श्रीगणेश लेखमाला ९ : माझी चित्तरकथा

"ज्यात तुझे मन खर्‍या अर्थाने रमतेय, तेच कर. जसे जमेल तसे कर. अगदी परत शून्यातून सुरुवात कर, पण तेच कर."

हे असे सांगणारे जिवलग मित्र जवळ असरील तर, तुम्ही सगळ्यात सुखी मनुष्य आहात.

एकच नंबर रे भावा.

अभ्या तुझे प्रत्यक्षातले वय अजुन फारसे नसेल पण अनुभवाचे वय बरेच अधिक आहे हे नक्की. एक मनस्वी कलाकार म्हणून तुला ओळखत होतोच. पण धडपडत तयार होत गेलेला एक यशस्वी व्यावसायिक हे रुप नेमकेपणाने आज प्रथमच कळले.

या अनुभवकथनासाठी खूप धन्यवाद. हे वाचून अनेकांना प्रेरणा मिळेल.

तुझ्या भविष्यातल्या वाटचालीसाठी अन स्वतःच्या आनंदासाठी चित्रं काढायला संधी व निवांतपणा मिळावा यासाठी शुभेच्छा!!

खरंखुरं कलंदर आयुष्य आणि कुठलीही तडजोड न करता स्वतःला योग्य वाटेल तेच करण्याची जिद्द म्हणजे आमचा अभ्याभौ! जियो!

___/\___

बाकी काही बोलायची गरज नाही आणि लायकी सुद्धा. भीड!

फार आवडला लेख. परत परत वाचला. खूप शुभेछा!!

च्यायला आम्हाला आमचाच स्ट्रगल लै वाटतो राव ! भाऊ खरंच प्रेरणा मिळते परत उठून शून्यातुन चालू करण्याची असं काही वाचलं की . मनापासून शुभेच्छा पुढील वाटचालीसाठी .

कलंदर आहात...

हा अभ्या साला छुपा रुस्तुम आहे एक नंबरचा. _/\_

अतिशय आवडला लेख! पुढील वाटचालीसाठी खूप शुभेच्छा!!

सुरेख !! हॅट्स ऑफ तुमच्या जिद्दीला..

तुमची चित्तर कथा अफलातूनअाहे,लेखन शैली पण आवडली कला निकेतन मध्ये शिकलात काय?
चित्तर कथा अजून फुलू दे हार्दिक शुभेच्छा

हे सगळे वाचून 'तूच तुझ्या जीवनाचा शिल्पकार' हे वाक्य आठवले.
तुझ्या अंगी कला आहेच. तिचे व्यवसायात रुपांतर करताना हा मधला शिक्षणाचा कालावधी किती खाचखळग्यांचा होता ते समजले. लेखन आवडले.

धडपड मनःपूर्वक जिथे केली जाते तिथे यश कल्ला करते! खुप खुप शुभेच्छा!

आईशप्पथ...!! डोळ्यातून पाणी आले लेख वाचताना. तुमच्या पुढे मी खूपच फालतू आहे याची जाणीव ही झाली. पण ही जाणीव आणि तुमची धडपड एकदम प्रेरणादायी आहे. अजुनही आम्ही काही करू शकतो हेच वाटले.

या अनुभवकथनासाठी खूप धन्यवाद...!!

गेली पाच-सहा वर्षे मीपा वर आहेत त्याचा फायदा झाला असे वाटले. "श्रीगणेश लेखमाला" सारखे उत्तम अनुभव कोठेच वाचायला नाही मिळाले.

मस्तच रे अभ्या.. अगदी अवलिया दिसतोस. भयानक कष्टातून जावं लागलेलं दिसतंय तुला. सलाम तुझ्या मेहनतीला. असो. पुढील वाटचालीसाठी, प्रगतीसाठी खूप खूप शुभेच्छा!!!
खूप खूप प्रगती कर, मोठा हो!!! मनापासून शुभेच्छा!!!

आयुष्यात शेवटी मागे वळून पाहाताना किती आणि काय काय केलं या आठवणींच्या आनंदापेक्षा किती काही करायचं राहून गेलं याच्या आठवणी अधिक त्रास देतात. तुम्हाला या आठवणी छळणार नाहीत हे नक्की. मनुष्य पैशाने श्रीमंत होतोच पण अनुभवाने श्रीमंत होणं अधिक आनंददायी असतं. तो आनंद तुम्हाला लहान वयातच पुरेपूर मिळाला आहे.
आणि धडपडीचं चीज हे पैशात नसतं तर ती करतानाच्या कैफात असतं असं म्हटलं जातं. जर्नी इज़ मोअर एन्जॉयेबल दॅन सक्सेस हेही तुम्ही अनुभवलं असणार. आयुष्य जगणं म्हणजे काय हे या लेखावरून समजतं.
धन्यवाद.

काय गरज आहे असले धंदे करायची? ११ ते ५ जॉब नाही मिळणार मला? महिन्याचा पगार काय नको वाटतो? रात्रंदिवस फोन वाजत असतो. एकदा घरातून बाहेर पडलो की यायची वेळ कधीच फिक्स नाही. का करतो मग मी हे सगळं?
उत्तर एकच..
छंद.
व्यवसायाचा छंद. छंदाचा व्यवसाय.
.
साला हे १००% खर आहे. हे अनुभवयला डोक्यात खुळच पायजे.
.
तुमचा प्रवास वाचून आनंद झाला. (आपल्या सारखे येडे अजुन बी हैत)
.
मागील काही वर्षात मी तर हेच अनुभवलय की,
मराठी माणूस धंद्यात का "पडतो"........कारन मराठी माणूस थोड्याश्या आपयशाने खचुन जाऊन प्रयत्नच करत नाही. तुम्ही तेव्हाच हारता जेव्हा तुम्ही प्रयत्न करण सोडून देता.
तुमचा प्रवास हेच संगतोय की, धंद्यामधे वर-खाली होतच राहणाऱ. तुम्ही फ़क्त स्वतःचे स्वप्न,स्वतःच्या कल्पना या वर विश्वास ठेऊन वाटचाल करा देव बाप्पा तुमच्या मागे उभा राहिलच.
अभ्या भौ सलाम तुमच्या जिद्दीला. शुभेच्छा पुढील वाटचाली साठी.
तुमच्या धंद्यातील अजुन ही अनुभव येऊ दया की.

एकदा भेटायचयं एवढचं बोलतो. भेटीमधे योग्य प्रतिक्रिया देईन म्हणतो.

अप्रतिम चित्तरकथा !
अशा कठीण काळात भल्याभल्यांचा विश्वास डळमळीत होतो. कष्टमय मार्गाने यशस्वी झाल्याबद्दल अभिनंदन आणि खूप शुभेच्छा ! अजून अनुभव येउद्यात .
(शिवाय त्या निव्वळ आनंदासाठी काढलेल्या चित्रांचीही वाट पहातोय !)

श्रीगणेश लेखमाला आता आता वैविध्याने पूर्ण बहरली आहे !

चित्रे काढायला कोणी मनाई केली आहे काय? वेळ मिळत नसतो. अग्रक्रम देऊन काढावा लागतो. रोज किंवा आठवड्यातले काही दिवस ठराविक वेळ काढून छंद जरूर जोपासावेत. अगदी भरपूर खर्च करून. तो एक छान विरंगुळा असतो. पाहा पटतंय का.

अभ्या मस्त लेख

जरा विस्ताराने लिहायचे मनावर घे.

पैशाने मोठी पण मनाने छोटी धेंडे आणि

कला म्हणून मान देणारे मनस्वी व्यक्ती.

तुझ्या जिवलग मित्राला माझा सलाम.

आणि तुला खूप खूप शुभेच्छा . प्यारे भौंच्या "भीड" शब्दाला तीव्र सहम्ती+ लढ बाप्पू.

चाकरमानी नाखु

अभ्या,तुझे अनुभवाचे वय फार मोठे आहे माझ्यापेक्षा.म्हणून __/\__

"आता मला सांग, १४ हजार कमवायला काय करावे लागते? किती वेळ लागतो?"

खरं आहे वडिल हे आपले सर्वात मोठे हितचिंतक असतात ह्याची जेव्हा जाणीव होते तेव्हापासुन आपण खर्याअर्थाने मोठे झालो असे समजायला हरकत नाही.

"ज्यात तुझे मन खर्‍या अर्थाने रमतेय, तेच कर. जसे जमेल तसे कर. अगदी परत शून्यातून सुरुवात कर, पण तेच कर."

असे मित्र मिळायला भाग्य लागते यार.

तुम्ही जसे चांगले चित्रकार आहात तेवढेच चांगले लिहिता सुध्दा. प्रत्येक प्रसंग डोळ्यासमोर जिवंत उभा केला आहे. तुमचे अनुभव वाचायला आवडले एक वेगळा दृष्टीकोन शिकवुन गेले

वेळ मिळेल तसे लिहित रहा.

पैजारबुवा,

ह्या जिवलगाची मदत नसती तर
असे मित्र मिळायला फार मोठे भाग्य लागते.
या श्री गणेश लेखमालेतील एक एक लेख वाचून आमच्या सारख्यांना स्वतःबद्दल शरम वाटायला लागली आहे.
बारावी नंतर एक स्पर्धा परीक्षा काय पास झालो डॉक्टरी केली. सुखात सरळ लष्करी अधिकार्याची नोकरी लागली. ती केली त्यानंतर त्याच बळावर बाहेर हि सहज नोकरी मिळाली ती सोडून स्वतःचा व्यवसाय चालू केला. कुठेही कष्ट म्हणून घेतलेले नाहीत कि कधी पैशाची कमतरता भासली नाही. एक मात्र आहे कि डॉक्टरच व्हायचे आहे हे निश्चित होते. त्यामुळे आज ३३ वर्षानिसुद्धा डॉक्टर झाल्याबद्दल कधीही वाईट वाटलेले नाही. त्यामुळे तुम्हाला निवृत्त कधी व्हायचे आहे या प्रश्नाला "हातपाय चालतात तोवर नाही" हे वित्तीय सल्लागारांच्या पचनी पडणार नाही असे उत्तर माझ्या CNBC TV १८ वरील शो मध्ये दिले होते अशी परिस्थिती आहे. "ज्यात तुझे मन खर्‍या अर्थाने रमतेय, तेच कर" हे सांगणाऱ्या मित्राशी मी १०००% सहमत आहे.
आमचे आयुष्य कसे गुळगुळीत एक्स्प्रेस वे सारखे गेले. लोकांच्या कच्च्या रस्त्यावरील वाटचाल पाहून स्वतः बद्दल लाज वाटावी अशी परिस्थिती आहे.
अभ्या शेट तुम्हाला साष्टांग ---/\---. एकदा भेटणे आवश्यक झाले आहे.

फार छान!

अभ्यादादा सर्वप्रथम तुमचे अभिनंदन!! ब-याच गोष्टींसाठी आहे!
आपल्याला आवडत ते करायला मिळण किंवा जमण ही खूप मोठी गोष्ट आहे. अतिशय प्रेरक लेख लिहिलाय तुम्ही! आपण अमुक हेच करायला इथे आहोत हेच तुमच्या लिखाणातून आणि अनुभवातून दिसतय!

आणखी एक गोष्ट उल्लेखनीय म्हणजे जिथे आजकालची तरूण पिढी दिल्ली, मुंबई, पुणे, बेंगलुरू किंवा अगदीच भारत सोडून बाहेर अशा ठिकाणी अर्थार्जन करण्यासाठी स्थलांतरित होत आहेत (त्यात काही गैर आहे अस माझ म्हणण नाही) त्यात तुम्ही तुमच स्वत:च गाव/शहर निवडलात आणि स्थैर्य मिळवलंत! ही नक्कीच अधोरेखित करण्यासारखी गोष्ट आहे! तुमच्यामुळे मला आज मी सोलापूर जिल्ह्यातला असल्याचा अभिमान वाटला!

पैसा गरजेचा आहेच, पण न जाणो एक दिवस माझा कलंदर स्वभाव उफाळून येईल अन हे सारे झुगारून मी फक्त माझ्या आनंदासाठी चित्रे काढायला सुरू करेन. अगदी वाट पाहातोय त्या दिवसाची....

मुक्तपणे, कसलेही ओझे न बाळगता तुमच्याकडून चित्रे काढली जावीत व रसिकाच्या हृदयात त्यांना अढळस्थान मिळावे हीच सदिच्छा या ठिकाणी व्यक्त करतो.

तुमच्या जिद्दीला, चिकाटीला मेहनतीला, कर्तृत्वाला सलाम!
अजून खूप काही लिहिण्यासारखे आहे या लेखाबद्दल, त्यातल्या तुमच्याबद्दल, पण थांबतो आणि एवढेच म्हणतो...

सपने उन्ही के पूरे होते है
जिनके सपनोमे जान होती है
पंखो से कुछ नही होता
हौसलोसे उडान होती है

आता इतक्या चांगल्या लेखाला आणि कर्तृत्वाला सलाम करण्यासाठी असे उसने शब्द, चांगल नाही वाटत ना?

हे घ्या… खास तुमच्यासाठी माझ्या स्वत:च्या चार ओळी… गोड मानून घ्या!

ये ढलान की मस्ती बता रही है,
किस कदर चोटी, चढके है आये!

लुभाती वादियां मिली राहोमें
उनसेभी कर किनारा है आये!

जाना हमने ना रूकता कोई
हम भी कभी, ना थमके है आये!

- संदीप चांदणे

आहेच आमचा अभ्यादादा भारी!
अर्थात हा लेख वाचेपर्यंत किती भारी आहे याची कल्पनापण नव्हती.
__/\__ ही एवढीच प्रतिक्रिया देऊ शकते. स्वप्नं सत्यात उतरवण्यासाठी काय मेहनत, काय जिद्द आणि काय त्याग करावा लागतो याची कहाणीच वाचायला मिळाली. __/\__

मस्त चित्तरकथा !

तुमचे स्वप्न लवकरात लवकर पुर्ण होवो.

अभ्या.. उत्तम कलाकार आहे हे त्याच्या मिपावरील कलाकारीने वारंवार सिद्ध झाले आहेच. पण जीवनातही त्याने इतकी "कलाकारी" दाखवून मुख्य म्हणजे "आपल्याला काय हवे हे त्याला समजले" आणि "ते समजल्यावर त्याने हातातल्या दुसर्‍या गोष्टी सोडून हवे त्याचा एककल्लीपणे पाठपुरावा केला." हे विशेष.

बर्‍याच जणांना पहिली गोष्टच माहीत होत नाही आणि ज्या थोड्यांना माहीत होते त्यापैकी फारच थोड्यांना दुसरी गोष्ट करायला जमते... कारण पहिल्या गोष्टीला बुद्धी पुरते, दुसरीसाठी डोक्यात विचित्र वेड असावं लागतं ! या दोन्ही गोष्टी जमल्या की मात्र बहुदा एक जगावेगळं अजब रसायन तयार होतं. त्यातच जर अभ्या.. ला सापडला तसा तंबूला वार्‍या-वादळात बल देणारा आणि त्याचबरोबर जमीनीला घट्ट धरून ठेवणारा आधार (गोड पाश ?!) सापडला तर सोन्याहून पिवळे ! अश्या तिहेरी संगमाने कर्तृत्वाला व्यावहारीक झळाळी दिली नाही तरच आश्चर्य ! या सर्व गोष्टी खूप खूप विरळा आणि जीवनभर जीवापाड जपून ठेवाव्या अश्याच असतात !

कला, व्यावसायिक आणि वैयक्तीक आयुष्यातल्या उत्तरोत्तर उत्कर्षासाठी अभ्या.. ला अनेकानेक शुभेच्छा !!!

आनंदासाठी चित्रे काढायला सुरू करेन. अगदी वाट पाहातोय त्या दिवसाची....
त्या दिवशी माझ्या अपेक्षा फार म्हणजे फार कमी असतील, यात शंका नाही.

हे ज्या दिवशी विचारपूर्वक आणि समाधानाने केले जाईल त्यावेळची चित्रे पहायची मजा काही और असेल... आठवण ठेवा ! ;) :)

__/\__
अजून काय बोलनार

क्या बात है अभ्या भाऊ....
कडक्कच ! कडक्कच...
सलाम घ्या आमचा.....

साष्टांग दंडवत स्वीकारा.

अप्रतीम!

सुरक्षित हमरस्ता सोडून आपल्या आवडीची, काटाकुट्यांनी भरलेली, वेगळीच पायवाट चोखंदळायची आणि आत्मविश्वासाने आरामदायी महामार्गाला जाऊन मिळायचं, ह्यासाठी शरीराच्या हाडं आणि स्नायूंइतकेच मनाची हाडं आणि स्नायू दणकट असावे लागतात. कष्टसाध्य यशाचं कौतुक करावं तेव्हढं थोडंच आहे.

मनमौजी आणि मस्त कलंदर कल्पनांसाठी अगदी पोटभर शुभेच्छा.

मिपाच्या सुंदर बॅनर्सच्या पाठचा माणूस एवढा कलंदर आहे हे आज कळले.
दंडवत!

कलाकार म्हटलं की ,त्याने ह्या मनावर कब्जा केलाच. हीच आमच्या कलानगरीची परंपरा आहे. कदाचित आपण या गोष्टीचा अनुभव ही घेतला असेल. चांगला लेख , जिद्दीला सलाम.

क्या बात है. जबरदस्त वाटचाल.
कलाक्षेत्रात जायचेच हे ठरवून केवळ घरच्यांच्या धमकीमुळे कलाक्षेत्रात न गेलेला खटपट्या.

कधी कधी अभ्या दादासारखेच वाटते की जे पायजे ते करावे. पण तेवढा जीगर राहीला नाही आता. फुकटचे स्वतःला बांधून घेतले....जाउदे. आम्ही साले असेच मरणार..

जबरदस्त आहे राव तुमची चित्तरकथा.
काही गोष्टी वाचून मात्र नॉस्टॅल्जिक झालो.

प्रथम तुमच्या जिद्दीला सलाम. प्रिंटींग व्यवसायात जम बसवणे खरच अवघड आहे. या व्यवसायात अलिकडच्या काही वर्षात किती स्पर्धा वाढली आहे याचा प्रत्यक्ष अनुभव मीही घेतला आहे. गावगाडा आणि महानगराचा गाडा ही दोन साप्ताहिके चालवताना स्वतःची प्रिंटींग प्रेस होती. साप्ताहिकांचे काम दोनच दिवस चालत असल्याने बाहेरची प्रिंटींगची कामे घेणे सुरु केले. एक एक अनुभव येत गेले. शाई संपली त्यापासून पेपर खरेदी करण्यापर्यंत सर्वाचा हिशोब जुळवता जुळवता दमछाम व्हायची. त्यात मशिनवर काम करणारे कामगार त्यांच्या शिफ्ट आणि त्यांचे नखरे सांभाळताना अनेकदा आपणच आता हेही काम शिकून घ्यावे असे वाटायचे. पुढे पुढे तर कामगार आपल्या माघारी वैयक्तिकरित्या कामे आणून आपल्याच मशिनवर छापून देतात हे कळले तेव्हा नको हा व्यवसाय असे झाले. साप्ताहिके बंद केली त्यानंतर प्रिंटींग मशीनही विकून टाकली.
दरम्यान वृत्तपत्रात पत्रकारिता सुरु असल्याने पैश्याची अडचण नव्हती. तरिही तुमच्यासारखेच स्वतःचे काहीतरी सुरु करावे ही इच्छा अजून तग धरुन आहे. नुकतीच क्रिएटीव्ह मिडीया नावाची फर्म फक्त नोंदणी करुन ठेवली आहे. इमेजबिल्डींग पासून ते पब्लीसिटीपर्यंत बरीच कामे या क्रिएटीव्ह मिडीयाच्या माध्यमातून करण्याची आखणी केली असली तरी माझे स्वतःचे एक्सपोजर आधी व्हावे या दृष्टrने कुठे अनुभव मिळतो का याचा प्रयत्न सुरु आहे. आपण मला काही मदत करु शकाल का? आपल्या फर्म मध्ये येऊन आपण कसे काम करता हे जाणून घेण्याची इच्छा आहे. आपले सहकार्य मिळाल्यास खूप मदत होईल.

अप्रतिम!
सुरेख लिहिलंय. तुमची जिद्द, चिकाटी आणि मेहेनत, जितके कौतुक करावे तितके कमीच आहे.

सुन्दर लेख, सगळेच - चान्गले तसेच वाईट - अनुभव टिपणारा! आवडला.

अभ्या भाऊ ,आवडेश !!!मी सुद्धा comercial artist आहे.सध्या एका नियतकालिक प्रकाशनामध्ये काम कर्तोय illustrator म्हणून . खूपशा आठवणी ताज्या झाल्या.अर्थात एवढी मेहनत आणि चिकाटी नवती .थोडाफार धोपटमार्गी प्रवास :)
तुज्या जिद्दीला आणि मेहनतीला सलाम!

वाह...! गणेशा लेखमालेनिमित्ताने मिपावर रोज असे काही वाचायला मिळत आहे की वाटते... मायला आपले अयुष्यच अजुन सुरु झालं नाहीये अनं लोक मेहनतिवर कुठच्या कुठं पोचले. और आनं दो.

कांहिना लेख वाचून डोले ओले झाल्याची भावना झाली,मला
प्रतिक्रिया वाचूनहि तीच भावना झाली,सर्व
मिपाकर जरूर थट्टेखोर असतील,पण खरेतर पहिल्यांदा ते सर्हदयी
आहेत हे अधोरेखित झाले

साॅलिड. तुमच्या वडिलांनी दिलेला धडा फारच भारी आणि तुम्हाला योग्य वेळी योग्य सल्ला देणारा तुमचा जिवलगही भारी

कथा आवडली पण मनात असल्याप्रमाणे जगू न शकण्याची रुखरुखहि जाणवली.

"पैसा गरजेचा आहेच, पण न जाणो एक दिवस माझा कलंदर स्वभाव उफाळून येईल अन हे सारे झुगारून मी फक्त माझ्या आनंदासाठी चित्रे काढायला सुरू करेन. अगदी वाट पाहातोय त्या दिवसाची..."

^^^

अभ्या . . हे जेव्हा वाटेल न . तेव्हा फक्त बँक बेलेंस चेक कर . .
पुढील १५ -२० वर्षे तुझ्या नंतर बसून खातील एवढे पैसे असतील . तर बिनधास्त जा :)

(अशीच काही स्वप्ने डोक्यात ठेऊन घासत असलेला अद्द्या)

तुमची कहाणी वाचून अशा माहितीतल्या दोनेक कलावंतांची सहज आठवण आली.
असा संघर्ष, आणि त्यावरची मात! एक दिवस तुम्ही केवळ स्वतः स्वतः साठी चित्र काढू लागाल, तो दिवस लवकर उगवो,...... शुभेच्छासह.

जिंकलस मित्रा,
तुझ्या जिद्दीला आणि मेहनतीला सलाम.

खतरा जमलाय लेख. अव्वल स्ट्रगल करुन यशस्वी झालास भावा. अभिनंदन

अभ्या :)

ही चित्तरकथा थेट पोहोचली!

खूपच छान मनापासून लिहिलंस! लै भारी! मात्र हे सगळे वाचून लोकांनी तुला पुरता अभ्याशेट करू नये बस! या सगळ्यात एक लहान, त्याच्या वयाप्रमाणे वागणारा अभ्या आहे. कधी वाईट वाटलेलं सांगेल, तर कधी गप्पच होऊन जाईल, कधी लहान भावासारखा रुसेल, पण अगदी सच्चा, खराखुरा! कधीही हाक मारली की मदतीला हजर! खूप खूप मोठा हो अभ्या!! आत्ता कुठे सुरुवात झालीय.

खुप छान लेख.तुमच्या मेहनतीचे कौतुक.

|| तेथे कर माझे जुळती ||

प्रवाहा विरुद्ध पोहत धडपडत खरचटत केलेल्या प्रवासाची कलात्मक सुंदर कहाणी !

स्पेसिफिक अन पॉवरफुल लेखन ! अभ्यादादा च्या लेखनास सलाम !

मस्त लिहिलेस अभ्या , खुप मोठा हो गूणी कलाकार आहेस:)