझ्यावर आणि तू ... छी घाण वाटतेय मला तुझी आणि माझीही . तू इतका नालायक आहे म्हणून तुझी आणि तुझ्यावर प्रेम केलं म्हणून माझी . तू निघ इथून . "

" आता लग्नाची इच्छा नाही " - पूर्वा
" अगं असं कस चालेल लग्न न करताच राहणार आहेस का ? " आई तिला समजावत म्हणाली .
" का काय फरक पडतो त्याने ? "
" ऐक असं सोपं नाही जगणं . "
" पण मला नाही करायचं लग्न . "
" अगं आता येणारेत ते . आता नुसती भेट तरी पुढचं पुढे पाहू . "आता तिचा निरुपाय झाला होता , ती तशीच अधुऱ्या मनाने भेटली त्यांना , त्यातल्यात्यात मुलगा जरा डिसेन्ट वाटलं . त्याने शेवटी दोघांनाच बोलायचं आहे असं सांगितलं . तिला जरा बर वाटलं . थोड्या इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्या त्यानंतर त्याने ती त्याला आवडल्याचं सांगितलं आणि तिनंही स्पष्टपणे तिचं मत सांगावं असं सांगितलं . तिला हे आवडलं पण तिला त्याला अंधारात ठेऊन काही करायचं नव्हतं म्हणून स्वतःचा संपूर्ण पूर्वइतिहास सांगितला .

त्यानंतर काही क्षण शांततेत गेले . पुढे तो म्हणाला
" बर झालं हे तू आधी सांगितलंस "

तो बोलताना ठीक बोलला पण नंतर नकार आला त्यांचा .

" पूर्वा तू हे सगळ्यांना नको सांगत बसू प्रत्येकाला हे झेपणार नाही ,आणि तुझी बदनामी होईल "
" असुदे काय फरक पडतो बाय द वे मी आता कॉम्पिटेटिव्ह एक्झामचा अभ्यास करते आहे
माहीत नाही माझं आयुष्य मला कुठं घेऊन जाईल आणि कुठं नाही पण चालते आहे, लढते आहे, चालायची थांबणार नाही, लढायची थांबणार नाही .

( ही कथा इथे संपते , पण ख-या आयुष्यात इथूनच तर खरी सुरूवात होते )