१७ अगेन..

चित्रपट पाहिल्यानंतर मनात असा विचार आला की खरेच असे झाले तर..?
आपल्याला जर परत वय वर्षे सतरा होण्याची संधी मिळाली तर..?
आपण आयुष्यात काय वेगळे करू ?

अगदी माझ्या मनातला प्रश्न मांडलास. परवाच मी एका मित्राशी बोलत होते. माझ्या दोनवर्षाच्या मुलीच बाल्पण बघून मलापण वाटायला लागल की मी पण अत्ता अशी लहान झाले तर काय बहार येईल.
पहिला विचार मनात आला तो म्हणजे माझ्या आइबाबांना जर मी लहानपणी त्रास दिला असेल तर तो कमी देण्याचा प्रयत्न करेन. अत्ता आईच्या रोल मधे आल्यामुळे कळत आहे की तिला व बाबांना किती छळलं असेल लहान असताना अजाणतेपणी.
बाकी मज्जा तर भरपूर करेनच.

मला परत मागे जाऊन फक्त रुटीन आयुष्यातील दोन मिनिटाचा काळ कट करायचा आहे. बाकी, आयुष्यात या क्षणापर्यंत मागे काही राहीलं म्हणून बोच नाही. अलवेज हॅपी म्यान. :)

आता ती दोन मिनिटं काय असतील धागा कर्तीने अंदाज लावला पाहिजे. :)

-दिलीप बिरुटे

समकालीन आयुष्यायात पॅरामिलिटरी अकादमी पाहिली, तिथे केले जाणारे संस्कार घेतले, देशसेवेचे व्रत घेतले, परत 17चा झालो तर आकाशपाताळ एक छाप मेहनत करून मी राष्ट्रीय संरक्षण प्रबोधिनी उर्फ NDA मध्ये प्रवेश घेईन, माझे भंगलेले स्वप्न पूर्ण करीन नखशिखांत ऑलिव्ह ग्रीन रंगात रंगून जाईन, परत एकदा पॅरा कमांडोज साठी प्रयत्न करेल :)

इफ ओन्ली 17 अगेन

डेक्कन कालेजात पुरातत्वशास्त्राचे शिक्षण घेतले असते आणि आता राखीगढी किंवा तत्सम ठिकाणी उत्खनन करत बसलो असतो :)

मी सतरा असते तर मेडिकल वेटिंग लिस्ट मधल्या दुसर्या नंबरसाठी थांबुन मेडिकलला गेले असते!

हाय ते बरं हाय....जाऊद्या गाडी !

सतरा खरच नको, जिंदगीतल बेक्कार वर्ष होते.
पळून जाऊन बाईकचे गॅरेज टाकलो असतो.

तेव्हा घरातून पळून जाऊन दूर निर्मनुष्य जंगलात एकटेच जाऊन कायमचे राहावे असे खूप तीव्रतेने वाटत होते, तसं करायला मिळालं तर करिन... लय लोकांचे लय त्रास वाचतील... ;)

मी सतराचाच आहे. फक्त वय एकवीस सांगतो. ;-) वीह्ही वाह्हू वाह्ह्यॅ!

फक्त माझ्या वडिलांना भेटण्यासाठी आहे. ते नेमके मी त्याच्या दुप्पट वयाचा झाल्यावर गेले.:(

शैक्षणिक जीवन ठीक होते , त्यात आणखी चांगले मार्क्स मिळवून पुढे काहीही उपयोग झाला नसता आणि पुढे व्यावसायिक जीवनातही काही फरक पडला नसता. पण त्याकाळी आवडायच्या अश्या मुलीला/मुलींना प्रोपोज अथवा किमान कोफीपानासाठी तरी विचारले असते. timepass म्हणून पण लफडे करता येते हि कल्पना त्यावेळी माहिती नव्हती. आता त्या मुलींची लग्न होऊन पोरं झाली आहेत. असो, गेले ते दिवस राहिल्या त्या आठवणी.

मला असेही सगळे मी १७ चीच दिसते असे म्हणतात.. त्यामुळे मी वागतेही त्याला साजेल असंच ;)

गायभने! १२वीआठवते...

NDA मध्ये प्रवेश घेऊन भूदलात रुजू झालो असतो

हा एक विपणनाचा डावपेच (marketing strategy) आहे. घाऊक प्रमाणावर घेतली तर १३० किरकोळ घेतली तर १८० रुपये.
घाऊक भाव हा कमीत कमी दहा किलोला म्हणजे माणूस विचार काय करतो? ५०० रुपये वाचतात नाही तरी डाळ आपल्याला लागणार आहेच त्यातून नंतर भाव वाढला तर?
म्हणजे १० किलो डाळ एका फटक्यात खपली.
शिवाय किरकोळीत घेणारा माणूस म्हणतो जाऊ दे महाग आहे तर अर्धाच किलो घ्या.
पण हिशेब डोक्यात पक्का कि आपले २५ रुपये बुडाले. मग जेंव्हा हातात पैसे येतात तेंव्हा दहा किलो घेऊन टाका. पंचवीस रुपयाचा तोटा ५०० रुपये फायद्यात वळता झाला.
अशा वीस किरकोळ घेणाऱ्या लोकांना पिशव्या बांधून देण्यापेक्षा सौ सुनार कि एक लुहार कि. हा हिशेब आहे.
५० % सूट म्हणून जाहिरात करणाऱ्या कंपन्या आपले कपडे ५० % सूट म्हणून देत नाहीत तर एकावर एक फुकट म्हणून आपला मागच्या वर्षीचा न खपलेला माल तुम्हाला खपवतात तसेच आहे. एकच हवा असले तर ३० % सूट मिळते. पॅन्टलून , सॅन फ्रिस्को, पीटर इंग्लंड इ कंपन्यांचे पावसाळ्यात सेल असेच असतात.

आपल्याला नाय १७ चं आकर्षण.हाय तो पुढचा स्पीड बराय.

आमच्या बोटीवरचा कॅप्टन कोचीनचा होता. त्याने घर बांधताना चाणाक्षपणे दोन प्लॉट्स शेजारशेजारचे विकत घेतले होते. एकावर बंगला बांधून पाच वर्षं राहिल्यावर त्याने 'ह्या घरात कायकाय सुधारणा पाहिजेत' याची यादी केली आणि दुसर्या प्लॉटवर तसा सुधारित बंगला बांधला. मला तो भेटला तेव्हां या दुसर्या बंगल्यात राहायला जाऊन तीन वर्षं झाली होती. मला म्हणाला, "मी तेव्हां तीन प्लॉट्स विकत घ्यायला पाहिजे होते. या घरात देखील चुका आहेतच!"

तात्पर्य काय, तर '17 again' नी फक्त भूक चाळवली जाईल. पोट '17 again and again and again' नी देखील भरणार नाही.

अजुन थोडा लहान होता आलं आणि थोडी परीस्थीती बदलण्याची पण मुभा दोन्ही मिळाले तर
पोटभर जेऊन घेतलो असतो, माझी स्वतःची नवी कंपासपेटी घेतली असती, नवी पुस्तके नव दफ्तर, शाळेजवळच्या गाडीवरुन
केव्हाही कितीही वेळा क्रिम बिस्कीट घेऊन खाल्ल असत.
साल सगळच जुन सगळच अपुर.

परत १७ ची झाल्यास मी अजून सिरियसली अभ्यास करेन, आयुष्य मोकळेपणाने एन्जॉय करेन आणि आईच्या घरी मनसो़क्त राहून घेइन.आता लग्न झाल्यावर, स्वतः आई झाल्यावर कळत की तिला किती त्रास दिला होता,उलट उत्तर दिली होती,गृहीत धरल होत..

अजून दोन वर्षांनी जेव्हा मी अठरा वर्षांचा होईन तेव्हा मी या विषयावर विचार करेन.

तो पर्यंत मी बाकिच्यांच्या प्रतिक्रीया वाचत बसतो.

पैजारबुवा,

स्वतःलाच चार कानाखाली लावल्या असत्या.

"हरामखोरा अभ्यास कर.. सोड तो गेम थोडे दिवस " असं म्हणून . .

परत गेम चालू केला असता.. =]]

No regrets.. जे आहे ते चांगलंय ..

इंटरनेट वर मिपा शोधल असत ..सदस्यत्व घेतल असत..
नुकतच चालु झालत..
च्यामारी जेष्ठ मिपाकर म्हणुन मिरवता आल असत..
गेलाबाजार मिपा संपादक झालो असतो.
शक्य झाल तर हे जमाव ही भासंपदी प्रार्थना..
(no guilt in personal life)