हंस उडू पाही...

लावले कुलुप, बंद केली दारे
आतला हुंकार तरीही थरारे

सध्या एका विशिष्ट मनःस्थितीत आहे. हे शब्द खूपच जवळचे वाटले.

बिपिन कार्यकर्ते

कविता वाचायला मस्त वाटली पण पहिल्या दोन कडव्यांचा संबंध पुडच्या दोन कडव्यांशी नाही लागला. हसं उडून गेला असावा.

जाण्याबद्दलच्या वेगवेगळ्या उपमा प्रभावी आहेत.

(पण कुलुपबंद हुंकाराचे केवळ थरारणे पहिल्या तीन कडव्यांमधल्या धीट सीमोल्लंघनापुढे... तीन पायर्‍या वरती-वरती चढल्यानंतर चौथी पायरी खाली असून पाऊल चुकते तसे भासले. त्या थरार्‍यातही मोठे धैर्य आहे - मान्य आहे. पण तसे सांगणारा कुठलातरी सशक्त शब्द हवा होता, असे राहूनराहून वाटते.)

असं समजून घेता आलं. त्यानुसार कविता चांगली, कारण वाचायलाही एक लय मिळते आहेच. शिवाय 'लावले कुलूप, बंद केली दारे; आतला हुंकार तरीही थरारे' यातून ती एक अर्थ कन्व्हे करते (बिपिनने हे नेमके टिपले आहे).
प्रतिमेचे योजन तसेच आहे का, हे मात्र कवयित्रीनेच सांगावे.

पहिल्यांदा वाचल्यावर नाही समजली. पण पुन्हा वाचल्यावर भरारी घेण्याच्या इच्छाशक्ती किती प्रबळ आहे हे जाणवले.
दार बंद आहे तरीही जो हुंकार आहे त्यात एक थर थर आहे.. उडून, पळून जाण्याची. मस्तच.
व्वा! निरजा.... जियो.
- (सर्वव्यापी)प्राजु
http://praaju.blogspot.com/

चंद्राचा पहारा आभाळाचे कायदे
हंस उडू पाही अवघड इरादे

वा! क्या बात है..
एक वेगळीच कविता..!

तात्या.

भरपूर वेगवेगळे अर्थ लागलेत इथे!!
बाकी, कविता मस्त झालीये!! शुभेच्छा! :)
मुमुक्षु

कविता समजायला अंमळ अवघड गेली!
वरील बर्‍याच समीक्षकांच्या मताशी सहमत झाल्यासारखे वाटते आहे.

चतुरंग