हलले "दु"कान

पहिलाच प्रयत्न होता कळला नाही म्हणून.: (मीच नीट माडण्यात ऊणा पडलो खरा)

गर्धभरास नवतज्ञाची फक्क्ड खाशी, वरवर करू रंग-रंगोटी !
राजदरबारी अन शासन्काठी जातीवीण का मिळे लंगोटी ?!!

मिपावर व मिपाबाहेरही विचारवंत म्हणतात जात-पात नको, जात-आरक्षण सोडा त्या वर हे भाष्य.

सुग्रासान्नाची मिळता थाळी, लाथाळू करंटे सत्वर !
मिरवावी ओकारी त्रिकाळी, नको दाद नको ढेकर !

रेकर जिथे तिथे अगदी चांगल्या चर्चा धाग्यात जुन्या नव्या ओकार्या काढून किळस आणतात त्यावर

द्वादशबुद्धी जाणता मर्दा! बाकी फुटकळ चिल्लर खुर्दा!
दुष्काळाची साधून संधी! पित्यांची भरपूर चांदी !

१२मती जाणता,आणि आत्ता मोर्चाची भाषा करीत आहेत.

जलशिवाराची येता उग्वण, मारूया मुजोर चौका आपुला व्याही त्यालाच ठेका !
द्वाड देव्याची अजब शिकवण, अड्वा फकस्त पाणी, कसली पोळी कसले शिकरण !

देवेंद्राने जलयुक्त शिवार योजना थेट+समर्थ्पणे राबीवली आणि लोकप्रतीनिधींचा हस्तक्षेप-नियंत्रण टाळले त्याचे चांगले परीणाम झाले जलयुक्त शिवार योजना

पण लोक्प्रतीनिधींना मलीदा लाटता आला नाही.त्यांची कोल्हेकुई दोन महिन्यांपूर्वी आली होती.सकाळ्+पुढारीत.

दिव्यामराठीची पळवून लाटी ! जिथे तिथे हळूच वाटी !
भाजे पापड कुर्रम्कुर्रम ! मिळता थापड भुर्रभुर्रम !

लाटकरांनी दिव्यमराठीतून केलेली उसन्वारी आणि त्यांना मिळालेले मिपा प्रेमाचे आहेर.

होत असे डोक्याची मंडई !जुनाच तांब्या नवी कल्हई !
तिखट मुळा गोड गाजर !चिवट खुळा घोडं लाजर !

गेल्या आठवड्यात आलेल्या जुन्याच विषयांवरील आक्रस्ताळी धुमाळी धागे त्यावर हे भाष्य.
अंतीम कडवे हे भंगार कवन कुणी रचलंय त्याची त्याला तरी याद रहावी म्हणून नाम निर्देशन.

आणि हो "दु" कान म्हणजे दोन कानांच्या मधला प्रदेश

होबासरावांच्या पारख्या नजरेला दाद.