पूल

सु रे ख.

वाह!!!!!! मिका वाह!!!!!!!!!!

अप्रतिम.

अरे व्वा! मस्त आहे कविता. पुलाची अशांतता अस्वस्थ करणारी आहे.

किनारे किनार्‍यांच्याच जागेवर राहतात
पूल मात्र बिचारे उगाच
आपला जीव टांगणीला लावतात

क्या बात है ! हे एकदम भावलं !!

विशेषतः किनारे व पूल यावरील भाष्य.
कवितेतली ही ओळ वाचताना,

पिंपळपान घेऊन
जिर्ण, जर्जर, जाळीदार अन् गडद
उगाचच, आचार्य अत्र्यांनी उद्धव ज. शेळके यांच्या एका गोष्टीची केलेली चिरफाड आठवली.

शेवट विशेष आवडला.... क्या बात है..

मस्त मिका. आवडली पुलाची व्यथा.
आजकाल सगळ्यांच्या व्यथा यायलागल्यात. पुलानेच काय घोडे मारलेय. ;)
बाकी मध्यस्थांची होतेच अशी ओढाताण.

कविता आवडली रे.
(त्या पुलाला बरं वाटेल असं लिही एकदा. ;) )

कविता आवडली!!

कविता आवडली!

हा पुल कधीच शांत नसतो...
वाहवा..! क्या बात है. सुरेख रचना..

हा पूल कधीच शांत नसतो
----
वाहवा..! क्या बात है. सुरेख रचना.

असं म्हणतात कि पूल दोन किनार्‍‍यांना
जोडण्यासाठी असतात..
पण ते खरं नाही
किनारे किनार्‍यांच्याच जागेवर राहतात
पूल मात्र बिचारे उगाच
आपला जीव टांगणीला लावतात

काय लिहिलय....सुभान अल्लाह ....!!!

असं म्हणतात कि पूल दोन किनार्‍‍यांना
जोडण्यासाठी असतात..
पण ते खरं नाही
किनारे किनार्‍यांच्याच जागेवर राहतात
पूल मात्र बिचारे उगाच
आपला जीव टांगणीला लावतात
-----
खरचं
हा पूल कधीच शांत नसतो

मिका …ख़ुप भारी मित्रा !!!