तुम्हाला तुमच्या मुलांना मॉडेल म्हणून पाहणे आवडेल काय?

तुम्हाला तुमच्या मुलांना मॉडेल म्हणून पाहणे आवडेल काय?
हाच प्रश्न मला एकदा एका मॉलमध्ये कोणीतरी विचारला होता. अर्थात लगेच होकार दिला नाही. विचार करून सांगतो असे सांगितले.

साधारण वर्षभरापुर्वीची गोष्ट आहे. त्याचे असे झाले, एका घराजवळच्या मॉलमध्ये आमचे नेहमी जाणे व्ह्यायचे. बाहेर वेगवेगळ्या वस्तूंचे प्रमोशन चालायचे. त्यातल्या त्यात क्रेडीट कार्ड, क्लब हॉलिडेस यांनी तर फारच छळले होते. एकदा विकांताला सहकुटूंब तेथे हिंडत असताना अशीच एक गोरी गोमटी मुलगी (साधारण २०-२२ वर्षाची) आमच्या जवळ आली. उगाचच माझ्या मुलांचे कौतूक केले आणि मला म्हणाली. " फार छान फिचर्स आहेत हो तुमच्या मुलांचे, तुम्ही ह्यांना मॉडेलींग क्षेत्रात का आणत नाही?".

मी तिला तिथल्या तिथेच उडवून लावले. पण तिने मात्र नेटाने सांगितले " मी एका मोठ्या प्रॉडक्शन हॉऊस मध्ये कास्टींग मॅनेजर आहे. मॉलमध्ये हिंडत असताना सहज तुमच्या मुलांकडे लक्ष गेले आणि मला वाटले की हे दोघे फार छान मॉडेल्स होतील. आमचे बर्‍याच कंपन्यांबरोबर tie-ups आहेत. कपडे, बेबी प्रॉड्कट्स यांच्या साठी दुकानात वा टिव्हीवरील अ‍ॅड्स यासाठी आम्हाला मुलांची गरज भासते. तुम्हाला तुमच्या मुलांना मॉडेल म्हणून पाहणे आवडेल काय?"

मी सुद्धा क्षणभर विचारात पडलो. अर्थात लगेच होकार दिला नाही. विचार करून सांगतो असे सांगितले. त्यावर तिने लगेच " आहो विचार काय करताय, येत्या गुरूवारी अंधेरीला ऑडीशन आहे." असे सांगून लगेच आपले व्हिजीटीग कार्ड आणि अंधेरीचा पत्ता दिला. नक्की या हं ...काही पैसे भरायला लागणार नाहीत हे ही सांगितले. जाता-जाता तिने हळूच माझ्या बायकोच्या कानात "तिथे जाऊन माझे कार्ड दाखवा म्हणजे तुम्हाला priority मिळेल" अशी टिप दिली. (यासाठी बरा माझ्या बायकोचा कान मिळाला....माझ्या कानाला काय भोकं पडली होती काय ...!!)

कोठ्ल्यातरी रॉयल प्रॉडक्शन हाऊसचे कार्ड होते. त्या कार्डावर त्या मुलीचे नाव, तिचे दोन-तीन मोबाईल नंबर, मागे काही कंपन्यांचा लोगो असे बरेच काही होते.

त्यानंतर दोन-तीन दिवस आमच्या घरी हीच चर्चा, काही नात्यातली/ओळखीतली उदाहरणे की जेथे पालक मुलांवर फार मेहनत घेतात, ते बघा आठवड्यातून तीन दिवस मुलांना डान्स क्लास, दोन वेळा स्विमिंग आणि दर शनीवार/रवीवारी न चुकता गाण्याच्या क्लासला नेतात असे डायरेक्ट रेफरन्सेस.... या मुळे माझी आणि माझ्या मिसेसची खात्रीच झाली की आपण आपल्या मुलांसाठी काहीच कष्ट घेत नाही. अनायसे संधी मिळाली आहे, कोणी स्वतः आपणहून आमंत्रण देत आहे, आपल्यालाही कोणासमोर तोंड वेंगाडायला लागत नाहीये व शिवाय फुकटही आहे, याशिवाय आणखी काय हवेय? असा विचार केला आणि गुरूवारी अंधेरीला जायचे पक्के केले. लगेचच त्या मुलीला समस पाठवून आमची जागा पक्की केली.

जायच्या आदल्या दिवशी मुलांसाठी छान छान ड्रेस खरेदी झाले. थोडेफार मेकपचे सामानही घेतले गेले. ऑडीशनला जायच्या दिवशी तर मी चक्क रजा टाकली आणि मुंबईच्या उकाड्याचा मुलांना त्रास होऊन मुलांचा मुड जायला नको म्हणून कार भाड्याने घेतली. मी स्वतः ठेवणीतला छान ड्रेस घातला...(उगाचच वाटले की माझ्याकडे पाहून ऑडीशनवाले एखादा छोटा-मोठा रोल मलाही देतील..). बरोबर संध्याकाळी ६ वाजता ऑडीशनच्या ठिकाणी पोचलो....

ऑडीशन अंधेरीतील एका मॉलमधील हॉलमध्ये होते. मॉलच्या बाहेर चौकशी केली असता "रॉयल प्रॉड्क्शन हाऊस (रॉप्रॉहा)" कोणालाच माहित नाही हे कळलं. थोडा संशय आला पण आता इतकी तयारी केलीय, आधीच का माघार घ्या हा विचार करून हॉलमध्ये घुसलो. आत आमच्या सारख्याच जवळ-जवळ ७०-८० पालकांची गर्दी होती. काहीजण तर कल्याण-डोंबीवली वरून आले होते. सुरुवातीला वाटले होते कि जास्तीत जास्त ५-१० पालक असतील पण तेथे तर सामुदायीक मेळावा भरला होता. प्रत्येक जण दुसर्‍यांच्या मुलांकडे पहात होते. काही पालक स्वत: मॉडेल असल्यासारखे आपल्या बेबी-बाबा ला कसे वागायचे, कविता कशी म्हणायची, कसे चालायचे अश्या सुचनांचा भडीमार करत होते. तसेच काही पालक आपण कोठल्या कोठल्या ऑडीशनन्सला आपल्या मुलांना घेऊन गेलो होतो, याला किंवा हीला कोठे कोठे चान्स मिळाला होता या पुड्या सोडत होते. हॉलमध्ये रॉप्रॉहा चा एक पडदा लावला होता. त्यावर काही चित्रपट्/जाहीरात्/सिरीयल्स यामध्ये काम करणार्‍या मुलांचे त्यांच्या पालकांबरोबर किंवा सलमान/आमिर यांच्या बरोबर फोटो होते. रॉप्रॉहा कडून चार-पाच तरूण/तरूणी पालकांच्या प्रश्नांना उत्तर देत होते. त्यांच्या उत्तरात त्या सिरियलमधील करण च्या रोल केलेला मुलगा आम्हीच सुचवला होता अशा प्रकारची वाक्ये होती. त्यामुळे योग्य ठिकाणी आलो आहोत असे वाटत होते. हॉलच्या कॉर्नरला चित्रपट शुट करतात तसा मोठा कॅमेरा टांगला होता. तेथे एक हिप्पींसारखे केस असणारा माणूस आणि त्याचा असिस्टंट उगाचच इकडे अँगल लाव, तिकडे लाईट मार असे काहीतरी करत होते. काही पालक मुद्दाम आपल्या मुलांना त्या कॅमेर्‍यासमोर नेत होते. (आम्ही सुद्धा नंतर तेच केले). एकंदरीत छान टाईमपास चालला होता. पण असाच एखादा तास गेल्यावर मात्र कंटाळा येऊ लागला.

आणखी काही वेळ असाच गेल्यावर एका रॉप्रॉहा तरूणीने माईक आपल्या ताब्यात घेतला. थोड्याच वेळात ऑडीशन सुरू होईल. आमचे कॅमेरामन सर्वांमधून हिंडतील आणि तुमच्या मुलांचे फोटो काढतील हे एकदम स्टाईलमध्ये ऐकवले. सर्व पालकांनी लगेच लगबगीने आपापल्या मुलांचा मेकप नीट केला. परत परत त्याच त्याच सुचना मुलांना दिल्या गेल्या. आमच्या हिने व बर्‍याच पालकांनी मुलांना खाणे भरवले. त्यांचा मुड भुकेने कळवळून बिघडू नये यासाठी थोडाफार चारा दिला गेला. अचानक त्या हॉलमध्ये दोन कॅमेरामन आणि त्यांच्या बरोबर दोन असिस्टंट प्रकटले. लगेच सगळ्या पालकांनी त्यांच्या भोवती गर्दी केली. आम्हीपण त्या मुलीने दिलेले व्हिजीटींग कार्ड दाखवून नंबर लावायचा प्रयत्न केला पण अशाच प्रकारचे कार्डस सर्वच पालकांकडे होते हे लक्षात आले. एव्हाना काहीतरी 'उल्लू बनाविंग" असणार हे कळायला लागले होते. त्यामुळे आमचा उत्साह कमी कमी होत होता.

एक गोष्ट लक्षात आली की आत्ताप्रर्यंत आम्हाला कोणीच नाव किंवा नंबर विचारला नव्हता. त्यामुळे हा काय प्रकार आहे तेच कळत नव्हते. थोड्यावेळाने हीने एका कॅमेरामन ला पटवून मुलांचे चार-पाच फोटो काढून घेतले. त्या कॅमेरामनच्या असिस्टंटने मात्र आमची व्यवस्थित माहिती घेतली आणि वर तुम्ही ह्या मुलीच्या रेफरन्सने आलात काय? वा वा तिची नजर एकदम चांगली आहे असे म्हणून आमच्या मुलांना प्रशस्तीपत्रक दिले. त्यांना रिझल्ट केव्हा सांगणार असे विचारल्यावर तिने एकदम घाबरल्यासारखे करत "नाही..मला माहीत नाही...आत्ता आमचे विक्रमसर येणार आहेत ते रिझल्ट अनाउन्स करतील असे सांगितले". विक्रमसरांचे नाव घेताना त्या मुलीने जसे शिष्य गुरूचे नाव घेताना कानाला हात लावतात तसा काहीतरी प्रकार केला. त्यामुळे विक्रम नावाचा कोणीतरी या क्षेत्रातला जाणकार येथे येणार आहे अशी नवीन माहिती मिळाली आणि परत पुर्वीचा उत्साह आला.

यानंतर जवळ जवळ दीड तास विक्रम सर कधी येणार याकडे आमचे डोळे लागले होते. एव्हाना सर्वच पालकांना विक्रम सरांविषयी कळले होते. एका पालकाने तर विक्रमसर आत्ता यशराज बॅनर बरोबर मिटींगमध्ये आहेत आणि आदित्य चोप्राला काही कास्टींग मध्ये मदत हवी असल्याने त्यांनी विक्रमसरांना तेथे थांबवून घेतले आहे म्हणून उशीर होतोय अशी माहीती रॉप्रॉहा च्या स्टाफकडून काढली. दुसर्‍या कोणाला तर विक्रमसरांची जग्वार गाडी कोठल्यातरी टेम्पोला घासली गेल्याने त्यांना उशीर होतोय अशीही माहिती मिळाली. अशा विविध गोष्टी विक्रमसरांविषयी कळायला लागल्याने परत आमचा उत्साह मावळू लागला होता. एव्हाना रात्रीचे ९.३० वाजले होते आणि आम्हाला ही भुका लागल्या होत्या.

थोड्याच वेळात परत गलका झाला आणि विक्रमसर आले हो अशी माहिती मिळाली. परत पालकांनी आपापल्या मुलांचे मेकप नीट केले. काहींनी तर मुलांचे कपडे पण बदलले. विक्रमसर आल्यावर तर काही पालकांनी लगेच त्यांच्या भोवती गराडा घातला. मी पण हळूच विक्रमसरांचा चेहरा पाहून घेतला. पस्तीशीचा उंच असा माणूस होता पण एकदम छपर्‍या वाटत होता. साधारण नदीम-श्रवण मधील नदीम सारखा चेहरा होता त्यामुळे थोडाफार रागीट वाटत होता. दाढी आणि केस पुर्णपणे रंगवून घेतले होते. डोळ्यात सुरमा घातला होता आणि एकदम स्टाईल मारत होता. विक्रमसर( सर?) चा छपरेपणा पाहून माझा होता नव्हता तो मुड पण गेला. लगेच रॉप्रॉहाच्या लोकांनी आम्हाला बाजुला केले आणि एक अनाउनन्स्मेंट केली की आता सर्व मुलांनी लावलेल्या गाण्यावर नाच करावा. विक्रमसर स्वत: मुलांना निवडणार आहेत. त्याबरोबर एक मोठा गोंधळ उडाला आणि बर्‍याच पालकांनी आपापल्या मुलांना तेथील स्टेजवर नाचायला लावले. आम्ही व आमच्या सारखे उत्साह संपलेले काही पालक शांतपणे मुलांना कडेवर घेऊन तो गोंधळ पहात होते. विक्रमसर पण एकदम स्टाईलमध्ये मधेच स्टेजवर जाऊन एखादी गिरकी घेऊन यायचे. मध्येच कोणा नाच करणार्‍या मुलाबरोबर काहीतरी बोलून आपल्या असिस्टंटच्या कानात काहीतरी मोठे सिक्रेट सांगायचा आव आणायचे. काही पालक आपल्या मुलांचे कौतूक आणि त्यांचे स्किल्स विक्रमसरांना सांगायचे. विक्रमसर पण लगेच परत आपल्या असिस्टंटला काहीतरी नोंद करायला लावायचे. असा गोंधळ आणखी अर्धा पावूण तास चालू होता. जवळ जवळ सव्वा-दहा वाजले होते आणि पोटातले कावळे काव काव करून कावले होते.

अजूनही ह्या लोकांचा गेम प्लॅन काय आहे हेच समजत नव्हते. इतका हॉल व त्याचे भाडे, सजावट हा खर्च करण्यामागे नक्की उद्देश समजत नव्हता. हळूहळू नाचणार्‍या मुलांच्या पालकांचा उत्साह कमी झाला आणि एक-एक मुल स्टेजवरून उतरायला लागले. सर्वजण आता रिझल्ट सांगा, कोणाला सिलेक्ट केले ते सांगा. मग रॉप्रॉहाच्या एका तरूणीने माईकवरुन अनाउन्स केले की विक्रमसरांनी काही मुले निवडली आहेत आणि त्यांच्या पालकांना फोन/समस करून कळवू. आता आमच्या लक्षात येत नव्हते की फक्त चार-पाच फोटो आणि थोडाफार नाच या जोरावर कसे काय सिलेक्ट केले. यावर आम्ही काही पालकांबरोबर चर्चा केली आणि त्यांनाही या गोष्टीचे आश्चर्य वाटत होते. जास्त डोके न लावता सरळ आम्ही तेथून निघालो आणि वाटेत जेवण करून घरी पोहोचलो. निघता निघता मात्र तीन-चार पालकांचे नंबर आम्ही घेऊन ठेवले होते.

दोन दिवसांनी आमच्या मोबाईलवर मेसेज धडकला. आमच्या मुलांचे ऑडीशन मध्ये सिलेक्शन झाले म्हणून...काहीतरी काळंबेरं आहे याची खात्रीच होती. लगेच ज्या पालकांचे नंबर घेतले त्यांना फोन करून विचारले असता त्यांनाही तसाच मेसेज आल्याचे समजले. नंतर ज्यांनी आम्हाला सिलेक्शनचा मेसेज पाठवला त्यांच्याशी बोललो. त्यांनी सांगितले की तुमच्या मुलांचे सिलेक्शन झाले आहे. आम्हाला त्यांचा आता पोर्टफोलियो बनवायचा आहे. तो पोर्टफोलियो आम्ही विविध कंपन्यामध्ये पाठवू आणि तुमच्यासाठी मॉडेलींग असाईनमेंटन्स मिळवण्याचा प्रयत्न करू. पोर्टफोलियो तुम्हाला आमच्या कडूनच बनवून घ्यावा लागेल आणि साधारण खर्च ५० ते ६० हजार येईल.

हे सगळे ऐकल्यावर त्यांचा प्लान लक्षात आला. पोर्टफोलीयो बनवायच्या धंदा करण्यासाठी हा सगळा खटाटोप होता. त्यानंतर त्यांनी निदान १०-१२ वेळा फोन केला पण आम्हीच काही पुढे लक्ष घातले नाही. जवळ-जवळ दोन महिन्यांनी दुसर्‍या एका मॉल मध्ये असाच एक माणूस आम्हाला भेटला आणि आमच्या मुलांचा कौतूक सोहळा संपवून मला त्याने विचारले..
"तुम्हाला तुमच्या मुलांना मॉडेल म्हणून पाहणे आवडेल काय?"
.
.
.
.
.
.
मी काय उत्तर दिले असेल ते सांगायची गरज आहे ????